© Marcel Crozet/ILO
INTERNATIONAAL
Het recht op een veilige en gezonde werkomgeving wordt een fundamentele arbeidsnorm, besliste de Internationale Arbeidsconferentie in Genève.
Terugblik op Internationale Arbeidsconferentie
Van vier naar vijf fundamentele werknemersrechten In vorige Vakbeweging las je uitgebreid over de inzet van de Internationale Arbeidsconferentie dit jaar, in Genève. We hadden het toen over de hoofdvogel: de erkenning binnen de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) van veilig en gezond werk als fundamentele arbeidsnorm. Die hoofdvogel is intussen afgeschoten. Maar het is niet het enige resultaat. Een bilan...
Recht op veilige en gezonde werkomgeving wordt universele arbeidsnorm Vakbonden, werkgevers en overheden raakten het in Genève eens over de erkenning van het recht op een veilige en gezonde werkomgeving als fundamentele arbeidsnorm. Door deze erkenning wordt het recht op een veilige en gezonde werkomgeving toegevoegd aan de vier reeds bestaande fundamentele arbeidsnormen: (1) de vrijheid van vereniging en het recht op collectief onderhandelen, (2) het verbod op dwangarbeid of verplichte arbeid, (3) het verbod op kinderarbeid en (4) het verbod op discriminatie. 8
Nooit zou een werknemer moeten vrezen voor zijn gezondheid, laat staan voor zijn leven, wanneer hij zijn job uitvoert. De realiteit is anders. Wereldwijd laten jaarlijks maar liefst 1,9 miljoen mensen het leven door hun werk en zijn 360 miljoen werknemers het slachtoffer van een arbeidsongeval. Belangrijke vraag in die discussie: welke IAO-conventies moeten worden gekoppeld aan deze fundamentele arbeidsnorm? IAO-conventies die aan een fundamentele arbeidsnorm worden gekoppeld, moeten immers door alle landen binnen de IAO nageleefd worden, ook als ze deze conventies | VAKBEWEGING 968 | 15 JUNI 2022 |
nog niet ratificeerden. Uiteindelijk lukte het om, onder druk van onder meer de vakbonden, maar ook van de Europese Unie en de Afrikaanse landen, IAO-conventies 155 en 187 te koppelen aan de nieuwe fundamentele arbeidsnorm. Vooral de koppeling van IAO-conventie 155 is hier belangrijk. Deze conventie legt immers niet enkel de basisprincipes vast voor een nationaal beleid inzake een veilige en gezonde werkomgeving, maar stelt ook duidelijk de verantwoordelijkheden van overheden en werkgevers op dit vlak scherp. Ook op ondernemingsniveau. Die koppeling ging echter niet zonder slag of stoot. Landen als India, Indonesië en Bangladesh waren geen voorstander, argumenterend dat ze nog niet ver genoeg staan om de conventie toe te passen. Maar wat de IAO vraagt is geen perfectie, wel een maximale inspanning om de principes na te streven en ze op termijn effectief te
