HRLMtje 16

Van alles voor en over kleine en grote mensen

HRLM 16

ALLEMAAL FAMILIE

Wij maken HRLMtje

Mede-oprichter en artdirector

Rob Eversen (1951-2018)

Uitgever en hoofdredactie

Jeannette Eversen

Productie en redactie

Adrian de Groen

Kinderredactie

Maartje Bax, Janne Meijer, Eva Mol, Oliver Prohn, Meintje Remeijsen en Elin Rijpma.

Vormgeving

Jeannette Eversen en Adrian de Groen Tekst- en eindredactie

Marcel Lee

Advertentieverkoop Redactie HRLM

Administratie Romijn Bedrijfsadvies

Distributie Paswerk/BusinessPost

Raad van Advies Ella Blommaert-Zander, Hans Romijn, Bernt Schneiders en Baud Schoenmaeckers

Aan dit nummer werken mee

Joost Dobbe, Jonne van der Fange, Freepik, iStock, Christhilde Klein, Noord-Hollands Archief, Meta van der Meijden, Pixabay, Shutterstock, Rutger Visser, Anja van Zalinge

Redactie-adres Lange Boogaardstraat 8 zwart, 2011 WV Haarlem (023) 551 1227, post@haarlemse-stadsglossy.nl, www. haarlemse-stadsglossy.nl en volg ons ook op www.facebook.com/ haarlemsestadsglossy.

Verspreiding Haarlem, Spaarndam, Heemstede, Overveen, Bloemendaal, Aerdenhout en Hoofddorp.

Gratis verkrijgbaar bij onze adverteerders, VVV Haarlem, bibliotheken, lees- en wachtruimtes, Primera, Ako, Bruna en Cigo.

Familie!

Adrian de Groen (op de foto 11 jaar) werkt o.a. als vormgever voor HRLM en HRLMtje, woont in Haarlem en is moeder van Luuk (20), Bo (19) en Guusje (16).

Een woord dat bij iedereen iets anders oproept, maar vaak vooral warmte en verbondenheid uitstraalt. Voor mij betekent het een bonte verzameling van mensen (en dieren) die allemaal een plekje in mijn hart hebben. Mijn drie kinderen, ze zijn mijn trots en mijn kompas in de wereld. Maar ook mijn lief en zijn dochters die met hun eigen unieke persoonlijkheden ons gezin nog meer verrijken. Mijn moeder en broers natuurlijk. Zonder hen geen Adrian. Onvoorwaardelijk zijn we er voor elkaar.

Naast ‘echte’ familie, zijn mijn besties Roos en Sien, hun mannen en hun kinderen, ook absoluut deel van het geheel. En niet te vergeten... onze kattenbeesten Stip en Streep! Dieren bezitten echt een gave om familie te zijn. Ze hebben een onmiskenbaar talent om er precies op het juiste moment voor je te zijn. En voelen altijd prima aan wanneer ze beter even niets kunnen zeggen...

Zo zie ik het: familie is niet alleen wie je deelt in naam, maar wie je deelt in je hart. Het is een absolute rijkdom. Helaas is het niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid; zo mooi om daarom in dit HRLMtje vanaf pagina 6 ook aandacht te kunnen besteden aan de speciale voorstellingen van Kenter Jeugdhulp. Belangrijk dat we er voor elkaar zijn.

Verder in dit HRLMtje: de dynamiek van een groot gezin (p. 76), meerdere generaties binnen Hero kindercentra (p. 23), een fotoreportage met kinderen en hun ‘familie’ (p. 53) en nog veel meer.

Dit HRLMtje was overigens niet tot stand gekomen als mijn ‘redactie-familie’ er niet was geweest. Jeannette, hoofdredacteur HRLM, heeft mij met haar creatieve inzichten en vliegensvlugge vormgevingswerk heel fijn geholpen. En natuurlijk de Kinderredactie van het HRLMtje! Maartje, Eva, Meintje, Oliver, Elin en Janne hebben voor deze editie ook weer de armen uit de mouwen gestoken en superleuke bijdragen geleverd. Vanaf pagina 30 kun je genieten van hun kijk op het thema ‘Allemaal familie’.

Inhoud

Zomer 2024 12de jaargang

16

KINDERREDACTIE

30 Nu is het onze beurt

31 Welkom Kinderredactie

32 Maartje - Oorbellen maken

34 Meintje - Familieverhaal

36 Elin - Kruiswoordpuzzel

40 Kleurplaat

41 Eva - 7 Zeeën

42 Janne - Dagboek

44 Oliver - Interview

46 Janne - Lasagna

48 Museum van de Geest

50 Maartje - Verhaal

82 Tot de volgende

INTERVIEW

6 Kenter Jeugdhulp

23 Hero kindercentra

76 Een huis vol familie

COLUMNS

13 Marcel Toevallig

17 Anja Oog in oog

60 Rutger Een wereld bouwen

67 Joost Creatieve families

REPORTAGE

53 Fotoreportage Allemaal familie

SPELLETJES

18 Maak je eigen boomhut

28 Help... kleinkinderen!

38 Zoekplaat - Stinkerds

68 Prentenboekspel

74 Overal stokstaartjes

FAMILIE

LEZEN

70 Lekker lezen - Top 5

WINKELEN

12 Jansje

14 Ik ga op vakantie

64 Familiefeest

RECEPT

72 Lunchbox - Bagelpizza

ZO WAS HET TOEN

26 Met de familie

62 Met nog meer familie

EN OOK

66 Oproep Kinderredactie

VERHALENVOORSTELLING

VAN KENTER JEUGDHULP

ACHTER DE SCHERMEN BIJ PLEEGZORG

d

Drie Haarlemmers, een volwassen pleegkind, een moeder en een

pleegmoeder vertellen op het podium hun levensverhaal.

Volgens samensteller Rianne van Huijstee geeft de voorstelling een realistische kijk op de dagelijkse praktijk van de jeugd- en pleegzorg. “Hopelijk kunnen we met deze verhalen mensen enthousiasmeren om pleegouder te worden.” Namens Kenter Jeugdhulp organiseert Rianne een aantal verhalenvoorstellingen. Ze laat drie sprekers aan het woord over wat pleegzorg voor hen betekent. Singer-songwriter Noraly Hendriks zingt speciaal voor deze voorstelling geschreven nummers en begeleidt zichzelf op gitaar.

Al 35 jaar werkt Rianne bij verschillende jeugdzorgorganisaties als werver en begeleider van pleegouders. De laatste drie jaar houdt ze zich ook bezig met de communicatie van Kenter Jeugdhulp. ”Als medewerker pleegzorg hoor je veel verhalen van ouders, kinderen, jongeren en pleegouders. De meesten zijn zeer schrijnend in eerste instantie, maar krijgen na verloop van tijd regelmatig een positieve wending.

De kinderen komen bijvoorbeeld elders eindelijk tot rust of worden weer teruggeplaatst bij hun biologische ouders. Ook ontstaan er mooie samenwerkingsverbanden en zelfs vriendschappen. Het leek mij goed om dat eens naar voren te brengen. Mensen hebben over het algemeen geen idee wat er speelt binnen de pleegzorg. Met deze voorstelling hopen we ook mensen te inspireren om pleegouder te worden, er is momenteel een groot tekort.”

VERHALEN VANUIT EIGEN

INVALSHOEK

Rianne wilde de thematieken die vaak terugkomen in de pleegzorg aan bod laten komen in de voorstelling. De drie sprekers vertellen op het podium ieder hun levensverhaal vanuit een andere invalshoek. Een van hen is Shanita. Na een familiedrama op 6-jarige leeftijd kwam ze in een pleeggezin terecht. Zij vertelt op welke manier haar vroege jeugdervaringen haar hebben beïnvloed en hoe haar pleegouders haar ondersteunden om het leven positief op te pakken. Rianne: “Ze kampte met extreme onzekerheid na de zeer chaotische en onveilige start bij haar biologische ouders.” Pleegmoeder Tonny heeft verschillende kinderen voor korte en langere tijd opgevangen en opgevoed. Zij deelt met het publiek wat deze kinderen betekenden

‘Mensen hebben geen idee wat er speelt binnen pleegzorg’

voor haar gezin. “Als pleegouder doe je iets goeds voor een kind en zijn of haar familie, dat is enorm belangrijk. Tonny noemt het pleegouderschap ook goed voor zichzelf. Ze weet mooi te vertellen over wat zij leerde van haar pleegkinderen en van de situaties waar ze samen in terecht kwamen.”

VERSLAVINGSPROBLEMATIEK

De derde spreker is Judith van wie de kinderen negen maanden in een pleeggezin woonden. Het was altijd haar grootste angst haar vier kinderen kwijt te raken. Uiteindelijk bleek de tijdelijke uithuisplaatsing de start van een nieuw begin. Judith: “16 jaar geleden kwam ik in aanraking met jeugdzorg door meldingen van huiselijk geweld. Sindsdien stond ik in the picture. Jarenlang volgden er vele gesprekken en ontving ik praktische hulp. Alleen liet ik nooit het achterste van mijn tong zien, ik kampte namelijk met verslavingsproblematiek. Ik was zó bang dat mijn kinderen afgepakt

zouden worden dat ik daar niet eerlijk over was.” Uiteindelijk liep Judith door alle problemen vast en zijn haar jongste drie kinderen toch uit huis geplaatst. “Dat moment is gek genoeg mijn redding geweest. Het werd het kantelpunt in mijn leven. Ik kon gelukkig al snel terecht in een afkickkliniek, waar ik de hulp kreeg die ik nodig had om te herstellen van mijn verslaving. Na negen maanden in een pleeggezin zijn mijn kinderen weer bij mij teruggeplaatst.”

HULP VAN

ERVARINGSDESKUNDIGEN

Nadat ook de ondertoezichtstelling eindigde en de rust teruggekeerd was, bedacht Judith wat haar had kunnen helpen tijdens haar crisisjaren. “Ik vond het onbegrijpelijk dat jeugdzorg niet met ervaringsdeskundigen werkte. Contact met mensen met een verslavingsverleden had mij kunnen helpen. Ze hadden waarschijnlijk gezien dat ik

verslaafd was en dat veel problemen daarmee samenhingen. Ze hadden angst bij me kunnen wegnemen. Ook was uithuisplaatsing wellicht niet nodig geweest als ik eerder de juiste hulp had gekregen.” Judith heeft inmiddels zelf een opleiding tot ervaringsdeskundige gevolgd en werkt al twee jaar bij jeugdzorg. “Ik word ingezet bij gezinnen waar dezelfde problematiek heerst als ooit bij mij. Mijn verhaal en de ‘snelle’ terugplaatsing van mijn kinderen geven anderen hoop. Sommigen vinden daardoor de motivatie om eerlijk te zijn over hun problemen en kunnen dan eindelijk de juiste hulp aannemen.”

MENSEN VEROORDELEN SNEL

Judith werkt mee aan de voorstelling in de hoop dat haar verhaal anderen kan helpen. Dat ze daarvoor eerlijk en kwetsbaar het publiek te woord moet staan, kost haar geen moeite. “Er zullen altijd mensen zijn met een oordeel over mij. Ze vinden me een verschrikkelijke moeder die geen kinderen had mogen krijgen.” Rianne valt haar bij: “Mensen veroordelen snel; ‘de ouders hebben het gedaan’. Ik zeg altijd dat het mij ook had kunnen overkomen. Gelukkig heb ik de mazzel niet verslavingsgevoelig te zijn. Het is van belang dat mensen begrijpen dat er over het algemeen geen sprake is van onwil, maar van onmacht waardoor ouders in dit soort situaties belanden. Dat vind ik ook zo gaaf aan de bijdrage van Judith. Zij laat precies zien wat ik voor ogen had met de voorstelling. Moeders zijn geen monsters, ze hebben soms de verkeerde afslag genomen of pech gehad in hun leven. Judith kan schaamteloos over haar leven vertellen. Wat een lef om alles onverbloemd te delen met een zaal vol mensen. Iedereen gaat van haar houden tijdens de voorstelling.”

POSITIEF GELUID OVER PLEEGZORG

Een andere reden voor Judith om aan de voorstelling mee te werken is dat ze het

Het clubje is van links naar rechts: Noraly (singer-songwriter), Shanita (volwassen pleegkind), Rianne (initiatiefnemer/organisatie), Tonny (pleegmoeder) en Judith (moeder).

belangrijk vindt om een positief verhaal naar buiten te brengen over pleegzorg. “Ondanks dat de uithuisplaatsing voor mijn kinderen een traumatische ervaring was – vooral voor mijn zoontje van tien was het pittig –, werd daarmee wel een dramatische situatie doorbroken. De pleegmoeder en pleegvader waren gelukkig fantastisch. Ik ben ze eeuwig dankbaar voor de belangeloze zorg voor mijn kinderen ten tijde van mijn herstel. Dat is toch uniek! Pleeg- en jeugdzorg komen over het algemeen negatief in het nieuws. Ik merk dat als deze onderwerpen ter sprake komen, 95 procent van de mensen daar afwijzend op reageert. Ze hebben allemaal wel over een nare ervaring met pleeg- of jeugdzorg gehoord. Hun mening is voornamelijk negatief. Ik heb er echt mee te maken gehad en mijn ervaring met pleegzorg is positief. Er mag ook wel eens een tegengeluid gegeven worden.” Rianne: “Mensen hebben vooroordelen als het pleegzorg betreft, ze zijn onwetend. Hopelijk brengen we met deze verhalenvoorstelling daar verandering in.”

