Beschermengel

schip onder andere voorzien zijn van een aanvaringsschot (wat ten koste zou gaan van de voorhut), een anker hebben met een gewicht dat wel drie tot viermaal zo zwaar moest zijn als het al aanwezige anker (oorzaak te groot ervaringscijfer in de berekening) en een vulopening voor de brandstof die alleen bij de beroepsvaart wordt gebruikt (recreatievaart tankt witte diesel via een vulpistool). Ook moest een AIS-klasse A worden geïnstalleerd. De kosten van de keuring en de aanpassingen liepen tussen de € 3000 en € 10.000. Reden genoeg voor KNMC en KNWV om samen met EBA een voorstel tot aanpassingen van de technische eisen bij de betreffende werkgroep van de Europese Commissie (EC) in te dienen (2018). Aanvankelijk was de werkgroep terughoudend om de voorstellen te behandelen omdat het om te weinig schepen zou gaan. Na inventarisatie bleken alleen al in Nederland 3300 recreatievaartuigen door de keuringsbureaus te zijn gecertificeerd. De voorstellen worden nu bestudeerd en binnenkort In het kader van de aanstormende Kerst lieve KNMC’ers een bizar avontuur met in de hoofdrol een echte “Beschermengel”. Dat is een Engel die aangesteld is om een bepaalde persoon te beschermen en te begeleiden. Helaas komen er maar enkelen in aanmerking voor zo’n private behandeling, getuige het volgende waargebeurde verhaal. We duiken hier gezamenlijk in mijn persoonlijke teletijdmachine, zodat jullie alles van dit heftige avontuur kunnen meemaken. We stellen onze tijdmachine in op 3 maart 1945. Ik lig nog heerlijk te genieten in het oneindig reservoir van vrouwelijke liefde en levensenergie; om wat duidelijker te zijn in het vruchtwater van de buik van mijn moeder, niets wetende van de zich rondom mijn familie afspelende gruwelijkheden. In een recent gevonden, zeer oud dagboek van mijn vader lees ik dat op vrijdag 2 maart mijn toekomstige ouders hebben besloten om te voet van Den Haag naar een Leidsch evacuatie-adres te vertrekken. Als een ode aan mijn vamogen KNMV, KNMC en ook het nieuwe Nederlandse lid van de EBA, de Landelijke Vereniging tot Behoud van Historische Bedrijfsvaartuigen (LVBHB), de voorstellen bij het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat toelichten. De verdere behandeling neemt zeker nog een jaar in beslag.

Ook is er door de EBA op verzoek van de KNWV en KNMC bij de EC bezwaar gemaakt tegen het toepassen van de 100 m³ regel voor recreatievaartuigen. Deze regel is ooit bedacht om concurrentievervalsing door sleep- en duwboten tegen te gaan. Een ‘Luxe Motor’ van 18,30 x 4,95 x 1,00 hoeft niet gecertificeerd te worden maar een ‘Van den Hoven’ van 17,30 X 4,85 x 1,45 weer wel. Met geen mogelijkheid is aan te geven dat het ene vaartuig meer risico op het water met zich meebrengt dan de ander. Het gaat hier duidelijk over ongelijke behandeling. Het bezwaarschrift is in behandeling. Onderwerpen die nu op de agenda staan van de EBA zijn: de toepassing der citeer ik hier letterlijk een bladzijde uit zijn dagboek. ’s-Gravenhage 3 maart 1945 Een dag van onwerkelijkheid en tochjammer genoeg-zoo waar. Wij in DeHaag hadden reeds enige weken bij voortduring bezoek van Engelsche jachtbommenwerpers, die in groepen van drie of vier machines tegelijk, aanvallen deden op de zgn. Duitsche V-Installaties, van antifouling , wat te doen met ‘end of life boats’ en de belemmeringen voor de recreatievaart als gevolg van windmolenparken op het water. Ook de gevolgen van autonoom varende transportschepen moeten goed in de gaten worden gehouden, deze mogen niet leiden tot beperkingen voor de recreatievaart.

