De Sprinter 2022

Inhoudsopgave

Voorwoord 03

SAV op de kampioenschappen 04 Onze eigen wedstrijden 12 Palita Donkhunsung droomt van de Nederlands top 13 Competitieresultaten 14 Even voorstellen... 16 De hamstringblessure 20 John Boogaard krijgt energie van training geven 24 Creatieve duizendpoot Leonie Wieringa wil vooral blij zijn 27 Versterking Gezocht! 31 70 jaar jubileum SAV 32 Vasco Mosselman vs Gertjan Reus 34

Deze uitgave is gemaakt door de glossycommissie bestaande uit Margreet Broersen, Julia Hoek, Marica Onos en Gerwin Struijs Cover: Jan Kreuk © Jaap van der Pijll Photography

Met dank aan de fotografen Margreet Broersen, Oljadali Koning, Fons Mok, Bjorn Parée, Sjoerd de Roos, Coen Schilderman, Sandy Ponne, Hans Schouten, Leonie Wierenga en de ons onbekend gebleven makers van een foto.

Voorwoord

We hebben weer een mooi atletiekjaar achter de rug. Niet alleen voor de landelijke atletiek met hoogtepunten tijdens Europese Kampioenschappen en WereldKampioenschappen waar atleten van SAV schitterden. In totaal veroverden leden van SAV dit jaar 50 medailles bij grote kampioenschappen waarbij de leeftijden van deze atleten uiteenliepen van 11 tot 70 jaar. Maar zeker ook voor jullie, de atleten die (nog) niet in de schijnwerpers staan. Dit seizoen is er weer een rijke oogst aan PR’s en CR’s geweest. Het is onbegonnen werk om deze allemaal te tellen maar het loopt in de honderden.

Daarnaast zijn er door onze trainers weer vele uren training gegeven. Iedere week wordt er door ca. 30 trainers en assistenten ongeveer 50 uur gemotiveerde training gegeven aan onze 500 leden. Daarnaast zijn er tientallen juryleden, onderhoudsmensen en begeleiders die zich belangeloos inzetten om onze accommodatie in topconditie te houden en tijdens wedstrijden op onze mooie atletiekbaan en in het Streekbos de atleten een goede wedstrijdbeleving te bieden.

In het clubblad dat je nu in handen hebt staan weer mooie artikelen en reportages over mensen binnen onze club. Over vertrekkende mensen en nieuwe mensen bij onze vereniging. SAV is een club waar voor iedereen ruimte is en waar niemand wordt veroordeeld om wie hij of zij is of wil zijn. Ook een club waar we met respect met elkaar omgaan en waar we met z’n allen een veilige omgeving creëren om met elkaar te sporten.

Van het nieuws wat recent naar buiten is gekomen over de misstanden binnen de topsport schrik ik. Ik hoop van harte, en ben daar ook 99% zeker van, dat we dit soort situaties binnen SAV nu niet hebben en dat we dit ook nooit zullen krijgen.

We gaan met z’n allen doorwerken aan SAV een gezellige en sportieve club houden.

Ook voor 2022 wil ik iedereen, jong, oud, atleet, trainer, begeleider, official en ook de mensen op de achtergrond van harte bedanken voor jullie inzet dit jaar en hopelijk kunnen we volgend jaar opnieuw een mooi, vol atletiekseizoen beleven met voor iedereen hoogtepunten op sportief vlak.

Blijf gezond en blijf onze mooie atletieksport beoefenen en tot ziens op de baan of langs het parcours.

Noah Baltus

Ton Bosgoed

Famke Heilig

Elena Murtas

Linda Reus

Robine Hooiveld

SAV op de kampioenschappen

2021 November

Op 27 en 28 november 2021 werd in Tilburg tijdens de Internationale Warandeloop het NK cross, wat in maart niet door kon gaan, ingehaald. Het leverde succes op voor Noah Baltus die na een spannende strijd de winst greep bij de JU20 en zich daarmee ook plaatste voor het EK cross.

Ton Bosgoed greep brons bij de M55 terwijl er bij de jeugd succes was voor Vasco Mosselman (zilver bij de JJC) en Pueblita Renfurm (zilver bij de MPA1).

December

Het EK cross op 12 december in het Ierse Fingal-Dublin werd voor Noah niet het succes waarop hij gehoopt had, maar een onvergetelijke ervaring werd het wel.

2022

Februari

Helaas ging vanwege corona het NK indoor voor de jongste junioren in januari niet door, maar in februari werden in Apeldoorn wel de NK’s voor de masters, Jeugd U18 en U20 en de senioren afgewerkt.

Op 12 en 13 februari beten de masters de spits af en dat bracht voor de SAV’ers goud voor Linda Reus op de 400m voor V35, zilver voor Mirjam de Boer op de 800m voor V55 en tweemaal brons voor Cees Meijer op de 800m en 1500m voor M65. Geen medailles, hij werd tweemaal vierde, maar met 2.17.88 op de 800m en 4.43.88 op de 1500m wel schitterende clubrecords voor Ton Bosgoed bij de M55. Tijdens ditzelfde kampioenschap een zeer opvallende prestatie van eerstejaars senior Noah Baltus die op de 1500m een tijd van 3.42.61 liet noteren.

