Rian Het circus rondom boeken

ianR

Het circus rondom boeken

Rian Visser is kinderboekenschrijver en grafisch vormgever.

Na 110 kinderboeken te hebben geschreven, en zonder ooit een prijs te hebben gewonnen, besloot ik eind 2020 te stoppen met schrijven. Mijn werk is mijn droom, maar ik merkte ook dat ik jaloers kijk naar collega’s die mogen opdraven in podcasts, die recensies hebben in landelijke kranten, die hun boeken verfilmd zien worden, die de ene vertaling na de andere binnenslepen en ‘echt meetellen’. Social media is wat dat betreft funest. Ik zie en hoor alles en kan mijn collega’s wel blíjven feliciteren.

Wij schrijvers kennen elkaar allemaal. Op hun beurt spreken zij mij bemoedigend toe. Ze begrijpen mijn frustratie en voelen die soms zelf ook, maar ik moet kijken naar wat ik heb bereikt. Eentje noemde mij zelfs een categorie apart, waarvoor geen prijzen nodig waren. Ik word toch veel gelezen? Ik heb toch veel bekendheid?

Regelmatig krijg ik mails van kinderen die vragen om een nieuw deel van Blitz! of Robotoorlog. Ouders bedanken mij, omdat kinderen door mijn boeken plezier in lezen hebben gekregen. Jeugdbibliothecarissen zijn enthousiast. Mijn boeken verkopen goed genoeg en worden veel uitgeleend. Er is dus reden genoeg om vrolijk door te gaan. Waarom kan ik dan niet lekker doorschrijven, zonder me druk te maken over futiele dingen, zoals professionele aandacht?

Een reden: het is veel harder werken. Het winnen van prijzen en het krijgen van recensies opent deuren. Daarnaast denk ik dat het belangrijk voor mij is, omdat de prijzen er zíjn. Mensen in de zorg en onderwijs doen veel waardevoller werk en winnen nooit een prijs. Daar speelt het niet. Sporters zouden wel gedemotiveerd raken als ze altijd alles verliezen, omdat er nu eenmaal wedstrijden zijn. Zo ook met creatieve beroepen.

Eigenlijk is het best raar dat er prijzen zijn voor kunst, muziek, theater, dans en literatuur. Hoe kun je creatieve uitingen nou met elkaar vergelijken? Dat kan ook niet. Prijzen zijn er vooral om het publiek erop te wijzen wat ze moeten gaan zien of wat ze moeten kopen. Organisaties roepen prijzen in het leven om aandacht te genereren voor hun evenementen, zoals de Boekenweek. Het is marketing. In het boekenvak is het zelfs zo dat de uitgever betaalt voor prijzen. Ben ik nog wel schrijver als ik even niet meer schrijf? Voorlopig wel. Ik word veel uitgenodigd op scholen. Ik vind het leuk om over mijn boeken te vertellen en om kinderen opdrachten te geven, waarmee ze hun fantasie kunnen uitleven.

Ik ben ook als vrijwilliger gaan werken bij De Stampertjes in Bloemendaal. Eén dagdeel in de week zorg ik nu voor enkele kwetsbare kinderen. Dat geeft veel voldoening. Er is regelmatig plek voor nieuwe kindjes, dus kijk maar even op www.destampertjes.nl als je meer wilt weten.

Voorlopig is de stroom boeken overigens nog niet opgedroogd. Er komt nog een kleuterleesboek uit: Met Aap Naar Zee. Het zevende deel van Blitz! is net verschenen. En in oktober komt er een geïllustreerde dichtbundel uit: Alle Wensen Van De Wereld. Daar ben ik echt heel blij mee. Er staan gedichten in die troost bieden, kracht geven of ontroeren. Illustrator Janneke Ipenburg maakte er prachtige tekeningen bij. Eén ding wens ik voor mezelf: als ik doorga met schrijven, wil ik me niets meer aantrekken van het hele circus eromheen.