Tekst: Mike de Leede // Foto’s: Familie Meijer, MMP, e.a.
Op 1 mei is het alweer acht jaar geleden. Op die bewuste dag loopt de familie Meijer uit Den Haag tijdens hun trekking door de Amerikaanse staat Utah bij toeval een zoekgeraakte bergbeklimmer tegen het lijf. Deze 27-jarige Aron Ralston blijkt vier uur daarvoor in pure doodsnood met een bot zakmes zijn rechter onderarm te hebben geamputeerd, nadat deze vijf dagen bekneld heeft gezeten onder een verschoven rotsblok. Uren later zijn de Meijers en Ralston ineens wereldnieuws. Highlife kijkt met de hoofdrolspelers terug RS GH]H EL]DUUH JHEHXUWHQLV GLH RS IHEUXDUL DOV VSHHO¿ OP uitkomt in Nederland. Aron’s sterk staaltje overlevingsdrang blijkt nog steeds ongeëvenaard.
Op woensdagavond 30 april bereikten we het plaatsje Green River in Utah, nabij National Park Canyonlands, waar de andere gezinnen van een dag rust wilden genieten op een camping. Wij trokken er die donderdag (1 mei) met zijn drieën met dagrugzak en bergschoenen op uit. En reden met de auto naar het prachtige, nabijgelegen Horseshoe Canyon, voor een avontuurlijke trekking door de kloof aldaar. Op het parkeerterrein ervoor, de zogenaamde
De avontuurlijk ingestelde Eric en Monique
nodige gewend. Maar zo avontuurlijk als
Trailhead, troffen we rond 11.30 uur een
Meijer (inmiddels beiden 48 jaar) en hun
tijdens hun vakantie in 2003, zal het wel
parkranger, die vertelde dat ze de eigenaar
nu 18-jarige zoon Andy mogen tijdens hun
nooit meer worden.
zochten van een rode jeep die hier sinds 26 april geparkeerd stond. Wij maakten
vakanties graag in Amerika vertoeven. De ongereptheid trekt hen, het fraaie land-
“Met drie andere Nederlandse gezinnen trok-
er nog een grapje over: ‘Wij zullen die
schap, de onbegrensde mogelijkheden.
ken we van 19 april tot 10 mei met drie Four
persoon wel even voor u vinden.’ En lie-
Het avontuurlijk ingestelde echtpaar is het
Wheel Drives door onze favoriete staten Ari-
pen vervolgens de uitgestorven canyon in,
zona en Utah,” vertelt Eric bij een mok dam-
al spoedig genietend van de stilte en het
pende kof¿e. “Waarbij ik als kenner van het
onherbergzame landschap. Na twee uur
westelijk gebied de route had uitgestippeld
(zo’n 10 kilometer klauteren, afdalen en
en als reisleider het voortouw nam.
klimmen) bereikten we het beroemde punt The Great Gallery, een enorme zandstenen wal waarop je onder meer prehistorische rotstekeningen van Anasazi-Indianen kunt zien. Ik heb er wat foto’s geschoten en we hebben er wat gedronken.” “Op de terugweg zagen we ineens een roedel herten die we eerder kennelijk over het hoofd hadden gezien,” vult zijn vrouw Monique aan. “Kun je nagaan hoe moeilijk het hier moet zijn een vermist persoon te lokaliseren, opperde we nog.”
Ineens hoorde de familie achter zich geroep: ‘Help, I need help!’ Dat is hem, dachten ze meteen. We hebben hem gevonden! “Maar feitelijk had hij ons gevonden,” vertelt Monique. “Met z’n drieën renden we op hem af. Zijn T-shirt en korte broek zaten zo erg onder het bloed dat onze toen tienjari-
42