Op 19 en 20 februari geen medailles, maar wel een tweetal zeer knappe prestaties op het jeugd NK. Vasco Mosselman greep daar als nummer vier op de 1500m voor JU18 net naast

Februari Maart

de plakken maar liep met 4.07.03 wel een schitterend CR. Palita Donkhoksung , nog maar eerstejaars C-juniore, kwam uit op het kogelstoten bij de VU18 en wist zich knap voor de finale te plaatsen waar ze met een afstand van 12.57m zevende werd.

Terwijl de jeugd in Apeldoorn actief was, kwam Ton Bosgoed in het Portugese Braga in actie tijdens het indoor EK voor masters. Met mooie klasseringen en twee clubrecords (800m vijfde in 2.21.32, 1500m CR met 4.40.83 en 3000m CR met 10.09.02) kan hij terugzien op een zeer geslaagd toernooi.

De senioren hadden hun NK in het weekeinde van 26 en 27 februari. Het werd voor de SAV’ers een NK met een lach en een traan. Een lach omdat Noah Baltus knap brons veroverde op de 1500m. Een nog grotere lach voor de prestatie van Lieke Klaver die zilver veroverde op de 400m waarop ze met haar 51.20 niet alleen een pr scoorde, maar ook de limiet voor het buiten WK. De traan was er voor Nadine Visser die na een probleemloze 7.96 in de series van de 60m horden, waarmee de limiet voor de WK indoor werd geslecht, in de finale in winnende positie en op weg naar een heel snelle tijd op moest geven met een hamstringblessure. Hierdoor kon ze later ook niet aan het WK indoor deelnemen.

De indoors gingen nog even door met op 12 maart het NK voor studenten met brons voor Fee Mok met een pr van 2.16.80 op de 800m terwijl trainster Leonie Wierenga mede vanwege een ongunstige baanloting als nummer vier net buiten de medailles bleef op de 400m.

Op 18, 19 en 20 maart kwam Lieke Klaver in actie op het WK indoor in Belgrado. Het zou voor Lieke een buitengewoon druk programma opleveren want zij wist zich zowel individueel als met het nationale team te plaatsen voor de finales van respectievelijk de 400m en 4x400m en dat betekende 5x twee volle baanrondes knallen! Helaas lootte ze voor de individuele finale de ongelukkige baan 1 waardoor er niet meer in zat dan een zesde plaats, maar zesde van de wereld word je natuurlijk niet zomaar! Knallen deed ze nogmaals op de estafette en dat leverde haar en haar team achter Jamaica, maar voor Polen en de USA, een schitterende zilveren medaille op.

Op 20 maart werd ook het uitgestelde NK indoor voor de junioren-D alsnog in Apeldoorn afgewerkt. Famke Heilig verraste daar door na lange tijd van fysiek malheur met 1.45m een bronzen medaille te veroveren bij het hoogspringen.

Terwijl in Hoorn de trainingspakkenwedstrijd op de buitenbaan werd gehouden was er voor de C-junioren op 27 maart nog hun indoor NK. Ook hier werden er medailles veroverd en wel door

Palita Donkhoksung die voor haar stoot van 13.32m het goud kreeg omgehangen door de Olympische meerkampster Nadine Broersen. Een bronzen medaille kwam er om de nek van Elena Murtas die 1.55m wist te halen bij het hoogspringen.

Het eerste outdoor NK was al vroeg in het seizoen, namelijk op 27, 28 en 29 mei in Harderwijk waar de SAV masters hun topvorm etaleerden. Zo was er geen een die met lege handen naar huis ging. Voor Linda Reus was er zelfs een nu wel erkend Nederlands record op de 2000m steeple voor V35 die in 7.36.47 werd afgelegd. Naast het goud was er een zestal uren later nog een keer goud voor haar en wel voor haar 1.01.97 op de 400m. Dubbel goud was er ook voor Mirjam de Boer die met de clubrecordtijden van 5.19.56 de 1500m en 19.38.15 de 5000m bij de V55 won. Yvette Bot-Vleerlaag ging eveneens met twee gouden medailles naar huis. Zij won bij de V45 met 33.69m het kogelslingeren en met 9.82m het gewichtwerpen. Zilver was er na 8.41.85 voor Jan Kreuk op de 2000m steeple voor M65, voor Ton Bosgoed na 4.53.82 op de 1500m bij de M55 en Richard Bot voor zijn slingerworp van 44.45m eveneens bij de M55. Richard voegde daar nog brons aan toe bij het gewichtwerpen (15.41m) terwijl Ton op de 800m net buiten de prijzen viel als nummer vier op de 800m waarop hij met 2.17.98 zijn pr verpulverde. Tot slot was er nog een tweede en derde plaats weggelegd voor Cees Meijer op de 400m en 800m voor M65.