‘Hulpverleners raken ontroerd door de voorstelling’

‘Moeders zijn geen monsters’

BEZOEKERS HERKENNEN ASPECTEN IN DE VERHALEN

De voorstelling is geschikt voor iedereen die meer wil weten over pleegzorg óf graag naar boeiende levensverhalen luistert, meent Rianne. Achteraf geven sommige mensen aan gemotiveerd te zijn om het pleegouderschap te overwegen. “Ook vertellen bezoekers bepaalde aspecten in de verhalen te herkennen, zoals onzekerheid of een bepaalde mate van verslavingsgevoeligheid. We kampen allemaal wel met het een of ander.

Praktisch iedereen geeft aan het bijzonder dapper te vinden van de sprekers dat ze hun levensverhaal delen met publiek.”

De voorstelling wordt ook bezocht door mede-hulpverleners. “Ze raken ontroerd door de verhalen en gaan met tranen in hun ogen naar huis. Ik ook nog steeds. Het zijn schrijnende levenservaringen die de sprekers open en bloot met je delen. Hulpverleners lezen de hele dag dossiers over dit soort levensverhalen, nu zien ze de mens erachter. Dat komt wel even binnen. ‘Dit is waarvoor we het werk doen’, zeggen ze na afloop. ‘Kinderen en ouders helpen.’ Dat zeg ik ook altijd. Mensen zijn vaak verbaasd dat ik al zo lang bij jeugdzorg werk en er nog plezier uithaal. Die ellendige situaties binnen gezinnen zijn een gegeven.

Hoe fijn is het als je kan bijdragen aan betere omstandigheden voor kinderen en ouders. Voor mij blijft dat bevredigend.”

Rianne spreekt van een bijzondere voorstelling. “De drie dames doen het waanzinnig goed, de muzikale bijdrage van Noraly maakt het compleet. Tijdens het optreden heerst er totale stilte in de zaal, het publiek is twee uur lang geboeid aan het luisteren. Je kunt een speld horen vallen.” ✶

WAAR TE ZIEN?

19 september en 7 november is de Verhalenvoorstelling te zien in Verhalenhuis Haarlem. Begin december komt het boek Mama is verslaafd uit van Judith Blok.

Een roman gebaseerd op haar levensverhaal.

Tekst: Meta van der Meijden. Fotografie: Christhilde Klein en Koen van Assema.

Allemaal familie

Bij Jansje is iedereen een hele grote familie. Ze zijn succesvol en werken hard en helpen elkaar daar waar nodig en hebben bovenal ook veel plezier met elkaar. En vooral dat laatste maakt dat de medewerkers met elkaar zoveel mooie dingen aankunnen en de gasten graag bij Jansje terugkomen. En daar zijn ze bij Jansje natuurlijk enorm trots op!

Zomer

KRAAMCADEAUTJE

Zoek je een lief kraamcadeautje voor de kraammand, dan heeft Jansje genoeg leuks op voorraad. Van boekjes tot vilten ooievaars. En vanzelfsprekend pakken de medewerkers van Jansje het feestelijk voor je in.

Wat is er niet lekkerder dan een heerlijk fris zomers drankje met veel ijs. En hoe leuk is het dan om er bijzondere ijsblokjes bij te kunnen serveren. Jansje heeft ze in verschillende vormpjes en maten. Van crushed ice cubes, ijs diamanten tot grote ijsbollen. En in de bolletjes kun je ook heel goed een bloemetje of vruchtje invriezen, waardoor je ijsbolletje er heel feestelijk uit ziet. Jansje heeft er handige biologische limonadezakjes van Agroposta bij in verschillende smaken. Zo maak je snel een bijzonder drankje.

BIJ MOOI WEER HOORT WATERPRET

Op de heetste dag van het jaar is het inmiddels de traditie om klokslag 15.00 uur de deur te sluiten voor een watergevecht in de Peuzelaarsteeg. En dat topt Jansje af met een heerlijk ijsje. Doe je de volgende keer mee?

JDe Wereld van Jansje is een initiatief van de Doopsgezinde Gemeente Haarlem en De Hartekamp Groep.

Toevallig?

Trotse pater familias

Toeval bestaat niet! Daar dacht ik gelijk aan toen Adrian het thema van dit HRLMtje onthulde: ‘Allemaal familie’. Een week eerder had ik namelijk ‘heel toevallig’ familiefoto’s laten schieten, van mijn vrouw Astrid, zonen Gavin, Jesse en Jason, schoondochter Lara, kleindochter Maria en ikzelf als trotse pater familias. Nou, niet toevallig dus, want bepaalde zaken in het leven zijn voorbestemd, daar ben ik heilig van overtuigd. Hoe ik tot deze overtuiging ben gekomen kan ik het beste illustreren met een voorval dat tientallen jaren geleden mijn leven volledig veranderde. Zomer 1994: ik was vrijgezel en werkte als eindredacteur bij jongerenblad Hitkrant. In die hoedanigheid kon ik redelijk makkelijk aan kaartjes voor concerten komen. Daar maakte ik veelvuldig en dankbaar gebruik van. Zo ook deze keer: Phil Collins zou in de Jaarbeurs in Utrecht komen spelen en ik had bedacht dat ik daar samen met twee vrienden naartoe zou gaan. Dus drie tickets geregeld. Al snel haakte de eerste vriend af – hij was purser en moest op die dag vliegen. Ik dacht: dat kaartje raak ik op de dag zelf wel kwijt. Een week voor het concert belde de andere vriend: hij ging het door drukke werkzaamheden helaas niet redden. Opeens moest ik twee kaartjes slijten. Ik liet me er niet door uit het veld slaan en na een dag hard werken op de redactie ging ik op weg naar Utrecht. Op de heetste zomerdag van het jaar stond ik in een enorme rij zwetende concertgangers voor de Jaarbeurs te wachten tot de deuren opengingen. Tot mijn verbazing raakte ik mijn overtollige kaartjes in een mum van tijd kwijt; heel even heb ik nog gedacht mijn eigen ticket ook door te verkopen en lekker naar huis te gaan – ik was best moe en het was verstikkend heet – , maar nee: Phil Collins was een oude held van me, dus ik besloot toch naar binnen te gaan.

In de volledig uitverkochte zaal was het minstens zo heet als buiten. Zwetend als een otter stond ik me tussen mensenmassa te ergeren aan het vreselijk slechte geluid; de Jaarbeurs is een akoestische ramp (veel te hoog, veel teveel beton en metaal), toen er plotseling naast me een leuke dame heel erg aanwezig stond te zijn. We raakten in gesprek, in zo verre dat mogelijk was in die Utrechtse galmbak. De leukerd heette Astrid; zij was met een aantal collega’s naar het

Marcel Lee is tekstschrijver en eindredacteur, werkt ook als passagiersassistent op Schiphol en is drummer van de band Drukwerk. Hij is getrouwd met Astrid, heeft drie zoons en is sinds 1 december 2019 opa van Maria Frederique.

concert gekomen. Het gesprek werd steeds vrolijker, voor Phil Collins had ik allang geen aandacht meer. Een uur vloog voorbij en opeens flitsten de zaallichten aan, het was pauze. Ik opperde om wat drankjes te gaan halen voor Astrid en haar gezelschap. Goed plan, vond zij. Achteraf helemáál geen goed plan, want na een helse tocht richting bar, moest ik met zo’n gammel kartonnen houdertje met zeven biertjes en een cola voor m’n borst de weg proberen terug te vinden. Hijgend ploegde ik door de menigte naar de plek waar ik toch echt dacht dat ze stonden, maar ik zag en herkende niemand. Ik was verdwaald! Ondertussen was ik al twee bier en een cola kwijtgeraakt aan smekende concertgangers die aan de dorst en de hitte dreigden te bezwijken. Ik had de hoop opgegeven het gezelschap ooit terug te vinden en besloot er dan maar met mezelf en de overgebleven lauw geworden biertjes nog een gezellige avond van te maken. Opeens zag ik links vanuit de mensenmassa een vrouwspersoon oprijzen. Het was Astrid, ze had iemand zover gekregen haar op de schouders te nemen. Ze zwaaide, ik zwaaide terug en toen werd het donker: de pauze was voorbij, het zaallicht ging uit! Maar we hadden elkaar weer gevonden!

Uiteindelijk hebben we samen een biertje gedeeld en – lang verhaal kort – wij delen nu al 30 jaar een gelukkig leven met elkaar. Had ik besloten mijn kaartje aan de deur te verkopen, of had ik op dat cruciale moment net even de andere kant op gekeken, dan had ik de liefde van mijn leven waarschijnlijk nooit meer gezien en had bovenstaande familiefoto er héél anders uitgezien. Toevallig? Echt niet!

(Dille & Kamille, € 19,95) Te leuk!, dit (€ 100,-) • Dobberen

• Klaar voor de zon, met deze hippe Chopard zonnebril (Opticien Kuipers)• Flipperdeflops, ’s zomers zal je dagenlang op slippers lopen, dus zorg dat ze modieus zijn (Havainas, € 30,-) • Unisex, wel zo handig dit unisex t-shirt, staat leuk op elke broek of op elk grappig kort rokje (Raven Poolday t-shirt, Tiesjurt € 44,90) • In de zon, heerlijk zo’n dagje strand, maar het risico is dat je huid ervan uitdroogt of zelfs verbrandt. Deze milieuvriendelijke zonnebrand biedt bescherming en verzachting ,dit wil je toch, deze heerlijke stappers van Sketchers Jen Strak? , zalig op de golven of gewoon lekker op het strand (Action € 2,99).

Ikgaopvakantie

• Speurtocht,met deze zaklamp vind je altijd de weg terug (Soellaart, € 34,95) • Kan niet meer zonder, een zonnehoedje. Gewoon omdat het koel is en hip staat (Action, € 2,99) • Bepakt en berugzakt, voor een goedkoop dagje op het strand, neem je het beste eten en drinken van thuis mee. Een rugzak is dan noodzaak (Soellaart, € 99,95) • Lekker koel,altijd een lekker fris drankje bij je (Hema, € 7,59) • Dagje weg, heerlijk picknicken op een mooie zonnige dag met de familie (Dille & Kamille € 34,95) • Bootje varen, deze stapelboot tover je om in een binnenvaartschip, visserboot of zeilboot (Kleine Giraf, € 34,99) • Aan de boom,na een dag met de familie, lekker uitrusten in deze stoelhangmat (Soellaart, € 61,95) • Bescherming tijdens sporten, deze zonnebrand is water- en zweetbestendig, erg handig tijdens een potje beachvolley (Vichy, € 16,60).

enneemmee…

Een hartafwijking is doodsoorzaak #1 onder kinderen

Dit is Wes. Pas 1,5 jaar oud en nu al heeft hij twee zware hartoperaties achter de rug. Onderzoek is dé oplossing om hartafwijkingen beter te kunnen opsporen, behandelen én voorkomen.

Steun Stichting Hartekind en red kinderlevens. Ga naar Hartekind.nl

‘‘Wij

zijn Haarlemmers”

Oog in oog met Cornelis

Allemaal familie! Volgens het woordenboek betekent familie ‘een groep aan elkaar verwante personen met dezelfde naam.’ Maar ook: ‘...onderdeel uitmaken van een orde die bestaat uit een of meer geslachten’. En dat klopt. Wij hebben allemaal dezelfde naam: wij zijn Haarlemmers! En we zijn zeker niet de eersten, al eeuwenlang zijn Haarlemmers ons voorgegaan in onze mooie Spaarnestad.

Wie die vroegere familie Haarlemmers waren en hoe zij leefden, kunnen we zien en ervaren in de gebouwen die ze hebben achter gelaten, door schilderijen, tekeningen en foto’s en door oude teksten over hun handel en wandel, hun lief en leed. Archeologische opgravingen brengen allerlei dingen uit het leven van vroegere Haarlemmers uit de bodem naar boven. Restanten van het dagelijks leven uit oma’s tijd, uit de middeleeuwen en zelfs van zesduizend jaar geleden. We vinden resten van stenen stadsmuren en houten huisjes, eten en drinken, poep en pies, tot servies en sieraden, meubels en gereedschap, huisdieren en vee.

