Z życia szkół i placówek oświatowych
Wiersze Gabriela Prucnal Kamil Naróg
Gabriela Magoń
Moja mała Ojczyzna Gabriela Prucnal
Moja mała Ojczyzna Miasto Rzeszów – to nasza podkarpacka stolica, która swoim wystrojem, bardzo wielu zachwyca. Rozsiadł się nad Wisłokiem w górę, wszerz i wzwyż rośnie, o nim na Podkarpaciu i w Polsce coraz głośniej. Siódmy wiek już istnieje stale życiem pulsuje, sto sześćdziesiąt tysięcy ludzi w nim zamieszkuje.
Nasz patron Gabriela Magoń
Nasz patron Wiele lat temu On życie poświęcił, Aby ocalić Ojczyznę od kata. Śpiewamy dziś pieśni- ku jego pamięci, O tym jak z krwi wtedy była zapłata! Oddał życie dla narodu i dla swej rodziny, Opuścił świat żywych dla Wiary. I gdy mu zostały ostatnie godziny… Odszedł! Za kraj ukochany.
Tu ja chodzę do szkoły, tu rodzice pracują , tu siostra jest w liceum, tu kuzyni studiują. I każdy z nas jest Polakiem, z radością to ogłaszamy, że swą małą Ojczyznę bardzo, bardzo kochamy.
Moje miasto Gabriela Prucnal
Moje miasto Moje miasto to Rzeszów, gród już siedmio wiekowy, rozległy, murowany, piękny i kolorowy. Dużo ulic, zieleni, kościołów, szkół, wieżowców, bloków, kamienic, sklepów, hoteli i biurowców. Mieszka tu: ciocia, wujek, kuzynki i dziadkowie, kiedy już będę duża więcej o nim opowiem.
12
Nauczyciel i Szkoła nr 2 (26)
Moje miasto Kamil Naróg
Moje Miasto Rzeszów słowem malowany Zawsze czysty i zadbany. Duszą miasta Staromieście, Rynek, Ratusz, kamieniczki Solidne, wiekowe i piękne. Rzeszów zimą jak księżyc świeci i błyska. Ozdobione budynki nowoczesnych czasów Kolorem lampek i ozdób świątecznych Wabią i kuszą przechodniów. Rzeszów latem zdobiony zielenią drzew I pięknem kwiatów w parkach i na skwerach. A błyszcząca tafla Wisłoka Koi zmęczone oczy. Wszyscy tu są uśmiechnięci, Bo to zaszczyt żyć w tym miejscu, Gdzie problemy w mig znikają I nikt się nie smuci. Kocham moje miasto za jego urok i piękno.