Nadine Visser

Mei

Juni

De junioren U18 en U20 jaar hadden hun kampioenschap op 17, 18 en 19 juni op de mooie atletiekbaan van AAC in Amsterdam. Een kleine SAV deelname, maar wel super prestaties. Zo verraste de nog maar eerstejaars C-juniore Palita Donkhoksung door bij de VU18 een bronzen medaille te veroveren met haar kogelstoot van 14.29m. Net zo verrassend was het ijzersterke optreden van eerstejaars MU18 Vasco Mosselman die na vier gelopen races (series en finale) zowel op de 800m als de 1500m in respectievelijk 1.55.40 en 4.06.55 naar het zilver snelde. Voor Fee Mok bij de VU20 twee vierde plaatsen, maar wel een mooi pr op de 800m terwijl U18 atlete Robine Hooiveld op de 2000m steeple chase zesde werd en met 8.05.95 haar eigen pr en cr met bijna een halve minuut aanscherpte.

Een week later stond het kampioenschap voor de senioren op de pas gerenoveerde atletiekbaan in Apeldoorn op het programma. Het werd een gouden kampioenschap want Nadine Visser won in een zeer snelle 12.77 de 100m horden, Lieke Klaver greep het goud voor Femke Bol op de 200m nadat ze in de series met 22.71 al de WK-limiet geslecht had, al kwam de grootste verrassing ongetwijfeld op naam van Noah Baltus

In een zeer enerverende 1500m finale had hij het sterkste eindschot en greep hij als eerstejaars senior in 3.41.90 meteen al het goud. SAV eindigde met deze drie gouden medailles tevens het hoogst in het clubklassement!

Op 8 juli leverde Jan Kreuk een prestatie van formaat tijdens het Wereldkampioenschap voor masters dat in het Finse Tampere gehouden werd. Jan, net toegetreden tot de M70 categorie, kwam daar uit op de 2000m steeple chase en werd op dit nummer in een nieuw Nederlands record van 8.56.88 heel knap derde.

En toen was daar het WK in het Amerikaanse Eugene (15 t/m 24 juli) waar “onze” Lieke Klaver haar grote doorbraak beleefde op de 400m. Dat begon al op de eerste dag waar zij met het mixed team naar een zilveren medaille snelde op de 4x400m waarbij

Juli

Augustus

ze zelf tot tweemaal toe een split van ruim onder de 50 seconden klokte. Voor een zo mogelijk nog grotere verrassing zorgde ze op de individuele 400m waarop ze zich met een nieuw Nederlands record van 50.24 (dik een halve seconde onder haar pr) probleemloos wist te plaatsen voor de halve finale. Hierin herhaalde ze die stunt opnieuw door zich ook rechtstreeks te plaatsen voor de finale met wederom een nieuw record van 50.18 sec. En ook hierin wist ze zichzelf te overtreffen. Met 50.33 dook ze voor de derde keer onder het oude nationale record, maar nog knapper: ze werd toch wel onverwacht vierde. Vierde van de wereld (de allermooiste rotplek)!

In het Duitse Pfungstadt liep Noah Baltus op 26 juli met 3.38.35 een zeer snelle 1500m.

Zo kort na het WK stond van 15 t/m 21 augustus in München alweer het Europese atletiekkampioenschap op het programma. Ook tijdens dit kampioenschap een overvol programma voor Lieke Klaver, die dit na het WK moest bekopen met een week ziek zijn. Nu kwam ze in vijf dagen tijd maar liefst zes keer in actie. Met de mooie tijden van 50.56 en 22.88 werd ze respectievelijk zesde en vijfde in de finales van de 400m en 200m. Op haar verjaardag (20 augustus) sloeg ze met het Nederlandse team echter een gouden slag op de 4x400m estafette waar ze als tweede loopster de voorzet gaf die Femke Bol als laatste loopster inkopte. GOUD dus en dat ook nog eens met een waanzinnige 3.20.87 waarmee Eveline Saalberg, Lieke, Lisanne de Witte en Femke bijna drie seconden van het Nederlandse record afsnoepten. Een dag later mocht Nadine Visser eindelijk haar kunnen tonen, maar dat ging niet helemaal zoals zij hoopte. Haar halve finale van de 100m horden verliep met winst nog probleemloos, maar in de finale brak het gebrek aan training vanwege langdurige hamstringproblemen haar toch op en zag ze met 12.75 het brons (0.01 tekort) nipt aan haar neus voorbij gaan.

September

houden met een gouden kogelstoot van 14.47m van Palita Donkhoksung die daar ook nog een bronzen discusworp van 32.72m en vijfde plaatsen bij het speerwerpen en kogelslingeren aan toevoegde. Elena Murtas haalde de finale van het hoogspringen en werd daarin met 1.51m zesde terwijl Jessy Struijs verraste met finaleplaatsen bij kogel en discus waarbij hij zijn pr’s naar 12.40m en 36.59m aanscherpte.

Het Olympisch Stadion in Amsterdam was een week later het strijdperk van de D-junioren. Daar was er goud weggelegd voor Eline van Langen die in 3.08.69 de 1000m won en daar met een kogelstoot van 10.97m zilver aan toevoegde. Britt Visser werd met een vertesprong van 4.69m knap vierde, Nina Wenners verraste met een vijfde plaats bij het speerwerpen terwijl Elroy Onos bij de jongens zowel de discusals speerfinale (achtste en zevende) wist te halen.

Het baanseizoen werd op 24 september in Edam afgesloten met het NK werpvijfkamp voor masters wat een gouden succes werd voor Yvette Bot-Vleerlaag die een grote groep V50 het nakijken gaf. Bij de M65 was er een tweede plaats voor Hans de Vries terwijl Richard Bot het brons omgehangen kreeg voor zijn prestaties bij de M55.

