Vidas e lugares con historia
Elisa Diz Pérez ten 86 anos e vive en Santa Comba, onde durante moitos anos abriu a porta da afamada igrexa visigótica. Para ela, a vida de antes ten moita historia, moita historia!
A familia
Eramos seis irmáns. Bueno, eramos sete, e un matárono na gherra aos vinte e un días de haber ido. Foi alá un tío meu, a ver se o traía, que era en Asturias, e non o troujo. E miña nai levou moito disghusto. E meu pai, que en paz descanse, traballando de canteiro en Santa Cristina, veu o cura e díxolle: - señor Manuel, usté que é conocedor de dinamita, que será esto? Tróujolle unha bomba sin estallar. Pero el todo pancho, colleu a mao dereita i o mechero, inda bo foi, que así solo perdeu a esquerda, e fíjolle así: - tras! E seghún pr’onde tiña a cara, virouse pra o cu, revirouno a bomba. Xa quedou sin o braciño. E despois, naqueles tempos que había pouco comodidá, levárono nunha besta á carretera general. Alí di que non aghuantaba o dolor. Operárono e quedoulle o braciño polo codo.
A escola
O profesor meu era asturiano, chamábanlle Don Arturo. Fun moitas veces a aquel, pero solo me bateu unha vez. E foi que borrei co dedo e estropeei a libreta. I a 23
