Het rijke Roomse leven

Na fascinerende reizen naar Rusland in de Nagenoeg ieder katholiek kind was vroeger lid van de H. Kindsheid. Daar moesten wel wat afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisoffertjes voor worden gebracht, zoals dagelijks een weesgegroetje bidden voor de missie. commissie, op verzoek van een aantal De kinderen kregen de opdracht om zilverpapier en flessencapsules te verzamelen en om leden, besloten in het voorjaar van 2020 regelmatig een paar centen in het missiebusje te stoppen. De glorietijd van de H. Kindsheid naar Israël te gaan. duurde tot ver na de Tweede Wereldoorlog.

Het vrijkopen van slaafjes moet je los zien van de strijd tegen de slavernij die door de kerken werd gevoerd. De paters en zusters wilden kinderen helpen en dopen. Zij hadden de overtuiging dat zij goed werk deden. De H. Kindsheid zou klein gebleven zijn zonder het gigantische netwerk van de lokale genootschappen. Vrijwilligers (zelatrices) die collecteerden en organiseerden, waren de steunpilaren van die plaatselijke afdelingen. Alle parochies hadden zo’n afdeling. Het hoogtepunt was de jaarlijkse optocht met wagens en loopgroepen die de missie uitbeelden. Een soort van kindercarnavalsoptocht maar dan serieuzer.

De betrokkenheid van mijn familie was groot. Wij waren zelf geen lid van de H. Kindsheid maar spaarden wel in het missiebusje en hielpen mee met het ophalen van zilverpapier en flessencapsules. Mijn vader was onderwijzer op een lagere school die het verzamelen stimuleerde.

Ik heb mij altijd afgevraagd waar het sparen van zilverpapier en de flessencapsules voor nodig was en bij wie je ze moest inleveren. Dit is ook de Kerk in die tijd.

Sjef Peters