Onze eigen wedstrijden

Uiteraard organiseert SAV jaarlijks zelf ook de nodige wedstrijden en na de geslaagde Streekboscross in november 2021 en de onderlinge jeugdcrossen in de winter stond op 10 april na twee jaar afwezigheid vanwege corona de Kloetloop eindelijk weer op het programma. Het werd met 219 deelnemers een groot succes met veel SAV’ers in de prijzen.

Op 24 april volgde de eerste competitiewedstrijd van de masters terwijl de pupillen op 21 mei op de eigen baan los mochten.

Op 11 juni was er een succesvolle competitiewedstrijd van de junioren-CD waarna op 2 juli het Westfries Atletiek Gala op het programma stond. Helaas moest dit evenement, wat al goed in de steigers stond, afgelast worden. Door het overvolle atletiekprogramma van de toppers bleek deze datum, die in overleg met de atletiekunie gepland was, toch ongunstig te zijn en was de belangstelling te beperkt om zo een groot evenement te organiseren. Wie wel graag wilden komen waren de discuswerpers en die kregen op die datum dan ook twee wedstrijden voorgeschoteld waar zij voor fraaie prestaties zorgden. De werpers komen sowieso graag naar Grootebroek want tijdens de wedstrijd om de Uitsmijterbokaal op 16 juli stonden er wederom veel kampioenen aan de start.

Shaquille Emmanuelson (Haag Atletiek), die de discus naar een afstand van 61.28m wierp, ging na afloop met de bokaal aan de haal. Uiteindelijk werd op 26 augustus tijdens de finale van het baancircuit XL een light variant van het Gala georganiseerd. Het werd een geslaagde avond met de nodige mooie prestaties waaronder een drietal baanrecords. Die records kwamen op naam van Ruben Rolvink (Olympus’70) die met een discusworp van 62.68m de Jamaicaan Chad Wright uit de boeken wierp terwijl de kersverse Europese kampioene op de 4x400m, Lisanne de Witte van AV Trias, met 17.92 op de 150m en 37.57 op de 300m zelfs twee records aan wist te scherpen.

Voor een andere super prestatie zorgde de paralympische kampioene en wereldrecordhoudster Fleur Jong (Phanos) door in de verspringbak naar een afstand van maar liefst 6.18m te reiken.

Op 2 oktober werd het baanseizoen afgesloten met het clubkampioenschap dat de volgende kampioenen heeft opgeleverd: Benthe Boon en Floris Groot (mini’s), Isa Grent en Pieter Meijerink (C-pupillen), Faya Wenners en Teun Hagtingius (B-pupillen), Eva Meijerink, Pueblita Renfurm en Fender Jong (A-pupillen), Eline van Langen en Jaimen Berghouwer (D-junioren), Palita Donkhoksung (C-meisjes), Ise de Vos en Leonie Wierenga (duo’s).

Palita Donkhoksung droomt van de Nederlandse top

Veertien jaar is ze nog maar, de talentvolle werpster Palita Donkhoksung. Als bijna vierjarige kwam de in Thailand geboren atlete naar Nederland waar ze al snel het zwembad in dook om dat met maar liefst 12 diploma’s pas weer te verlaten.

Op een feestje van de ouders van haar toenmalige buurmeisje Nadine Visser kwam de vraag wat ze nu het beste na het zwemmen kon gaan doen? Dat Nadine daarop atletiek antwoorde was voor de hand liggend. En zo toog Palita als tienjarige voor het eerst naar SAV waar haar atletiektalent al snel boven kwam drijven.

Deze ruwe diamant, die met haar vader, moeder en zusje Stacey nog steeds in Hoogkarspel woont, viel tijdens haar eerste meerkampen meteen al in de prijzen. Sprinten, springen en werpen, het ging haar allemaal uitstekend af. Alleen het lange afstand lopen is niet echt haar ding. Omdat ze het werpen het allerleukste vond om te doen, belandde ze als D-juniore bij de werpgroep van Peter Olofsen waar vooral haar kogelprestaties zich in een sneltreinvaart ontwikkelden. Ze haalde maar liefst 15.23m met de 2kg kogel en won in 2021 op de Nationale D-spelen zowel het kogelstoten als het discuswerpen. In 2022 groeide ze als eerstejaars C-juniore verder in niveau. Zo stootte ze de 3kg kogel al naar een afstand van 14.51m waarmee ze nu vijftiende op de nationale allertijdenlijst staat. Maar ook het speerwerpen gaat haar lekker af gezien de 40.13m die ze achter haar naam heeft staan, al vindt ze in principe alle werpnummers leuk om te doen. Kogelstoten is echter haar favoriete nummer. Bijzonder knap en een prestatie waar ze zelf ook terecht trots op is, is de derde plaats die ze op 18 juni van dit jaar behaalde op

het NK U18 waar ze als allerjongste aan deelnam. In haar eigen leeftijdscategorie volgde in augustus het goud bij kogel en brons op discus. Als beloning kreeg ze een uitnodiging voor de jeugdinterland tegen Westfalen in het Duitse Recklinghausen waar ze eveneens de winst greep bij het kogelstoten en won met team NL.

