Een ‘zinnige’ winter
De zonnige zomer is voorbij, het is herfst geweest en de winter komt eraan. Wat dat wordt weten we niet. Het is vroeg donker en laat licht. De zwaluwen zijn al lang op hun bestemming. De wespen hebben hun seizoen niet overleefd. Begin november, ik reed ergens heen en voelde iets in m’n nek. Instinctmatig veeg ik dat weg en word in m’n vinger gestoken. Ik keek links van me en zag een verlate wesp. Ik deed het raam open en werkte het beest naar buiten, de frisse lucht in, tevens zijn dood maar het was dan ook november. Een paar dagen daarop zaten er twee vliegen in m’n auto. Ze zaten er al enige dagen. Ze hielden zich altijd rustig maar toch wilde ik ervan af. Vliegen horen in de buitenlucht en niet binnen. Met moeite kreeg ik er eentje uit, maar toen werd de andere wild en vloog en zoemde om m’n kop … z’n maatje was weg. Het duurde wel vijf minuten voordat ik die vlieg aan z’n verstand kon brengen er ook uit te gaan … de ander achterna. De korte, donkere dagen zijn aangebroken. Veel mensen zien op tegen deze periode. Dit heeft onder meer te maken met gebrek aan zon/daglicht. Half-november begint het pas écht donker te worden en wordt het al om 16:48 uur donker. Het tijdstip van zonsopkomst is ongeveer gelijk aan dat van 15 oktober. Dat komt doordat eind oktober de wintertijd in gaat. Op de donkerste dag van het jaar, 21 december, is het slechts zeven uur en 43 minuten licht.
Ik lig op m’n winterplek. Waar ik de laatste winters lag kon ik niet blijven, want het hele terrein van de Roggebotsluis wordt verbouwd. Van familiecamping/haven wordt het een groot vakantiepark. Vier jaar geleden lag ik ook in de Buitenhaven van Kampen te overwinteren. Beschut tegen elke storm. Niet slecht, zo’n ommuurd stadje. Met vrienden die ik het hele jaar al een vaartocht had beloofd voeren we de Solitario van Ketelhaven naar Kampen. Niet rechtstreeks, nee, die mooie IJsseldelta lieten we ons niet ontgaan. Midden in het Kattendiep nog even geankerd voor
de lunch. In de bomen zaten twee zeearenden. Jammer dat op de IJsselkade de terrassen niet open mogen, maar wie weet is dat in hartje winter ook alweer veranderd. Let wel, overdekt met verwarming, maar het blijven heerlijke plekken voor een bakkie koffie of een lunch. De enige lezing die deze winter geboekt was is geannuleerd. Toch maken we er een ‘zinnige’ winter van. De meeste boten liggen op de wal. Begrijpelijk. Deels voor onderhoud maar ook voor de peace of mind. Even niet aan de boot denken maar toch … verlangen naar de volgende zomer blijft. Even rust … is dat varen onrust dan? Nee, en dan weet ik zeker dat ik voor jullie allen spreek. Toch … ik had 2 boten: de grote Solitario en ik had er nog een 7-meter zeil-catamaran bij. Die heb ik verkocht. Iemand vroeg waarom? Mijn
