DE PENSEELSTREEK CLASSIC: DE 10e MET EEN GRIFFEL
Vincent Muller
Wat hadden we ernaar uitgekeken, na bijna anderhalf jaar van saaiheid, afgelastingen en beperkingen. En zelfs nu was het nog lang spannend. Of het allemaal wel kon. Een rit met wel 50 auto’s met gemiddeld 2 à 3 inzittenden, een lunch halverwege en aansluitend het gezellige veldfeest waar zomaar 300 wijkbewoners op afkomen. Maar het is gelukt. En hoe! Het Mesdagveld, waar de jeugd zaterdagavond nog door de Lustrumcommissie was getrakteerd op twee leuke films, lag er in de vroege zondagochtend van de 5e september sereen en nietsvermoedend bij. Maar al kort na 8 uur hobbelden de eerste klassiekers het veld op, waarbij ze met hun smalle Vredestein Sprint Classics in het bedauwde gras leken te schrijven: “Laat die koffie maar zitten – wij willen van start!” Nog geen halfuur later was het veld gevuld met de fraaiste auto’s, van Mercedes Delahaye tot Alfasud en van Wolseley Hornet tot Peugeot 404 cabrio (een kenner zou décapotable zeggen). Zo verwelkomden we meer deelnemers dan ooit, die na uitreiking van het routeboek en een korte briefing, om de 30 seconden werden losgelaten voor een zonovergoten rit van ruim 130 kilometer. 12 | De Penseelstreek nr. 98
De eerste etappe voerde langs onder meer Terlet en Klarenbeek naar Zutphen, waar de firma Burton ons verwelkomde voor een coffee break. Burton bouwt klassiek ogende, vederlichte sportwagentjes op basis van de 2CV (Eend) en is één van de slechts twee actieve autofabrikanten van ons land. Slechts een handjevol deelnemers wist van het bestaan, terwijl Burtons naar heel Europa geëxporteerd worden. Een leuke verrassing en dat op maar veertig kilometer van huis. De rit vervolgde via Vorden en het altijd lastige Wichmond, dieper en dieper de Achterhoek in, om in het prachtige Baak een (door corona gedwongen iets soberder dan gebruikelijke) lunch te gebruiken.
