Εφαρμογές Δημοσίου, Γεραπετρίτης - Γιαννακόπουλος
ΣτΕ660/2019 για το μάθημα των Θρησκευτικών. ΔΡΟΣΟΣ: η θρησκεία συνδέεται με το θρησκευτικό συναίσθημα & τις βαθύτατες πτυχές της ζωής μας όπως το φαινόμενο του θανάτου και ο σκοπός ύπαρξης (πρβλ. Καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων & Τσακυράκης: θρησκεία κατά τέχνης). Η θρησκεία ΔΕΝ είναι μιας οιασδήποτε μορφής γνώμη (ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο – ιδιαίτερη νομική μεταχείριση) Π.χ. τί είναι γνωστή θρησκεία; Μια πτυχή της είναι η διδασκαλία των θρησκευτικών. Η απόφαση είναι ενδιαφέρουσα, γιατί περιλαμβάνει δύο αντιτιθέμενους πόλους, οι οποίοι διατυπώθηκαν με άψογους τρόπους. Δεν υπάρχει λάθος ούτε στη μειοψηφία ούτε στην πλειοψηφία. Προερμηνευτική επιλογή του νομοθέτη: εδραιωμένο πλαίσιο αντιλήψεων με βάση το οποίο ερμηνεύεται το Σύνταγμα. Βάσει αυτού κινείται ο δικαστής. Δικονομικά ζητήματα: δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Υπάρχει απόκλιση ανάμεσα στον φορέα του δικαιώματος και στον ασκούντα το δικαίωμα. Πχ φορέας της θρησκευτικής ελευθερίας είναι ο μαθητής – ανήλικος, αυτή όμως ασκείται από τους γονείς του. Ποιός προσέφυγε κατά της κανονιστικής πράξης; Αναγνωρίστηκε έννομο συμφέρον στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς λόγω του καταστατικού της χάρτη και επειδή κατείχε άδεια λειτουργίας σχολείου στο οποίο διδασκόταν το μάθημα. Ακόμη, προσέφυγε και η Εστία Πατερικών Ιδεών (ΝΠΙΔ).Η κανονιστική πράξη όριζε τί θα διδάσκεται στο μάθημα των θρησκευτικών από τον Υπουργό (ν.1976 προέβλεπε κάποιους σκοπούς). Το μάθημα ήταν ομολογιακό για να μυηθούν οι μαθητές στην αλήθεια του Χριστού και σε αυτό που πρέπει να μάθουν. Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ, η ορθοδοξία από αντικείμενο μύησης έγινε αντικείμενο παράδοσης. Η προσβαλλόμενη πράξη έχει τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Τοποθετεί την ελληνική ορθόδοξη παράδοση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον και τονίζει τον κίνδυνο της απομόνωσης. Η διδασκαλία δεν πρέπει να είναι μονοφωνική αλλά διαθρησκειακή και διαχριστιανική. Η θρησκεία είναι συνδεδεμένη με την παράδοση και όχι τόσο με το υπερφυσικό στοιχείο. Στον κορμό της ορθόδοξης διδασκαλίας τοποθετείται η ορθόδοξη χριστιανική πίστη, αλλά τονίζεται ο κίνδυνος φανατισμού. Ο νόμος προσεβλήθη με αίτηση ακυρώσεως. Η Πλειοψηφία επικαλέστηκε το προοίμιο του Συντάγματος και τα άρθρα 2§1, 3§1, 5§1, 13, 14§3 (κατάσχεση για προσβολή της χριστιανικής θρησκείας), 16 Σ και 9, 14 ΕΣΔΑ και ΕΣΔΑ αρ.2 του 1ουΠΠΕΣΔΑ. Άρθρα κλειδιά είναι το Σ3 και το Σ16. Το άρθρο 3 που επικαλείται την επικρατούσα θρησκεία έχει διαπιστωτικό χαρακτήρα (διαπιστώνει ένα γεγονός) με κανονιστικές απολήξεις, οι οποίες φαίνονται στην αργία και στον θρησκευτικό όρκο. Διαπιστώνει απλώς ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων τάσσεται υπέρ της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστεως. Συνδυαστικά, στο άρ.16§2 γίνεται επίκληση στην διαμόρφωση μέσω της παιδείας της θρησκευτικής συνειδήσεως. Η τελευταία αφορά μόνο τη θρησκευτική συνείδηση των
Επιμέλεια: Αιμιλία Γανταδάκη
