B e ata K u l a g a TAK BYWA
K a r o l M a l i s z e w s k i W DNIU KOBIET najbardziej chciałabym, żeby ich coś zatrzymało, żeby się rozprzęgło, spełzło z twarzy mocne postanowienie, żeby im ropa wyszła bokiem, puścił się gaz, żeby ocknęli się w rozmarzłym błocie, mówiąc jeden do drugiego, ej, Saszka, co my tu robimy
Znów niebo spłonęło bezkresną czerwienią nieśmiałych słonecznych promieni, co gładzą twarzyczkę, spijając łzy słone. Dokładnie tak było rok temu: trzy świece na torcie, rodzice, wujostwo, moc życzeń: – Byś była szczęśliwa… I łzy na policzku: – Ziepsuła się lala! – Już nie płacz, córeczko, tak bywa. A potem – wybuchy, świat chwiał się w posadach. I znów po policzku łza spływa: – Bo tatuś… nie wraca… A mama tuliła: – No cicho, już nie płacz, tak bywa… W niewielkiej torebce zamknęła szmat życia, łzy z trudem w krtani ukrywa, chwyciła za rączkę: – Musimy uciekać. – Dlaczego, mamusiu? – Tak bywa…
S ta n i s ł aw K r u s z e w s k i DOM znów przyszedł czas ziemi w cenie kruchych murów i ognia kiedy chleb smakuje jak nigdy a twoja ciepła ręka za całą miłość taki czas modlitwy o pokój niepodpisanych grobów obcych z karabinami na pustych ulicach wszechobecny dym swąd świat nie świat dom bez dachu nad głową jakby już innego miało nie być
Kropelką po buzi dziś toczy się słońce, w serduszku głos się odzywa, choć mama nie żyje (ktoś konwój ostrzelał): – Tak bywa, córeńko, tak bywa…
Wa n d a D u s i a S ta ń c z a k MAMO (Darii, Polinie, Anastazji…) schowało się słońce już się do mnie nie uśmiecha tak zimno i smutno i strasznie przepraszam za to rozlane mleko i nie posprzątane zabawki w środę mamusiu nie gniewasz się tulisz jaki słony masz dziś policzek myślisz że słońce też kiedyś mi wybaczy
POST SCRIPTUM
69