Opvallend is dat Palita niet echt veel zenuwen kent voor een wedstrijd waar ze vooraf altijd de werpbeweging nog even oefent. Bij SAV traint ze zo’n drie tot vijf keer week, werpen of algemeen. Dat doet ze het allerliefst met Mirthe van Zanen, Elena Murtas en Britt Hoogendijk. Palita zit op het Martinuscollege. Hoewel school en sport tot nu toe nog wel te combineren is, valt het niet altijd mee. Gelukkig heeft ze naast school en sport nog wel tijd voor hobby’s. Zo kan ze erg genieten van tekenen en knutselen. En wat ze het liefst eet: Thais natuurlijk en al helemaal als haar moeder het kookt!

Competitie resultaten

Hoewel er vanwege de corona slechts twee voorrondes waren geweest werd op 12 maart in Amersfoort toch de grote finale van de crosscompetitie voor de pupillen en junioren gehouden. Maar liefst 30 jeugdige atleetjes hadden zich weten te plaatsen en daarvan vielen er vijf individueel in de prijzen terwijl drie teams het

podium mochten betreden. Zilver was er voor Eva Meijerink bij de MPA1 en brons voor Vasco Mosselman (JU18 jaar) en Floris Groot (JPmini). Max Preijer (vierde bij de JJC) en Pueblita Renfurm (vierde bij de MPA2) werden eveneens beloond.

Goud was er voor het team van de MPA1 bestaande uit Eva, Eline de Wit, Anna Hoogendijk en Lotte Slagter. Zilver was er voor Marlou Sinnige, Isa Grent, Ella Reus en Alexandra Pijcke bij de MPC en bij de MPA2 was er brons voor Pueblita, Lynn Hoogendijk, Moniek Preijer en Faye Neuvel.

De baancompetities leverden bij de junioren-CD finaleplaatsen op voor alle ingeschreven ploegen. Zij hadden hun finales op 17 september onder niet al te beste omstandigheden waarbij de meisjes-D in Rotterdam knap zesde van Nederland werden. Eline van Langen, Britt Visser, Sophie de Haas, Nina Wenners, Xanthe Kappe, Jennifer Appelman en Fiene Besseling vormden het succesvolle team.

Succesvol waren ook de jongens-C die in Emmeloord hun kunnen mochten tonen in de C-finale en daar verrassend zilver scoorden met Max Preijer, Nariño Renfurm, Eric Juckers, Joeri Appelo en Jessy Struijs in het team.

Ook de pupillen waren goed bezig met zes ploegen en vijf individuele plaatsingen voor de finale die op 10 september in Castricum gehouden werd. Teun Hagtingius, Fender Jong en Eva Meijerink vielen individueel in de prijzen terwijl de meisjes pupillen-A2 (Jasmine de Haas, Pueblita Renfurm, Lynn Hoogendijk, Faye Neuvel en Noortje Berkhout) als team tweede wisten te worden.

Bij de oudere jeugd, senioren en masters kostte het vooral moeite om volwaardige ploegen aan de start te krijgen. Toch wisten de dames hun verblijf in de tweede divisie te consolideren terwijl er her en der toch ook fraaie individuele prestaties werden geleverd.

GEZOCHT

Vrijwilligers voor de club

Neem

Wil jij op welke manier dan ook bijdragen aan de club? Lees dan snel verder op pagina 31 en kom meer te weten over vrijwilligerswerk bij onze mooie club!

Even voorstellen

Nieuw dit jaar is de rubriek “even voorstellen”. Wat speelt er achter de schermen van de club en wie zijn de personen achter bepaalde functies?

Afgelopen en dit jaar kwamen een aantal nieuwe personen in beeld die hieronder wat over zichzelf vertellen, wat voor functie zij vervullen bij SAV en wat zij graag zouden willen bereiken of zien veranderen. Het gaat om Theo van Zanen, Brenda Roet en Julia Hoek.

Even voorstellen...

Julia Hoek

Hallo allemaal, ik ben Julia Hoek, 19 jaar en ben inmiddels tweedejaars student communicatie & multimedia design aan de HvA in Amsterdam. Voor deze opleiding heb ik mijn gymnasium diploma gehaald op het Martinuscollege in Grootebroek. De reden dat ik voor een hogeschool heb gekozen in plaats van een universiteit is omdat ik graag mijn creativiteit en passie voor tekenen wilde gebruiken in de praktijk.

De opleiding die ik nu volg is heel divers waardoor ik nog alle kanten op kan. Zo worden er apps en websites geprogrammeerd en ontworpen, maar heb ik ook samen met twee meiden een rollenspel met kaarten ontworpen. Van spelregels tot design van de kaarten en doosje. Alles eerst digitaal om vervolgens een fysiek eindproduct te leveren. Tot slot focust de opleiding ook op onderzoek doen naar verschillende doelgroepen en het verwerken en toepassen van deze informatie. Het is vooral een visuele opleiding en dat past perfect bij mijn interesse voor creativiteit.

In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met creatieve hobby’s. Tekenen, ontwerpen en haken zijn daar een paar van. Daarnaast heb ik tot voor kort een lange tijd een verzorgpaard gehad en heb ik over het algemeen een liefde voor dieren. Tot slot heb ik een bijbaantje bij de ijssalon waar ik het ontzettend naar mijn zin heb.

