NATUUR.STUDIE
Foto: Vilda - Yves Adams
Fort van Ertbrand nieuwe kansen voor vleermuizen
Tekst: Willy Ibens Foto’s: Vilda (Yves Adams), Dirk Swaenen, Wout Willems 8
We keken er allemaal naar uit, niet in het minst de leden van onze vleermuizenwerkgroep, om eindelijk opnieuw de overwinterende vleermuizen te kunnen tellen in het Fort van Ertbrand. De laatste - en enige - telling dateerde van de winter van 1998-1999. Na de nodige afspraken met de jachtrechthouders kon de grote metalen poort worden geopend voor een select groepje van ervaren vleermuizenspotters. Zaklampen, ladders, laarzen, plannetjes. Voor de meeste tellers onbekend terrein. Al behoort Ertbrand tot een typefort dat identiek is met Haasdonk, Broechem, Liezele en Bornem, en dus vertrouwd is qua opbouw, verrassingen zijn nooit uitgesloten. Zowel tijdens WO I als na WO II werd er immers heel wat gedynamiteerd.
De voorbije jaren werden de fortgebouwen nauwelijks betreden. Er zijn geen deuren en ramen meer. De watergangen zijn ofwel afgesloten of niet toegankelijk. We telden niet enkel welke soorten er voorkwamen en in welke aantallen. Op basis van een gedetailleerd grondplan tekenden we voor elke ruimte in welke dieren we aantroffen. De volgende stap is onderzoek naar temperatuur, vochtigheid en tochtstromen. Ook het zwermgedrag op het einde van de zomer en begin van de herfst zal in kaart worden gebracht. Op basis van al deze info kunnen we een inrichtingsplan uitwerken, specifiek gericht op vleermuizen. Uiteraard met alle aandacht voor de veiligheid van de tellers en de bezoekers.
Natuur.ruimte • maart 2017 - mei 2017
