Εφαρμογές Δημοσίου, Γεραπετρίτης - Γιαννακόπουλος
3 ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ 1)
Του «βασικού μετόχου» (C-213/07): Είναι θεμιτός ο περιορισμός του
Σ14§9 που αποκλείει από δημόσιες συμβάσεις τον αναφερθέντα κύκλο προσώπων; Ratio: παθολογικά φαινόμενα πριν την Μεταπολίτευση. Η συνταγματική διάταξη προσέκρουε στο δίκαιο της ΕΕ που προάγει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορικής δραστηριότητας κλπ. Τι επικαλέστηκε η Ελλάδα ενώπιον ΔΕΕ; «Είναι ιδιοσυγκρατικό στοιχείο μας η διαφθορά». Παρενέβη ο Γενικός Εισαγγελέας που προέβη σε μία ανάλυση περί συνταγματικής ταυτότητος. Ποια η απάντηση του δικαστηρίου; Η διαφάνεια είναι ο κοινός τόπος των ευρωπαϊκών κρατών. Μπορεί ένα κράτος να εισάγει ιδιαιτερότητες ως προς αυτό το ζήτημα αρκεί να τηρούνται τα τρία όρια της αρχής της αναλογικότητας. Τελικώς, δεν έγινε δεκτό ως στοιχείο εθνικής συνταγματικής ταυτότητας της Ελλάδος, διότι ακόμη κι αν θεωρηθεί ως ιδιαιτερότητα εισάγει αμάχητα τεκμήρια σε βάρος των βασικών μετόχων και αυτό δεν είναι θεμιτό. Εάν εισήγαγε μαχητά τεκμήρια θα ήταν δεκτό. Η ίδια λογική περί αμάχητων τεκμηρίων υπάρχει και στην ΕΣΔΑ. 2) Υπόθεση OmegaSpielhallen (C-36/2002) «για παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας»: Εξαιτίας ηλεκτρονικού παιγνίου που προέβαλε την βία σημειώθηκαν στη Γερμανία ομαδικές αυτοκτονίες με αποτέλεσμα η γερμανική Κυβέρνηση να οδηγηθεί σε απαγόρευση των παιγνίων που είχαν έντονο το στοιχείο της βίας για χάριν προστασίας της αξίας του ανθρώπου. Η υπόθεση έφτασε στο ΔΕΕ εφόσον οι δημιουργοί των παιγνίων είχαν ζημιωθεί από την απαγόρευση. Προέβαλαν την ένσταση ότι η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί κοινό τόπο σε όλα τα εθνικά συντάγματα και δεν μπορεί να λογίζεται έτσι ως ιδιαίτερο στοιχείο συνταγματικής ταυτότητας της Γερμανίας. Πώς εντοπίζεται ένα στοιχείο όμως εθνικής συνταγματικής ταυτότητας; Χρειάζεται να «βγούμε» από το θεσμικό κομμάτι και να ανατρέξουμε στην ιστορία του κράτους (πραγματολογική βάση). Η Γερμανία επικαλέστηκε την ιδιαίτερη ευαισθησία που έχει η εν λόγω κοινότητα απέναντι στην αξία του ανθρώπου μετά τις οδυνηρές επενέργειες του ναζισμού στα χρόνια πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (άλλωστε βρίσκεται στο πρώτο άρθρο του γερμανικού συντάγματος ήδη πριν το πολίτευμα). Ισχυρίστηκε, λοιπόν, πως έχοντας βιώσει ένα τέτοιο «τραύμα» δεν μπορεί παρά να έχει καταστεί στοιχείο της γερμανικής συνταγματικής ταυτότητας η προστασία της αξίας του ανθρώπου. Το ΔΕΕ το δέχθηκε. 3) Υπόθεση Coman (C-673/2016): Γάμος μεταξύ ομοφύλων (αμερικανός και ρουμάνος) στο Βέλγιο που επιτρέπει σχετικές διαδικασίες. Επιστροφή του Ρουμάνου στην χώρα καταγωγής του. Το δίκαιο της ΕΕ προβλέπει δυνατότητα άδειας διαμονής ετέρου συζύγου στην χώρα καταγωγής του πρώτου. Η Ρουμανία αντέδρασε έντονα ως προς την χορήγηση άδειας διαμονής στον αμερικανό ομοφυλόφιλο με τον ισχυρισμό ότι το εθνικό της δίκαιο δεν επιτρέπει γάμο μεταξύ ομοφύλων. Η υπόθεση έφτασε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο το οποίο είπε πως εν προκειμένω είναι αδιάφορη η ρουμανική νομοθεσία. Πέραν του ότι ο γάμος έχει ήδη τελεσθεί στις Βρυξέλλες, σε ότι αφορά την άδεια διαμονής του ζευγαριού εφαρμοστέο είναι το δίκαιο της Ένωσης. Πρόκειται εξάλλου για δικαίωμα (ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης προσώπων) εντός των αρμοδιοτήτων της ΕΕ.
Επιμέλεια: Αιμιλία Γανταδάκη
