'Stille aarde' door Dave Goulson ✒ Jaap van Diggelen
boekbespreking
Dave Goulson heeft een uitstekend onderbouwd overzichtswerk geschreven over hoe weinig rooskleurig het ervoor staat met de insecten op aarde. Een verhaal dat voor andere diergroepen al veel langer wordt verteld. Je wordt er niet vrolijk van. Gelukkig sluit hij af met een serie hoofdstukken met de boodschap: het is nog niet te laat. ‘Stille Aarde: Hoe we de insecten van de ondergang kunnen redden’*). Engelse titel is: ‘Silent Earth. Averting the insect apocalypse’. De Engelse titel spreekt van het afwenden van de ondergang, in het Nederlands moeten we dan weer gelijk gaan ‘redden’. Subtiele verschillen maar toch. De titel ‘Stille aarde’ is een directe verwijzing naar het boek ‘Stille Lente’ (Silent Spring) uit 1962 waarin Rachel Carson voor het eerst de gevaren van onze milieuverpestende stoffen (destijds DDT) aan de orde stelt. Zestig jaar later is niet alleen het jaargetijde stil, maar de gehele aarde. De hint is duidelijk, de lat ligt hoog. Wil Goulson met deze titel aangeven dat zijn boek een impact heeft die te vergelijken is met die van Carsons boek? De tijd zal het leren. Goulson schreef eerder veelgelezen boeken over hommels (Een verhaal met een angel; De vlucht van de hommel) en hij heeft veel wetenschappelijke publicaties op zijn naam staan over de effecten van de nieuwe bestrijdingsmiddelen (neonicotinoïden) op insecten algemeen en meer specifiek op hommels en bijen. In zijn nieuwste boek zet Goulson de alarmerende berichten van de afgelopen jaren over grootschalige insectensterfte in een breed perspectief. 63
