De eerste keer

Vriend

Door: Diede Dracht

Frank Alberti is 20 jaar en studeert Sound & Vision in Utrecht. Hij wil later documentaires gaan maken die aansluiten bij zijn brede en maatschappelijk georiënteerde interesses. Hij houdt zich in zijn vrije tijd veel bezig met reizen, mensenrechten, een aantal jaar met enige regelmaat.

De eerste keer dat ik blowde is nu ongeveer vijf jaar geleden, ik was toen vijftien. Ik zat op voetbal en ik keek heel erg op tegen twee oudere jongens uit mijn team. Iedereen wist dat zij na de voetbaltraining vaak in een dug-out gingen zitten blowen. In die tijd rookte ik nog niet echt. Ik vond het niet lekker en ik snapte heel eerlijk gezegd niet hóe je moest roken. Ik kreeg het wel in m’n mond, maar verder dan dat ging het niet.

Die bewuste eerste keer ben ik hen ’s avonds na een voetbaltraining op gaan zoeken. Ze zaten inderdaad in de dugout en ik ben bij ze gaan zitten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was ‘passten’ ze de joint aan mij door. De eerste paar hijsen gingen verre van soepel. Maar ik had goed gekeken hoe zij het deden en kwam er uiteindelijk achter dat ik de rook nog moest inhaleren.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik die avond tot diepe, loso sche inzichten ben gekomen of waanzinnige oneliners heb geproduceerd. Ik heb vooral heel erg gelachen en veel onzin uitgekraamd. We hebben nog een tijdje gevoetbald en in het begin voelde dat heel vrij en zweverig. Ik weet nog dat ik er even van overtuigd was dat de zwaartekracht niet meer op mij van toepassing was. Maar we bleven blowen en ik ging me steeds zwaarder voelen, tot op het punt dat ik alleen nog maar wilde zitten. Toen het stonede gevoel wat was afgenomen ben ik richting huis gegaan met Barth, één van mijn beste vrienden. Op straat vonden we een weggegooide televisie. Het was een klein en oud ding, maar wij zagen er wel wat in. Ik had toen altijd al een videocamera bij me en we besloten een lm te maken. We doopten de televisie tot ‘Vriend’ en hij en Barth zouden heel wat gaan beleven.

We hebben ontzettend veel lol gehad. We maakten lmbeelden van Vriend die voor de voordeur van Barth staat en zogenaamd aanbelt, je ziet ze samen op de bank televisie kijken, Barth die met Vriend in zijn handen allemaal dansjes doet en als Vriend jarig is wordt ie helemaal volgehangen met slingers. De vriendschap wordt op een gegeven moment vrij innig en dat leverde wel wat vreemde beelden op, om het zo maar te zeggen! Uiteindelijk komt Barth erachter dat Vriend eigenlijk helemaal niet zo’n goede vriend is, omdat hij zijn emoties niet laat zien en nooit wat terug zegt. Uiteraard eindigt deze lm met een gesloopte televisie.

Er heeft tussen deze eerste en de tweede keer blowen geen lange tijd gezeten. Ik vond het een heerlijk gevoel. Voor mijn ouders hoefde ik gelukkig niks te verbergen en zij hadden liever dat ik thuis blowde dan dat ik ergens op een straathoek stond of in een coffeeshop bleef hangen. Dus iedere woensdag was het bij ons thuis ‘Alberti-avond’. Meestal zaten we boven met een stel vrienden muziek te maken, te gamen of auwe lms te kijken. Blowen doe ik nog steeds, maar niet meer zoveel als toen. Maar mijn eerste ‘lenteblowtje’ in het park heb ik al gerookt.