Het leuke van wiet

Behalve in dit blad lees je bijna nergens meer dat wiet ook leuk is. Wat zeg ik: wiet is geweldig! Ik zal wat argumenten aanvoeren, maar het wordt geen wetenschappelijk verhaal en ik ben ook niet objectief. Toch vermoed ik dat vrijwel alle lezers van dit blad mijn stelling dat cannabis geweldig is, zullen onderschrijven.

Door: Feije Wieringa

Ik ben trouwens ook boos. Boos omdat een eikel als Ivo Opstelten (als je z'n wollig taalgebruik hoort krijg je het idee dat juist die man voortdurend in hogere sferen verkeert...) op elke idee rond cannabis maar één woord kent: NJET! De apparatsjik. Opstelten en zijn trawanten staan voor alles waar cannabisten juist niet voor staan.

Maar we zouden het juist leuk houden! En bedenk: vroeger waren sommige dingen echt beter.

Wiet of paranoia

Destijds deed ik veel redactiewerk bij Penthouse. Ik interviewde veel schrijvers en kreeg daardoor ook 'het onderhouden van

contacten met schrijvers' op mijn bord. In die tijd was ik lid van de jury van De Gouden Strop, een prijs voor de beste Ne-

derlandse misdaadroman. In die hoedanigheid ben ik uit eten (en drinken) geweest met Tomas Ross, Jac Toes en nog enkele andere auteurs, waaronder Hermine Landvreugd, toen net de ex van Theo van Gogh. Het werd gezellig en laat en vervolgens verdween de avond ergens in het geheugen. Twee jaar later ging de telefoon. Niks bijzonders, maar het toeval wil dat ik op dat moment erg high was. Toch maar opnemen, besloot ik. Een juffrouw stelde zich voor als de agente van Hermine Landvreugd. Was het de wiet of was ik paranoia, maar ik meende op de achtergrond een lach te horen.

Vreemd gesprek

Het werd een vreemd gesprek. Ik kon er geen touw aan vastknopen. Iets van: de schrijfster wil naar een party op de Antillen en daar een verslag voor Penthouse van maken. Geintje van de redactie, was mijn conclusie. Maar voor de zekerheid vroeg ik toch maar of ik terug kon bellen.

Want hoewel ik niks meer wist van het verloop van het gesprek, had ik toch het idee dat hier sprake was van een behoorlijke communicatiestoring. Van de schrik al wat minder stoned, belde ik terug. Hé, op mijn scherm stond niet het nummer van de redactie. Zou die Hermine echt een agente hebben? De vriendelijke vrouw van daarnet nam op. Ik verontschuldigde me vanwege het volgens mij volledig geflipte gesprek dat we net voerden en bekende maar dat ik geblowd had. Nou, zei de tussenpersoon, daar heb ik niks van gemerkt, ik vond het juist een helder gesprek.

Behalve in dit blad lees je bijna nergens meer dat wiet ook leuk is. Wat zeg ik: wiet is geweldig!

Voorlichting

Iedereen heeft een mening, zeker als het om 'drugs' gaat. Daar had een vriend van mij, die verslavingsarts is, een leuk voorbeeld van. Het is al van enkele jaren geleden, maar dat maakt de zaak niet minder leuk. Hij gaf voorlichting op scholen en droeg dan altijd een koffertje met drugs met zich mee. Vrijwel alles wat er op de markt was, maakte deel uit van het assortiment. Pillen, poeders en natuurlijk cannabis. Zelf geloofde hij niet zo in deze vorm van preventie, maar het hoorde bij zijn werk. De leerlingen vormden geen probleem. Die waren vaak heftig geïnteresseerd, en soms verdween er zelfs een product tijdens zijn praatje, maar zolang het om onschuldige pillen of een zakje wiet ging, maakte hij zich daar niet druk over. De problemen begonnen altijd tegen het eind van z'n voorlichtingsuurtje. Dan haalde hij namelijk een fles jenever tevoorschijn en zei hij dat die ook behoort tot de verzameling die we drugs noemen. De leerlingen, zo liet hij me weten, keken er niet raar van op. Maar: “Ik haalde me wel de woede van menige leraar op de hals. Vermoedelijk voelden ze zich in hun kuif gepikt. ” Tsja, drank drugs noemen, daar maak je jezelf niet populair mee...

