Voorwoord Christien

Christien Roeloefs Poorthuis

Ik leef van dag tot dag Het positieve is dat je leert relativeren

Dag alle begeleiders van Aveleijn, In februari dit jaar keek ik naar het journaal op televisie. Ik zag beelden van China (wist ik later) van mensen met mondkapjes. Wat is daar aan de hand? Dacht ik. De beelden waren nog ver weg voor mij.

Begin maart hoorde ik mensen over Corona praten op mijn werk en op tv. Oh jee dacht ik, maar het kwam nog niet bij mij binnen. Het was een ver van mijn bed mededeling: dat overkomt anderen, maar ons niet. Maar toen ik in een praatprogramma hoorde dat er een patiënt in Nederland met het coronavirus was besmet werd ik best een beetje bang.

Wat houdt zo’n virus in en kun je er erg ziek van worden? Op tv probeerden ze de mensen gerust te stellen. Dat vond ik zelf typisch. Als je dat bij het Jeugdjournaal doet is het logisch, maar bij het volwassenen kun je toch gewoon eerlijk zijn.

Op 12 maart 2020 hebben mijn man en ik voor het laatst gewerkt. Sinds die tijd zitten we allebei thuis. Vanaf 16 maart dit jaar werd het serieus. Toen gingen alle instellingen en bejaardenhuizen enzo op slot. Ook de dagbesteding ging sluiten. Het is moeilijk om een virus te begrijpen wat je niet ziet. We moeten ons wel aan de regels houden maar we zien niet waarom. Wel zie je op tv dat je er heel erg ziek van kunt worden. Helaas zijn er bij Aveleijn ook mensen overleden. Dat vind ik heel erg. Ook leef ik mee met de mensen die helemaal niemand zien overdag door het coronavirus. Mensen in een zorginstelling mogen soms helemaal niet naar buiten of werken. Dit maakt mensen erg eenzaam en ongelukkig.

Op dit moment zijn de maatregelen van het Kabinet omtrent het coronavirus iets versoepeld gelukkig. Maar ook toen er nog een intelligente lockdown gold in Nederland waren er mensen die gewoon voor hun plezier naar de stad gingen. Dat zag ik met eigen ogen. Dat maakte mij boos. Weten die mensen niet wat de gevolgen zijn voor mensen in een risicogroep?

Zelf krijg ik met mijn man samen ambulante begeleiding van Aveleijn. Mijn man en ik hebben allebei een verstandelijke beperking. Vroeger woonde ik zelf 24 uur begeleid. Nu krijgen we begeleiding via beeldbellen. Een goede oplossing vind ik. Zo kun je besmetting voorkomen.

Maar ik moet wel erg wennen hoor. Mijn man en ik zijn genoodzaakt meer praktische dingen zelf te doen. Dan maakt ons mentaal volwassener en geeft meer eigenwaarde. Het positieve aan deze tijd is dat je dingen leer relativeren.

Wat de toekomst brengt weet ik helaas niet. Ik leef van dag tot dag. En laten we hopen dat de pandemie zo snel mogelijk onder controle komt.

Met vriendelijke groet en veel gezondheid gewenst van Christien Roelofs Poorthuis.

08

22

24

Inhoud01 JULI 2020 | CORONA-EDITIE

02 Voorwoord Christien

04 Raad van Bestuur

06 Ervaringen vanuit diverse locaties 08 Cijfers en feiten 12 Persoonlijke verhalen in de driehoek 14 Fotoverslag 22 Marloes blijft beeldbellen 24 Creatieve initiatieven

26 Leren van corona

28 One (and a half) to watch 30 Op zoek naar ervaringen van cliënten 32 Als een cliënt aan corona overlijdt... 34 Leven vol betekenis in coronatijd 36 Raamportretten

10

32

Colofon

Redactie communicatie@aveleijn.nl

Redactie Elles Kamp, Leah Masselink, Inge Masselink, Marianne Exterkate, Miranda Asbroek, Jessica Groen, Bente Niesink, Anique Besten, Linda Koning.

Met bijdragen van en dank aan Raad van Bestuur, Christien RoelofsPoorthuis, Maureen Mentink, Kim Leushuis, Dirk jan, Priscilla & Denise, Patricia Kuiper, Laxmi Schoonhoven, René Schoonhoven, Monique Kremerter Hart, Raoul Evers, Marloes Maurik, Ashley Breukers, Evelien Rondhuis, Thomas Verlaek, Miranda van der Weide, Chantal Leferink, Nadine van Asperen, Rick Nederstigt, Ellen te Riele.

Beeldmateriaal Marlie Koggel Fotografie

Ontwer Leah Masselink

Druk GI Business Promotors