Heddet al geheurd?

Als u dit leest zitten we halverwege de Tour de France. De ultieme competitie tussen ’s-werelds beste wielrenners. Puur op eigen kracht en zonder ondersteuning worden bergen uit de buitencategorie bedwongen. Stijgingspercentages waar je duizelig van wordt en waarbij je professionals over de weg ziet zwalken, da’s afzien in het kwadraat.

Wat doet de wielersport met de oprukkende E-bikes? Zelfs in de Giro d’Italia wordt er voorafgaand aan de race een wedstrijd met E-bikes georganiseerd. In de Tour gebeurt dat nog niet maar in alle wielerbladen en folders worden tegenwoordig alleen nog E-bikes aangeboden. Het lijkt er verdacht veel op dat de oer-Hollandse gewone fiets uit het straatbeeld moet verdwijnen. Ik hoop van harte dat ik nog lang en zonder trapondersteuning rond kan toeren op m’n fietske, omdat ik ervan overtuigd ben dat dat beter is voor je conditie. Het wordt steeds drukker op het fietspad met bakfietsen, de snelle speed pedelecs en grote groepen wielrenners. Ook de schooljeugd zit vaak op een E-bike omdat Jantje en Treesje er ook een hebben. HEVO maakt geen onderscheid want bij ‘De Vrolijke Trappers’ kan je met en zonder trapondersteuning meefietsen.

Het ware beter dat al deze fietsers gingen werken want overal komt men personeel tekort. Terrassen en restaurants zijn gesloten, passagiers kunnen het vliegtuig niet in en niet uit, de oogst wordt niet geoogst en de wachtlijst voor operaties loopt op... Oorzaak: geen personeel. Waar moet het naar toe? Met stikstof, criminaliteit, aso-gedrag, gebrek aan woonruimte, asielzoekers, toeslagen en studenten die rood staan. Die laatsten kan je ook niet laten blauwbekken want dat doen ze al in hun vooroorlogse studentenhuizen.

Waar moet het naar toe met onze natuur en wanneer gaan we het werk van de boeren waarderen? Onze boeren hebben geen tijd om rond te fietsen. Zij zijn 7 dagen per week in touw om voor het vee te zorgen en het gewas te laten groeien. Kijk eens met andere ogen naar de polder, het gras, de maïs, het wuivende graan en de piepers. De koeien mogen niet in dit landschap ontbreken, zij maken het plaatje compleet. Niets is mooier dan grazende koeien dichtbij een bosrand. En hebt u wel eens waarderend gekeken naar een perceel akkerland, strak geploegd en geëgd? Waarin een klein land groot kan zijn is met name van toepassing op de agrarische sector.

Het elektriciteitsnetwerk is vol, bejaardenhuizen zijn er niet meer. Straks staan we met z’n allen in de kou. In ons laatste uur worden we begeleid door een robot die je arm aait… het moet niet gekker worden!! Nee mensen, HEVO leden zijn positief van instelling en zoeken al 70 jaar beweging en betrokkenheid. Vaak is het woekeren met de ruimte en daarom werd even gedacht aan ruimte op de plek van de Laurentiuskerk. Helaas past één en ander niet binnen het beschikbare budget. Conclusie: “We gaan voor het zingen de kerk uit!” en dat op onze respectabele leeftijd… Dankzij de vele vrijwilligers is HEVO een mooie club voor senioren en in het HEVO-Magazine van vorige maand kon u lezen over vitaliteit, de Commissie Omzien, eenzaamheid, moeder worden en oma zijn, bewegen met Bea, schaken met Paul en Loet, lezen met Henny van de Ven, de taaloorlog van Guido en de kruiden van Diane.

Acht keer per jaar wordt het HEVO Magazine bij u thuis bezorgd. Een team van 11 personen is voor u in de weer om er een mooi en goedverzorgd blad van te maken. Als er een paar vragen aan u worden gesteld over het blad reageert u maar mondjesmaat zodat de redactie moeilijk conclusies kan trekken. En dat is spijtig want het hele team verdient een applaus voor de inhoud en de kwaliteit, de indeling en de foto’s.

Dus laat eens wat van u horen, geef uw mening, uw kritiek, uw inbreng of gewoon ’n bedankje. Ze verdienen het!!