Regelgeving breidt zich steeds verder uit en vindt meestal zijn oorsprong bij de beroepsvaart. Onderwerpen die op korte termijn mogelijk aan de orde komen hebben te maken met onderwatergeluid, emissie-eisen en daaraan verbonden een emissie label, uitbreiding van de AIS-toepassingen en zuivering van afvalwater. Wij zullen de ontwikkelingen op de voet moeten blijven volgen.

EBA-vertegenwoordigers voor KNMC-VNM,

Dirk Jan Zwart

Harm Smidt aanwezig in de vesting Benoordenhoutkwartier. Door het te vroeg neerwerpen van bommen werden toen reeds hier en daar enkele huizen in het Bezuidenhout getroffen en geheel verwoest, terwijl brand alles nog verergerde. Ten laatste werd het zoo, dat op vrijdag 2 Maart de bommen zo dicht in onze nabijheid werden neergegooid dat negen grote ruiten van ons huis aan splinters sloegen. Ik meende nu dat ik tegenover mijn vrouw

“Paultje” het niet langer kon verantwoorden nog langer in de Adelheidstraat te blijven wonen. Zij was namelijk 7 maanden in positie en wij besloten ons in verbinding te stellen met mijn schoonvader in Leiden voor het vinden van een tijdelijk onderduikadres in Leiden. Met mijn ouders kwamen wij overeen dat zij in geen geval in het huis zouden zijn van ’s-morgens 7.30 tot 6 uur des avonds. Nog op vrijdag 2 maart besloten wij principieel naar Leiden te gaan en zouden wij de volgende dag vernemen wanneer zulks zou geschieden.

DE VOLGENDE DAG?/////////////////////////// De zwarte bladzijde voor Den-Haag, een totale nachtmerrie die helaas bleek werkelijkheid te zijn. Een beeld van verwoesting, modder en glas, van geschreeuw, gegil, gekerm, van verminkten, dooden en waanzinnigen, van stank, stof en ellende. Om het geheele gebeuren nog eens geheel in mijn herinnering terug te roepen en hier op papier te zetten is mij nu nog teveel. Genoeg zij, dat wij de vijf inwoners van ons huis, niettegenstaande de primitieve schuilgelegenheid, als door een wonder gespaard bleven. Mijn ouders vonden een gastvrij onderkomen bij familie, terwijl Paultje en ik, na een zeer moeizame tocht, te voet en per kar naar Leiden na een week rust, ons huishoudentje aanvingen op de Apothekersdijk 5 te Leiden om daar vol vertrouwen de geboorte van ons a.s. kindje af te wachten.

Op 3 maart 1945 besloten zij dus te voet op weg te gaan naar Leiden. Te laat! Want vlak voor het geplande vertrek werd bijna de gehele Haagsche wijk “Bezuidenhout” weggevaagd door een foutje. Resultaat 550 doden en talloze gewonden. (Ze hadden toen nog geen GPS; onze vrienden de Engelsen) “Friendly Fire” heette dat. Het schiet mij ineens te binnen dat er nooit excuus is aangeboden door de Britten. Dat is toch een nieuwe hobby tegenwoordig? Maar voor mij hoeft dat niet meer hoor.

Als door een wonder werd ons gezin dat, met mij meegerekend, uit 5 personen bestond, niet getroffen. Het laatste stukje uit mijn vaders boekje:

“Gelukkig leeft dit mensenkind hieromtrent in zalige onwetendheid. Moge hij voor de verschrikkingen van een oorlog gespaard blijven.” Nou dat laatste is aardig gelukt! Nu onze kinderen en kleinkinderen nog! Zou hen ook zoveel geluk ten deel vallen? Op 21 april 1945 werd ik, geheel toevallig ook nog precies op mijn verjaardag, geboren in Leiden. Aan een Leidsche gracht en dat was de 2e keer dat ik aan het water woonde - de 1e keer had iets met vruchtwater te maken - en gelukkig niet op de verjaardag (20 april) van onze gehate vijand Adolf) Hierbij 2 foto’s van de wijk met de rode pijl bij ons huis in het Bezuidenhout waar ook die beschermengel woonde.

Mooie en vredige Kerstdagen allemaal.

Paul Graafland