De eerste keer

Sterrenhemel

Mijn eerste blowervaring is niet echt een succesverhaal, maar waarschijnlijk niet zeldzaam in zijn soort. De eerste keer dat ik blowde is onderhand ruim zeven jaar geleden. Ik was toen 14 jaar. Ik kreeg die dag te horen dat mijn beste vriendin zou verhuizen. Ze zou bij haar vader in Maastricht gaan wonen, terwijl ze nu op een kwartiertje etsen bij haar moeder in Utrecht woonde. We waren allebei dus vrij overstuur.

Vijf voorgedraaide jointjes

Ik ben naar haar toegegaan en samen hebben we bijna anderhalf kratje bier opgedronken. Het was in de zomer en we zaten lekker in haar achtertuin, een muziekje op de achtergrond en oude herinneringen op te halen. Het bier en ook onze sigaretten raakten op, dus vroegen we een oudere zus van haar wiet voor ons te halen. Zij haalde vijf voorgedraaide jointjes voor ons en we hadden er ink zin in.

Mijn vriendin bedacht ineens dat haar zus nog een waterpijp op haar kamer had liggen. Maar, we moesten er wel ontzettend voorzichtig mee zijn, want het was een cadeau geweest met emotionele waarde. We snapten helemaal niks van die waterpijp. Hij was van steen en van top tot teen beschilderd. Als we al wisten hoeveel water erin had gemoeten, hadden we het niet eens kunnen zien.

Flink stoned

Onderhand waren we al ink stoned. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik mij op een zeker moment besefte dat ik stoned was, stóned. Dat vond ik zo’n begrip. We hadden de grootste lol. We hadden een kinderboekje van haar zusje gevonden en probeerden binnen een minuut zoveel mogelijk woorden op te zeggen. Ik had zo’n lachkick dat ik door alle tranen helemaal niks meer kon lezen.

We kregen gelukkig wel iets van rook uit de waterpijp en ik wilde ‘m teruggeven aan haar. Ik drukte de waterpijp in haar handen en vroeg heel duidelijk: “Heb je ‘m goed vast?” Want dat ding mocht absoluut niet kapot gaan. “Ja”, zei ze, “ik heb hem!” Voor de zekerheid vroeg ik het nog een keer en toen ze lachend “Jaha!” riep, liet ik de waterpijp los. PATS! Voor een moment wist ik niet wat ik moest doen. Ik was onwijs geschrokken. Het had immers heel veel waarde voor haar zus! Volgens mij dacht mijn vriendin precies hetzelfde, want zij keek mij net zo geschrokken aan als ik mij voelde.

Lachen…

Maar een seconde later barstten we allebei in lachen uit. Ik heb geen idee hoelang het heeft geduurd, maar tegen de tijd dat we uitgelachen waren, waren we die hele waterpijp al weer vergeten. Hoeveel we die avond geblowd hebben weet ik niet meer. Het dieptepunt en, achteraf, ook grappigste moment, was toen ik naar de wc moest. Hiervoor moest ik eerst door de keuken en toen ik langs de wasbak liep, moest ik ineens overgeven! Ik had me niet misselijk of slecht gevoeld, het kwam er gewoon allemaal uit.

We hadden ink de munchies gehad en niet lang daarvoor patat en frikadellen gegeten. Meer hoef ik niet uit te leggen denk ik? Maar dat lag dus allemaal in die wasbak.. Met een lepel en een prullenbak heb ik het uiteindelijk op weten te ruimen.

Het mooiste moment van de avond was het kijken naar de sterrenhemel. Ik ontdekte een heel apart groepje sterren, waarvan ik niet kon geloven dat ze er echt stonden. Mijn vriendin zag ze ook, maar dat zei op dat moment natuurlijk niet zo-

veel. De volgende nacht ben ik die sterren gaan zoeken en ze bestaan echt. Altijd als ik dat groepje sterren zie, denk ik terug aan deze avond. En mijn vriendin hoefde uiteindelijk niet eens te verhuizen!