5 minute read

Nieuw: Stoner Films

Next Article
België

België

Homegrown

Cult/thriller/ comedy/drama met sterrencast

Door: Job Joris Arnold

De voornaamste reden dat Homegrown (1998) nooit de verdient, is dat Sony er geen raad mee wist. Ondanks een

Jammer dat men destijds niet op het idee is gekomen om de lm gewoon keihard in de markt te zetten als stoner lm. Sony zou zijn tijd ver vooruit geweest zijn. Het mediwietcircus in Californië kwam in die dagen net op gang, het genre had best een boost kunnen gebruiken via deze prima pot lm met topcast (zie kader). Nu heeft het nog tien jaar geduurd tot in 2008, met de golf van lms als Escape from Guantanamo Bay, Pineapple Express, The Wackness, Humboldt County en niet te vergeten de televisieserie Weeds, het bestaansrecht van de mainstream stoner lm de nitief werd gevestigd.

Plot?

De plot van Homegrown laat zich niet eenvoudig samenvatten. Tot zover is de twijfel van Sony nog best te begrijpen. Het verhaal speelt zich af in Noord-Californië in een gemeenschap van tweedegeneratiehippies. Jack, Carter en Harlan runnen een plantage voor grote baas Malcolm Stockman. Als Malcolm op een dag per helikopter polshoogte komt nemen en door de piloot wordt doodgeschoten bij het uitstappen is de verwarring compleet.

In de veronderstelling dat een overval door rippers nu niet lang kan uitblijven, pakt het geschrokken trio wat ze pakken kunnen van de oogstrijpe plantage, zodat zij niet het hele seizoen voor nop hebben gewerkt. Ze knippen en verpakken de wiet met hulp van Lucy, de vaste kracht van Malcolm, die nog maar even niet geïnformeerd wordt over zijn dood. En wie zegt trouwens dat Lucy niets met Malcolms dood te maken heeft?

Sfeer van paranoia

De sfeer van paranoia is gezet en zal als een benauwende deken over de verdere lm blijven hangen. Maar het succes van hun eerste, geslaagde dopedeal drijft het drietal terug naar de plantage om te ontdekken dat er helemaal niets geript is. De mahoniehouten eettafel, de kristallen wijnglazen, het porselein en het zilverwerk, kortom alle kampeerspullen van de heren staan onaangeroerd op de afgelegen plek in het bos waar ze halsoverkop van weggevlucht waren.

Karakters

Malcolm Stockman

Sterkomiek John Lithgow (o.a. ‘3rd Rock from the Sun’) heeft een korte rol na de opening credits, maar legt al snel het loodje. Zijn stem klinkt door de hele film via dictafoonopnames. Spoiler alert! Komt aan het eind verrassend terug in de dubbelrol van tweelingbroer Robert.

Jack Marsden

Oscarwinnaar Billy Bob Thornton heeft nog nooit een slechte rol gespeeld. Ook in Homegrown is hij voortreffelijk als Jack, de plantageopzichter. Na de dood van zijn baas Malcom neemt Jack zijn plaats in en probeert de oogst te verkopen. Als snel zit hij tussen twee vuren: maffiabaas Saletzzo die de oogst opeist, en de lokale, vredelievende hippies die niets met de georganiseerde misdaad van doen willen hebben.

Gianni Saletzzo

Ted Danson (barman Sam uit ‘Cheers’) speelt een griezel, maffiabaas Saletzzo. Niet alleen griezelig vanwege zijn enge toupet, hij is gewoon een creep. Bedreigt Billy Bob: “How ‘bout I cut your fucking balls off and feed ‘em to my dog? He’s had testicles, he loves them!” En die naam klopt ook niet, google maar es.

Carter

Komische rol van Hank Azaria. Rechterhand van Jack en fuck buddy van Lucy.

Lucy

Rol van Kelly Lynch. In het dagelijks leven lerares, maar dat komt slechts in een bijzin ter sprake. Belangrijker is dat zij als tussenpersoon het verwerken van de oogst organiseert voor Malcolm. Scharrelt met Carter. Neukt ook met Harlan, en ontdekt zodoende dat ze genaaid wordt. Eist daarom een betere deal.

Harlan Dykstra

Ryan Philippe is goed op dreef als naïef groentje. Bewaakt met Carter en Jack, maar praat zijn mond voorbij tegen Lucy.

Danny

Jon Bon Jovi overtuigt in zijn rol van Danny, een van de leiders in de hippie scene. Hij zet zo´n geloofwaardige, niet-gewelddadige dopedealer neer, dat je als kijker zo maar gelooft dat hij niets met de moord op Malcolm van doen heeft.

Sierra Kahan

‘Queen of Scream’ Jamie Lee Curtis, in het echte leven peettante van Jake, de beroemde zoon van regisseur Gyllenhaal, speelt een aardige rol als hippiemoeder en ‘sister in drugs’, leider van het wietkwekersdorp. “If you start dealing with the wrong people, bad things happen.” De drie mannen besluiten de rest van de oogst ook binnen te halen en gaan op zoek naar een klant voor een miljoenentransactie. Al snel blijkt het luie blowersleventje op de plantage niet de ideale leerschool voor de gevaarlijke wereld van vage deals en dreigementen waarin ze terechtkomen. Helemaal wanneer ze ontdekken dat Malcolm vlak voor zijn dood afspraken gemaakt heeft met maffiabaas Gianni Saletzzo, die steeds ongeduldiger wordt naarmate de toegezegde levering uitblijft.

Onwaarschijnlijke naam voor een maf aso trouwens, Saletzzo, want die naam komt in heel Italië niet voor. Maar goed, wellicht dat regisseur Stephen Gyllenhaal, die zijn inmiddels beroemdere kinderen Jake (Donnie Darko) en Maggie (The Dark Knight) ook een rolletje in papa’s lm gunde, zijn dichterlijke aspiraties - hij publiceerde diverse bundels - hier iets teveel de vrije loop liet.

Tweespalt

Het is hem vergeven, want met Homegrown heeft hij zijn nek uitgestoken. Gyllenhaal schetst een realistisch beeld van een boerendorp in de greep van de wietteelt en de tweespalt in de kwekerswereld tussen de oude, idealistische growers en de keiharde, moderne zakenjongens die niks op hebben met love en nog minder met peace. Zonder te overdrijven laat hij zowel de romantiek van het rijke landleven als het tegenwoordige helaas onvermijdelijke geweld zien. En natuurlijk is de onderliggende boodschap dat het drugsbeleid van geen kanten werkt.

Als je je er overheen kunt zetten dat tv-comedy sterren Ted Danson en John Lithgow niet supergrappig zijn, en de hele lm verder moeilijk te plaatsen is, kun je een zeer onderhoudende 102 minuten beleven met deze verrassende, nu al klassieke stoner lm. En krijg je een leerzaam kijkje achter de schermen van de grootschalige teelt en in de lifestyle die het voor sommige mensen tegenwoordig is.

Stoner Films

Job Joris Arnold schrijft over drugs en film. Hij programmeerde het Amsterdam War on Drugs-filmfestival in 2009, en het filmfestival op Cannabisbevrijdingsdag 2010. Dit is het eerste deel van een nieuwe serie artikelen over Stoner Films.

This article is from: