Tijdreis in een dertig jaar jonge Opel Ascona B 1.9 N
PORSCHES, MERCEDESSEN, FERRARI’S EN BMW’S. ZES, ACHT EN TWAALF CILINDERS. IK HEB ZE ALLEMAAL GEREDEN IN DIE KWART EEUW DAT IK MIJN RIJBEWIJS BEZIT. AUTO’S, SOMS, VAN ENKELE HONDERDDUIZENDEN EURO’S. OP DEN DUUR GA JE ER AAN WENNEN. DE LAATSTE MAANDEN STAK ER ECHTER EEN ONBEDWINGBARE DRANG DE KOP OP. DE DRANG NAAR EENVOUD. DE DRANG NAAR NOSTALGIE. EEN DRANG DIE ZICH UITEINDELIJK MANIFESTEERDE IN DE AANSCHAF VAN EEN OPEL ASCONA B 1.9 N. TEKST EN FOTOGRAFIE: MARCO HOF
e schrale winterzon staat laag op het natgeregende asfalt. De spiegeling van de doorgaande weg reflecteert in de okergele zijkant van een Opel Ascona 1.9 N. De auto heeft nog nét geen 60.000 kilometer gereden en verkeert in de bloei van zijn leven. Het is toch al gauw zeventien jaar geleden dat ik voor het laatst oog in oog stond met zo’n vers exemplaar van de tweede generatie Ascona. Ik had indertijd een vuurrode 2.0 SR voor mijn vriendin gekocht als eerste auto. De herinnering aan die Ascona heeft er voor gezorgd dat ik mij nu in het bruisende Twijzelerheide bevind, waar deze auto te koop staat. Dertig jaar na zijn productiedatum en schijnbaar onaangeroerd staat de gele Rüsselsheimer
D
46
tegen mij aan te glimmen. Ik vergeet bijna dat het inmiddels 2010 is; de tijd dat alleen de smaak van mandarijntjes niet veranderd lijkt te zijn. Puur sentiment overmeestert me. En je weet misschien dat alle ratio geheel naar de achtergrond verdwijnt als er sentiment bij komt kijken. Ik ga voor de bijl, dat staat al vast. Ondanks kleine onvolkomenheden, zoals de bumpersteun linksvoor die krom is en een klein deukje in de motorkap. Ik wil ‘m en ik zal ‘m en als ik dat straks té duidelijk laat blijken in het aankooptraject dan ondermijn ik mijn eigen onderhandelingspositie. Dan ga ik er in voor de hoofdprijs. Soit. Ik doe mijn best om mijn hedonistische hebzucht te verdringen maar het lukt me niet. ’t Is ook te geef: 3.500 euro voor deze smet-