Maar kunnen we nog dichterbij komen, zeg maar oog in oog met hen staan? Jazeker, soms krijgen we de kans om eeuwenoude Haarlemmers te ontdekken en aan te raken. Dan vinden we bij opgravingen in de stad skeletresten van personen die aan de bodem

zijn toevertrouwd op een begraafplaats bij een kerk, kapel of klooster. Een paar jaar geleden kwamen bij graafwerkzaamheden op de Botermarkt, het Nieuwe Kerksplein en het donkere Begijnhof bijna 200 personen uit de 15de eeuw aan het licht. Na zorgvuldige opgravingen en skeletonderzoeken zijn we veel te weten gekomen over hun geslacht, leeftijd, gezondheid en herkomst. Zo spreken ze tot ons, Haarlemmers in 2024. We zien de overeenkomsten en de verschillen tussen hun leven toen en ons leven nu.

En het kan nóg persoonlijker. Forensische technieken zijn tegenwoordig in staat om een Haarlemmer, begraven in 1435, zijn gezicht terug te geven dat lang geleden in het graf verloren ging. Uit al het opgegraven materiaal is een aantal skeletten geselecteerd die geschikt zijn voor een waarheidsgetrouwe reconstructie. Sindsdien hebben we Cornelis in de familie! Daar staat hij in het Archeologisch Museum Haarlem: een 35-jarige man, met een iets gekromde lichaamshouding

Anja van Zalinge is geboren en getogen Haarlemmer en stadsarcheoloog van Haarlem. Ze is o.a. werkzaam bij Archeologisch Museum Haarlem, en betrokken bij Waalse kerk, Straatnamencommissie, Kunstlijn en Historische Vereniging Haerlem.

en een verlegen blik op het gezicht. We bewonderen zijn kleding en schoenen, gemaakt naar middeleeuwse voorbeelden uit de Haarlemse bodem. We horen over zijn lichamelijke kwalen, ongemakken en ziektes, ontstaan door het zware leven dat hij leidde.

Wat deed hij voor de kost en wie was zijn familie? Dat weten we helaas niet. Maar we zouden hem wel nieuwe familie kunnen geven. Als we extra geld weten te vinden, kunnen we twee tijdgenoten, een vrouw en een kind, ook een gezicht geven. Zijn waren net als Cornelis begraven op de Botermarkt. Kom een keer kennis maken met Cornelis, ons familielid uit vroeger tijden. Kijk hem eens diep in de ogen, hul je in kleding uit zijn tijd en ga met hem op de foto. Hij heet ons allemaal welkom, jong en oud, Haarlemmer of bezoeker van Haarlem, in het leukste museum onder de grond.

Illustratie: Eric J. Coolen.

Maak je boomhut!eigen

Het zonnetje schijnt, dus we gaan lekker naar buiten. En wat is er dan leuker dan je eigen boomhut? Vraag je papa, mama, opa of de buurman om je te helpen je eigen paleisje te maken. HRLM’tje zet voor jou de belangrijkste dingen op een rij.

1

Het allerbelangrijkste voor een boomhut is natuurlijk… de boom! Er zijn veel verschillende soorten bomen, maar niet elke boom kan een boomhut dragen. Voorbeelden van een geschikte boom zijn beuk, eik of een grote zilverspar. Het is vooral erg belangrijk dat de boom groot en sterk genoeg is.

2

Met of zonder dak?

3

Een dus

Teken eerst je droomhut en overleg dan even met je hulp. Wees creatief!

Met of zonder ramen?

Met of zonder balkon?

Een boomhut bestaat uit hout, uit veel hout, dus op naar de bouwmarkt! Maar kijk eerst goed naar wat voor boomhut je gaat maken. Een hele

grote of toch iets kleiner? Zo koop je niet te veel hout en weet je precies wat je moet hebben.

Alles in huis? Dan kan je beginnen. Vaak begin je door de bodem van de boomhut aan de boom vast te maken. Dit kan dwars door de boomstam heen of je kunt de boomhut aan takken hangen als deze sterk genoeg zijn.

Heb je de boom en de materialen uitgekozen?

4

Zorg dan samen met degene die je helpt voor het juiste gereedschap. Denk aan een hamer, een zaag en heel veel spijkers.

Voor een boomhut hoog in de boom moet je natuurlijk een goede trap hebben om erin te klimmen. Het is dus belangrijk dat je deze als eerste hebt, anders kom je er niet in! Je kan de trap maken van hout, maar misschien vind je nog wel een oude bouwtrap van papa in huis.

En vanaf hier is het aan jou. Schilder de boomhut in te gekke kleuren en richt het in zoals jij het wilt. Maak er jouw mooiste boomhut van en je hebt elke zomer plezier samen met je vrienden en vriendinnen!

De coolste ter wereld

Er worden overal ter wereld boomhutten gebouwd en sommige daarvan... die zijn wel heel vet!

• In Nieuw-Zeeland is het Redwoods Treehouse gebouwd. Dit is een boomhut op tien meter hoogte in de vorm van een bijenkorf.

Je kunt hier zelfs in trouwen!

• In Canada vind je Whistler The HemLoft. Deze boomhut heeft de vorm van een ei en is verscholen in de natuur, dat maakt hem lastig te vinden. De eigenaar wist de boomhut zelfs drie jaar lang geheim te houden.

• Een andere bijzondere boomhut is The Cider Cone Treehouse in Amerika. Deze boomhut bestaat uit twee hutten, elk in een andere boom. Via een loopbrug op wel vijf meter hoogte loop je van de ene hut naar de andere.

• De andere gekke boomhut vind je in Thailand in het My Jungle House-resort. Dit is een boomhut-vakantieresort waar je in een van de vele boomhutten kunt overnachten. Je slaapt dan midden in de natuur tussen de dieren op tien meter hoogte. Durf jij het aan?

‘De kinderen voelen bijna als familie’

Als pedagogisch medewerker bij Hero vang je kinderen vaak jarenlang op. Dit zorgt voor een bijzondere band met de kinderen én de ouders. En soms inspireert het de kinderen zelfs om zelf in de kinderopvang te gaan werken!

Trix Struik, medewerker van het eerste uur, ving Daniëlle van Boxtel als kindje op. Daniëlle ging later zelf bij Hero werken. En ook haar kinderen gingen naar Hero. Haar jongste dochter Riley gaat nog steeds met veel plezier naar de BSO.

Trix (64) maakte er haar levenswerk van om kinderen van anderen met liefde op te vangen. Daniëlle (35) was er één van. “Daniëlle was als klein kindje heel ondernemend en spontaan. Die zat niet stilletjes in een hoekje, maar speelde vol bravoure lekker buiten. Dat zit er nog steeds in bij haar.” Jaren later kwamen ze elkaar weer tegen bij Hero Nieuwe Gracht, dit keer als collega’s. Daniëlle: “Ik herkende haar meteen toen ze binnenkwam. Mijn broertje heeft langer bij Trix op de groep gezeten. Hij Trix,

was dol op haar. Het is natuurlijk bijzonder om met iemand samen te werken die jou als kind heeft opgevangen, echt speciaal. We hebben uiteindelijk vijf jaar samengewerkt.”

Het lag voor de hand om haar eigen kinderen ook bij Hero Nieuwe Gracht op te laten vangen, zegt Daniëlle. “Je weet dat het een goede plek is waar je kinderen terecht komen. Ik ken alle medewerkers, dat voelt ook fijn. Daarnaast is het heel praktisch om je kind af te kunnen geven en weer op te halen op dezelfde plek als waar je zelf werkt.” Haar oudste dochter Jady (14) heeft elf jaar op de groep bij Hero gezeten. Riley (8) zit nog op de naschoolse opvang. Ze vermaakt zich er over het algemeen prima. Riley: “Ik ken hier bijna iedereen. Vooraf heb ik niet altijd zin in de naschoolse opvang, maar als ik met mijn vriendinnen aan het spelen ben, is het altijd leuk.” Ook de kinderen van Trix zaten ooit bij Hero, voorheen Kinderopvang Haarlem locatie ‘Pippeloen’ in Schalkwijk.

46 JAAR IN DIENST BIJ HERO

Trix is zesenveertig jaar in dienst geweest bij Hero, waarvan de laatste negen jaar op locatie Nieuwe Gracht. Ze is nu net met pensioen gegaan. “Lichamelijk merkte ik dat het werk zwaar werd. Ik kreeg veel last van mijn knieën bij het tillen en dragen van de kinderen. Ik had door kunnen werken tot mijn zevenenzestigste jaar, maar ik wil graag nog gezond genieten van mijn vrije tijd.” Trix werkte met veel plezier bij Hero. Ze vormde een hecht team met collega’s op de verschillende locaties en groepen. “Er zijn collega’s met wie ik nog steeds contact heb. Eens in de zoveel tijd lunchen of dineren we samen en praten we bij, echt heel leuk. Een van mijn vriendinnen is in december ook zesenveertig jaar in dienst bij Hero. We kennen elkaar door en door.”

VERTROUWENSBAND

MET OUDERS

De pedagogische medewerkers vormen een soort van surrogaatfamilie voor de kinderen, menen de dames. Daniëlle: “Sommige kinderen

‘Opvoeden doe je samen met ouders’

komen vier tot vijf dagen per week bij ons. Een groot gedeelte van de opvoeding doen we samen met de ouders. We hebben een heel open relatie met ze. Als je zelf kinderen hebt, begrijp je beter hoe het is voor ouders om hun kind naar de opvang te brengen. Dat is niet altijd even makkelijk.” Trix: “Ouders vertrouwen jou het mooiste toe wat ze hebben. Het is belangrijk te weten wat ze van je verwachten, zodat je dat aan hun kinderen kunt geven. We hebben een intieme band met de ouders. Ze delen het bijvoorbeeld als er thuis iets speelt, wij nemen dat gedurende de dag mee. Er ontstaat een vertrouwensband, heel mooi. Met de kinderen voelt het bijna als familie. De momenten dat je binnenkomt en de kinderen komen naar je toe gerend, die ga ik absoluut missen.”

Afscheid nemen van kinderen voelt voor Trix als een natuurlijk proces. Om de zoveel jaar vertrekken de kinderen naar een volgende groep en komen er weer anderen voor in de plaats. “Je groeit met de kinderen mee. Op een bepaald moment zijn ze toe aan een volgende fase en klaar om weg te gaan, dat zien wij ook. Net zoals je eigen kinderen op een gegeven moment klaar zijn om op eigen benen te staan. We maken samen met de kinderen hun feestmuts en een afscheidsmapje. Sommigen komen later nog eens terug voor een knuffel en anderen zie je nooit meer.”

MEER REGELS DAN

VIJFTIG JAAR TERUG

Terugkijkend op de zesenveertig jaar dat Trix werkzaam was in de kinderopvang vindt ze dat er een hoop is veranderd. “In mijn beginjaren was het nog heel gewoon

om in de zomer de kinderen buiten in hun blootje rond te laten rennen. Ze speelden gezellig samen in een badje en ik zat erbij in mijn bikini. Dat is nu ondenkbaar. We moeten op veel meer zaken letten. Er worden tegenwoordig andere eisen gesteld aan de medewerkers, kinderen en ouders.” Daniëlle: “Ouders moeten erop kunnen vertrouwen dat hun kinderen veilig zijn op de opvang en hun privacy gegarandeerd is. Daardoor zijn regels aangescherpt en vrijheden beperkt.”

Trix: “Dat is voor de bescherming van het kind en in zekere zin ook voor die van ons. Er werken veel meer ouders ten opzichte van vijftig jaar geleden, er waren niet eerder zoveel kinderdagverblijven. De overheid en GGD stellen daarom bepaalde hoge kwaliteitseisen aan de kinderopvang, dat lijkt me logisch.”

De afgelopen jaren is de kinderopvang geprofessionaliseerd. Het is van een praktische oplossing voor werkende ouders een fijne plek geworden waar ze kunnen groeien op verschillende ontwikkelgebieden op basis van een goed doordacht pedagogisch beleid. Kinderen komen er niet alleen om te spelen en nieuwe vrienden te maken, maar worden bijvoorbeeld ook uitgedaagd om te ontdekken wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn. Er is aandacht voor hun sociale, motorische en taalontwikkeling en ze gaan tijdens uitjes naar bijzondere plekken waar veel kinderen met hun eigen familie misschien niet zo snel komen. Daniëlle: “Protocollen worden elk jaar aangepast, maar de reden waarom kinderen naar de opvang komen is in de basis nog steeds dezelfde: Ouders willen werken en wij vangen hun kinderen met liefde op. Als een tweede familie”! ✶

‘Ouders vertrouwen jou het mooiste toe wat ze hebben’

Picknick van de familie J.W.R. Arnold op Duin en Daal te Bloemendaal - 1885

Fietsend gezin op de Militairenweg - 1946

Help…

we hebben de kleinkinderen!

Het is bijna vakantietijd en dan komen de kleinkinderen logeren. Hartstikke leuk, maar oppassen op de kleintjes is niet altijd even makkelijk. Daarom heeft HRLM’tje een leuk idee: ga terug in de tijd en speel de spelletjes die jij vroeger al speelde! Weg met de tablets, leve het zaklopen en spijkerpoepen!

1

Ezeltje Prik

WAT HEB JE NODIG?

