HET RIJKE ROOMSE LEVEN Nagenoeg Na fascinerende ieder katholiek reizen naar kindRusland was vroeger in de lid van de H. Kindsheid. Daar moesten wel wat offertjes afgelopen voor maanden, wordenheeft gebracht, de HEVO-reiszoals dagelijks een weesgegroetje bidden voor de missie. De commissie, kinderen op kregen verzoek de opdracht van een aantal om zilverpapier en flessencapsules te verzamelen en om regelmatig leden, besloten een paar in het centen voorjaar in het van missiebusje 2020 te stoppen. De glorietijd van de H. Kindsheid duurde naar Israël tot ver te na gaan. de Tweede Wereldoorlog. Het vrijkopen van slaafjes moet je los zien van de strijd tegen de slavernij die door de kerken werd gevoerd. De paters en zusters wilden kinderen helpen en dopen. Zij hadden de overtuiging dat zij goed werk deden.
De H. Kindsheid zou klein gebleven zijn zonder het gigantische netwerk van de lokale genootschappen. Vrijwilligers (zelatrices) die collecteerden en organiseerden, waren de steunpilaren van die plaatselijke afdelingen. Alle parochies hadden zo’n afdeling. Het hoogtepunt was de jaarlijkse optocht met wagens en loopgroepen die de missie uitbeelden. Een soort van kindercarnavalsoptocht maar dan serieuzer. De betrokkenheid van mijn familie was groot. Wij waren zelf geen lid van de H. Kindsheid maar spaarden wel in het missiebusje en hielpen mee met het ophalen van zilverpapier en flessencapsules. Mijn vader was onderwijzer op een lagere school die het verzamelen stimuleerde. Ik heb mij altijd afgevraagd waar het sparen van zilverpapier en de flessencapsules voor nodig was en bij wie je ze moest inleveren. Dit is ook de Kerk in die tijd. Sjef Peters
30
HEVO-Magazine • april 2021
