Met marihuana worden je zintuigen gevoeliger
Het leuke van wiet Door: Feije Wieringa
Behalve in dit blad lees je bijna nergens meer dat wiet ook leuk is. Wat zeg ik: wiet is geweldig! Ik zal wat argumenten aanvoeren, maar het wordt geen wetenschappelijk verhaal en ik ben ook niet objectief. Toch vermoed ik dat vrijwel alle lezers van dit blad mijn stelling dat cannabis geweldig is, zullen onderschrijven.
Ik ben trouwens ook boos. Boos omdat een eikel als Ivo Opstelten (als je z'n wollig taalgebruik hoort krijg je het idee dat juist die man voortdurend in hogere sferen verkeert...) op elke idee rond cannabis maar één woord kent: NJET! De apparatsjik. Opstelten en zijn trawanten staan voor alles waar cannabisten juist niet voor staan.
gepikt. ” Tsja, drank drugs noemen, daar maak je jezelf niet populair mee...
Wiet of paranoia Destijds deed ik veel redactiewerk bij Penthouse. Ik interviewde veel schrijvers en kreeg daardoor ook 'het onderhouden van
Vreemd gesprek Het werd een vreemd gesprek. Ik kon er geen touw aan vastknopen. Iets van: de schrijfster wil naar een party op de Antillen en daar een verslag voor Penthouse van maken. Geintje van de redactie, was mijn conclusie. Maar voor de zekerheid vroeg ik toch maar of ik terug kon bellen.
Behalve in dit blad lees je bijna nergens meer dat wiet ook leuk is. Wat zeg ik: wiet is geweldig! Maar we zouden het juist leuk houden! En bedenk: vroeger waren sommige dingen echt beter.
contacten met schrijvers' op mijn bord. In die tijd was ik lid van de jury van De Gouden Strop, een prijs voor de beste Ne-
Voorlichting Iedereen heeft een mening, zeker als het om 'drugs' gaat. Daar had een vriend van mij, die verslavingsarts is, een leuk voorbeeld van. Het is al van enkele jaren geleden, maar dat maakt de zaak niet minder leuk. Hij gaf voorlichting op scholen en droeg dan altijd een koffertje met drugs met zich mee. Vrijwel alles wat er op de markt was, maakte deel uit van het assortiment. Pillen, poeders en natuurlijk cannabis. Zelf geloofde hij niet zo in deze vorm van preventie, maar het hoorde bij zijn werk. De leerlingen vormden geen probleem. Die waren vaak heftig geïnteresseerd, en soms verdween er zelfs een product tijdens zijn praatje, maar zolang het om onschuldige pillen of een zakje wiet ging, maakte hij zich daar niet druk over. De problemen begonnen altijd tegen het eind van z'n voorlichtingsuurtje. Dan haalde hij namelijk een fles jenever tevoorschijn en zei hij dat die ook behoort tot de verzameling die we drugs noemen. De leerlingen, zo liet hij me weten, keken er niet raar van op. Maar: “Ik haalde me wel de woede van menige leraar op de hals. Vermoedelijk voelden ze zich in hun kuif
68
Want hoewel ik niks meer wist van het verloop van het gesprek, had ik toch het idee dat hier sprake was van een behoorlijke communicatiestoring. Van de schrik al wat minder stoned, belde ik terug. Hé, op mijn scherm stond niet het nummer van de redactie. Zou die Hermine echt een agente hebben? De vriendelijke vrouw van daarnet nam op. Ik verontschuldigde me vanwege het volgens mij volledig geflipte gesprek dat we net voerden en bekende maar dat ik geblowd had. Nou, zei de tussenpersoon, daar heb ik niks van gemerkt, ik vond het juist een helder gesprek.
Perplex derlandse misdaadroman. In die hoedanigheid ben ik uit eten (en drinken) geweest met Tomas Ross, Jac Toes en nog enkele andere auteurs, waaronder Hermine Landvreugd, toen net de ex van Theo van Gogh. Het werd gezellig en laat en vervolgens verdween de avond ergens in het geheugen. Twee jaar later ging de telefoon. Niks bijzonders, maar het toeval wil dat ik op dat moment erg high was. Toch maar opnemen, besloot ik. Een juffrouw stelde zich voor als de agente van Hermine Landvreugd. Was het de wiet of was ik paranoia, maar ik meende op de achtergrond een lach te horen.
Ik was perplex, want in mijn hoofd was alles chaos. Bovendien, voegde ze eraan toe, wij zijn hier ook wel eens stoned hoor. Was dat even mooi opgelost? Ik was in staat gebleken om sky-high een onderhandeling tot een goed einde te brengen. Hermine is inderdaad naar de Antillen gegaan. Maar wegens een akkefietje met drank, drugs of beide kwam haar kopij nooit op redactie terecht. Toch schijnt ze er een paar leuke dagen hebben doorgebracht.
Muziek en wiet Een kleine tien jaar geleden kon je in Paradiso nog gewoon een joint roken. Er is intussen
