Mireille Geus Eindelijk is het zover: het eerste prentenboek geschreven door de Haarlemse Mireille Geus met illustraties van de Thé Tjong-Khing. Met De Wind Mee gaat over Beertje die tijdens zijn winterslaap wakker wordt van de wind. Wanneer hij uit zijn hol kruipt pikt de wind hem op en laat hem kennis maken met andere dieren en landschappen. Was het worden van schrijver jouw kinderdroom? “Mijn man zei laatst tegen mij dat ik mijn droom aan het leven ben. Daar heeft hij inderdaad gelijk in. Als kind wilde ik graag juf en schrijfster worden. Later ben ik schrijfcoach geworden en heb ik voor een lange tijd mensen lesgegeven in het schrijven. Dat maakte mij toch een beetje juf. Daarna ben ik boeken gaan schrijven, dus mijn droom is uitgekomen.” Waar is deze droom ontstaan? “Ik zeg altijd tegen mensen dat het kwam doordat ik veel boeken las, maar stiekem was ik ook hopeloos in andere dingen. Als je maar een beperkt aantal talenten hebt moet je daar gebruik van maken. Sommige mensen kunnen heel veel dingen een beetje en ik ben in een paar dingen heel goed, zoals schrijven.” Voorheen schreef je voor jeugdtelevisie en theater. Wanneer wist je dat je kinderboeken wilde schrijven? “Het werk was heel leuk, maar ik merkte dat schrijven voor tv en theater een halfproduct is. Je moet werken met regisseurs en acteurs die ook een mening over je werk hebben. Er kwam een moment waarop ik graag iets wilde schrijven wat daarna ook echt af was. Het viel samen met het moment waarop ik lesgaf bij de schrijversvakschool en werd gevraagd om schrijflessen te geven aan jeugdboekenauteurs. Tijdens het coachen leek het mij geweldig om kinderboeken te schrijven. Aangezien ik al in het jeugdtheater zat, was het een gemakkelijke optelsom.” Is het makkelijker om een kinderboek te schrijven dan een roman voor volwassenen? “Dat dacht ik eerst wel, maar dat is niet zo. Inmiddels heb ik veel kinderboeken geschreven en zeg altijd dat het schrijven voor kinderen veel moeilijker is door hun korte concentratie,
14 ✶ HRLM tje
mindere taalkennis en hoge spanningsboog. In psychologische zin moet alles kloppen. Als kinderen een boek stom vinden, leggen ze het gelijk weg. Voor een kind moet je schakelen en nadenken over wat ze snappen en kunnen volgen. Niet te serieus, maar wel aansluitend op hun niveau.” Dus het is belangrijk om je in het kind te kunnen verdiepen? “Het helpt als je kinderen in je omgeving hebt. Ik ben zelf begonnen met kinderboeken schrijven toen mijn eigen kinderen de leeftijd hadden waarvoor ik schreef. Toch zijn er genoeg kinderboekenauteurs zonder kinderen. Zij hebben hun eigen innerlijke kind dichtbij en snappen heel goed wat leuk en begrijpelijk is.” Je schrijft in het fort bij Vijfhuizen. Wat maakt deze plek zo inspirerend? “Wat ik heerlijk vind aan het fort is dat het midden in de Randstad ligt, waardoor je alles dichtbij hebt. Dat noem ik het grootstedelijk gevoel. Al zijn
