HEDDET AL GEHEURD? Hebt u ook wel eens zitten snuffelen in uw stamboom en hebt u zich verdiept in de vraag: ‘Van wie bende gij d’r ene?’ De meesten van ons weten wie hun vader en moeder zijn en kunnen zich hun opa’s en oma’s nog goed herinneren. Dit is echter geen vanzelfsprekendheid zoals blijkt uit tv-programma’s als ‘Spoorloos’, ‘DNA onbekend’ en ‘Verborgen verleden’. Het uitzoeken van de stamboom is tegelijkertijd interessant, verrassend, verslavend en tijdrovend. Het vergt structuur en doorzettingsvermogen. Als ik op de website van BHIC, Brabants Historisch Informatie Centrum, zit te zoeken dan heb ik de neiging de ene na de andere afslag te nemen waardoor ik de weg kwijt raak. De Heemkundekring geeft met enige regelmaat cursussen in het stamboomonderzoek en ik kan me nog herinneren dat één van de voornaamste adviezen luidde: verifieer alle bevindingen. Ergens had ik wat aantekeningen gemaakt van een gesprek met de jongste broer van mijn moeder. Hij wist te vertellen dat zijn oma, mijn overgrootmoeder, was overleden in het kraambed. Zij is 58 jaar geworden, dus hoogst onwaarschijnlijk dat zij op dat moment op het punt stond om te bevallen. Volgens dezelfde overlevering zou mijn overgrootvader in hetzelfde jaar zijn overleden als zijn vrouw, doodsoorzaak een zonnesteek. De goede man is op 1 december 1891 overleden dus schier onmogelijk dat het die dag 30 graden heet is geweest!!
Mijn overgrootouders van moeders kant kwamen van Wijbosch, ’n gehucht bij Schijndel. Ze kregen 11 kinderen, waarvan er 7 binnen enkele maanden zijn overleden, één dochter werd slechts 20 jaar en 3 zonen mochten royaal in de 80 worden. De moeder van deze 11 kinderen was door haar eigen moeder niet erkend en werd een onwettige geboorte genoemd omdat zij niet tijdens een wettig huwelijk was geboren. Mijn opa is 86 jaar geworden, ’n meer dan tevreden mens, klein van stuk maar groots in zijn eenvoud. Wat zou ik hem nog veel hebben willen vragen over zijn jeugd als 11-jarige wees en zijn verwachtingen in het leven. Ik was 20 jaar toen mijn opa is gestorven en op dat moment ben je, jammer genoeg, met andere dingen bezig dan de jeugd van je opa. Des te meer confronterend is het om in het verleden terug te duiken en te beseffen in welke omstandigheden hij is opgegroeid. Als weeskind werd hij opgenomen in een liefdeloos gezin waaruit hij, na anderhalf jaar, is gevlucht. We leven nu 130 jaar later en het gebeurt nog steeds over de hele wereld……. Kinderen op de vlucht voor oorlog, natuurrampen, armoede, onrecht en onderdrukking. Wij mogen blij zijn dat we in het hier en nu leven en actief kunnen zijn bij HEVO en met gelijkgestemden leuke dingen kunnen ondernemen. Daarbij mogen we ‘God op onze blote knieën’ danken als we gezond zijn!
Pierre des Enfants
HEVO-Magazine • september 2021
21
