Εφαρμογές Δημοσίου, Γεραπετρίτης - Γιαννακόπουλος •
Το 2015 υπήρξε λ.χ. Μια αλλαγή στα αυθαίρετα: συνταγματική η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων αρκεί να πηγαίνουν τα έσοδα σε ένα «πράσινο» ταμείο.
Άλλη σημαντική υπόθεση: ΣτΕ 3978/2009: ανάπλαση της Λ. Αλεξάνδρας – Βοτανικού: ερμηνευτική κατασκευή για δυνατότητα προσβολής μιας οποιασδήποτε δπ έστω και μη εκτελεστής υπό στενή έννοια ΕΡΩΤΗΣΗ: Επιτρέπεται ένδικο βοήθημα κατά διοικητικής σύμβασης; (α) Καταρχήν, ισχύει η θεωρία των αποσπαστών πράξεων (δηλ. προσβολή όχι αυτοτελώς της σύμβασης, αλλά αποσπαστών πράξεων που συνδέονται με αυτήν, που εκδίδονται λχ. κατά το προσυμβατικό ή μετασυμβατικό στάδιο) ως νομολογιακή εξέλιξη το 2005. Κι αν δεν υπάρξουν διοικητικές πράξεις κατά το προσυμβατικό στάδιο τι μπορώ να προσβάλω; Ασκώ ένδικο βοήθημα κατά της εικαζόμενης εκτελεστής δπ που θεωρώ ότι υφίσταται (σιωπηρή εικαζόμενη διοικητική πράξη).Επρόκειτο για μια δημιουργική νομολογία που «έχτισε» ένα λειτουργικό, συλλογιστικό οικοδόμημα («προσβάλλω πράξεις που υποκαθιστούν τον προσυμβατικό έλεγχο ακόμη κι αν δεν υπάρχουν»). (β) αρ.8 Ν.3886/2010: προσβάλλονται ευθέως διοικητικές συμβάσεις βάσει της Οδηγίας 66/2007. Ο εν λόγω νόμος καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από το ν.4412/2016. Υπό αυτό το καθεστώς αυτό μπορεί να ζητηθεί ακύρωση κατά το άρ.368 του εν λόγω νομοθετήματος στην Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών και για τους λόγους που ορίζεται, όχι ενώπιον δικαστηρίου.
2η Προβληματική της ενότητας ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ Καταρχήν, τεκμήριο αρμοδιότητας έχει το ΣτΕ→ Σ95παρ1α (ακυρωτικές στο ΣτΕ) 2 Μηχανισμοί αποκέντρωσης της αρμοδιότητας του ΣτΕ: (α) Ουσιαστικοποίηση των διαφορών με τυπικό νόμο (κυρίως ν.1406/1983) και υπαγωγή στα Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια: μετατροπή μιας διαφοράς από ακυρωτική →ουσίας και συνακολούθως αλλάζει και η αρμοδιότητα του δικαστηρίου (Μετάπλαση σε ουσίας και αποκέντρωση) (β) Μεταφορά ορισμένων ακυρωτικών διαφορών από το ΣτΕ στα Τριμελή Διοικητικά Εφετεία (λόγω φόρτου υποθέσεων) με ν.702/1977 •
ΣτΕ 3919/2010 : είναι αξιοσημείωτο ότι όταν απειλείται η ίδια η συνταγματική βάση της ύπαρξης του ΣτΕ στις υποθέσεις που αφορούν την αρμοδιότητα του, το ΣτΕ είναι πιο δυναμικό ως προς την υπεράσπιση της υπόστασης του. Λόγω της θέσης του βέβαια έχει την προνομία να αυτοκαθορίζεται (δεν τίθεται εξάλλου σ’ αυτά τα θέματα ζήτημα απόφασης ΑΕΔ αφού ο ΑΠ δεν μπορεί να εκφέρει κρίση για την αρμοδιότητα του ΣτΕ). Έτσι, ανάλογα με τα συμφέροντα του άλλοτε «δίνει» διαφορές στα Τακτικά Διοικητικά (με τους δύο μηχανισμούς που προαναφέρθηκαν) λόγω φόρτου υποθέσεως και άλλοτε βάζει φρένο στην εν λόγω αποκέντρωση. Μπορεί να αποψιλωθεί εντελώς
Επιμέλεια: Αιμιλία Γανταδάκη
