Peter de Zwaan
“Doorsnee is niet interessant” Door: Feije Wieringa
Hoeveel boeken hij inmiddels op zijn naam heeft staan, weet hij niet. “Maar inclusief mijn kinderboeken moeten het er tientallen zijn.” Maar ondanks zijn hoge productie is de Nederlandse schrijver Peter de Zwaan nooit echt een grote publiekslieveling geweest. “Ik ben schrijver, geen entertainer. Je zult me nooit zien in een tv-spelletje. Bovendien denk ik dat ik geen boek extra verkoop als mijn kop op de buis verschijnt. Mijn boeken verkopen zichzelf. Ik trek weliswaar minder lezers dan schrijvers die regelmatig in de boekentoptien te vinden zijn, maar daar staat tegenover GDW LN GRRU OLHIKHEEHUV HQ ¿MQSURHYHUV ZpO ZRUGW JHOH]HQ ´
“Ik ben schrijver genoeg om dat te waarderen en ik heb er beslist geen behoefte aan om gehyped te worden. Gelukkig leent mijn werk zich daar ook niet voor. Je kunt me het best omschrijven als een vakman die altijd van de pen heeft geleefd. Gelukkig is die pen prima. Verder heb ik twee linkerhanden. Ik ben onhandig, ik kan nog geen spijker in de muur slaan, maar sinds ik heb leren schrijven ben ik daar alleen maar beter in geworden. En op je vraag wat ik als mijn beste boek beschouw, zeg ik: het laatste. Dat zeg ik altijd op die vraag. Ik ben niet iemand die veel achterom kijkt.” We zitten in een kroeg in de buurt van het station van Enschede, een station dat volgens de Zwaan moeiteloos tot één van de grootste architectonische miskleunen in de hele wereld kan worden gerekend. In de kroeg wordt tijdens ons gesprek een klassiek pianorecital gegeven en dat komt de verstaanbaarheid niet ten goede, maar het bier smaakt er goed en met aantekeningen kan ik ook wel uit de voeten. De Zwaan: “In mijn tijd bij de krant kon ik een interview noteren op de helft van een A-viertje, dat ging altijd goed. Een kwestie van geheugen.”
Om maar met de deur in huis te vallen: je nieuwe boek moet ik nog lezen, mag ik daarom opmerken dat ik Een keel van glas (een autobioJUD¿VFKH URPDQ RYHU HHQ PDQ PHW keelkanker, F.W.) een van je meest geslaagde boeken vind? Dat mag je best opmerken. Het is natuurlijk wel een van mijn meest persoonlijke boeken. Het is minder ¿ctie en minder thriller dan veel andere boeken. In feite is dat boek een bewerking van mijn dagboeknotities die ik maakte toen ik in het ziekenhuis voor keelkanker werd behandeld. Ook toen ging het schrijven eigenlijk gewoon door. ,N ODV GDW 3DXO 9HUKRHYHQ HU HHQ ¿OP van wilde maken. Dat verbaasde me. Niks ten nadele van Verhoeven, maar
76
