Evert Jonker:
‘Ik heb nooit
heel bewust
keuzes gemaakt.’ door Caspar Dullemond
Evert Jonker
Evert Jonker weet het moment nog precies. Hij zat in de zesde klas van het gymnasium van Emmen. Hij deed de bètarichting, een goede vriend alpha. ‘Op een zaterdag liepen we samen naar het station, en hij zei tegen mij: ik ga theologie studeren. En voordat ik er erg in had, zei ik: ik ook.’ Eerder had de gymnasiast biologie overwogen, later Nederlands. Maar nu viel alles op zijn plaats. Was het dus een bewuste keuze? ‘Ik weet het niet’, zegt hij: ‘Daar was ik niet zo mee bezig. Het viel me toe.’ Ter voorbereiding op hun studie gingen de twee vrienden samen naar Hebreeuwse les, bij dr. G.J. van de Pol, leraar godsdienst aan de kweekschool. ‘Hij gaf ons het Hebreeuwse alfabet op een papiertje en legde ons vervolgens een woord voor, met de mededeling dat het van achteren naar voren gelezen moest worden. Wat staat hier, wilde hij weten. Wij aan het puzzelen. We kwamen tot de conclusie dat er wel eens “Jona” kon staan. Precies, zei hij, en dat betekent duif. Jullie willen waarschijnlijk dominee worden, en dat is precies wat een dominee is: een postduif. Je brengt berichten over.’ Jonkers ogen glanzen als hij dit vertelt: ‘Ik was natuurlijk niet meer weg te slaan bij die lessen. Het was didactisch heel slim: hij liet het ons zelf uitzoeken, maar hij maakte het niet onmogelijk moeilijk. Wij konden trots zijn dat we het zelf ontdekt hadden.’
Vanaf de voordeur loop je zo het rietveld in. Evert Jonker, emeritus hoogleraar praktische theologie
teller, zegt Jonker: ‘Voor mij was hij de beste preker van het noordelijk halfrond. Mensen hingen aan zijn lippen.’
van de PThU, weet zich ook in de
Het is een kwaliteit die hij bewondert. Vanaf zijn vroeg-
Vinexwijk van Zwolle verbonden met
ste jeugd vond hij zich onder het gehoor van grote
het noordelijke platteland waar hij zo van houdt: ‘Dit voorjaar hoorden we hier de roerdomp.’
22
Behalve docent was Van de Pol ook een begenadigd ver-
PThUnie | Jaargang 17 | nummer 3 | december 2023
vertellers. Zijn moeder, die bij de kerstviering op de zondagschool in Ferwerd de kinderen drie kwartier geboeid kon houden. Juffrouw Tadema, de jonge kleuterjuf die daarnaast lesgaf op diezelfde
