TOERISME
ONTDEK DE CHARMANTE STAD LE MANS Le Mans is sinds 1790 de hoofdstad van het departement Sarthe. Deze bekoorlijke stad in Noordwest-Frankrijk situeert zich in de regio Pays de la Loire aan de rivier de Sarthe. Le Mans is hoofdzakelijk gekend omwille van de jaarlijkse 24-uurs race, maar de stad heeft daarnaast tal van geschiedkundige en culturele bezienswaardigheden die bijdragen tot de charme van deze plek. Le Mans bevindt zich op ongeveer tweehonderd kilometer ten zuidwesten van Parijs en is gemakkelijk te bereiken met de wagen of de trein. De stad werd ongeveer vierduizend jaar voor Christus opgericht op een heuvel. In 57 voor Christus werd het Keltische Vindunum (= de toenmalige benaming van Le Mans) ingepalmd door de Romeinen. Le Mans werd reeds vermeld in de (Commentarii) de Bello Gallico, een werk van de Romeinse generaal, politicus en strateeg Julius Caesar (100 tot 44 voor Christus) dat handelt over zijn verovering van Gallië. In Le Vieux Mans werden er opgravingen gedaan, die een bewijs leveren dat de Romeinen hier vroeger aanwezig waren. Ten tijde van de Gallo-Romeinen noemde Le Mans ‘Subdunum’, wat ‘op de heuvel’ betekent. Later kreeg de stad de benamingen Civitas Cenomanensis en Celmans, maar uiteindelijk kreeg de stad vanaf de Middeleeuwen zijn definitieve naam.
Gallo-Romeinse stadsomwalling: kandidaat Unesco erfgoed De Gallo-Romeinse stadsomwalling dateert van het einde van de derde eeuw en bood in de loop der jaren weerstand tegen de aanvallen van de Franken, Noormannen en Bretoenen. Deze indrukwekkende stadsmuur is voor het grootste deel overeind gebleven en is kandidaat om
Unesco Werelderfgoed te worden. De twintig meter hoge stadsomwalling bevat elf torens, waarvan de achthoekige toren van de Pans-deGorron het meest opvalt. De rode gloed die deze stadsmuur uitstraalt, heeft ervoor gezorgd dat Le Mans de bijnaam ‘rode stad’ gekregen heeft. Gedurende de middeleeuwen liet Saint-Julien verschillende kerken construeren. Rond de eerste kathedraal barstte een middeleeuwse stad uit zijn voegen. Op 17 juni 1128 huwde Mathilde, de dochter van Hendrik I van Engeland, met Godfried V (graaf van Anjou) in de kathedraal van Le Mans. Godfried V (1113-1151) werd ook Plantagenet genoemd, omdat hij regelmatig een takje genst of ginster (in het Latijn: ‘planta genista’) op zijn hoed droeg. Godfried V droeg ertoe bij dat zijn zoon Hendrik II koning van Engeland en hertog van Normandië kon worden. De dynastie die van 1154 tot 1485 het koninkrijk Engeland bestuurde, heette het Huis Plantagenet (een verwijzing naar de bijnaam van Godfried V).
186
Herbeleef de geschiedenis van de voormalige cisterciënzerabdij van l’Epau Richard Leeuwenhart, de kleinzoon van Godfried V van Ajou en Mathilde van Engeland, was getrouwd met Berengaria van Navarra. Na het overlijden van haar man stichtte zij in 1229 de cisterciënzerabdij van La Piéte-Dieu de l’Epau. De constructie van deze voormalige abdij in de gemeente Yvré-l’Evêque was een werk van lange adem, want de hoofdgebouwen waren pas in 1280 afgewerkt. Het voortbestaan van deze abdij op de linkeroever van de rivier de Huisne kwam tijdens de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk onder druk te staan. Nadat de monniken de abdij verlaten hadden, staken de inwoners van Le Mans de abdij in brand uit vrees dat de Engelse soldaten de abdij zouden gebruiken als uitvalsbasis om de stad in te palmen. Tussen 1400 en 1444 werd de abdij compleet gerestaureerd. Tijdens de Franse Revolutie werd het bouwwerk doorverkocht aan
