PGMCG en mediwiet

Medicinaal Cannabis Nieuws

Medisch kweken in Tilburg

We gaan zo snel mogelijk van start

Op 12 september 2016 ontving stichting PGMCG de brief van burgemeester Noordanus met toestemming voor de eigen kweek van medicinale cannabis voor eigen gebruik met onderstaande voorwaarden:

Door: Stichting PGMCG

1. Niet meer dan vijf planten.

2. Deze planten mogen niet groter zijn dan drie meter.

3. Beschikken over een medische verklaring van een BIG geregistreerde zorgverlener omtrent de noodzaak van het cannabisgebruik. De verklaring van de BIG-zorgverlener moet ondertekend zijn, voorzien van een dagtekening, waarbij de verklaring niet ouder dan 5 jaar mag zijn.

4. Zorg te dragen voor een brandveilige woning.

5. Zorg te dragen voor een veilige en legale elektriciteitsvoorziening voor wat betreft de lamp(en) die voor deze planten worden gebruikt.

6. De cannabis is strikt voor eigen gebruik.

7. Verkoop aan derden is niet toegestaan. 8. Beroeps of bedrijfsmatig handelen is niet toegestaan.

9. De teler moet meerderjarig zijn.

10. Woonachtig in Tilburg, daaronder vallen Berkel-Enschot en Udenhout.

11. Indien bij controle niet aan deze voorwaarden wordt voldaan, zal de politie worden ingeschakeld. Daarnaast kan bij overschrijding van bovenstaande voorwaarden beraad volgen over passende bestuursrechterlijke sancties.

Als eerste werd dit bericht geplaatst in het Brabants Dagblad, waarna de rest van de dagbladen het verspreidde. Ook de NOS heeft er aandacht aan besteedt. Ineens krijg je dan volop aandacht van alle media en de telefoon staat niet stil; alles gaat als in een flits aan je voorbij. Behalve de media krijgen we veel telefoontjes van patiënten, artsen of andere verenigingen die het soortgelijke in hun stad willen.

Kamervragen

Aangezien het een lokaal gebeuren is en het landelijk toegepast zou moeten worden, zijn er al direct Kamervragen aan minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport gesteld. Maar ze was ronduit negatief: “Het kweken van cannabis is op grond van de Opiumwet verboden. Voor zover de burgemeester zijn eigen gestelde voorwaarden hanteert voor het al dan niet inzetten van het bestuurlijk instrumentarium, heeft de burgemeester daar beleidsvrijheid en is het niet aan mij daar een oordeel over te geven. Vanzelfsprekend ga ik er vanuit dat dit past binnen het landelijk kader dat gesteld wordt door de Opiumwet en de Aanwijzing van het Openbaar Ministerie (OM). Overigens merk ik op dat de voorwaarden voor teelt die gesteld worden aan een gecontracteerde teler voor medicinale cannabis, vele malen stringenter zijn en mede zien op de kwaliteit van het product.” Op de vraag of het Tilburgse plan niet beter was voor de patiënten zelf, antwoordde ze ook negatief: “Nee,

Minister Schippers (VVD)

deze mening deel ik niet. De Opiumwet verbiedt het telen van cannabis en alleen de Minister van VWS kan ontheffing verlenen. Daarnaast wijs ik op het belang van het hanteren van strikte protocollen, noodzakelijk voor het kunnen garanderen van de kwaliteit van medicinale cannabis. Het telen van cannabis onder ongeconditioneerde omstandigheden kan tot gevolg hebben dat de samenstelling en concentratie van verschillende stoffen in het eindproduct steeds verschillend is, waardoor de patiënt er niet van op aan kan dat de gebruikshoeveelheid of dosering iedere keer hetzelfde is. De in de apotheek beschikbare medicinale cannabis is een product van farmaceutische kwaliteit.”

Open Brief

Nicole Maalsté schreef hierop een open brief aan minister Schippers, die zo begon: “Vorige week keurde u het Tilburgse plan af om cannabisconsumenten hun eigen mediwiet te laten telen. Merkwaardig. Houdt uw eigen VVD ons niet al jaren voor dat de overheid in de zogenoemde participatiemaatschappij rekent op de eigen kracht en zelfredzaamheid van burgers? Waarom wijst u dit initiatief dan zo rigoureus af? Uw reactie op het Tilburgse initiatief getuigt van onkunde over het leed dat veel Nederlanders ervaren omdat zij een medicijn dat hun leven draaglijker maakt op illegale wijze moeten verkrijgen. U bent helaas niet de enige. Na het vertrek van Els Borst in 2002 is de aandacht voor cannabis (en andere drugs) op uw ministerie sterk afgenomen. Zo niet afwezig. In debatten over cannabis lieten uw voorgangers en u de woordvoering stelselmatig over aan collega’s van Veiligheid en Justitie. Die hebben een heel ander belang en staan daarom ook heel anders tegenover deze materie. De enkele keren dat u zich in de discussie heeft gemengd, blijkt dat uw kennisniveau van een bedroevend niveau is. Hierdoor speelt het volksgezondheidsperspectief al vele jaren een ondergeschikte rol in debatten over cannabis.”