Ik woon samen met mijn ouders en 3 broers in Bovenkarspel. Ik train zelf niet bij SAV, maar ben bij de club terecht gekomen doordat mijn broer Laurence (16 jaar) lid is. Vorig jaar was ik door “de sprinter” aan het bladeren en zag ik dat er een nieuwe vormgever werd gezocht voor het blad. Ik twijfelde eerst om een berichtje te sturen, omdat ik toen nog maar in het eerste jaar van mijn opleiding zat en dus nog niet zoveel ervaring heb als ontwerper. Na een tijdje heb ik toch gereageerd op de advertentie; ik kon het immers altijd proberen! Ik kreeg al snel een reactie en mocht gelijk dit jaar al aan de slag met het magazine. Het is voor mij heel tof om bij te kunnen dragen aan de plaatselijke club waar mijn broertje altijd traint en ik hoop dat ik dit nog vele jaren mag gaan doen.

Mijn naam is Brenda Roet en sinds 2021 ben ik aangesloten bij het bestuur van SAV als Algemeen Bestuurslid. Mijn beide dochters, Nina (D-junior) en Faya (B pupil) Wenners, zijn al een aantal jaren lid van SAV en daarom wilde ik ook graag mijn steentje bijdragen aan de vereniging.

Wij wonen met ons gezin in het mooie Onderdijk. Ik ben werkzaam als directiesecretaresse/projectassistent bij ZeemanVastgoed in Hoorn. Daar houd ik mij vooral bezig met de verkoopvoorbereidingen van onze prachtige nieuwbouwprojecten. In mijn vrije tijd ben ik graag sportief bezig en doe ik aan hardlopen, racefietsen, mountainbiken, wandelen en regelmatig ben ik in de zomer ook op de sup te vinden. Heerlijk om buiten actief bezig te zijn. Daarnaast ga ik ook bijna altijd mee met de wedstrijden van mijn dochters om ze te begeleiden en/of aan te moedigen.

Brenda Roet

Het bestuur van SAV is niet mijn eerste bestuursfunctie. Ik ben actief geweest als secretaris bij de Oudervereniging van de basisschool en ook in het bestuur van Westfriesland Events dat namens de Westfriese gemeenten opdrachtgever is van de Ironman Westfriesland. De eerste editie heb ik zelfs nog meegedaan.

Op dit moment ben ik ook secretaris van Speeltuin Neshof bij ons in het dorp. Om het verenigingsleven in stand te blijven houden zijn vrijwilligers hard nodig en hoe mooi is het als je iets kunt doen voor een mooie vereniging. Dit is ook zo voor SAV. Een vereniging waar een fijne sfeer hangt en een prachtig complex welke gebruikt wordt door jong en oud. Om dit in stand te houden is een goed bestuur onmisbaar. Maandelijks vergaderen wij op de maandagavond. Samen met Ruud, Koen, Willem en Mirjam stemmen wij vele zaken af en worden de lopende zaken doorgenomen. Mede door de inzet van alle vrijwilligers en

trainers loopt het goed. Zij weten de weg naar het bestuur te vinden zodat wij de benodigde acties kunnen ondernemen. Alle lopende zaken zijn in commissies ondergebracht waardoor het bestuur een overkoepelende taak heeft. Als algemeen bestuurslid wil ik graag nog bijdragen aan een betere communicatie naar de leden en zou ik graag nog meer jeugdleden op de baan zien. Daarnaast breiden we graag het aantal vrijwilligers uit om alles te kunnen blijven doen bij de vereniging. Genoeg werk aan de winkel!

Wil je ook een steentje bijdragen aan deze mooie vereniging? Meld je dan bij één van de trainers of een bestuurslid. Ook op de website is informatie te vinden over de commissies etc.

Nieuwsgierig naar wat het bestuur allemaal doet? Je bent welkom om aan te sluiten bij een bestuursvergadering. Stuur dan een mail naar secretaris@savatletiek.nl.

Graag tot ziens langs of op de baan!

De hamstringblessure

Iedereen kent wel, de beelden waarbij een sporter opeens naar de achterkant van het bovenbeen grijpt en strompelend verder loopt: een hamstringblessure.

Hamstringblessures komen vaak voor bij sporten waarbij op hoge snelheid gerend, gesprongen of geschopt wordt en bij bewegingen waarbij met hoge snelheid van richting wordt veranderd.

De hamstrings zijn de drie spieren aan de achterzijde van het bovenbeen. Ze zitten vast aan het zitbeen en lopen door tot voorbij de knieholte.

Oorzaken Hamstringblessure

Er wordt doorgaans onderscheid gemaakt in twee typen, namelijk het sprint-type en het stretch-type

Sprint-type:

Tijdens een sprong of sprint ontstaat opeens acute pijn aan de achterkant van het bovenbeen. Van alle hamstringblessures is hierbij in ongeveer 80 % van de gevallen de biceps femoris de geblesseerde spier. Deze ontstaat vooral aan het eind van de zwaaifase, waarbij kracht met verlenging (excentrische kracht) optreedt.

