P
George Moormann is dichter, essayist, visueel kunstenaar, boekenmaker en schrijfdocent (Schrijversvakschool Amsterdam). Met zijn poëzielaboratorium De Zingende Zaag verbindt hij sinds 1989 poëzie, performance, beeld en grafische vormgeving met elkaar. Tijdens een wandeling op een landgoed in ’t Gooi ontkomt de dichter Moormann er niet aan. Waar hij ook kijkt, er is in zijn verbeelding maar één horizon de mooiste. Geïnspireerd door het Gezicht op Haarlem van Jacob van Ruisdael raakt hij in een tweegesprek met een tuinman die best eens een alter ego van de dichter zou kunnen zijn.
George Moormann
oëzie
90 ✶ HRLM 75
Jacob van Ruisdael, Gezicht op Haarlem met bleekvelden, c. 1670 – 1675. Mauritshuis, Den Haag.
GEZICHT OP HAARLEM Woorden, woorden, woorden, ze zeggen dat het makkelijk is dichten op het ritme van de tijd — Je hebt tuinman wel iets van een dansende beer als ik naar je zwarte poten kijk scherend langs distels en brandnetels op het rijke patina van het prachtige kussentjesmos op een houten bank door weer en wind getekend blazen wij uit — In ieder seizoen een ander gedicht ijveren woorden gehuld in groen, grijs en blauw om een schoonheidsprijs, de zon door de wolken vanaf een hoog duin de stad in de verte het pompend hart dat door schaduwen bevlekt in miljoenen gezeefde zonnestralen duisternis en diepte vangt.