• Groot stuk karton of een groot doek

• Viltstift

• Potlood

• Blinddoek

Teken op het doek of karton een ezel en hang dit op. Blinddoek vervolgens de speler. Het is de bedoeling dat de geblinddoekte speler het potlood in de ezel steekt op de plek van de staart. Markeer de plek waar het potlood het doek/karton raakt. Degene die het dichtst bij de plek van de staart zit, wint.

Zaklopen

2

WAT HEB JE NODIG?

• Grote (jute)zak

• Pionnetjes of waterflesjes

Estafette zaklopen! Zet de pionnen of waterflesjes neer als een slalom. Markeer het start- en het eindpunt. Ga in de zak klaarstaan bij het startpunt. Klaar? Zaklopen maar!

Spijkerpoepen

WAT HEB JE NODIG?

• Twee flessen

• Lang koord

• Twee spijkers

Een spijker in een fles ‘poepen’ klinkt al goed! Knip het lange koord door tweeën en bind aan het uiteinde van beide koordjes een spijker. Zorg ervoor dat het koord om je middel past, maar ook nog lang genoeg is om de spijker in een fles te ‘poepen’. Dit doe je al hurkend, in de poeppositie. Zonder je handen te gebruiken!

Koekhappen

Oeps, mis!

5

5

WAT HEB JE NODIG?

• Lang koord

• Plakken ontbijtkoek

• Een grote mond

Span een koordje boven je hoofd. Hang de koeken eraan en happen maar. Let op, ook bij dit spel is het gebruik van je handen niet toegestaan.

WAT HEB JE NODIG?

Blikgooien

• 10 blikjes

• Ballen, pittenzakken (iets om mee te gooien)

Stapel de blikken in piramidevorm. Neem afstand en hup, gooien maar! Wie in het minst aantal worpen alle blikjes omver werpt, wint.

Wie in het minst aantal

EN NU IS HET ONZE BEURT: DE KINDER REDACTIE

Hallo!

Welkom bij de pagina’s van de kinderredactie van het HRLMtje

Dit is de kinderredactie van HRLMtje editie 16:

Janne Meijer (11), Maartje Bax (9), Elin Rijpma (10), Meintje Remeijsen (9), Oliver Prohn (7) en Eva Mol (11). Allemaal hebben ze fantastische pagina’s gemaakt. Verhalen over families, hele familierecepten, knutselpagina’s, puzzels, een verslag over een bezoek aan Museum van de Geest en nog veel meer...

Wil je ook een keer meedoen met de kinderredactie?

Voor de kinderredactie van het volgende HRLMtje, nummer 17, zijn we op zoek naar nieuwe kinderredacteuren. Vind je het leuk om iets te schrijven, te tekenen of bijvoorbeeld te fotograferen?

Stuur dan een mailtje naar adrian@haarlemse-stadsglossy.nl en wie weet sta jij de volgende keer in dit uperleuke tijdschrift!

Van linksboven naar rechtsonder: Janne, Maartje, Elin, Meintje, Oliver en Eva.

Groepsfoto’s Kinderredactie en individuele portretjes: Jonne van der Fange.

Wij zijn de KR

Leuke oorbellen maken!!!

BENODIGDHEDEN:

• Oorbellen haakjes (ik gebruik goud)

• Oorbellen ringetjes (ik gebruik goud)

• Oorbellen pinnetjes (ik gebruik goud)

• Kraaltjes (ik gebruik donkerblauwe)

• Sieraden tangetje

Een handige winkel om dit te kopen is Special Made, adres is Gedempte Herensingel 12, 06-4608 1527, www.specialmade.shop

Stap 1

Buig het ringetje en leg hem even opzij.

Stap 3

Buig het uiteinde van het pinnetje, zodat de kraaltjes er niet afglijden als je de oorbellen in doet.

Stap 2

Rijg de kraaltjes aan het pinnetje.

Stap 4

Doe het ringetje door het lusje van het pinnetje.

Stap 5

Doe het oorbellenhaakje aan hetzelfde ringetje als het pinnetje met de kraaltjes.

Stap 6

Buig het ringetje weer dicht.

Als je alles goed hebt gedaan, heb je 1 oorbel gemaakt. Als je nog een oorbel wilt maken, doe je alles nog 1x.

Ik ben Maartje

Zo zit het eruit als je ze in doet. Doei!!!

Dit is het resultaat.

Hai, mijn naam is MEINTJE en ik mag dit keer wat schrijven in het nummer met als thema familie.

ONZE FAMILIE IS ECHT GROOT EN GEZELLIG, MIJN OMA EN OPA ZIJN GESCHEIDEN TOEN MIJN MOEDER KLEIN WAS. MAAR TOEN ZIJN ZE ALLEBEI OPNIEUW GETROUWD MET IEMAND DIE

OOK AL KINDEREN HAD. DAARDOOR HEB IK HEEL

VEEL OOMS EN TANTES VAN VERSCHILLENDE

KANTEN EN HEB IK OOK SUPERVEEL NEVEN EN NICHTJES. SOMMIGEN VAN HEN ZITTEN ZELFS

BIJ MIJ OP SCHOOL.

Mijn vader heeft een kleinere familie. Hij heeft één broer en één zus. Helaas zijn mijn opa en oma en oom aan de kant van mij vader overleden, maar gelukkig heeft hij nog twee oudere neven. Die hebben ook weer kinderen, dus ik heb nog meer neven en nichtjes.

Ik woon samen met mijn vader (Rob), broertje (Maas), mijn moeder (Saskia) en ik in Vijfhuizen, dat maar 10 minuten met de bus van Haarlem vandaan is. Mijn moeder komt uit Haarlem en heeft daar heel lang gewoond. Daarom gaan we heel vaak samen naar Haarlem. We lopen dan door de stad. Mama noemt mij dan ook citygirl. We komen vaak langs de Starbucks en halen dan wat drinken , op de markt neem ik vaak een stroopwafel maar dan wel een grootte en verse . Ik vindt het ook heel leuk om in Haarlem te shoppen!!

Voor in dit hlmrtje heb ik mijn tante Floor Rieder gevraagd om een kleurplaat te maken van een tekening van Haarlem. Floor is de nicht van mijn moeder en is illustrator die heel veel prijzen heeft gewonnen voor haar illustraties en ook een prentenboek heeft gemaakt voor de kinderboekenweek een paar jaar geleden.

Verder heb ik voor dit artikel mijn oom Nick geïnterviewd. Hij is piloot maar ook een bekende Landschapsfotograaf die erg bekend is op Instagram onder de naam Nick_skeyes. De reden dat ik hem gevraagd heb is omdat ik zelf gek ben op fotograferen.

DEZE FOTO IS GEMAAKT

DOOR OOM NICK

Vind je het leuk om piloot en fotograaf te zijn?

Jazeker! Ik wilde al sinds ik kind was piloot worden. Als kind ging ik ook vaak naar de landingsbaan met mijn camera! Die hobby is ook samen met mijn vliegen een passie geworden. Na afgestudeerd te zijn als vlieger ging ik ook eerst aan de slag als luchtfotograaf, zo kon ik mijn 2 passies combineren!

Waarom ga je altijd zo vroeg op pad om foto’s te maken van de bollenvelden?

In de ochtend is het licht altijd erg mooi. Het “gouden uurtje” wordt dat wel genoemd. Als je een beetje geluk heb, is er ook nog mist! Dit creëert dan een soort van magische sfeer!

Hoe maak je de foto’s van bovenaf?

Vroeger deed ik luchtfotografie vanuit een klein vliegtuigje. Een Cessna 172. Hier zitten maar 4 stoelen in! Tegenwoordig kan je ook luchtfoto’s maken met het gebruik van een drone! Die kan je mee nemen en in de drone zit standaard een camera.

Maak je ook foto’s vanuit het vliegtuig en op je reizen?

Als ik vlieg voor mijn werk probeer ik, wanneer het kan, ook foto’s te maken! Natuurlijk gaat veiligheid voorop,

dus het kan niet altijd! Op bestemming neem ik soms ook mijn camera mee de stad in. Het hangt er een beetje af hoeveel tijd we op onze bestemmingen hebben.

Vind je het leuk om je foto’s te delen met mensen van over de hele wereld?

Ja, dat is zeker leuk! Zo ontmoet je ook veel andere fotografen, ook uit andere landen. Die kom je soms ook weer tegen als ik in de ochtend foto’s ga maken!

Heb je tips voor kinderen die ook fotograaf willen worden

Heel veel oefenen! Wat ook heel erg goed helpt, is het bekijken van youtube filmpjes voor instructies hoe je foto’s moet maken. Hier komen altijd leuke tips voorbij om je nog een betere fotograaf te maken!

Heb je ooit iets grappigs of vreemds mee gemaakt tijdens een vlucht?

Vorige week heb ik het noorderlicht gezien vanuit de cockpit! Het was in Nederland ook goed te zien. Ik was toen aan het vliegen naar

Zweden en zagen het toen ook. Ik had natuurlijk mijn camera mee en heb mooie foto’s kunnen maken!

In welk land zou je nog wel eens foto’s willen maken?

Ik zou heel graag nog een keer naar Groenland willen gaan! Ik heb het geluk gehad om daar 2 jaar geleden heen te gaan! Dat was zo gaaf!

We gingen toen met een boot zeilen tussen de ijsschotsen en zagen ook walvissen. Ik zou daar zeker nog een keer heen willen om foto’s te maken, met mijn drone ook mee!!

Los jij de kruiswoordpuzzel van Elin op?

Hallo, ik ben Elin.

Ik heb een kruiswoordpuzzel gemaakt op de computer met een website. Met pen op een papiertje maken was een beetje lastig.

WELRIEKENDWATERPARK

Ben je klaar voor wilde waterpret? Probeer de glijbanen in dit fantastische waterpretpark!

De nare narwal is klaar voor een duik… maar moest hij nu echt bonen eten bij de lunch? Pfffft!

KLEURPLAAT

gemaakt door Floor Rieder, de tante van Meintje

EEN VERHAALTJE UIT MIJN VERHALENSCHRIFT

(GA ER MAAR VOOR ZITTEN)

De familie van de 7 zeeën

Geschreven door Eva Heidi Mol

Vraag jij je soms af wie de storm op de 7 zeeën stopt? En wie het koraal weeft en de kleine visjes adopteert? De gene die dat doet is koning Kaloschk baas van de 7 zeeën. Het begon 800 jaar geleden. Toen de 7 zeeën besloten om iemand te maken die de storm ophoud en nog veel meer. Want zeeën kunnen niet die dingen doen want zeeën zijn zeeën toch ? Dus ze maakten koning Kaloschk. Hij deed zijn werk goed maar na 100 jaar wou hij een vrouw en een kind. Toen zeiden de 7 zeeën. Akkoord, en plop daar stond een knappe vrouw. Gegroet zij Kaloschk: ik ben koning Kaloschk baas van de 7 zeeën. Hallo zij de vrouw, ik ben Narnia maar nu koningin Narnia. Ze waren meteen stapelverliefd en na een jaar kregen koningin Narnia en koning kaloschk een kind. Koning Kaloschk keek naar zijn dochter en zij :ik weet een goede naam : Manizha. Manizha was een lief meisje en speelde met de kleine visjes. Jaren later toen manizha 17 was vroeg haar vader haar bij haar .Lieve Manizha wil jij de koningin worden van de 7 zeeën. Manizha keek in haar vaders stralende ogen. Oké zei ze maar dan wil ik wel een man anders ben ik eenzaam. Oké visje van me zei Kaloschk. Hij vroeg het aan de 7 zeeën .

Maar helaas zeiden de 7 zeeën: We hebben jou al de macht geschonken en een vrouw helaas kunnen wij niet eveneens een man toveren dat kost ons kracht .oh zij Kaloschk, hij was verdrietig nu zou zijn dochter alleen leven. Maar toen had hij zo’n slecht idee dat hij het niet in zijn hoofd kon halen: hij kon een van de 7 zeeën laten stormen dat er een schip zinkt. En dan zou er een jongen vallen en dan manizha hem helpen en BAM ze worden verliefd en manizha is niet meer alleen. Hoewel het een slecht en zelfs een beetje duister plan was toch voerde Kaloschk het uit. Zoals gezegd zo gedaan hij liet het stormen en er viel inderdaad een jongen van het schip, en inderdaad ging manizha hem verzorgen, en inderdaad werden ze verliefd !!!? ze trouwde nog lang en gelukkig en manizha en haar man Kit werden goede leiders en nog steeds gaat de stamboom door en nu 800 jaar later is koningin Filou en koning Noa de leider en dat allemaal door koning Kaloschk!

Heyyy mijn naam is Janne

En mijn dagboekje

heet Layla.

HEYYY DAGBOEKJE LAYLA!

Ik heb vandaag echt iets raars meegemaakt! Ik doen. Ik dacht: Oh leuk, we gaan naar een zwembad

Ik vind musea echt MEGA stom, want mijn vader bal van dus rent hij de hele tijd rond en wil de hele raar maar ook mooi schilderij tegenkwam, het lijkt echt niet op jou, zij heeft blond haar en jij

raak dat schilderij aan!! En weet je wat er gebeurde?

