Voor het blok gezet, maar zou niet meer anders willen KARIN LINDERS
Veel van de ondernemers in deze uitgave wisten als kind al wat ze wilden worden en koersten daar recht op af. Anderen belandden op hun plek via een omweg. Hoe dan ook, uiteindelijk komt iedereen terecht op de plek waar hij of zij het beste past. Of het meest nodig is. Zo ook met Karin Linders (30) van Janssen Diervoeders in Nederweert. INTERVIEW FRANCIS BRUEKERS FOTOGRAFIE DION ZWARTJENS
“Wat vind jij ervan?”
Het mooie is dat er ook daadwerkelijk belangstelling voor is. En
Karin wijst mij op de inrichting van de zaak en de logopanelen
dat verwacht je niet in een zaak lijkend op de BoerenBond of de
in de nok van het pand. “Uhm, prima eigenlijk. Ziet er netjes uit.
AVEVE. “Weet je wat het is…de jeugd wil werkkleding, maar ook
De zaak is precies wat ik ervan verwacht. Alles wat ik zoek is er.
gewoon een leuke broek of shirt.”
Brokken en speeltjes voor de honden, groentezaden, bakspullen, iets voor de vogels, een kaart voor een jarige, huishoudelijke
De zwangere Karin en ik zitten gezellig te babbelen aan een
producten.” “Zie je niets nieuws?” Ik doe m’n best maar kan niets
tafel middenin de zaak. Hoe het wordt en hoe het was. Vaste
nieuws ontdekken. “Het logo is pas nog veranderd. Van wit/
krachten Hilde Huijben en Luuk Beerens bedienen de klanten. “In
goud naar groen/goud. De molen in het midden.” De verande-
1990 hebben mijn ouders de zaak van mijn opa overgenomen en
ring is subtiel. “We hebben nieuwe T-shirts en we krijgen nieuwe
verbouwd. In 1994 startte mijn moeder (May) met de winkel. Zij
logopanelen in de nok. Dan wordt het meer een geheel. Eigenlijk
was er altijd, totdat zij ernstig ziek werd en keelkanker bleek te
wil ik de inrichting ook nog een beetje veranderen.”
hebben. Later kreeg ze een herseninfarct. Tja,” verzucht Karin, “ik werd voor het blok gezet. Mijn moeder was de spil van het be-
In de nok hangt een oude foto van de molen en de bedrijfsruim-
drijf. Maar zonder haar kon het niet verder. Dus heb ik mijn baan
te toen. Sindsdien is er het een en ander veranderd. Karin: “De
bij een ICT-bedrijf opgezegd en ben ik thuis gaan werken.”
opa van mijn vader is het bedrijf gestart in 1919. Hij kocht de St. Josephmolen hiernaast. Ik ben de vierde generatie Janssen
We worden onderbroken door een klant met een vraag over hy-
die dit bedrijf heeft. Samen met oos pap, Thieu Janssen. Ik ben
drokorrels. “Nee, die geven geen voeding af, die zijn alleen voor
steeds bezig om het bedrijf te laten groeien in aanbod, zodat
de afwatering in de pot.” “Oh, dank je wel.” Een eerlijk antwoord,
het toekomstbestendiger wordt. Er wordt namelijk steeds minder
zonder poespas.
voer voor groot vee verkocht. Wie heeft er tegenwoordig nog paarden, varkens of koeien? Daarom ben ik steeds op zoek naar toevoeging van andere producten.” In een van de gangen hangt kleding van het merk Jack & Jones. Dat zou je hier niet verwachten. “Ik neem dat af via een kennis die J&J-zaken heeft. Zo kan ik uitproberen of het aanslaat hier in Ospel en Nederweert. Het is hartstikke leuke kleding voor mannen. Bovendien heb ik er tegenwoordig ook schoenen bij.”
20
DAT. Magazine Nederweert
VLNR HILDE, LUUK, KARIN
