| ACHTERGROND
Als je cliënt aan corona overlijdt... Voor Vilans is onze collega Chantal Leferink samen met Annemieke Kappert van Amerpoort geïnterviewd. Beiden maakten van nabij mee hoe het is om iemand voor wie je zorg draagt aan corona te verliezen. Ze delen hun ervaringen.
Z
e weet nog goed hoe een cliënt op
De familie wilde ik pas bellen nadat het 100
de locatie waar ze werkt ziek werd.
procent zeker was dat het corona was. Ik ben
Chantal: “Dat was eind maart zo
naar huis gegaan om bij te komen. Na twee
Bezoek
dagen ben ik weer gaan werken.”
Haar zus mocht langskomen. Dat vond ze heel
ongeveer. Ze trok zich erg terug van alles. Het duurde even voordat we ontdekten
fijn. Volgens de richtlijnen mocht ze er maar
wat er aan de hand was. De cliënt was
Waar heeft iemand het opgelopen?
anderhalf uur zijn. Dat vond ik heel moeilijk.
verstandelijk beperkt en had dementie.
Wat Chantal opviel was dat de zus van de
De volgende dag heb ik haar gebeld en
Daardoor kon ze haar klachten niet goed
cliënt er heel goed mee om ging toen ze
gevraagd of ze weer wilde langskomen. Ze is
uitleggen. De arts dacht eerst aan een
hoorde dat het corona was. “Ik vroeg me
toen bij de cliënt gebleven tot haar overlijden.
blaasontsteking.”
af waar onze cliënt het had opgelopen. De
Wij vonden dat ze aan het einde zo lang als
dagbestedingslocaties waren immers al
nodig aanwezig kon zijn. Ze kreeg morfine
Onwerkelijk
gesloten.” Annemieke (geestelijk verzorger/
toegediend en werd in slaap gebracht. Zo is ze
Toen de cliënt klachten kreeg, reed Chantal
ethicus) : “Ik begrijp heel goed dat je als
rustig overleden.”
met haar naar de spoedpost in Almelo. “We
begeleider bezig bent met zo’n vraag. Maar
namen plaats in een voorverwarmde tent.
uiteindelijk heeft het geen zin om zoiets uit te
Laat de keuze bij verwanten
Ik bleef dicht bij haar. Ze begon met niezen en
zoeken. Want wat levert het op? Daarom sta
Annemieke: “Ik kwam ook in de situatie
nieste daarbij vol in mijn gezicht. Vervolgens
ik eerder in zo’n situatie stil bij: “Wat doet het
terecht waar ik met familieleden in gesprek
kreeg ze vrij snel een mondkapje, maar ik
met jou?”
moest gaan. Hun familielid ging dan zo
kreeg die pas veel later. ‘Het is 99 procent
32
iemand met het Downsyndroom.
hard achteruit dat ik vroeg of ze op bezoek
zeker dat ze corona heeft’, zeiden de artsen en
Het ging heel snel
kwamen om afscheid te nemen. Sommige
ze stapten direct een meter bij ons vandaan.
De cliënt van Chantal verbleef in een speciaal
verwanten behoorden zelf tot een risicogroep.
En daar stond ik dan. Het was zo onwerkelijk.”
isolatieappartement: “Ze was daardoor even
Het moet een onmogelijke keuze voor hen
helemaal beduusd. Daarom heb ik zoveel
zijn geweest, daarom was het gesprek
Zelf besmet?
mogelijk van haar vertrouwde spulletjes daar
hierover aangaan heel belangrijk. Luisteren
De cliënt mocht na de onderzoeken weer
neergezet, waaronder de sjoelbak. Ik vroeg
naar levensverhalen, zorgen en twijfels
naar huis, maar moest wel in isolatie op
haar of ze wilde sjoelen. Maar ze zei: ‘Nee,
helpt. Sommige familieleden besloten
haar kamer verblijven. De positieve uitslag
ik zit hier goed’.” Dat waren haar laatste
om uiteindelijk toch niet langs te komen.
van de test kwam de volgende ochtend.
woorden. Daarna is het heel snel gegaan.
Wat hun keuze ook was, dat begrepen en
Chantal: “Ik belde direct de manager om
Ze had veel pijn. Ik heb toen met de familie
respecteerden we.”
te overleggen over hoe verder. Er kwam
gesproken en gevraagd ‘Wat is jullie wens?’
een coronacrisisteam op de locatie. Het
We hebben besproken dat ze in haar eigen
team regelde alles, waaronder de inzet van
vertrouwde omgeving zou blijven. De cliënt
persoonlijke beschermingsmiddelen.
was 65 en dat is al op hoge leeftijd voor