Perplex

Ik was perplex, want in mijn hoofd was alles chaos. Bovendien, voegde ze eraan toe, wij zijn hier ook wel eens stoned hoor. Was dat even mooi opgelost? Ik was in staat gebleken om sky-high een onderhandeling tot een goed einde te brengen. Hermine is inderdaad naar de Antillen gegaan. Maar wegens een akkefietje met drank, drugs of beide kwam haar kopij nooit op redactie terecht. Toch schijnt ze er een paar leuke dagen hebben doorgebracht.

Muziek en wiet

Een kleine tien jaar geleden kon je in Paradiso nog gewoon een joint roken. Er is intussen

veel veranderd, maar in die dagen werd er tijdens concerten meer geblowd dan tabak gerookt. Van sommige optredens herinner ik me de geur beter dan de muziek. Vooral tijdens een concert van The Orb, twee DJ's die mooie mixen maakten van trance en up-

tempo. Het begon allemaal heel rustig. Op een scherm werd een joint geprojecteerd en langzaam liep de zaal vol. Om me heen geroezemoes en over het soundsystem werd het zaalgeluid eerst zachtjes versterkt. Lekker onder het genot van een goede joint hoorden we onszelf als het ware onszelf zijn. Of het nou de wiet was, of The Orb (vermoedelijk een combinatie), maar het zaalgeluid werd langzaam harder en er leek enig ritme in te komen. Was het nu begonnen of was dit een soundcheck?

Cannabis zorgt ervoor dat je als het ware in de muziek verdwijnt. Het is alsof je tussen de noten door kunt lopen.

Kunst

Ook voor het kijken naar kunst kun je marihuana prima gebruiken. Je gaat er met de onbevangenheid van een kind naar kijken en wordt heel gevoelig voor sfeer en kleur. Een middagje museum met een stevige joint achter de kiezen is beslist aan te bevelen. Alles komt net iets heftiger binnen. En word je een beetje akelig van een bepaalde voorstelling, dan is het een kleine moeite om een schilderijtje verder te gaan en weer in een relaxte sfeer te komen.

Trance

Een volgende joint dan maar, want blijkbaar waren die twee kleine mannetjes achter het mengpaneel nog bezig om wat balans te vinden. Sluipenderwijs werd het zaalgeruis vervangen door ritme en door samples. Je werd als het ware het geluid binnen getrokken; er was geen ontkomen aan. Nog nooit was ik in trance geweest, maar de combi van de elektronische pulsen en de sterke wiet deed me in no time de realiteit totaal verlaten. Soms zag ik ingewikkelde Escheriaanse patronen dansen, dan weer een woestijn met piramides. Op een gegeven moment viel alle besef van tijd weg en had ik het gevoel dat de vloer en de muren golfden. Dit leek eerder een heftige trip dan een concert. Kortom: dit was de eerste keer dat ik merkte dat je met wiet en elektronica een psychedelische ervaring kon opwekken. Heftig en bijzonder aangenaam.

Superhaze

Toen we naar huis liepen, golfden de straten nog lang na en eenmaal thuis heb ik de muziek maar even gelaten voor wat het was. Later kwam ik erachter dat je zelfs alleen door muziek in trance kunt raken. Je hebt er wel een goede headphone (zelf gebruik ik een Sennheiser) en de juiste muziek voor nodig. Ik vermoed dat de truc niet werkt met Volendamse galm. Zelfs niet als je er een Superhaze tegenaan gooit. Het leuke van wiet is dat het zo geestverruimend werkt. Met goede marihuana worden je zintuigen gevoeliger. Normaal luister je naar muziek, maar cannabis zorgt ervoor dat je als het ware in de muziek verdwijnt. Het is alsof je tussen de noten door kunt lopen. Cannabis laat zelfs de goedkoopste

muziekinstallatie klinken als een gigantische concertzaal. Leun maar eens lekker achterover met een reggaesong. Dat past uitstekend bij het luie en relaxte gevoel dat de blow je geeft.