Er zijn nu meer blowers dan ik ooit voor mogelijk had gehouden
25 jaar cannabis in België Er zijn in België de voorbije kwarteeuw ontiegelijk veel meer mensen beginnen blowen dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Jarenlang zag ik alleen spliffs op reggaeconcerten. In de clubs en op raves gebruikten ze andere illegale geestverruimers (of -vernauwers) en mensen van mijn generatie waren vaak overgeschakeld op alcohol. De kinderen en zo, u kent dat. Je moet ze wel een beetje goed opvoeden. Sommige vrouwen van vrienden met wie ik ooit aanzienlijke hoeveelheden wiet geconsumeerd had, vroegen mijn geliefde zelfs op licht verontwaardigde toon: 'Rookt die man van jou nu nog altijd wiet?' Terwijl hun eega intussen nog een Duvel bestelde. Die reactie typeert de hypocriete houding van mijn generatie. En het zijn mannen en vrouwen van mijn leeftijd die nu de dienst uitmaken in de politiek en de maatschappij. Mensen die perfect (zouden kunnen en moeten) weten dat het verbod op cannabis nergens op berust. Ze hebben zich net als de vorige generaties kritiekloos laten inpakken door de propaganda van de machthebbers. Liberalen en socialisten hebben begin jaren 2000 even de schijn gewekt dat ze het roer zouden omgooien, maar hun krakkemikkige gedoogbeleid heeft nooit een eerlijke kans gekregen. Teveel obstructie van de conservatieve par-
Bart de Wever
Door: Karel Michiels
tijen, zeker sinds de NV.A de grootste is. De Grote Leider van de NV.A slaagde er zelfs in om de War on Drugs nieuw leven in te blazen, en voor het hele land een nultolerantie af te kondigen. Hij is de zoveelste politicus die een persoonlijke morele kruistocht tot staatszaak verheft.
Politics = politricks En toch respecteer ik Bart De Wever daarvoor. Je weet waar hij voor staat en hij zal niet licht van mening veranderen. Het zijn net de zelfbenoemde vrijdenkende en progressieve krachten in de Belgische politiek die een doorbraak in het drugdebat verhinderd hebben. Plots waren de liberalen tegen iedere vorm van gedogen en legaliseren, ook al stond de vader van de huidige premier Charles Michel in de jaren 90 mee aan de wieg van een wetsvoorstel in die richting. De Waalse socialistische leider Elio Di Rupo had toen zelfs al een heel plan op punt gesteld om de productie, verdeling en verkoop van cannabis wettelijk te regelen. De Vlaamse SP.A zette legalisering in de aanloop naar de verkiezingen van 2014 nog in het verkiezingsprogramma, omdat een meerderheid van de partijleden dat zo beslist had. Maar van de jongedame
Karel Michiels in Jamaica (2009)
die het punt toen op de agenda zette, is sindsdien nooit meer iets vernomen. De partijtop noemde het een jeugdige onbezonnenheid en ging over tot de orde van de dag. Geen enkele socialistische politicus durft het woord cannabis nog maar in de mond te nemen, toch niet openbaar. Ja, in Wallonië, waar Di Rupo zijn oude plannen uit de kast heeft gehaald en opnieuw pleit voor legalisering. Vanuit de oppositie natuurlijk, niet in het minst om De Wever dwars te zitten. Politics = politricks heeft Peter Tosh mij lang geleden al geleerd, en het wordt er alleen maar erger op.
Optimist Maar ondanks al die tegenwerking, de laffe houding van ouders, politici, rechters en politie, is het gebruik van wiet dus explosief gestegen. De jongere ge-
41
