VERHUIZEN NAAR EEN AANLEUNWONING
Voorjaar 2018 gaan echtgenoot Garmt en ik naar de jaarlijkse ZieZo-beurs voor mensen die niet of beperkt kunnen zien. Garmt hoort bij de doelgroep. Hier maken we kennis met het woon-zorgcentrum voor blinden en slechtzienden ‘Het Schild’.
In het Utrechtse Beatrixgebouw scheiden onze wegen. Garmt is op zoek naar nieuwe hebbedingetjes, ik ga voor de techniek. Opeens hoor ik Garmt zijn stem: “Mijn vrouw gaat binnenkort met vakantie, ik vraag me wel eens af wat ik moet, als ze verongelukt.” Een vriendelijke dame antwoordt: “Dan komt u toch gezellig bij ons wonen?” Dat gesprek, daar wil ik wel even bij zijn. Zo komen we in contact met ‘Het Schild’, een woon-zorgcentrum voor blinde en slechtziende senioren. Wij gaan een keertje kijken en zijn verrast. Moderne appartementen, een ruime woonkamer, 2 slaapkamers. Prettige sfeer. Veel activiteiten. Goede mogelijkheden voor meer zorg, als we die nodig mochten hebben. Wolfheze is wat ver van Rosmalen, maar we denken te kunnen wennen. Want 2 kinderen wonen dichtbij en in zo’n wooncentrum, daar doe je vast weer nieuwe kennissen op. Al met al lijkt het ons wel wat, voor later natuurlijk. We schrijven ons in op de wachtlijst voor een aanleunwoning en spreken af zelf initiatief te nemen als we naar Wolfheze willen verhuizen. Onverwacht aanbod We nemen ons voor zo lang mogelijk in Rosmalen te blijven wonen. We passen ons huis aan, een verhoogd toilet, een instapdouche. Intussen worden we wel een jaartje ouder. Garmt wordt ’s nachts een keer ziek, niet ernstig, maar ik kan hem met moeite onder onze nieuwe douche krijgen. Onze moestuin aan
10
HEVO-Magazine • juli 2022
de Oosterplas is een heerlijke plek om te verblijven. Het onderhoud wordt zo langzamerhand wel bezwaarlijk. Dan belt ‘Het Schild’. Er zijn, onder meer door de corona-epidemie, een tijdlang geen nieuwe bewoners toegelaten. Nu komen er binnenkort enkele appartementen beschikbaar. Hebben we nog steeds belangstelling? We overleggen, maken lijstjes met voors en tegens. Rationeel is het snel duidelijk. We zijn beiden ruim 80 en nu nog vitaal genoeg om een verhuizing zelf aan te sturen. Een tweede overweging is, dat als we meer zorg nodig hebben, dat door het wooncentrum geregeld wordt. Denk aan maaltijden, boodschappen, de was, huishoudelijke hulp. En mocht er extra veel zorg nodig zijn dan zorgt ‘Het Schild’ voor een aanvraag bij het CIZ. Die zorg wordt dan geboden in ons eigen appartement. Met het verstand voorop beslissen we. We gaan verhuizen. De papierwinkel valt mee ‘Het Schild’ en vergelijkbare instellingen, kennen 2 groepen bewoners: zelfstandig wonende huurders van aanleunwoningen en bewoners die veel zorg nodig hebben. Die laatste hebben een indicatie nodig van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Voor zelfstandige huurders geldt een veel eenvoudiger regeling. Het centrum hanteert 3 voorwaarden. Deze huurders moeten een redelijke gezondheid hebben, informatie van de huisarts was in ons geval voldoende. Eén van de nieuwe huurders
