Εφαρμογές Δημοσίου, Γεραπετρίτης - Γιαννακόπουλος παρανομίας (αυτοπεριορισμός δικαστή- συνειδητοποίηση ότι ο νομοθέτης και η διοίκηση έχουν ευρύτερο πεδίο δράσης εδώ). Στην Ελλάδα όμως υπάρχει τέτοια νομοθεσία; Για την αστική ευθύνη λόγω παρανομίας δικαστικού οργάνου όχι. Για αυτό θα πρέπει να εφαρμόσει ο εθνικός δικαστής αναλόγως το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, αλλά διορθώνοντας το «κατώφλι» της παρανομίας σε πρόδηλη παρανομία. Μειοψηφία: δεν είναι ορθή η αναλογική εφαρμογή του αρ. 105 ΕισΝΑΚ μέχρι θα θεσπιστεί ειδικός νόμος που να προβλέπει την εν λόγω ευθύνη. Εδώ, υπάρχει παράλειψη του νομοθέτη (κενό). Ο δικαστής δεν μπορεί να ευθύνεται με τις ίδιες προϋποθέσεις με τη διοίκηση. Γιαννακόπουλος: Θα ήταν δύσκολο να αποδεχθούμε ένα νομοθετικό κενό.Για λόγους ασφάλειας δικαίου είναι σημαντικό να αναγόμαστε στο Σ4§5 πάνω στο οποίο στηρίζεται και το 105 ΕισΝΑΚ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΕ δεν αναγνωρίζει αποζημίωση από αδράνειες ή ζημιογόνες ενέργειες των οργάνων της. Δεν μπορεί να βρεθεί δικαστήριο που να δικάσει αποφάσεις ΔΕΕ και ΕΔΔΑ (ταβάνι). Ούτε θα ήταν θεμιτό να δικάσει το ίδιο τον εαυτό του (είναι ζήτημα εξουσίας). Αναπαράγεται το ίδιο πρόβλημα σε ένα πιο διευρυμένο σύστημα. Πάντως, το ΕΔΔΑ έχει δεχθεί πως θα έπρεπε να αναγνωρίζεται αποζημίωση αν το ίδιο αργεί να εκδώσει απόφαση παραβιάζοντας το άρ.6ΕΣΔΑ (υπόθεση. Πίσω από αυτό κρύβεται το ζήτημα της ενότητας της έννομης τάξης. Πλειοψηφία: στην τελευταία πρόταση της απόφασης καταδεικνύεται ο τρόπος προσδιορισμού της πρόδηλης παρανομίας. Λέει η πλειοψηφία ότι κρίνεται βάσει των εκάστοτε πραγματικών περιστατικών λαμβάνοντας υπόψη τυχόν συγγνωστή ή ασύγγνωστη πλάνη (η διαδικασία υποκειμενικοποιείται και κρίνεται adhoc). ΆΡΑ, ναι αστική ευθύνη Δημοσίου και από παράνομες και από νόμιμες πράξεις, αρκεί η ζημία να είναι ιδιαίτερη και σπουδαία και να έχω πρόδηλη παρανομία! Τι γίνεται με τον νομοθέτη; Στοιχειοθετείται αστική ευθύνη του Δημοσίου και για πλημμελή νομοθέτηση ή παράλειψη νομοθέτησης; Παραδοσιακή θεωρία: Ο νομοθέτης δεν αδικεί (από το αγγλοσαξωνικό: “The king can do no wrong’’) και δεδομένου του δικαστικών ανέλεγκτου των interna corporis της Βουλής υποστηρίζεται η θέση πως ενδεχόμενη δικαστική κρίση που διαπιστώνει τις παραλείψεις του νομοθέτη συνιστά παραβίαση του Σ26. Πλέον, η αρχή αυτή έχει περιπτωσιολογικά υποχωρήσει, ιδίως στις περιπτώσεις που αφορούν το ενωσιακό δίκαιο (παράλειψη μεταφοράς Οδηγίας). Κρίσιμο είναι εάν έχω βλβη δικαιώματος ή συμφέροντος
Υπόθεση για αίτηση αναίρεσης
ΣτΕ 2568/2018 Είναι διαφορετική η φυσιολογία και η διαδικασία της αναίρεσης από την αίτηση ακυρώσεως και την έφεση. Αυτό π.χ. αποτυπώνεται και σε ένα δικόγραφο αναιρέσεως. Είναι οι πιο εκλεπτυσμένες προσπάθειες του νομικού, όταν τα θετικά νομικά συναντούν τη φιλοσοφία δικαίου. Μέσω της αναίρεσης γίνεται έλεγχος όχι επί διοικητικής πράξης της Δ, αλλά επί δικαστικής απόφασης.
Επιμέλεια: Αιμιλία Γανταδάκη