Stretch-type: Deze ontstaat o.a. bij het omhoog schoppen, balletstretches of bij het tillen met gestrekte knieën. Dit betreft dan vaak de semimembranosis spier. Een totaal doorscheuren van de spier komt gelukkig zelden voor.

Bij de chronische vorm, die wordt gekenmerkt door een pijn die geleidelijk aan verergerd, zijn er vaak kleine beschadigingen in de spier. Deze kunnen ontstaan bij snelheids- of intervaltrainingen, maar ook bij hele lange duurlopen, waarna men onvoldoende tijd neemt voor herstel en te lang door traint met pijn of lichte irritatie.

Risicofactoren voor het krijgen van een hamstringblessure:

1. Een voorover gekanteld bekken kan meer spanning op biceps femoris veroorzaken en eerder aanleiding geven tot blessures.

2. Eerder doorgemaakte hamstringblessures.

3. Leeftijd (boven 25 jaar hogere risico).

4. Andere blessures van knie, enkel en/of kuit.

5. Veranderingen in romp- en bilspieractiviteit en stabiliteit.

6. (Te) snelle opbouw in sprinttraining.

Diagnose

Graad 1:

Milde verrekking, microscheurtjes van een paar spiervezels, lokale pijn over een klein deel van de spier. Stijfheid tijdens belasten, maar meestal in rust weer weg.

Graad 2:

Klinisch onderzoek geeft een goede diagnose:

Vaak niet meer mogelijk om normaal door te lopen.

Drukpijn op de plaats van blessure. Aanspannen doet pijn.

Op rek brengen doet pijn.

Bij forse spierscheuring is een blauwe plek zichtbaar

Beoordeling abnormale romp- en bekkenposities tijdens functionele bewegingen. De meerwaarde van een echo en/of MRI is meestal nihil.

Graad 3:

Gemiddelde verrekking, groter gebied van spierscheurtjes, maar de spier is nog wel intact, groter gebied is pijnlijk bij palpatie, rek en aanspannen. Meestal ook minder kracht bij aanspannen door de pijn. Hierbij is het normale looppatroon vlak na de blessure (licht) verstoord. Soms is een lichte bloeduitstorting zichtbaar.

Ernstige verrekking met totaal doorscheuren. Hierbij kan men niet of nauwelijks meer lopen en is er een duidelijke bloeduitstorting zichtbaar. Heel soms kan de spier losgescheurd zijn van het zitbeen. Dat moet met een MRI bevestigd worden. Hierbij is er veel pijn bij het zitbeen terwijl er onder het zitbeen een kuil voelbaar is.

Uitsluiting andere aandoeningen:

Als men vooral met zitten pijn in de bil voelt die uitstraalt naar het gebied van de hamstrings kan dat ook vanuit de bil, bekken en/of onderrug komen. Goed onderzoek van de onderrug, het SI- gewricht, bil- en rugspieren zal dan uit moeten sluiten dat de klachten hier vandaan komen.

Na het ontstaan van een acute hamstringblessure is vaak de eerste vraag: “Hoelang zal het herstel duren?” Maar kunnen we altijd voorspellen hoelang het duurt voor iemand weer wedstrijd klaar is?

Een MRI zal doorgaans weinig bijdragen aan het inschatten van de hersteltijd. Een betere voorspelling kan men maken door bij aanvang en na 7 dagen goed te inventariseren hoe de blessure is ontstaan, te testen op pijn, beoordelen van lengte van scheur, hoe snel iemand met revalidatie start, wanneer iemand weer pijnvrij kan wandelen. Van belang is het doorlopen van een goed en

compleet revalidatieschema, met progressie in de opbouw van de oefeningen tot en met een veldtraining met sportspecifieke oefeningen, die pijnvrij uitgevoerd kunnen worden. Hervatting van de sportbeoefening (niveau groepstraining) is doorgaans vier tot zes weken na het trauma mogelijk; deelname aan wedstrijden na 6 tot 8 weken.

Herhaling van de blessure na herstart van de training/wedstrijd, RTP (return to play), komt veel voor: tussen de 12-30 %.

Therapie

De behandeling moet bestaan uit het oefenen op lengte van de hamstrings, op kracht (Leg curl, nordic hamstring exercise etc), vooral op excentrisch belasten, waarbij kracht in de verlenging geoefend wordt, rompspierkracht, en op het eind wendbaarheid en snelheid in sport specifieke oefeningen.

Een voorbeeld van 3 oefeningen in het revalidatieproces zijn de oefeningen van het Askling protocol:

1. The Extender

2. The diver

Pak in rugligging het aangedane dijbeen vast net onder de knie en houdt deze in 90° ten opzichte van je heup. Strek rustig je been vanuit de knie tot het punt net voordat de pijn voelbaar is. Voer deze oefening twee keer per dag uit, drie sets met 12 herhalingen.

Deze oefening voer je uit door te doen alsof je een duik maakt terwijl je op één (het aangedane) been staat. Je staat rechtop en buigt je heup naar voren, tegelijkertijd strek je je armen naar voren en probeer je je andere been maximaal naar achteren te strekken, terwijl je je bekken horizontaal houdt; je standbeen heeft een kniehoek van 10-20°. Het is een vrije complexe oefening, voer daarom de oefening in het begin langzaam uit! Voer deze oefening om de dag uit, drie sets van 6 herhalingen.