Ik dacht echt van: Huh??? Waar ben ik? En ik er op! Ik word geschilderd! En opeens hoor ik die blijf zitten!¨ Hoor ik mezelf zeggen. Maar diep Ik kijk een beetje om mij heen en ik zie een prachtige gen mag ik eindelijk opstaan! Zodra ik opsta zie op lieverd!´ Ik loop naar dat doek en zie: Het meisje hang in een museum! en precies op het moment ik sta weer voor dat schilderij van dat meisje. Ik Hey! Dat mag niet, hé!́ Van schrik kijk ik naast Ik kijk hem aan en voel mijn wangen rood worden. ben Layla Zeg ik zachtjes. ́Oh Hoi Layla! Zeg waarom Zeg ik voorzichtig. ́Maakt niet uit, vertel maar.́ haal te vertellen: Over hoe ik vond dat dat meisje ik geschilderd werd! Eerst keek Daan beetje raar mijn verhaal zegt hij: ́Heb je het bordje gelezen?́ ter van koning Lodewijk XVIII. Wow! ik was de Daan. ́Zeker!´ Zeg ik. ́Ik was een dochter van de stappen?́ zegt hij daar na. ́Zeker!´ roep ik en voor schilderij is weg! En er hangt ook een ander schilderij!! ́Huh?! Waar is iedereen?́ En ik hoor opeens ook niet in een museum ben maar dat ik gewoon in

Ik had vandaag dus vakantie en mijn moeder vond het dus leuk om een familiedag te zwembad ofzo, nee hoor, we moesten naar een museum!!!!!

vader moet elk bordje 5 keer lezen, en mijn broertje Milo is 3 en begrijpt er ook geen hele tijd al de schilderijen aanraken, het was echt mega stom! Totdat ik een heel leek alsof ik op dat schilderij stond! Dus ik riep mijn moeder en zij zei: ̈Nee joh ze bruin.¨Maar ik zag een meisje met bruin haar!! Net als ik! Dus ik denk niet na en ik gebeurde? Ik steek mijn hand in het schilderij en verdwijn in een soort andere wereld!!! kijk voor me uit en ik zie een man voor me staan met een schildersezel en een doek die man roepen:´Hé! blijf eens stil zitten! anders verpest ik het!´ ¨Oh oke! Sorry ik van binnen weet ik dat ik niet stil kan zitten! Ik ben namelijk een echte wiebelkont! prachtige villa! ´Wow!´ dacht ik. En na 2 lange uren mijn best doen om niet te bewezie ik een vrouw in een prachtige jurk naar mij lopen en zij zegt: je staat er prachtig meisje van het schilderij! Dat ben ik! Ik ben het meisje van het schilderij! Wow!!! Ik moment dat ik iets wil zeggen tegen die vrouw ben ik weer terug in de echte wereld. En Ik wil het weer aanraken maar op dat moment hoor ik een stem naast me zeggen:´ naast me en ik zie een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd als ik, misschien iets ouder. worden. ́Haha gesnapt!́ Zegt hij. ́Ik ben Daan en jij? ́Zegt hij erachter aan. ́I-ik uhmm ik waarom wou je dat schilderij aanraken?́ Vraagt Daan. ́Nou Dat is een raar verhaal.´ maar.́ Zegt hij met een lach. En het volgende wat ik weet is dat ik bezig ben met dat vermeisje heel erg op mij leek, hoe ik er opeens in ben gekomen, over de mega villa en dat raar naar mij maar uiteindelijk keek hij me vol begrip aan. En als ik klaar ben met gelezen?́ Het bordje!! Helemaal vergeten! Ik spring op en ren naar het bordje en lees: Dochde dochter van een Franse koning! Cool! ́Dusss, nog iets interessants gezien?́ Vraagt de Franse koning Lodewijk de 8ste!́ ́cool!´ zegt Daan. ́Dus Wil je er nog een keer in voor dat ik het weet rennen we naar de plek waar het schilderij stond, maar het schilderij!! Ik wil naast me kijken om het tegen Daan te zeggen maar hij is ook weg! ook een heel hard gepiep: PIEP PIEP PIEP!!!! Ik kijk naast me en zie dat ik helemaal mijn bed lig! Het was maar een droom! Gelukkig!

Mijn naam is Oliver en ik heb mijn eigen familie geinterviewd.

en Milou

Dit is de familie Reijn, dit is Pippa, Lou, Jasper, Suus en zus Frances (auntie). Ze wonen allemaal samen in een huis en pas net 4 weken in Haarlem in de Vijfhoek maar het lijkt alsof ze hier al vijf jaar wonen. Ze zijn al meteen helemaal ingemengd alsof er een blender was met ons allemaal en dat zij dan meteen die blender in gingen en meteen werden gemixt. Dat is gezellig! Ollie, Pip en Lou zijn dikke vrienden en Pip en Lou passen ook wel eens op mijn broertje Ootje kadootje.

Hoe ziet jullie ochtend eruit ?

J: Eerst worden we lekker waker…

F: Jasper is altijd heeeel snel die rent echt als een soort snelle Jelle naar beneden

S: Ja hij springt zijn bed uit! We zijn natuurlijk net verhuisd dus het gaat nu alemaal een beetje anders. We ontbijten altijd lekker met zen fijven.

J: Pip gaat nu zelf naar school en Loutje brengen we naar school in Amsterdam. Na de zomervakantie gaat ze ook in haarlem naar school.

Pippa

in de disco muis, gemaakt door papa Japie van een oude botsauto!!

We maken een beetje schoon doen de afwasmachine uitruimen dat is doordeweeks.

S: en niet vergeten… even douchen!

J: in het weekend kloppen we even bij de buren aan die heten Ollie en Ootje en dan gaan we een kopje koffie drinken… soms naar het strand of een potje padel.

Wie kookt er het meest?

J: Suus! Die kookt altijd.

F: Ja 100 procent

En wat eten jullie elke week wel een keer?

J: Rijst met chilivlokken…

F: Hahaha heb jij die vragen soms stiekem ingefluistert Jasper??

S: Nou ik dacht vanmorgen nog oe lekker maar dan maken we vanavond maar even iets anders.

Wie maakt er het meeste rommel?

J: hehehe

F: Nou jaaaa! Die vragen zijn wel heeeel toevallig…

S: Ahum ja… dat ben ik

J: Ja dat is Suus!

Nou… ik kom maar weinig aan bod he?? gnagnagna

Hebben jullie een familie ritueel

F: mooie vraag!

S: Oef even denken hoor… misschien wel

te weinig als we er zo lang over moeten nadenken want ik hou wel heel erg van rituelen

J: Misschien op zaterdagochtend dat we lekker…

S: Nee dan hebben meestal juist haast met hockey enzo

Jij bedoelt bijvoorbeeld denk ik of we op elke zondag croissantjes gaan maken ofzo? hmm… nee ik kan niet zo snel iets bedenken.

Nou weet je wat ik vind het wel heel leuk vanaf dit interview gaan we dit invoeren!

Wat doen jullie het liefst samen?

J: We houden heel erg van spelletjes lekker in de stad lopen wat eten in het weekend gezellig met vrienden erbij

F: Ja, we houden van een vol huis met heel veel mensen en kinderen erbij

S: Wat we laatst ook hebben gedaan was samen naar een klimbos dat was ook heel leuk!

F: Ja die meiden zijn net klimaapjes

J: Ook wel creatieve dingen: tekenen of met z’n allen schilderen… knutselen

S: Ja ook heel veel om half 6 sochtens… we zijn hier niet echt uitslapers haha

F: Dat kan ook niet echt met kinderen

S: Nou met Ollie volgens mij wel!

S: We lezen ook altijd met de kinderen en Pip kreeg altijd een massage van Jas

J: ja dat deden we vroeger altijd he? je

voetjes massseren voor het slapen gaan…

P: Ja nu kan ik er niet meer zo goed tegen het kietelt een beetje!

F: Nu doet auntie het en dan doe ik lekker je armen en gezicht en dan kijkt ze heeeeelemaal zo hahaha

P: Haha echt niet hoezo verzin jij altijd dingen?

S: Ooooo jee dat moet niet in de krant hoor!

Ollie: dankjewel voor het interview. ik ga er een mooi stukje van maken en kom snel terug voor een foto!

J F S P L: Nou we zijn heel benieuwd! Leuke vragen!!

LASAGNE À LA JANNE

Wij maken altijd een grote schaal zodat we er twee dagen van kunnen genieten, maar je kunt er ook met 8 personen van eten.

INGREDIËNTEN

• 2 pakken lasagnebladen

• 1200 g italiaanse roerbakgroenten

• 1 pakje gerookte ontbijtspek

• 500 g gehakt

• 1 el italiaanse kruiden

• 200 ml crème fraîche

• 6 teentjes knoflook

• 1 liter Heinz tomato fr ito

• parmezaanse kaas

BENODIGDHEDEN

• Grote braadpan

• Koekenpan

• Staafmixer

• Ovenschaal

• Kaasrasp

Stap 1

Snijd de knoflook in kleine stukjes. En snijd de spek in reepjes.

Gooi eerst een beetje zonnebloemolie in de pannen en doe dan de knoflook in een grote pan en laat een minuutje bakken. Daarna kan het vuur hoger en kan de groente erbij en dan flink roerbakken tot de groenten geslonken zijn. Dit duurt ongeveer 5 minuten. Gooi de Italiaanse kruiden erbij.

Bak ondertussen de spek 5 minuten in een kleine koekenpan en doe dan het gehakt erbij en rul bakken. Gooi de tomato frito in de grote pan met de groenten. Laat even opwarmen. Pak de staafmixer en zet die op de groenten en maak ze wat fijner. Rasp flink wat Parmezaanse kaas door de saus en laat 10 minuten pruttelen op laag vuur.

Stap 2

verwarm de oven voor op 190 graden. Pak dan een grote ovenschaal en schep genoeg saus in de bodem zodat je hem helemaal bedekt. Leg er dan 3 vellen lasagnebladen op. smeer ze in met 1,5 lepels crème fraîche. Roer een klein beetje van de saus er doorheen. Leg er dan nog 3 lasagnebladen overheen. en daar overheen nog een dikke laag saus en herhaal alles tot je bijna geen saus meer over hebt. Eindig met een laag lasagnebladen waar je de laatste crème fraîche en een klein beetje saus overheen doet. doe dan aluminiumfolie over de schaal en zet in de oven voor 40 minuten.

Stap 4

Haal de lasagne uit de oven en geniet!

Hoi! Ik ben Janne

en mijn lievelingseten is lasagne. Ik vind dit echt mega lekker, vooral als mijn vader het maakt, dus hier is het recept voor de lasagne zodat jij er ook van kan genieten!

Wie ben jij eigenlijk?

Museum van de Geest

Dolhuys Haarlem

Schotersingel 2 www.museumvandegeest.nl

De Kinderredactie ging met zichzelf aan de slag

De Kinderredactie van het HRLMtje bracht een bezoek aan Museum van de Geest. De kinderen werden met een audiotour, speciaal voor hun leeftijd, door de tentoonstelling geleid en mochten een gebruiksaanwijzing van zichzelf maken. Want tja... wat je aan de buitenkant ziet, zegt nog niets over hoe je van binnen bent!

Op de pagina hiernaast een kleine fotoreportage en natuurlijk de reacties van de kinderredactie over hun museumbezoek.

EEN STUKJE INFORMATIE

Museum van de Geest is dé culturele instelling die met kunst en creativiteit mentale gezondheid bespreekbaar maakt. Het museum gelooft in een wereld waarin mensen gehoord en gezien worden en mee mogen doen. Museum van de Geest werd in 2022 benoemd tot Europees Museum van het Jaar voor haar innovatieve en mensgerichte aanpak. De kracht van de culturele instelling is om met verbeeldingskracht (jonge) mensen te steunen in hun mentale gezondheid met uiteenlopende projecten, programma’s en partners zowel binnen als buiten de museummuren van de locaties in Haarlem en Amsterdam. Voor meer informatie kun je terecht op: www.museumvandegeest.nl.

VIER DE ZOMER BIJ MUSEUM VAN DE GEEST EN ONTVANG 50% KORTING OP HET 2E ENTREETICKET

De actie loopt tot en met 1 september 2024.

Reacties, Reacties, Reacties:

Elin: Ik vond het heel leuk en het was ook grappig met de ipadjes. Ze hadden hele lekkere limonade. En het was heel leuk bedacht dat we ook een gebruiksaanwijzing over onszelf konden maken. Ik vond het het leukst toen we de briefjes, dat was een verklaring voor de open geest, op gingen hangen aan touwtjes, dat was op het laatst.

Maartje: Ik vond het heel leuk in het museum van de geest, omdat we een rondleiding kregen met een koptelefoon en in die koptelefoon hoorden we allemaal informatie. Bijvoorbeeld over een jas voor psychiatrische patiënten, en er was een vrouw die aan de binnenkant van die jas haar hele levensverhaal had geborduurd. En er was een stukje van een documentaire over een vrouw die epilepsie had, en als ze een aanval had, zag ze een wolf.

