Prof. Maria Podolak-Dawidziak hematolog, onkolog kliniczny, specjalista chorób wewnętrznych, Katedra i Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Uniwersytet Medyczny, we Wrocławiu Profesor Krystyna Zawilska odeszła po ciężkiej chorobie 23 sierpnia 2019 r. Spoczęła 7 września 2019 na cmentarzu Junikowskim w Poznaniu. Ukazały się wspomnienia o Niej, m.in. artykuł Doroty Juszczyk w poznańskiej „Gazecie Wyborczej”, prof. Jacka Musiała z Krakowa w „Polskim Archiwum Medycyny Wewnętrznej”, prof. Lidii Gil z Poznania w „Acta Haematologica Polonica” i dr Bernadetty Pieczyńskiej, także z Poznania, na portalu hemostaza.edu.pl. Przyjaciółka Przedstawił nas sobie podczas Zjazdu w Gdańsku w 1975 r. wybitny uczony prof. Hugon Kowarzyk, ówczesny Prezes Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów. Powiedział, że lubi nas obie i ma nadzieję, że się zaprzyjaźnimy. Potem w czerwcu 1978 r. w Polanicy Zdroju podczas zorganizowanej przez naszą Klinikę międzynarodowej konferencji Krystyna Zawilska miała ciekawy wykład, a wieczorem zachwycała urodą, strojem i tańcem na parkiecie. Odbiegała od stereotypu uczonej. Była osobą mądrą, ciężko pracującą, krytyczną i obowiązkową. Profesjonalistka w każdym calu, zawsze rzetelnie przygotowana do wystąpienia i aktywnego udziału w dyskusji. Chwaliła nieczęsto i nie za byle co. Była odważna, np. otwarcie krytykując przeciętność życia naukowego i publicznego. Ponadczasowa piękność – zawsze elegancka i kobieca, delikatna i krucha – dbała o wygląd i nadążała za modą. Jednak można było odnieść wrażenie, że nie dostrzegała własnego blasku. Traktowała ludzi uprzejmie i z szacunkiem, lecz z niewieloma osobami była na „Ty”. Nie miała potrzeby opowiadania swego życia. Jeśli w rozmowie pojawiała się przeszłość, to raczej w komentarzu lub w anegdocie. Była wierna w przyjaźni, czuła, błyskotliwa i dowcipna. Interesowała ją muzyka, literatura, film, dawne samochody. Uczestniczyła w zjazdach swoich imienniczek.
32