3. The Glider

De nordic hamstrings exercise wordt aanbevolen. Hierbij beweeg je vanuit knielstand met gefixeerde voeten langzaam naar voren tot je niet verder kan en weer terug. Het oefenen van lengte, coördinatie, stabiliteit en sportspecifieke training is belangrijk. Verder is een goede romp- en bekkenstabiliteit van belang.

Annette Bleeker Fysio-WFO Wervershoof

Je start deze oefening vanuit een rechtopstaande positie, met één hand houd je je vast aan een object ter ondersteuning. Je gehele lichaamsgewicht moet leunen op de hiel van het aangedane been (in het voorbeeld is dit het rechter been) met ongeveer 10-20° buiging in de knie. De beweging begint bij het achteruit laten glijden van het niet-aangedane been en stop voordat de pijn voelbaar is. Gebruik voor dit been een sok/washandje/

handdoek op een gladde ondergrond. De beweging terug naar startpositie wordt gedaan met behulp van beide armen, maak hierbij geen gebruik van het aangedane been. Begin de oefening langzaam en met een korte glij-afstand, naarmate het beter gaat voer je de oefening sneller uit met een grotere glij-afstand. Doe dit om de drie dagen met drie sets van 4 herhalingen.

Het rekken van zenuwstructuren wordt geadviseerd om verklevingen van omliggende structuren te voorkomen.

Preventie van Hamstringblessure

John Boogaard krijgt energie van training geven

Ver in de vorige eeuw liep John Boogaard al rond op de toen nog sintelbaan van SAV. In 1993 verscheen zijn naam in de clubrecordlijst toen hij de 3000m in 8.27.5 aflegde. Al snel volgden de records op de 5km en 10km. Inmiddels prijken er andere namen achter deze records en geeft John training aan potentiële recordhouders. Lees hieronder hoe hij bij SAV terecht is gekomen, wat hij vindt van het trainersvak en wat zijn mooiste herinnering als atleet is:

Vertel eens wat over jezelf: Ik ben John Boogaard, 59 jaar geleden geboren op Texel. Ik ben gescheiden en heb een dochter, Annika. In het dagelijks leven ben ik procestechnoloog bij PWN, het drinkwaterbedrijf van Noord-Holland, waar ik me voornamelijk bezig houd met het zuiveringsproces van oppervlaktewater tot drinkwater en de uiteindelijke kwaliteit daarvan. Een mooie en uitdagende functie waar ik mij de hele week mee bezig houd. Drinkwater is voor vrijwel iedereen iets wat altijd uit de kraan komt, maar ik kan jullie verzekeren dat het soms best wel een uitdaging is om voldoende water met een goede kwaliteit te leveren, maar dat lukt PWN nog steeds. Werken bij PWN is ooit de reden geweest dat ik van Texel naar West-Friesland ben verhuisd.

Hoe en wanneer ben je bij SAV terechtgekomen?

Op het moment dat ik verhuisde van Texel naar West-Friesland was ik op zoek naar een sport om aansluiting te krijgen bij de gemeenschap. Ik heb op Texel altijd gevoetbald, maar wilde wel wat anders en wist na een aantal kwarttriatlons wel dat ik aanleg had voor lopen. Ik het begin woonde ik in Wervershoof en kon dus kiezen uit Hollandia of SAV. Dat is SAV geworden en tot nu toe heb ik hier geen spijt van. Ik heb een hele leuke periode als

atleet gehad. We hadden een mooie trainingsgroep met Rob ter Poorten als trainer en stimuleerden elkaar op een hele leuke manier. Plezier en genieten was één, maar daardoor kwamen de prestaties als vanzelf. Belangrijk daarbij was dat we naast de trainingen leuk met elkaar omgingen, zo zal ik bijvoorbeeld nooit de trainingsweekenden en SAV feesten vergeten.

Wat is jouw mooiste herinnering als atleet en op welke prestatie ben je het meest trots?

De leukste herinneringen heb ik aan de trainingen in de duinen. Woensdagmiddag en zondagochtend spraken we vaak met een groepje atleten van SAV en Hera en wat andere atleten af om gezamenlijk in Schoorl te gaan lopen. Lekker ontspannen in de natuur en na afloop gezellig een bakkie doen. Veel van de atleten waar we toen mee liepen kom ik nu weer tegen bij wedstrijden als ouder, trainer of atleet.

De prestatie waar ik het meest trots op ben vind ik moeilijk. Pas als je gestopt bent besef je dat je vroeger best wel hard heb gelopen. Op het mo-

ment zelf ben je er niet zo mee bezig en zie je anderen die nog harder lopen. Als ik dan toch een prestatie moet noemen wordt het geen baanresultaat, maar een wedstrijd in een mooie omgeving, de Asselronde. Een mooie ronde van 18,6 kilometer door de bossen rond Apeldoorn op een gevarieerd parcours met de nodige heuvels. Ik heb die binnen het uur gelopen en dat was iets wat best wel aanzien had. Los van de goede prestatie vond ik het een hele mooie loop die ik iedereen kan aanbevelen.

Hoe en wanneer ben je in het trainersvak gerold?

Op het moment dat jeugdatleten junior worden, mogen ze naast de algemene training kiezen voor een specialisatie. