132 132
Handboek Acne
In de meeste gevallen van acne wordt de behandeling gestart met plaatselijke middelen van crèmes of zalven die medicijnen bevatten om op de acne aan te brengen. Deze behandeling kan worden uitgebreid of vervolgd worden door het slikken van medicijnen, zoals antibiotica. Bij een zeer ernstige acne wordt de behandeling met isotretinoïne (vitamine A-zuur) (bijvoorbeeld de Roaccutane® kuur) voortgezet. De medische behandeling is op verschillende doeleinden gericht. Afhankelijk van het type acne wordt gekozen voor een bepaalde behandeling. Soms wordt er gekozen voor middelen die de versterkte verhoorning van de talgklierafvoergang tegen gaan, soms voor middelen die de ontsteking remmen, meestal antibiotica, en soms wordt gekozen voor middelen die de talgafscheiding remmen. Daarnaast kan het herstel van de huid worden bevorderd door verschillende therapieën. Deze kunnen door de dermatoloog of door de huidtherapeut worden uitgevoerd.
4.1 Uitwendige- of lokale behandeling van acne Uitwendig kunnen de volgende stoffen worden voorgeschreven: • Keratolytica - benzoylperoxide (Benzac®) - adapaleen (Differinl®) - vitamine A-zuur (Tretinoïne) - trichloorazijnzuur/TCA - fenol - zwavel - resorcine - salicylzuur • Lokale antibiotica, waaronder - clindamycine - erytromycine • Zink
