4 minute read
Darío Barolin en Erin Sinaga over Bridging Gaps
Naam: Darío Barolin
Programma: Bridging Gaps (2000) Bridging Gaps: al 25 jaar ‘verrijkende uitwisseling’
Advertisement
Darío Barolin
Darío Barolin nam in 2000 deel aan het Bridging Gaps programma. Hij was toen net begonnen met zijn PhD, waarvoor hij een narratieve lezing van Exodus 32-34 onderzocht. Darío werd geboren in Argentinië, maar verhuisde vijftien jaar geleden naar Uruguay. Momenteel werkt hij als voorganger bij de Waldenzen en is hij uitvoerend secretaris voor het Verbond van Presbyteriaanse en Gereformeerde Kerken in Latijns-Amerika (AIPRAL). Daarnaast is hij docent Oude Testament op een seminarie. Darío was ten tijde van zijn deelname al getrouwd, hij had een zoontje van een jaar. Het was daarom niet eenvoudig om drie maanden in Amsterdam te wonen. Zeker niet zonder de digitale mogelijkheden van tegenwoordig, die het makkelijker maken om internationaal contact te houden: ‘Ik zou het niet aanraden om voor drie maanden op reis te gaan wanneer je een kind van een jaar hebt. Dat was het lastigste deel van mijn ervaring. Zelfs na twintig jaar kan ik me het gezicht van mijn zoon herinneren toen we elkaar weer zagen. Hij herkende me niet meer. Toen heb ik beloofd om nooit weer voor drie maanden weg te gaan.’ Hij vervolgt: ‘Tegelijkertijd was het erg verrijkend om een student te mogen zijn in een intercultureel programma. Ik had toentertijd nog geen verantwoordelijkheden voor anderen, maar ik zorg van nature voor mijn omgeving. Ik herinner me dat een andere deelnemer, Philip Peacock, eigenlijk een soort kind van mij was. Ik herinnerde hem eraan wat er die dag op het programma stond en probeerde ervoor te zorgen dat we op tijd zouden komen. We zijn nog altijd vrienden. Maar Bridging Gaps was voor mij ook een tijd om te leren, om student te zijn. Ik hoefde geen antwoorden te geven. Het was gewoon een leerervaring. En ómdat het zo’n ervaring was, sta je jezelf toe om vragen te hebben. Je staat daardoor meer open voor nieuwe invloeden.’
door Kirsten van der Ham
Elk jaar komen zo’n vijftien studenten uit Zuid-Amerika, Afrika, Azië, Oost-Europa en het Midden-Oosten voor drie maanden naar Nederland om academisch onderzoek te doen, voor onderlinge interkerkelijke en interculturele uitwisseling en om kennis te maken met de Nederlandse cultuur. Ze worden uitgedaagd om verder dan hun eigen grenzen te kijken en gaan op bezoek bij kerken in Nederland. Dit uitwisselingsprogramma heet Bridging Gaps (voorheen Breuken en Bruggen) en is een initiatief van de PThU en de faculteit Religie en Theologie van de Vrije Universiteit. Het collegejaar 2019-2020 markeerde het vijfde lustrum van het programma. In die 25 jaar namen ruim 250 studenten deel aan het Bridging Gaps programma. Dit werd gevierd met een online symposium en een onderzoek naar de ervaringen van oud-deelnemers. Hieronder delen twee twee van hen hun ervaringen.
Erin Sinaga
Erin Sinaga nam in 2019 deel aan Bridging Gaps. In deze periode deed zij onderzoek naar de liturgie van haar denominatie, de Lutherse Huria Kristen Batak Protestan (HKBP), in het licht van genderrechtvaardigheid. Inmiddels heeft ze haar master in theologie afgerond en is ze aan het werk op een van de grootste christelijke scholen in Jakarta. ‘In Jakarta heb ik veel geleerd over gender, feminisme, de oecumene, etcetera. Aan het seminarie leren we vooral uit boeken, Bridging Gaps gaf me de kans om te ervaren hoe mijn theologische visie in het echte leven tot haar recht komt. Tijdens Bridging Gaps ontmoette ik mensen met andere perspectieven. In de keuken van het Student Hotel discussieerden we over een college Bijbelgebruik. Sommige studenten hadden zo’n patriarchale of conservatieve visie! Maar ik leerde van die discussies. Hoe kan ik mezelf goed uitdrukken zonder andere mensen van streek te maken? Ik leerde ook om andere visies te tolereren en om mijn eigen visie over te brengen.’ Deelnemers aan het programma maken ook kennis met de Nederlandse cultuur en de Nederlandse kerk. Erin ging ook langs bij prof. dr. Heleen Zorgdrager, de begeleider van haar onderzoek. Hoewel Nederlanders niet bekendstaan om hun gastvrijheid, heeft Erin een hele andere ervaring: ‘Ik bezocht mijn begeleider in Elst. We aten samen en Heleen zei bij het voorgerecht: “Je moet niet te veel eten, want straks komt het hoofdgerecht.” En ik dacht alleen maar: “Wat? Ik zit al vol!” Na het voorgerecht en hoofdgerecht, kwam er ook nog een nagerecht, met ijs en cake en drinken. Ik heb geprobeerd om Nederlands te zijn en veel te eten, haha!’ Nu wil ze graag verder studeren: ‘Ik hoop dat ik een beurs kan krijgen om in de Verenigde Staten of Nederland te gaan studeren. Bridging Gaps was mijn eerste ervaring in het buitenland en bij terugkomst in Jakarta heb ik mijn ervaringen kunnen delen met andere studenten. Ik vond Bridging Gaps echt een waardevol programma en ik heb al met onze decaan besproken dat we zo’n programma ook aan het Jakarta Theological Seminary moeten organiseren!’
