Stem van de redelijkheid Door: Karel Michiels
Highlife is in de 20 jaar van haar bestaan geen bekende naam geworden in België. Ooit lag het blad hier en daar nog gewoon in de krantenwinkels, maar door een klacht van het Vlaams Blok (nu Belang) kwam daar begin jaren ’00 abrupt een einde aan. Jammer, want als ik mijn eigen stukken teruglees, kan ik alleen maar vaststellen dat de stem van de redelijkheid (laat staan van de voorstanders van cannabisgebruik) in de Vlaamse media zelden of nooit gehoord wordt.
heen konden wij in de openbaarheid, in een doordeweekse kroeg, zomaar blowen. Het was alsof wij nu pas de door de Nederlanders zo gesmaakte vrijheidblijheid ontdekten. (April 1995) Het blijft tobben in België. Johan Vande-
Vlaams: het is een woord dat ik twintig
wetgeving al op de onderhandelingstafel
lanotte, minister van Binnenlandse Zaken,
jaar geleden zelf amper gebruikte, maar
heeft gegooid. Daar ligt al genoeg rom-
kondigde na zijn openlijke bekentenis vorig
de omstandigheden dwingen mij ertoe.
mel op waar Vlamingen, Walen en Brus-
jaar (‘Ik heb ooit geblowd, zag iedereen
Het Vlaams Belang (vroeger Blok, tot de
selaars het niet over eens raken. Maar
rond mij overstappen op hard drugs en ben
partij veroordeeld werd wegens racisme
wat als Vlaanderen straks echt onafhan-
er wijselijk mee gestopt’) een versoepeling
– in ons land verander je dan gewoon
kelijk zou worden, en de N-VA dan per
aan van de strafwetgeving. ‘Het is onno-
van naam) heeft de geesten een kwart
de¿nitie het land zou leiden? Ik denk niet
dig dat individuele gebruikers gerechtelijk
eeuw lang vervuild met misplaatst nati-
dat we dan nog lang ongestoord zullen
vervolgd worden. Sindsdien zijn er toch
onalisme en fervente vreemdelingenhaat.
kunnen blowen. Een boek als Het grote
alweer tientallen mensen opgepakt en ver-
Mensen die zich in al hun rijkdom en
weedgenietboek (2003) zou ik allicht niet
oordeeld. (April 1996)
welvaart nooit hadden afgevraagd of ze
meer kunnen schrijven, toch niet zonder
nu Belg dan wel Vlaming waren, voelen
tegenwerking en boycots, zoals de High-
Mijn krantenboer verkoopt sinds kort king
zich nu geroepen om hun Vlaamsgezind-
life destijds geboycot werd op vraag van
size vloeitjes, wat wij gemeenzaam lange
heid openlijk te belijden. Dat kan nu zelfs
het Vlaams Blok.
blaadjes noemen. Van Rizla natuurlijk, het Antwerpse bedrijf dat als geen ander de
in de schoot van een partij die door de rest van het politieke veld nièt buitenspel
blowersmarkt gepenetreerd heeft. Eerst
wordt gezet, de Nieuw-Vlaamse Alliantie
Dankbaar
van Bart De Wever, bij de laatste ver-
Ik ben Highlife dus heel dankbaar dat ik
tjes aanvankelijk nog verkocht werden
kiezingen goed voor een derde van alle
gedurende al die jaren toch een ander,
onder de toonbank maar later in al hun
Vlaamse stemmen.
progressief geluid heb kunnen laten horen
glorie, mooi geëxposeerd in alle maten en
over de leefwereld van de Belgische blo-
kleuren, uitbundig geadverteerd op deu-
wer. Ik vraag me wel eens af wat er zou
ren, ruiten en voetmatten. (Juni 1998)
Achterhaalde waarden
kwamen de nachtwinkels, waar de vloei-
gebeurd zijn als ik dezelfde columns had re-
geschreven voor een grote Vlaamse krant.
Het was geen slecht jaar voor de Vlaamse
Àex uit zich ook in de houding tegenover
Ik zou daar allicht nooit dezelfde vrijheid
blower, maar we blijven nog altijd crimi-
drugs. Ook op dat vlak heeft het Vlaams
hebben gekregen en de reacties zouden
nelen, outcasts, experimenteerders, rare
Blok de weg gebaand voor een terugkeer
veel heftiger geweest zijn, zeker in het
vogels, bietekwieten. ‘Het’ zal wel een
van achterhaalde waarden. Met misprij-
internettijdperk. In dat opzicht was het
voorbijgaande fase zijn, iets wat hoort bij
zen kijken de nieuwe Vlamingen neer op
misschien wel een voordeel dat de Highlife
‘de jeugd’. Blij dat ik nooit volwassen ben
het progressieve paarsgroene beleid van
niet zomaar overal verkrijgbaar was. Maar
geworden. Maar toch ook een beetje triest
1999-2007. Het was in die periode dat het
wel leuk om terug te lezen natuurlijk, die
omdat ik soms nog behandeld wordt als
gebruik en bezit van kleine hoeveelheden
stukken uit het verleden. Ik neem je graag
een kind. (Januari 1999)
soft drugs de ‘laagste prioriteit’ kregen
even mee back to the nineties.
Die
conservatieve
nationalistische
in het politiebeleid, een maatregel die de blowers in dank aanvaardden en die er
Eind januari vond in een Antwerps café
onmiskenbaar voor gezorgd heeft dat het
de oprichtingsvergadering van de BCCB
gebruik nu algemeen verspreid en aan-
plaats, de Belgische Cannabisconsumen-
vaard is. Toch bij de progressieve helft
tenbond. Het was een druk bijgewoon-
van de bevolking, want de andere helft
de vergadering waar na enig aarzelen
blijft zich roeren als een duivel in een
toch de eerste joints werden gerold. Dat
wijwatervat. Niet dat de N-VA de drug-
klinkt gewoner dan het is: nooit voor-
80
