MARCO’S MEMORIES

Poetsperikelen

POETSEN IS GÉÉN WERK. ’T GEEFT WELISWAAR ENORM VEEL VOLDOENING, MAAR JE GAAT ER ZO VAN ZWETEN. ONDER HET MOTTO ‘DE JUISTE VENT OP DE JUISTE PLEK’ LEEK HET MIJ DAN OOK HET VERSTANDIGST OM DIT WERK MAAR UIT TE BESTEDEN.

Rutger-Jan bleek die nobele taak met graagte op zich te willen nemen. RJ (Rudiger, Rubber, bijnamen genoeg) is een studentikoze, charismatische twintiger. Een tikje overdressed en met een voorkeur voor State of Art en McGregor. Daarbij bezit RJ de vocabulaire rijkdom van een doorgewinterde politicus. Wars van hiërarchische patronen schopt hij liever dan dat hij likt. That’s the spirit; daar zou ik vast een fijne poetser aan krijgen. Mede omdat we hier niet te maken hadden met een man zonder ervaring in dit metier. Al sinds enkele maanden traineerde, frustreerde en ontwrichtte hij de complete werkvloer bij Peugeot Experience te Breukelen voor de lieve somma van zes-en-dertig euro per werkdag. Waarbij het mij eerlijk gezegd is ontgaan of dat nou bruto of netto was. ‘Dat verdubbel ik’ bleek voldoende om RJ over de streep te trekken. ‘Maar dan ronden we het af op vijftig euro’, was zijn eindoordeel in onze keiharde onderhandelingen. We hadden een basis geschapen voor een diep glanzende samenwerking.

Als je een autobedrijf start is het niet meteen druk; klanten moeten je eerst weten te vinden en dat kost wat tijd. Ik sprak dus met RJ af dat we op zaterdag om 12.00 uur zouden beginnen, hetgeen in dank werd aanvaard. De gemiddelde feut neemt meer alcoholhoudend vocht tot zich dan een SL 600 op topsnelheid aan benzine en dan is vroeg je bed uit een straf, zoniet onmogelijk. Twaalf uur was dus een tijd waar RJ zich bést in kon vinden; kwart voor één was de koffie op en werden er broodjes gehaald. Met het oog op mogelijke klanten bleef ik zelf op de zaak en haalde RJ steevast bij Slagerij De Ridder vier keer halfom en, als we er zin in hadden, warm vlees met pindasaus. Zo werd het al snel twee uur en kon er gepoetst worden.

Nu is RJ een gezelligheidsdier pur sang, dus de schaarse klant die de showroom betrad werd onmiddellijk op een geanimeerd gesprek getrakteerd. RJ bezit niet alleen een enorme woordenschat maar heeft, mede door zijn IVA-achtergrond, ook een gedegen kennis van automobielen. Die hij niet onder de spreekwoordelijke stoelen of banken steekt. Tot in het minuscule werden de tentoongestelde Benzen met de klant doorgesproken en een ieder raakte al snel onder de indruk van RJ en zijn passie voor auto’s in het algemeen en Mercedes-Benz in het bijzonder. Wanneer hij mijn wagenpark met zo’n nieuwe bezoeker volledig had doorgenomen, volgde nog een heel arsenaal aan smakelijke anekdotes over zijn eigen 260 E (geleverd door Fichtl & Popp, Scharrenberg) die inmiddels de 380.000 kilometer ruimschoots gepasseerd was en waar hij onbehoorlijke bedragen in stopte om de erwtensoepgroene zespitter maar rijdend te houden.

Na enkele maanden stelde ik tevreden vast dat RJ inmiddels tot het meubilair der firma was gaan behoren. Er was echter ook een schaduwzijde, die de boekhouder in mij zorgen baarde: de poetskosten rezen volledig de pan uit. RJ kwam per zaterdag op een gemiddelde van een halve auto per dag, hetgeen uiteindelijk resulteerde in een post ‘uitbesteed werk’ die zijn weerga niet kende. Dat was niet de bedoeling van het verhaal en dus volgde een gesprekje waarin ik aangaf dat ik de poetsprestaties afgezet tegen de vorstelijke geldelijke beloning wat magertjes vond. RJ pareerde direct op onnavolgbare wijze: ‘ach, zolang jij doet alsof je me veel betaalt dan blijf ik nét doen alsof ik hard werk.’

Maar het is een goeie vent, dat wel.

Marco Hofs

Marco Hof mixt zijn passie voor youngtimers met zijn beroep door auto’s te kopen en te verkopen, waarbij er af en toe ‘een object’ die tweede fase niet bereikt vanwege een ernstige verzameldrang.