interview
met prof. dr. Thijs Tromp
‘Aandacht is een kerntaak’ De coronacrisis van dit voorjaar leidde tot een breed aanbod van diaconale noodhulp. Maar een mens leeft niet bij brood alleen, zo merkten de betrokken diakenen en andere kerkelijke vrijwilligers steeds opnieuw. Bij de voedselbank, bij het koffiepunt, bij de maaltijdbezorging aan de voordeur: overal merkten ze een minstens zo dringende behoefte aan contact, aan een praatje. ‘Soms was dat het enige gesprekje dat mensen op een dag hadden’, vertelt prof. dr. Thijs Tromp, sinds voorjaar 2019 bijzonder hoogleraar diaconaat (namens de Stichting Rotterdam) aan de PThU. Samen met zijn college dr. Erica Meijers deed hij onderzoek naar de effecten van de coronacrisis op het diaconale werk. ‘Aandacht en contact zijn essentieel’, stelt hij.
Het is een conclusie die ook in zijn
waartegen barmhartigheid en
Geen spek-en-bonen-ruimtes waar
(door de coronacrisis uitgestelde)
gerechtigheid zich afspelen.’ De
mensen met allerlei beperking het
inaugurele rede een nadrukkelijke
hoogleraar diaconaat is zich ervan
gevoel kunnen krijgen van waarde
plek heeft gekregen. De twee
bewust dat inclusie geen ideale
te zijn, maar ruimtes waar de
grondwoorden van het diaconaat,
term is: ‘Het is een modewoord, dat
deelnemers echt kunnen geloven
aldus Tromp, zijn sinds jaar en dag
net zoals participatie een
dat er iets zichtbaar wordt van het
barmhartigheid en gerechtigheid.
neoliberaal geurtje heeft. Daarmee
goede leven.’
‘Barmhartigheid is een vorm van
is het voor mij een
noodhulp, waarbij je mensen die
verlegenheidsbegrip. Allen mogen
Herberg
acuut in de problemen zitten zo
meedoen, natuurlijk, maar politiek
En daar komt voor Tromp de kerk
goed mogelijk probeert te helpen.
betekent dat vooral dat mensen
om de hoek kijken. ‘De kerk zou
Gerechtigheid is aankaarten dat er
mee móeten doen in het
zo’n plek kunnen zijn, een plek
‘Inclusie is de horizon waartegen barmhartigheid en gerechtigheid zich afspelen’
20 PThUnie
structuren zijn die mensen in de
arbeidsproces. Maar als je andere
waar je gemist wordt als je er niet
knel brengen. En daar dan iets aan
termen gaat gebruiken, snappen
bent. Voor leden is dat vaak al zo,
doen. Het eerste kan niet – of niet
mensen in de publieke opinie niet
maar waarom zou het alleen voor
te lang – zonder het laatste.’ Tromp
goed in welk debat je eigenlijk
hen gelden?’ De kerk zou zich meer
wil aan deze twee begrippen een
meedoet. Dus we doen het ermee,
kunnen richten op bredere
derde grondwoord toevoegen:
De belangrijkste bijdrage van het
gemeenschapsvorming, vindt hij:
inclusie. ‘Nood heeft niet alleen te
diaconaat is om ruimtes te bieden
‘Daar liggen lastige vragen, ik weet
maken met geld en eten, maar ook
waar inclusie plaats kan vinden.
het. Veel gastvrije initiatieven
met gemeenschap. Veel mensen
Ruimtes met een lager tempo en
hebben een
beschouwen zichzelf als
een ander ritme dan de
evangelisatiedoelstelling. Op zich
tweederangsburger, hebben het
samenleving om ons heen. Ruimtes
niks mis mee, maar wees wel
gevoel niet mee te tellen. Inclusie is
waar andere normen gelden om
duidelijk over je doelstelling. Gastvrij
wat mij betreft de horizon
mee te doen of om erbij te horen.
zijn met een verbergen agenda om
