Portret van een blower
“Plannen voor een mooie toekomst” Door: Michiel Panhuysen
In coffeeshop de Dizzy Duck in Den Haag spreek ik met Ferry, 44 jaar. Ik herken Ferry in de net verbouwde shop en vraag hem waarom hij zijn elektrische rolstoelwagentje buiten heeft geparkeerd. Door de verbouwing heeft de Dizzy nu een rokers en een afhaalgedeelte. “Ik kom met mijn karretje niet meer door de deur tussen het afhaal en het rokersdeel”, legt Ferry uit. “Het past net niet. Maar ik klaag niet hoor. Ik vind het erg prettig dat wij rokers nu binnen zitten en dat we geen last meer hebben van het in en uitlopen van de afhalers. Het is de laatste tijd een stuk drukker geworden, en dat begon je wel te merken.”
tictacje, maar dat is meer snoepen natuurlijk. Verder eet ik dingen als Turkse pizza’s of een Broodje döner.“ Een triest verhaal, maar er klinkt gelukkig hoop. Vandaag kreeg Ferry te horen dat hij van het UWV naar de Filippijnen mag verhuizen. Daar woont de familie van zijn vorig jaar overleden vriendin. “Ik kan nu plannen gaan maken voor een mooie
Ferry blowt al 31 jaar. “Ik begon toen ik 13
gespeeld. Omdat mijn ene arm ook niet
toekomst. Als ik op de Filippijnen woon
jaar was. Ik kan me er niet zo heel veel van
meer goed werkt was ik echter zeer be-
kan ik veel meer doen met mijn uitkering
herinneren, mijn geheugen is niet zo best.
nadeeld. Ik moest met één arm mijn stoel
dan nu. Ook is het weer er een stuk aan-
Ik weet alleen nog dat ik er in het begin
voortbewegen en mijn stick vasthouden.
genamer dan in Nederland. Als ik daar
altijd waanzinnige lachkicks van kreeg.”
Dat ging niet echt goed. De verande-
eenmaal woon wil ik in arme dorpen de
ring van je leven is abrupt en totaal na
mensen helpen om aan bouwmateriaal te
Ferry vertelt me waarom hij in de rolstoel
zo’n heftig ongeluk. Je verliest vrienden,
komen waarmee ze zelf schone drinkwa-
terecht is gekomen. “Op 14 oktober 1989
hoewel ik moet toegeven dat ik ook mijn
tersystemen kunnen aanleggen. Daarmee
kreeg ik een auto-ongeluk in Duitsland. In
echte vrienden heb leren kennen. Je hele
kan ik me zeer nuttig maken, denk ik.
een bocht verloor ik de macht over het
leven gaat op de schop.”
Hier in Nederland zit ik maar te blowen…”
stuur en daardoor kwam ik met mijn auto bijna haaks op de verkeerde weghelft uit.
In de wiet vindt Ferry
Een tegenligger raakte me vol aan de zij-
vrede. “Ik rook iedere
kant, aan de bestuurderskant. Het inzit-
dag
tende deel van mijn auto werd hierdoor
Niet om de fysieke pijn
gehalveerd. Ik belandde in het ziekenhuis
te onderdrukken, want
en lag drie weken in coma. Ik lag behoor-
die voel ik niet. Het is
lijk in puin. Mijn rug en bekken waren ge-
meer om de geestelijke
broken. Ze hebben me tijdens een lang
pijn te handelen. Het
verblijf in het ziekenhuis zo goed het kon
is erg zwaar om in één
weer opgekalefaterd. Ik kon niet meer
klap je carrière en een
praten. Beetje bij beetje is mijn spraak
groot deel van je leven
weer tot een aanvaardbaar communicatie
te verliezen. Alles is in-
niveau gebracht. Ook heb ik mijn armen
eens naar de klote, en in
weer leren bewegen, hoewel één arm nog
de wiet vind ik troost.”
anderhalve
gram.
steeds niet veel kan. Mijn benen kan ik redelijk bewegen, maar echt lopen zit er
“Ik leef een beetje van
niet in. Vandaar mijn karretje.”
dag tot dag. Een groot deel van de dag zit ik
Tot het ongeluk was Ferry een offset druk-
in de Dizzy, dat is mijn
ker met een goede baan. Ook was hij een
huiskamer
fanatiek en begaafd rolhockeyspeler, hij
Hier vindt een belang-
speelde zelfs in het Nederlands team op
rijk deel van mijn soci-
het EK. “Na het ongeluk was niets meer
ale leven plaats. Eten
hetzelfde als ervoor. Ik kon natuurlijk niet
doe ik nauwelijks. Ik
meer werken en kwam in de WAO terecht.
heb geen honger. Ik eet
Ook sporten was geen optie meer, hoe-
wel een boterham met
wel ik nog twee keer rolstoelhockey heb
pindakaas ofzo, of een
eigenlijk.
29