Janne: Ik vond het een erg interessant en leerzaam museum, het was ook erg leuk dat je je eigen gebruiksaanwijzing kon maken. Sommige ruimtes waren ook gevuld met hele mooie kunstwerken! Dit museum is een dikke aanrader!

Meintje: Het was een heel leuk museum en je kunt jezelf er goed in herkennen.

Eva: ‘We gingen naar het museum van de Geest. Ik vind het onderwerp geest heel interessant. Je kreeg een koptelefoon en een soort telefoon bij elke kamer kon je iets luisteren, iemand vertelde bijvoorbeeld over een kunstenaar die beroemd door kunst was en een patient in een huis omdat ze depressief was. Mijn enige tip die ik kan bedenken is of ze wat duidelijker kunnen zijn in welke kamer je naar toe moet gaan. Want ik was 1 keer verdwaald. Maar het is erg leerzaam en leuk!! ’

IK, MAARTJE,

heb nog een boodschap voor alle lezers: Probeer iedereen te helpen.

Wij zijn samen de mensheid en we hebben elkaar nodig. Wees alsjeblieft aardig voor elkaar. We zijn samen 1 grote familie.

EEN STUKJE VAN ANNES LEVEN

Anne ligt in bed. Het is half zeven ‘s ochtends en ze kan niet meer slapen. Ze gaat maar naar de woonkamer en zet een kop thee. Ineens hoort ze iemand zachtjes de trap af schuifelen. Het is haar broertje Lucas. Hij vertelt haar dat hij niet meer kon slapen en naar beneden is gegaan. Anne vraagt: “Heb je zin in een kop thee?” Lucas wil dat wel. Anne denkt bij zichzelf: “Wat zijn we eigenlijk een doorsnee gezin.”

Ineens roept Anne: “WE MOETEN NOG NAAR SCHOOL, EN HET BEGINT OVER TWEE MINUTEN!!!” Ze schieten in hun kleren en Anne brengt haar broertje naar de basisschool.

Ze gaat gelijk door naar het BJL (Bartel Joris Lyceum). Terwijl ze op haar fiets naar het BL sjeest, kijkt ze op haar rooster welk vak ze het eerste uur heeft. Wiskunde. Daar heeft ze een hele strenge docent, van hem moet je tienduizend strafregels schrijven als je te laat komt. Je moet na schooltijd ook de hele school vegen… Daar heeft ze ECHT geen zin in!

Snel doorfietsen. Als ze voor de deur staat, kijkt ze op haar horloge hoe laat het is. Ze is al 20 minuten te laat. Ze denkt na, en besluit weg te lopen van huis. Dan hoeft ze niet naar school, en is ze gelijk van haar doorsnee gezin af. Maar ook van Lucas….

Nu weet ze niet meer wat ze moet doen. Ze wil geen doorsnee gezin hebben, maar dat durft ze niet te zeggen, ze wil niet weglopen van huis, want ze wil bij haar ouders en Lucas blijven. Maar ze wil ook niet NIET weglopen van huis, want dan heeft ze voor altijd een doorsnee gezin. Ze besluit toch wel weg te lopen. Als ze haar ouders of Lucas tegenkomt, doet ze wel alsof ze ze niet kent.

Ze laat haar haar in een hanenkam maken, zodat niemand haar herkent. Ze laat het ook nog paars spuiten. Dan gaat ze even lekker op een bankje liggen, en valt in slaap.

Ineens wordt ze wakker door een klein piepstemmetje dat aan haar vraagt: “Wat is er gebeurd?” Ze doet haar ogen open en kijkt recht in het gezicht van een klein meisje met een knuffelkonijn onder haar arm. De moeder van het

meisje staat naast haar en vraagt of ze even mee wil naar hun huis, om wat te eten en te drinken. Dat wil Anne wel. Het is al half acht ‘s avonds en ze is best wel moe. ln het huis van de vrouw en het meisje gaat ze netjes aan tafel zitten en wacht braaf tot haar wat te drinken wordt aangeboden. Dan vraagt de vrouw: “Wil je een paar boterhammen met pindakaas?”

Anne heeft heel erg trek en antwoordt beleefd: “Ja graag, mevrouw!” De vrouw zegt: “Noem me maar Kim, hoor! Hoe heet jij eigenlijk?” “Ik heet Anne, hoe heet jij, lief meisje?” “Ikke Teet!” “Ze bedoelt Keet, maar ze kan nog niet zo goed praten, haha!” zegt Kim, “Zo, wat is er precies met je gebeurd, Anne?” Anne vertelt het hele verhaal en besluit dan: “...en toen vonden jullie me.” Kim vraagt aan Anne of ze bij hen wil blijven slapen, en Anne zegt natuurlijk ja.

wilt.’’ Anne zegt: ‘’Ja ik zou

het wel willen, maar hoe zit het dan met al mijn problemen op school? Ik word namelijk heel erg gepest en iedereen vindt mij stom.’’ Kim antwoordt: ‘’Wat vreselijk voor je. Ik kan wel proberen te regelen dat je naar een andere school gaat. Wil je het dan nog steeds?’’ ‘’Ja, dan wil ik het wel’’, zegt Anne.

Drie weken later zit Anne op een nieuwe school en ze heeft al best veel vriendinnen. Haar kamer is opgeknapt en ze heeft een heel mooi behang gekozen met allemaal verschillende kleuren stippen erop. Haar dekbed is panterprint. En ze heeft een heel mooi nieuw dagboek gekregen als welkomstcadeautje.

boek heet

De volgende ochtend wordt Anne wakker. Het is 7 uur en ze weet niet meer waar ze is. Dan bedenkt ze weer waarom ze niet in haar eigen bed in haar eigen huis ligt. Ze kijkt de kamer rond en ziet een paar boeken op een kastje liggen. Ze kijkt welke boeken het zijn en ziet een leuke. Ze gaat er lekker in liggen lezen. Het De grijze jager en ze vindt het een heel leuk boek. Het is geschreven door John Flanagan. Dan kijkt ze weer even op

haar telefoon en ziet dat het al half 9 is. Ze sluipt stilletjes de trap af en ineens ziet ze dat Keet en Kim al zitten te ontbijten. Kim zwaait vrolijk en vraagt: ‘’Heb je lekker geslapen?’’ ‘’Ja, heel lekker en ik heb ook ongeveer anderhalf uur liggen lezen in De grijze jager. Dat boek lag namelijk op het kastje naast het bed waar ik sliep”, zegt Anne. ‘’Oh ja, die boeken lees ik heel graag. Het zijn spannende boeken, hé?’’ ‘’Ja behoorlijk, dat vind ik nou juist supergaaf aan dat boek. Maar is het een hele serie dan?’’ vraagt Anne. Kim zegt: ‘’Ja dat is een hele serie. Wil je er een paar hebben?’’ ‘’Oh mevrouw, heel graag maar dat hoeft echt niet hoor! Als u wilt mag u het gewoon houden, hoor!’’ ‘’Nee joh, ga toch naar boven en kies er zo veel als je wilt.’’ antwoordt Kim. ‘’En als je terug komt, heb ik nog een belangrijke vraag voor je.’’ zegt Kim. Anne gaat naar boven en kiest de eerste twee delen uit. Ze komt terug en Kim vraagt: ‘’Ik heb vanmorgen overlegd met Keet. Wil je hier misschien blijven wonen? De kamer waar je vannacht hebt geslapen wordt jouw kamer en ik heb de rest al geregeld. Ook je ouders en broertje vinden het goed, maar ze willen dan wel dat je elke week even langs komt om te vertellen hoe het met je gaat. En Keet en ik zouden het allebei graag willen, maar je moet natuurlijk zelf kiezen of je het wel

Een stukje uit Annes nieuwe dagboek:

‘’Lief dagboek, ik ben super gelukkig met mijn nieuwe thuis. Kim is super aardig voor me en als er iets is kan ze me altijd helpen. Ik hou van haar, en ook van Keet. Mijn nieuwe school is geweldig. En Keet is heel grappig, schattig en lief.’’

Deze fotoreportage is in samenwerking met gemaakt.

SAMUEL VAN WOUDENBERG (6 MAANDEN) MET PEDAGOGISCH

MEDEWERKER

GINA

De kleinste kindjes hebben veel een op een liefde, aandacht en verzorging nodig. Doordat je zo intensief met ze bezig bent, worden alle kinderen eigenlijk een beetje je familie, maar met Samuel heeft Gina nog net een extra band. Dit goedlachse ventje met zijn sprankelende ogen woont praktisch tegenover haar en wordt dan ook steevast bij binnenkomst op KDV De Wijde Wereld door Gina verwelkomd met “Hé buurman!”. Een ontspannen mannetje dat het fijn vindt als je even bij hem blijft tot hij slaapt. En zo hebben alle kindjes natuurlijk hun kleine (en grote) wensen. De pedagogisch medewerkers maken veel momenten van de hun eerste levensjaren mee waardoor ze de kinderen goed kennen. En dat geeft een fijn en vertrouwd gevoel bij de ouders. Zij kunnen hun kind met een gerust hart achter laten want het voelt toch een beetje als familie!

NOAH WESTERHOF (11)

MET HUMMIE (8)

Noah vindt school eigenlijk best leuk. Nog veel leuker vindt hij het om met paarden en pony’s bezig te zijn, bijvoorbeeld bij Boerderij de Ettingen. Is het nou knuffelen, naar ze kijken, verzorgen of de stallen schoonmaken… alles is goed. Maar het gaat natuurlijk uiteindelijk om paardrijden! Stap, draf, galop, dressuur, springen. En vooral dat springen over hoge balken doet Noah het liefst en hij kan het bovendien ook nog eens echt goed.

Noah vertelt dat paarden hem rust en een fijn gevoel geven en dat vooral Hummie – een snelle en een beetje ondeugende pony – heel belangrijk voor hem is. Hummie komt altijd wel voor in werkjes voor school; Hummie is duidelijk een deel van de familie. Paardrijden zal Noah altijd blijven doen: “Ik ga nooit stoppen. Heel misschien als ik 90 jaar oud ben.”

TIES AUWERDA (5)

MET OPA HANS EN ZUSJE ISE (3)

Meestal is Ties een man met veel verhalen, maar zo’n fotograaf en journalist op bezoek is toch wel wat spannend. Gelukkig komt zijn zusje Ise hem al snel te hulp en vraagt of hij mee verstoppertje gaat spelen in de schuur. En weg is Ties. Verstoppertje verandert al snel in een spel met heksensoep en daarna in ‘vader en moedertje’ spelen met hun kleine boertje Ole (1 jaar), die voor de gelegenheid omgedoopt wordt tot ‘baby Sjors’. Tussen neus en lippen door vertelt Ties, met een trotse lach, dat hij toch maar mooi met z’n opa op z’n handen tegen de schutting stond. Altijd fijn als opa en oma er zijn.

VINCE BAND (11) EN FAMILIEVRIENDIN LAURIE

Ontspannen vertelt Vince dat Laurie veel voor hem, zijn moeder Maura en zusje Madae betekent. Ze is niet alleen de beste vriendin van zijn moeder, maar ook echt een deel van de familie, zo heerlijk vertrouwd is het altijd met Laurie. “Ze is grappig, heel lief en er hangt altijd een leuke sfeer om haar heen”, vertelt Vince. Op bezoek bij ‘Lau’, zoals Vince haar noemt, is altijd leuk. Zeker die ene keer dat Boas, de zoon van Laurie, en Vince met waterpistolen nietsvermoedende doelwitten vanaf het balkon natspoten. Laurie vond dat dat eigenlijk niet kon, maar maakte intussen wel lachend een filmpje van het geheel. Toffe familievriendin dus, die Lau! Ook wil Vince - in het kader van het familiegevoel - graag Brent, Tim en David noemen. Beste vrienden waarmee Vince vaak afspreekt om te gamen en te voetballen. Mooie vriendschap om vast te houden.

LIZ DUISENBERG (7) MET MEESTER TOM

In het gloednieuwe en duurzame gebouw van het Montessori Kind Centrum De Wijde Wereld vertellen Liz en meester Tom over hoe het is op school en dat Liz al twee jaar bij meester Tom in de klas zit. In het Montessori systeem zit je drie jaar bij dezelfde leerkracht. Dat is fijn want op die manier krijgen de kinderen en de leerkracht echt de tijd om elkaar te leren kennen en er voor elkaar te zijn. Bovendien zorgt het systeem ervoor dat de oudere kinderen jongere klasgenootjes helpen. Vrijheid, zelf dingen oplossen en van elkaar leren zijn belangrijk. Liz vindt het leuk om volgend jaar te mogen helpen met lezen en rekenen. Ze houdt erg van tekenen en knutselen, dus haar creativiteit zal vast ook van pas komen.

Liz vertelt dat ze school met meester Tom, haar vriendinnen Fayline, Liv en Manisa heel leuk vindt, maar dat haar echte familie toch echt bestaat uit: papa, mama en hond Bram.

