Georgs magiske medisin
LESEOPPDRAG
Vu
rd er in
gs ek s
em
pl ar
Dei fleste bestemødrer er snille, vennlege, hjelpsame gamle damer, men ikkje denne. Ho sat heile dagen, dag ut og dag inn, i stolen sin ved vindauget og dreiv alltid og klaga, sutra, skjente, sytte, jamra og surmula over eitt eller anna. Ikkje ein einaste gong, sjølv på sine beste dagar, hadde ho smilt til Georg og spurt: «Korleis har du det i dag, Georg?» eller: «Skal ikkje du og eg spele Stigespel?» eller: «Korleis var det på skulen i dag?» Det verka ikkje som ho brydde seg om andre, berre om seg sjølv. Ho var ein ynkeleg gammal grinebitar. Georg gjekk inn på kjøkkenet og laga i stand ein kopp te til bestemor med ein tepose. Han tok oppi ei skei sukker og ikkje noko mjølk. Han rørte sukkeret godt ut og bar koppen inn i stova. Bestemor tok ein slurk av teen. «Han er ikkje søt nok», sa ho. «Ta meir sukker i.» Georg tok koppen tilbake til kjøkkenet og hadde oppi endå ei skei med sukker. Han rørte teen ut igjen og bar han varsamt inn til bestemor. «Kor er skåla?» sa ho. «Eg vil ikkje ha ein kopp utan skål.» Georg henta ei skål. «Og kva med ei teskei?» «Eg har rørt i han for deg, bestemor. Eg rørte godt rundt.» «Eg skal røre min eigen te, takk», sa ho. «Hent ei teskei til meg.» Georg henta ei teskei. Når mor og far til Georg var heime, kommanderte aldri bestemor han på denne måten. Det var berre når ho hadde han for seg sjølv, at ho behandla han dårleg. «Veit du kva som er i vegen med deg?» sa den gamle dama og stirte på Georg over kanten på tekoppen med dei klare, vondskapsfulle små auga. «Du veks for fort. Gutar som veks for fort, blir dumme og late.»
Les teksten. Hva får du vite om bestemoren til Georg? Skriv nøkkelord.
93
