EDITO

Marc Meylaers, voorzitter bij VKW Limburg

SENSE OF URGENCY PLEASE!

We dachten even dat we erdoorheen waren. De financiële crisis in 2008 was heftig en de coronacrisis deed ondernemers opnieuw alles uit de kast halen. Kijken naar sterktes van je bedrijf, ze herijken en weer doorgaan. We did it! En toen kwam Rusland roet in het eten gooien. Weg euforie. Corona bleek slechts een voorjaarsstorm te zijn. Wat we nu meemaken, is andere koek.

Er komen zoveel factoren samen waardoor we voor nog grotere economische uitdagingen staan: de stijgende energieprijzen, de door de vele lockdowns in China totaal verstoorde logistieke keten, de war for talent. De consument dreigt de portemonnee dicht te houden en bedrijven worden geconfronteerd met nooit geziene prijsstijgingen.

Uit ons Limburgs Investeringsrapport blijkt dat de wil van onze bedrijven om te investeren overeind blijft, ondanks de moeilijke omstandigheden. Maar de opduikende signalen dat het gaspedaal minder diep wordt ingedrukt, zeker bij de (grote) productiebedrijven, zouden alarmbellen moeten doen afgaan. De concurrentiekracht van onze bedrijven staat steeds meer onder druk. De inflatoire druk van de sterk gestegen energie- en grondstoffenprijzen in combinatie met de nefaste loon-prijsspiraal die de automatische index veel meer dan elders veroorzaakt, bedreigt simpelweg onze welvaart. Zonder snel en krachtig ingrijpen zal een recessie moeilijk te vermijden zijn.

Internationale instanties waarschuwen haast wekelijks met steeds lagere groeivooruitzichten voor ons land en hameren op ingrijpende hervormingen. Maar de urgentie hiervan lijkt maar niet door te dringen. Ondanks de dramatische overheidsfinanciën ging het de voorbije weken alleen maar over nóg meer geld uitgeven.

We hebben nood aan gepaste beleidsmaatregelen en hervormingen om de explosieve cocktail waarmee onze economie wordt geconfronteerd aan te pakken. Neem actie voor (energie-intensieve) bedrijven die in de problemen dreigen te komen door de gigantisch oplopende energiefacturen. Kom met maatregelen om de loonprijs-spiraal door te knippen of minstens af te remmen. Maak werk van een fiscale hervorming die werken beloont en groei ondersteunt. En doorbreek het taboe op drastische hervormingen en flexibilisering van onze arbeidsmarkt, zodat het doel van een werkzaamheidsgraad van 80% niet langer een zelf voorgespiegelde fata morgana blijft. Stop dus met die Belgische aanpak van eerst ontkennen, en dan minimaliseren tot het probleem in je gezicht ontploft. Sense of urgency please!