RU B EN RECHTU IT!
LE IDE RSCHAP We leven in bijzondere tijden. Net als we denken dat het niet erger kan, volgt een nieuwe opdoffer. Dat vergt enorm veel van ondernemers en hun medewerkers. Sterk leiderschap is onontbeerlijk om overeind te blijven. Graag steken we ondernemend Limburg een gemeend hart onder de riem. Na die vermaledijde gezondheidscrisis, nu het hoofd moeten bieden aan een mondiale economische en logistieke crisis, het is verre van evident. Toch houden jullie vol. Blijven jullie investeren. In bedrijven, in mensen, in welvaart en daardoor in de toekomst. Oneindig veel respect daarvoor. Ook in de Wetstraat zorgt die crisissfeer voor ongerustheid maar ontbreekt het aan transparant en duidelijk leiderschap. De schuif is leeg, er is geen geld. Het aantal uitdagingen en de daarvoor nodig geachte middelen staan haaks op de beschikbare middelen. De mensen zijn echter niet dom. Ze hoeven maar naar hun eigen gezinsbudget te kijken om te weten dat je niet kan uitgeven wat je niet hebt. Waarom zou je dat als overheid dan wel kunnen/willen? In plaats van een utopische wereld te schetsen, waarvoor je de middelen in de verste verte niet hebt, zou men veel beter bewust kiezen voor twee of drie concrete domeinen en die structureel hervormen en verbeteren. Fiscaliteit en arbeidsmarkt bijvoorbeeld. Hoe ervoor zorgen dat ondernemers en medewerkers meer kunnen overhouden? Dat ondernemerschap kan blijven overleven in een overgereguleerde en zwaar belaste omgeving? Hoe ervoor zorgen dat er meer mensen aan het werk gaan om onze boel betaalbaar te houden? Haast hilarisch wordt het wanneer maatregelen volgehouden worden waarmee niemand echt geholpen is. De index bijvoorbeeld. Dat kost de ondernemer handenvol geld, maar voor diegenen aan de ondergrens van onze samenleving is het ontoereikend om waardevol te kunnen blijven leven. Of de gezondheidszorg misschien? Gaan we ons blijven verliezen in het onbetaalbare, waarin het bovendien nooit genoeg is? Of durven we kritisch vaststellen dat we fout bezig zijn wanneer er enerzijds enorm veel en goed uitgeruste ziekenhuizen zijn, maar we anderzijds de pensioenen van dat zorgpersoneel niet betaald krijgen? Verbloem de realiteit niet, de mensen beseffen best dat de bomen niet tot in de hemel groeien. Bekwame, ernstige en gedreven politici die dat ook doen, verdienen daarvoor respect. En zullen dat ook krijgen. Wat hierbij echt niet helpt, zijn media die de kloof tussen burger en politiek vergroten door te polariseren of te verwachten dat je ingewikkelde doch noodzakelijke hervormingen moet kunnen uitleggen op 60 seconden. Als iedereen nu eens voor zijn eigen deur keert. Zijn stinkende best doet, zoals jullie ondernemers nu al jaren in de moeilijkste omstandigheden doen. Dan zou het wel eens kunnen lukken. Zou het? Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder VKW Limburg
50