LIVIA VAN DER LAAKEN (5) MET MAMA STEPHANIE

Met papa Sjoerd, Stephanie en grote broers Aidan en Julian, woont Livia heerlijk aan de Kloppersingel. Livia houdt van tekenen en vooral van dansen. Ze heeft les bij Danshuis Haarlem... en mama ook. Samen doen ze mee aan een grote voorstelling in de Stadsschouwburg! En met papa is er ook iets bijzonders aan de hand. Livia zit bij hem op de groep bij de BSO Nieuwe Gracht. “Niet bij mama, want die zit bij de baby’s.” Livia vindt het geen probleem dat ze pas naar huis gaat wanneer alle andere kinderen zijn opgehaald. Ze geniet van de leuke dynamiek tussen haar vader en Roberto, een andere leider op de BSO. Livia vertelt tot slot dat ze volgend jaar met de hele familie naar Disneyland gaan. Nog even geduld... ✶

Tekst: Adrian de Groen. Fotografi e: Jonne van der Fange.

“Tijn leeft echt in het moment”

Rutger Visser is directeur en leerkracht in het basisonderwijs.

Zijn zoon Tijn kreeg hij samen met zijn man Marcel, z’n beste vriendin Ilona en haar vrouw Manon. Tijn is 5 jaar.

Een wereld bouwen

Soms denk ik wel eens, hoe ziet de wereld eruit als Tijn straks groot is? Alle spanningen en oorlogen, klimaatverandering, de opkomst van kunstmatige intelligentie… Het stemt niet altijd hoopvol en doet je verlangen naar vroeger, toen de wereld er anders uit leek te zien en je als kind helemaal niet bezig was met de grotere problemen die zich buiten je eigen belevingswereld afspeelden. Ik was vooral druk met de kleine wereld om me heen: buitenspelen, speelgoed en speelafspraakjes. En gelukkig geldt dat voor Tijn nu ook.

Misschien is het een inhaalslag na de coronajaren of het feit dat Tijn als enig kind opgroeit, maar sinds zijn start op de basisschool heeft hij een enorme behoefte om af te spreken met leeftijdsgenootjes. Ook na een lange dag school, bruist Tijn nog van de energie om de sociale interactie met klasgenoten thuis voort te zetten. Het enige dilemma is waar er gespeeld zal gaan worden “Bij jou of bij mij?” klinkt het bijna dagelijks. “Bij wie ben je?” is meestal de wedervraag, “Bij je mama’s of je papa’s?” Ongeacht waar Tijn op dat moment is, heeft hij een sterke voorkeur om bij een van zijn ‘thuizen’ af te spreken. Vriendjes vinden dat doorgaans prima, ieder huis heeft zijn eigen collectie aan speelmateriaal, waar ze wel een middagje zoet mee kunnen zijn. En juist omdat Tijn dan weer hier is en dan weer daar, speel je nooit met hetzelfde. Sterker nog, bij ons is er speelgoed waar de meeste klasgenootjes van Tijn überhaupt nog nooit mee hebben gespeeld...

De door mijn moeder zorgvuldig bewaarde Smurfen, Snorkels en Ghostbusters uit mijn jeugd, maken veertig jaar na dato een ware comeback hier thuis. Met Tijns obsessie voor monsters en mythen, zijn vooral de Ghostbusters een hit (niet in de laatste plaats doordat hij inmiddels ook kennis heeft gemaakt met de bijbehorende soundtrack van de film die in 1984 uitkwam!).

Voor mij pure nostalgie, voor Tijn een unieke vondst uit het verleden. “Weet je wel hoe oud dit is?” vraagt Tijn op een donderdagmiddag na school aan zijn speelkameraadje, die het stuk speelgoed dat Tijn uit een krat haalt (voor de kenners de Ecto 1, de grote, witte Ghostbusters-Cadillac), duidelijk niet herkent als iets van deze tijd. “Wow, wat is dat!

“Smurfen, Snorkels en Ghostbusters

uit mijn jeugd, maken hier een ware comeback”

Hoe oud is dat dan?” vraagt het jongetje zich hardop af, alsof Tijn een fossiel tevoorschijn heeft gehaald. “Het is echt heel oud”, doet Tijn er nog een schepje bovenop. “Van mijn papa toen hij baby was, kun je dat voorstellen?” ”Woooow!” klinkt het weer opnieuw en Tijn gaat door: “Ja, hoeveel jaar is dat wel niet? Twintig miljard of zo?” Het vriendje staart een tijdje naar het retro-speelgoed, waarvan de witte verf inmiddels wat vergeeld is, en kijkt vervolgens naar mij en concludeert dan: “Ja, dit moet echt heeeel oud zijn!”

Er is bij ons thuis nog iets anders ‘antieks’ dat een enorme aantrekkingskracht op Tijn en zijn klasgenootjes heeft: Trixy, onze blinde, dove en licht dementerende kat. Trix, die het merendeel van de tijd als Tijn er is, voor pampus ligt op een kleedje op de bank, heeft letterlijk een grote aaibaarheidsfactor. Dat zal niet in de laatste plaats zijn, doordat ze door Tijn ontzettend wordt opgehemeld als zijnde het liefste, schattigste beestje dat er is. Een soort levende knuffel. Om de slapende Trix heen wordt regelmatig een hele hindernisbaan van speelgoed en kussens gebouwd. Daar moet zij dan, mocht ze in beweging komen, uit ontsnappen. Tijn noemt dat ‘een wereld bouwen’. En als Trixy in actie komt in het bijzijn van Tijn, ook al is dit enkel om naar de bak te gaan of zich te wassen, dan wordt dit met groot enthousiasme toegejuicht. “Kijk nou wat ze doet, ze gebruikt haar eigen washand (tong) om haar vachtje schoon te maken! We kunnen haar ook scheren, dan kan ze in de zomer in haar blootje naar buiten!”

Trix vindt alles best en is misschien een nog wel grotere obsessie voor Tijn dan welk stuk speelgoed dan ook. Tijn zit zo vol van die kat,

dat een vriendje laatst verzuchtte: “Ik wou dat ik Trix was, dan zou je me de hele dag aaien.” Dat Trixy al dik in de herfst van haar leven zit, is nog wel een ding. Daar lijkt Tijn zich echter niet van bewust. Die leeft echt in het moment. Terwijl het Ghostbusters-lied voor de zoveelste keer opstaat en Tijn springend op de bank en roept: Who you gonna call?, staat Trix op, om tussen al het speelgoed een andere slaapplek te zoeken. “Kijk, Trix danst ook op de Ghostbusters, ze heeft vast een goed leven. Ze moet alleen nog een weg in deze wereld vinden.”

En misschien is dat wel de opdracht die we allemaal hebben: een weg vinden in deze wereld. Met de realisatie dat ieder generatie zo haar eigen uitdagingen en problemen heeft. Toen ik opgroeide was er een nucleaire dreiging als gevolg van de Koude Oorlog, we hadden zure regen, een gat in de ozonlaag en er was een economische crisis gaande. Ook niet bepaald een vooruitzicht waarmee je als ouder gerust wordt gesteld. Hoewel sommige problemen niet de wereld uit zijn, ziet deze wereld er wel anders uit dan een paar decennia terug. Daar hadden we ons in de jaren ’80 geen voorstelling van kunnen maken. En daar berust ik dan ook maar in, in het vertrouwen dat de toekomst nog open ligt en er door de kinderen en jongeren van nu nog een hele nieuwe wereld gebouwd zal worden.

Familieportret mr. Weterings - rond 1930

Voorstelling in het Openluchttheater van de Kame’s, H. Kortekaas en G. van Essen, voor de katholieke vereniging ‘Voor het gezin’ - 1956

• Eigen plekkie, verboden voor volwassenen (Ikea, Reso, € 49,99) • Zelf feest-ijsjes maken met deze leuke ijsjesmaker voor 4 ijsjes (HEMA, € 6,99) • Gooien maar! Kubb werpspel, wie gooit als eerste de koning om? (HEMA, € 17,49)

• Lekker picknicken op een kleedje dat je zo weer opvouwt tot een lichtgewicht pakketje (HEMA, € 12,49) • Watergevecht, kijk wie je het allernatste kunt maken (Action, € 0,99)

• Zin in een potje Twister, maar dan op een nieuwe manier? Deze sproeimat sluit je aan op je tuinslang. Iedere ronde cirkel is voorzien van een spuitgat. Maar houd er rekening mee dat je wel natgespoten wordt! (Action, € 7,95)

Eenfamiliefeest

Haal Hawaii naar jouw achtertuin

(Xenos, € 19,99)

• Sfeervol, deze gestreepte loper is ideaal voor een sfeervolle gedekte tafel (Dille&Kamille, € 12,95) • Niet breekbaar. Glas omgevallen, geen paniek met deze kunststofglazen (HEMA, € 3,59) • Zonne-energie, maak je tuin gezellig met lichtjes met lampionnetjes (HEMA, € 9,99) • Lekker ding, de BBQ-teil kan alles aan wat een grote barbecue ook kan (Xenos, € 27,99) • Superzacht, ga lekker met dit kussen in het gras zitten (Dille&Kamille, € 36,95)

• Geen afwas, kies dan voor tropische partybordjes (Action, € 0,69)

• Huiskamergevoel, voor lange avonden met familie in de tuin (Ikea, Nämmaro € 333,91) • Romantisch, altijd leuk, een lantaarn (Ikea, Borrby € 8,99).

indeachtertuin…

Word jij onze redacteur?jongste

Vind jij het leuk om... • Vragen te stellen?

• Verhaaltjes te schrijven? • Iets zelf te verzinnen? • Te knutselen? •

En ben je tussen de 8 en 12 jaar oud?

Ja? Echt?

Stuur ons een berichtje en wie weet word jij onze jongste collega! Mail je berichtje naar: adrian@haarlemse-stadsglossy.nl

Joost Dobbe is muzikant, muziekdocent en journalist. Hij woont samen met zijn vrouw, twee dochters en hondje in Haarlem. www.joostdobbe.nl

Creatievefamilies

Naast musiceren, lesgeven en schrijven, maak ik al een paar jaar met veel plezier tekeningen. Dat begon op mijn zolderkamer, maar daar was steeds minder ruimte. Het is namelijk ook onze slaapkamer. Iedere keer als ik klaar was met mijn creatieve uitspattingen, moest alles weer netjes opgeruimd worden en dat werd steeds moeilijker. Vind maar weer eens een nieuw hoekje voor al die verse tekeningen. Zelfs onder het bed was geen plek meer.

De slaapkamer is nu weer helemaal terug in de oude staat, want sinds een maand heb ik een heus atelier. Het is een grote ruimte in een hoog gebouw aan de Schipholweg met uitzicht over het Spaarne. Hoe mooi wil je het hebben? Vaak genoeg kijk ik uit over de rivier en onze mooie stad. Dan zie ik bijvoorbeeld de Bavo, maar ook de Dakkas en zelfs in de verte de duinen. En dat levert natuurlijk de nodige inspiratie op. Sterker nog: ik heb nog nooit zoveel getekend als nu.

Het atelier deel ik met een andere kunstenaar die ik heb leren kennen via de basisschool van onze kinderen. Op het schoolplein kwamen we erachter dat we allebei muziek en kunst maken, en dat schepte direct een band.

Naast het schoolplein, is het atelier de plek waar wij elkaar nu wekelijks zien. Maar wij zijn niet de enige twee die van de plek genieten... Ook onze kinderen hebben de plek ontdekt. Naast onze tekenstiften en schilderskwasten, staan er nu ook allerlei creatieve kinderspulletjes. Er wordt druk gewerkt met verschillende soorten stiften, knipsels en papier, en er staat zelfs een naaimachine. De ruimte is gezellig gemaakt met ballonnen en slingers, en onze deur heeft al een kleurrijk naambordje gekregen. Inmiddels is ons basisidee van een man cave ver te zoeken, maar dat is helemaal niet erg.

Wanneer wij met z’n allen zo creatief bezig zijn in het nieuwe atelier, voel ik me erg gelukkig. Een en al concentratie, maar ook genoeg gezelligheid met uitzicht over het Spaarne en de stad. Op de achtergrond wordt goede muziek afgewisseld door de laatste kinderpraatjes over het schoolplein of de speeltuin bij ons in de buurt.

Het is ook mooi om te zien dat iedereen, jong én oud, het leuk vindt om zo nu en dan creatief bezig te zijn. Je leeft helemaal in het nu en vergeet even al je zorgen voor morgen. En dat is eigenlijk wel het allermooiste van kunst maken.

Allemaal boeken

Bijzondere ontdekking

In Boer Boris en de dino ontdekt het bekendste boertje van Nederland iets buitengewoons. In de serie van de geprezen prentenboekmakers Ted van Lieshout en Philip Hopman komt Boer Boris weer in actie. Als hij zijn land omploegt voor suikerbieten, loopt zijn ploeg vast. Wat kan er aan de hand zijn? Tot hun verbazing vinden Boer Boris, Berend en Sam een reusachtig bot in de ploegenschaar! Maar van welk dier zou dit bot kunnen zijn? Een cavia? Een marmot? Al snel ontdekken ze honderd botten, inclusief een schedel. Gottmer, €19,99.