Realiteitszin

Na het opsommen van de bekende redenen waarom patiënten wel gedwongen zijn om hun eigen medicijn te kweken, besloot Nicole Maalsté met de volgende alinea: “Geachte minister, als u werkelijk begaan bent met de volksgezondheid, dan houdt u op met het negeren van deze signalen en sluit u net als burgemeester Noordanus uw ogen niet langer voor al deze patiënten. Dat zou getuigen van realiteitszin en grote moed. Bij burgemeester Noordanus ging dat trouwens ook niet van de ene op de andere dag. Pas nadat hij zelf met vertegenwoordigers van patiënten had gesproken, begreep hij dat het zo niet langer kan. Misschien is het een idee dat u uw oor ook eens te luisteren legt bij cannabisconsumenten. Voorbeeld doet volgen. Daar komt bij, mevrouw Schippers, dat het echt niet meer van deze tijd is om één bedrijf een monopoliepositie te geven. Vroeg of laat wreekt zich dat. Niets ten nadele van Bedrocan, die doen wat ze kunnen, maar concurrentie is van groot belang voor een gezonde marktwerking. Dat weet uw partij, de VVD, doorgaans erg goed. Ook vertrouwen burgers niet blind meer op de arts en willen ze graag zelf controle hebben over hun medicijngebruik. U moet weten dat hedendaagse burgers zeer gesteld zijn op hun recht op zelfbeschikking. Veel Nederlanders zitten niet meer te wachten op een overheid die alles voor hen regelt. Daar heeft uw kabinet zelf op aangestuurd met de

‘participatiesamenleving’. Burgers helpen zichzelf en anderen. En ze produceren hun eigen medicijnen. Dat past toch prima in uw visie op de samenleving? Als ik u was zou ik uw afwijzende antwoord op het zelf telen van medicinale wiet nog maar eens heroverwegen.”

Nieuwe gesprekken

Ondertussen hebben er een aantal gesprekken met de gemeente plaats gevonden. Op dinsdag 8 november hebben we weer een gesprek gehad om een en ander te overleggen. Er zijn al een aantal aanmeldingen binnen en de eerste bijeenkomst hebben we gehad op woensdag 26 oktober. Deze was informeel en er is een en ander uitgelegd over het veilig kweken binnen en hoe we nu verder gaan. Het is de intentie eenmaal per maand een bijeenkomst te hebben en te overleggen hoe de status is. Tevens hebben we het gehad over het kweken in huurwoningen en het verzekeren van je inboedel/brandverzekering. Inmiddels hebben drie patiënten het bij hun verzekering gemeld en is het geaccepteerd. Dus is men verzekerd. Het convenant en de artsenverklaring zijn klaar, deze dienen bij deelneming ondertekend te zijn. Al in zes andere gemeenten heeft het Tilburgse convenant van burgemeester Noordanus inmiddels geleid tot agendering via de gemeenteraad van een medicinaal thuisteelt convenant (Bergen op Zoom, Arnhem, Pijnacker, Hof van Twente, Heerlen, Vlissingen & Terneuzen). Wij hopen dat er nog veel gemeentes zullen volgen. Een volgende informatieovereenkomst is al gepland en we gaan zo snel mogelijk van start.

www.pgmcg.nl

Turkije: teelt mediwiet in 19 provincies mogelijk

In 19 provincies van Turkije wordt cannabisteelt voor medische en wetenschappelijke doeleinden onder gecontroleerde voorwaarden toegestaan. De toestemming is geldig tot maximum 3 jaar. In uitzonderlijke gevallen kan het ministerie ook vergunningen in andere provincies regelen, wanneer de productie voor wetenschappelijke doeleinden is. Als men een vergunning aanvraagt, moeten potentiële producenten garanderen dat ze niet aan illegale productie, illegale handel of consumptie van cannabis of verdovingsmiddelen hebben deelgenomen.

Serge en Marian van Stichting PGMCG

Cannabidiol en TSC

In een open studie met 18 kinderen in het ziekenhuis van Massachusetts in Boston (VS) was cannabidiol (CBD) effectief bij de behandeling van epilepsie veroorzaakt door tubereuze sclerose. Tubereuze sclerose complex (TSC) is een genetische stoornis waarbij epilepsie het belangrijkste neurologisch effect is. Achttien van de 56 patiënten die deelnamen aan een studie met cannabidiol bij behandelings-resistente epilepsie hadden de diagnose TSC. De startdosering was per dag 5 mg/kg lichaamsgewicht en werd wekelijks met 5 mg/kg verhoogd tot maximaal 50 mg/kg, als het werd verdragen. De mediane wekelijkse aanvalsfrequentie lag voor het begin van de therapie bij 22,0. Na drie maanden behandeling met CBD was dit afgenomen tot 13,3. Bij patiënten die tegelijkertijd clobazam innamen (n=12) was de responsscore 58,3%, terwijl dit 33% was bij patiënten die geen clobazam gebruikten (n=6). De auteurs schreven dat “hoewel dubbelblinde, placebogecontroleerde studies nog nodig zijn, deze resultaten suggereren dat cannabidiol een werkzaam en goed te verdragen behandelingsoptie is voor patiënten met aanvallen bij TSC, die niet op andere middelen reageren.”

Beter leven in VS staten met mediwiet

Amerikaanse Staten die medicinale cannabiswetten hebben aangenomen hebben een aanzienlijke toename van oudere Amerikanen in het beroepsleven ervaren. Staten met mediwiet hebben ook een verbetering van de algemene gezondheid van oudere mannen aangetoond, terwijl de effecten op de gezondheid van oudere vrouwen gemengd waren. De studie van John Hopkins en Temple University vergeleek wat in de mediwietstaten voor en na de afscheiding aan veranderingen was in vergelijking met andere staten waar de wetten niet zijn doorgevoerd. De studie ontdekte dat bij personen in de leeftijd van 50 jaar en ouder, de verschillen (mediwietwet) tot een 9,4 % toename zorgde op de beroepsbevolking en een 4,6 tot 4,9% toename van de wekelijkse arbeidstijd. De goedkeuring van een wet voor medicinale cannabis heeft geleid tot ruwweg 10% daling van het percentage mannen die aangaven pijn te lijden.