Afscheidsinterview
Afscheidsinterview met
Johan Dorresteijn van de raad van bestuur
Begin deze maand heeft Johan Dorresteijn afscheid genomen als lid van de raad van bestuur van ons ziekenhuis om met pensioen te gaan. De Maasstadter vraagt hem terug te kijken op 46 jaar werken in de ziekenhuiszorg. Een carrière die bijna in de kiem was gesmoord door een paard voor de ingang van het Academisch Ziekenhuis Utrecht. Een actie van leerling-verpleegkundige Johan om een laatste wens van een patiënte van de afdeling Neurochirurgie in vervulling te laten gaan: haar paard nog een keer te zien. Waardering van de patiënte, woede bij neurochirurg professor Verbiest over alles wat het paard had kunnen vernielen …
Waarom hij op 18-jarige leeftijd voor de ziekenhuiszorg
In het Diakonessenhuis Utrecht/Zeist runde hij samen met
heeft gekozen? Als middelste zoon uit een boerengezin
een collega onder de directie het ziekenhuis. Zijn opleider
viel een toekomst als pastoor of boer uit. Johan moest wat
was directeur Jan Jongerius. “Toen Jan naar het Sint
anders kiezen. “Toen ik als jongen voetbalde en iemand
Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg ging, zei iedereen: dan ga jij
brak een been en hij werd vervolgens met de ambulance
zeker mee? Dat was niet mijn plan, maar zo ging het wel in
afgevoerd, ging ik al het liefst mee om te kijken hoe ze zo
1997. Het Sint Elisabeth Ziekenhuis - voor de fusie - en het
iemand helpen. Belangstelling voor de zorg was er al jong.”
Maasstad Ziekenhuis zijn vergelijkbaar qua omvang en qua
Na de MULO en MEAO, bleek dat zijn passie niet bij
ambities: topklinisch, veel pioniers met drijfkracht, de duale
boekhouden lag. Wel wilde hij bij een ziekenhuis aan de
structuur met zorgeenheden. Het glas van de mensen in
slag. “Dat werd het Academisch Ziekenhuis Utrecht (AZU)
Tilburg is altijd halfvol.”
waar ik begon met de A-opleiding, ziekenhuiszorg. Daarna heb ik de B-opleiding gedaan, psychiatrie. Daar had en heb ik nog steeds veel aan. Je leert hoe mensen in elkaar zitten als je met psychiatrische patiënten werkt.”
Eerste Hulp Een vervolgstap was de Spoedeisende Hulp: “Het
“Ik ben er bijzonder trots op dat het gelukt is de Havenpolikliniek te realiseren.”
ziekenhuis dacht dat ik verstand had van mensen vanwege de psychiatrie. Relatief jong, ik was een jaar of 23, kwam ik in de leiding van de afdeling. Daar ontdekte ik dat voor
Unieke tijd in Havenziekenhuis
waarden scheppen zodat er goed gewerkt kan worden,
De Rotterdamse periode begon in 2007, als directeur van
ongelooflijk veel uitmaakt. Eigenlijk beschouwde ik
het Havenziekenhuis. Een unieke tijd. Het Havenziekenhuis
managen in die periode niet als echt werken! Later heb ik
was overgenomen door het Erasmus MC. Er kwam een
een studie bedrijfskunde gedaan. Een leuke studie als je
nieuw beleidsplan met twee speerpunten: de tropen- en
werkt, want dan herken je organisatieprincipes.” Een
reizigersgeneeskunde, en de geriatrie. Er was van oudsher
aansprekende daad had te maken met de nieuwbouw voor
een mentaliteit van snel helpen en servicegericht zijn.
de Eerste Hulp in het AZU, gepland op de vierde verdieping,
Belangrijk voor zeevarenden en binnenschippers, die snel
dicht bij de kamer van de hoogleraar! Samen met de
moesten terugkeren naar hun schip. Een leuke patiënten
ambulancedienst heeft Johan zich druk gemaakt om dat te
populatie, met aan de ene kant de mensen van de boot en
voorkomen en de raad van bestuur ging om. De Eerste Hulp
aan de andere kant de Rotterdammers, vooral uit Kralingen
kwam op de begane grond, met een enorme
voor wie het Haven de ‘buurtsuper’ was. “De ingezette
ambulancesluis.
koers van een klantvriendelijk ziekenhuis sloeg aan. Toen ik in 2012 wegging, stonden we er financieel netjes
4 MAASSTADTER