Kringloop van het leven

De dood is onderdeel van het leven – ook in het dierenrijk. Roofdieren, prooidieren, aaseters… Want in het dierenrijk is ieders dood een ander z’n brood. Toch is het meer dan eten of gegeten worden. Ken jij alle manieren waarop dieren zichzelf of hun familie verdedigen? En wist je dat sommige dieren zichzelf opofferen voor de groep? Kunnen dieren rouw ervaren? Hoe zit het eigenlijk met uitgestorven diersoorten? En wat is de invloed van de mens op dierendood? Lemniscaat, € 19,99.

Lekker stinken

Op een dag vinden Peetje en Flieflo een eenzame wolk boven de bank in het park. Het is niet zomaar een wolk: het is een scheetwolk. Een geweldige, gigagrote scheetwolk, zo eentje die je niet zomaar zelf kunt produceren. Haar baasje is verdwenen en heeft haar achtergelaten, helemaal alleen. Bij wie zou ze horen? Het is tijd voor… het grote onderbroekenonderzoek! Lemniscaat, € 14,99.

Spannende tocht

Als Torre hoog in de bergen bij zijn oom moet gaan wonen, stort zijn wereld in. Maar al snel went hij aan zijn nieuwe leven in de wonderlijke berghut van oom Fons. Dan komt Torre samen met het eigenwijze geitje Natneus door een storm in de problemen. Dat is het begin van een wervelende tocht door spannende bossen en onderaardse gangen in een wereld van wilde dieren, sympathieke aardmannen en een levensgevaarlijke berglor. Gottmer, € 37,-.

Nog meer stinken

Ontdek alle verborgen scheten in dit spetterende zoekboek! Wat dacht je van een poepjespretpark, een buikwind-bieb, een stinkend skatepark of een winderige filmset? In elke tekening zitten telkens zes winderige figuren verstopt. Ga op zoek naar de stinkende luiaard, de blaffende buldog, de roze rufter en alle andere leuke schetenlaters! Voor scherpe speurneuzen die tegen een stinkend stootje kunnen! Deltas, € 15,95. Op pagina 38 in dit HRLMtje kun je een zoekplaat bekijken. Heb jij alle stinkerds gevonden?

Top 5 kinderboeken van De Vries Van Stockum

SALTO

Wat als er van alles aan de hand is met je familie? De twaalfjarige Álfur is een heel

Wat als er van alles aan de hand is met je familie? De twaalfjarige Álfur is een heel gewoon kind uit Kópavogur in IJsland. Met Álfurs familie is daarentegen van alles aan de hand. Als bij Eiki, zijn drie jaar oude broertje, autisme wordt vastgesteld, staat de wereld op zijn kop. Álfur besluit dat het zo niet langer kan. Hij moet en zal bewijzen dat zijn broertje helemaal niet anders is. Volt, € 16,99.

DE BETERWETER

wel de hele tijd supergezonde rode bieten eten. Bovendien weten ze altijd alles

Tina en Theo Theufel zitten opgescheept met ouders die géén hond willen, maar wel de hele tijd supergezonde rode bieten eten. Bovendien weten ze altijd alles beter. Dat soort ouders dus. Tina en Theo doen een bijzondere ontdekking: een vreemd mannetje met een grote mond zit verstopt in een boekendoos. Een kleine Beterweter die beweert alleen maar zichtbaar te zijn voor andere beterweters… Zouden hun ouders hem ook kunnen zien? Volt, € 17,99.

TE VEEL TROEP

Terwijl Mo en Bo een prachtig nest voor hun eitjes maken, raken ze ervan overtuigd dat ze meer spullen nodig hebben. Hun jongen verdienen straks het beste van het beste, dus ze halen van alles naar boven, van klokken en sokken tot een kinderwagen, fietsen en zelfs een auto! Dat moet natuurlijk een keer misgaan... Lemniscaat, € 14,99.

BIJ JOU BIJ MIJ

De tekeningen van Dubuc zitten vol leuke details die kinderen elke keer nieuwe dingen laten ontdekken. Een prachtig kijkboek, met in ieder kamertje een verhaaltje! Er is zoveel bedrijvigheid in en rond dit bruisende gebouw! Hoewel er één centraal verhaal is, vertellen de illustraties ook allemaal eigen kleine verhaaltjes. Boycott, € 21,95.

HET UURWERKMYSTERIE

Een razend spannend avontuur in het hart van Engeland. De Da Vinci Code voor kids! Isaac Turner woont in Londen met zijn vader, de beroemdste klokkenmaker van het land.

Als Isaac ’s avonds laat met zijn vader op de Big Ben is om de klok een uur terug te zetten, verdwijnt zijn vader plotseling in het niets. Het enige wat Isaac vindt is een gebroken zakhorloge en een cryptische boodschap... Wat volgt is een adembenemende zoektocht vol raadsels en puzzels, waarbij Isaac op de hielen worden gezeten door een levensgevaarlijke crimineel.

Condor, € 17,99.

Wist-je-datjes:

• Wist je dat opa’s en oma’s in Nederland gemiddeld vijf kleinkinderen hebben?

• Wist je dat ‘De Jong’ in Nederland de meest voorkomende achternaam is?

• Wist je dat in de provincie Flevoland de gezinnen het grootst zijn?

• Wist je dat 15 mei de Internationale Dag van het Gezin is?

• Wist je dat 20% procent van de moeders in Nederland drie kinderen heeft?

• Wist je dat uit onderzoek blijkt dat de jongste in het gezin de grappigste is? En dat de oudste de intelligentste is?

• Wist je dat broers en zussen een grote invloed hebben op elkaars uiterlijk en gedrag?

Elke dag is het weer een uitdaging: wat gaat er in de lunchbox? Dit heerlijke recept komen uit De lekkerste Lunchbox - ideeën van uitgeverij DELTAS, € 19,95.

Een huis familievol en gezelligheid!

‘Zonder alle hulp stonden we niet zo relaxed in het leven’ Annefleur de Bruijn en Jasper Auwerda wonen met hun jonge gezin in de Koninginnebuurt in Haarlem. Zij hebben drie kinderen: Ties (5), Ise (3) en Ole (1). Jasper is huisarts in Velserbroek en Annefleur is gynaecoloog in opleiding en momenteel werkzaam in het Spaarne Gasthuis. Een druk bestaan dus, maar gelukkig krijgen zij veel hulp van familie en vrienden uit de buurt. We spraken met dit leuke gezin op een mooie zonnige dag.

Ten eerste: zijn jullie echte Haarlemmers?

Jasper: “Ik ben geboren in Amsterdam, maar woon vanaf mijn tweede al in Haarlem. Het Batavierenplantsoen in Haarlem-Noord is de plek waar ik ben opgegroeid. Mijn ouders wonen er nog steeds.”

Annefleur: “Ik kom oorspronkelijk uit Veenendaal. In onze studententijd in Amsterdam zijn Jasper en ik elkaar tegengekomen en we hebben daar een tijd samengewoond. Maar Jasper heeft mij altijd gezegd dat hij op een gegeven moment weer naar Haarlem wilde terugkeren. En ik vond dat helemaal prima, want ik vind Haarlem een heel leuke stad.”

Jasper: “We wonen hier nu vier jaar en voelen ons helemaal thuis. Deze straat, deze buurt en de mensen die om ons heen wonen; het voelt echt als een warm bad.”

Annefleur: “Het Afrikaans gezegde It takes a village to raise a child” klopt hier bij ons echt. We kennen zoveel lieve mensen hier die

ons vaak helpen bij het oppassen op onze kinderen; daar hebben we veel mazzel mee.”

Kunnen jullie iets meer vertellen over die lieve mensen?

Annefleur: “Onze buren zijn de oom en tante van Jasper: Ton en Caroline, of Ca zoals wij haar noemen. Elke maandagochtend passen Ton en Ca op, want dan moeten Jasper en ik om kwart voor zeven de deur uit voor ons werk. De kinderen ontbijten dan bij Ton en Ca en daarna brengen zij de kinderen naar school en de opvang. Dat is gelukkig dichtbij en op loopafstand.”

Jasper: “Onze overbuurvrouw Ellen helpt ons wel veel bij onverwachtse dingen.”

Annefleur: “Ellen was vroeger schooljuf en heeft nog een zolder vol knutsel- en kinderspullen. Als we iets moeten maken of bedenken, kunnen we ook altijd bij Ellen aankloppen. Ze vindt het leuk om dan mee te helpen en mee te denken.”

En passen jullie ouders ook weleens op?

Annefleur: “Jazeker! De ouders van Jasper, Hans en Greet, passen iedere vrijdag de hele dag op. En mijn ouders, Rob en Machteld, die in Veenendaal wonen, doen dat op verschillende momenten als het nodig is. Vanwege mijn werk heb ik vaak een onregelmatig rooster met veel diensten. Dan is het fijn dat we mijn ouders ook kunnen inschakelen.”

Jasper: “De vrijdag is bij ons een drukke en gezellige dag: zo tegen etenstijd druppelt iedereen uiteindelijk het huis binnen. Dan eten we met elkaar en als de kinderen naar bed zijn gebracht, spelen we nog een spelletje met elkaar als afsluiter. Overbuurvrouw Ellen schuift soms ook gezellig aan. Daarna is iedereen wel uitgeteld van een lange dag, haha.”

Hebben jullie nog zo’n leuk voorbeeld van zo’n gezellig moment met elkaar?

Jasper: “Laatst hadden wij het eerste kinderfeestje van Ties. Het thema was Pikachu

‘De vrijdag is bij ons een drukke en gezellige dag: zo tegen etenstijd druppelt iedereen uiteindelijk het huis binnen’

van Pokémon. Met elkaar hebben we dat helemaal tot in de puntjes uitgedacht en geregeld. Met Ellen heb ik een hele Pikachu-speurtocht in Middenduin uitgezet. En mijn vader zat, omgekleed als piraat, op de grote schat waarin Pikachu verstopt was. Het was een erg geslaagd feest voor de kinderen én voor ons!”

Hebben jullie vaste momenten in de week om even de werkagenda’s op elkaar af te stemmen?

Annefleur: “We hebben een gezamenlijke agenda die helemaal op elkaar afgestemd is. Daarmee plannen we elkaars diensten en natuurlijk plannen we ook flexibel tussendoor als dat nodig is. Meestal doen we dat ‘s avonds als we samen op de bank zitten. Ja, we regelen het allemaal goed met elkaar.”

Jasper: “Op de woensdag ben ik altijd thuis en dan zijn Ise en Ole naar de opvang. Ties komt dan om 12 uur uit school en dan gaan we altijd samen tosti’s eten. Het is de favoriete dag van Ties: vroeg uit school, tosti’s eten en dan ’s middags ook nog eens naar judo!”

Hebben jullie nog wel tijd om nog weleens wat gezelligs met zijn tweetjes te doen?

Jasper: “Toevallig zijn we onlangs samen uit eten geweest, bij Toko Kokkie Londo, een Indonesisch Javaans restaurant bij ons in de buurt. Dat was echt heel leuk!”

Annefleur: “Dat was nog voor mijn verjaardag. En Ellen kwam toen oppassen, dat was zo lief. Maar het was voor het eerst in zeven maanden dat we weer eens samen uit eten gingen. Dat zegt wel genoeg over onze agenda’s, haha.”

De twee oudste kinderen Ties en Ise schuiven gezellig aan en willen ook nog iets vertellen:

Ties: “Met opa en oma Hans en Greet gaan we altijd samen spelen.”

Ise: “En ik ga op de vrijdag altijd met opa Hans zwemmen.”

Ties: “Bij Ton en Ca mogen we altijd eten wat we zelf willen. En we lopen dan ook altijd

gezellig met elkaar naar school.”

Ise: “We spelen dan ook altijd verstoppertje en andere spelletjes onderweg.”

Ise: “Bij Ton en Ca vind ik kleefzand het allerleukste speelgoed”

Ties: “En de autootjes!”

Ties: “Bij buurvrouw Ellen mogen we altijd piano spelen.”

Ise: “Ja, alles is eigenlijk leuk bij Ellen.”

Ties: “En als we bij opa Snor (Rob, - red.) en oma Machteld zijn, krijgen we altijd snoep. We hebben daar ook een boomhut en een trampoline.”

Ise: “En ze hebben kippen en we zoeken daar altijd eitjes. En we gaan daar ook vaak schommelen, want ze hebben ook een schommel!”

Tot slot nog wat lieve woorden van Annefleur:

“Door de drukte en onregelmatigheden van onze banen, is het soms een race tegen de klok om op tijd thuis te zijn en alles gedaan te krijgen. Zonder alle hulp die wij krijgen van de lieve mensen om ons heen, hadden we zeker niet zo relaxed in ons gezinsleven gestaan.” ✶

Fotografie: Jonne van der Fange.

DAG! tot de volgende keer.

Veel dank aan de Kinderredactie bestaande uit

(van linksboven tot rechtsonder):

Janne, Maartje, Elin, Meintje, Oliver en Eva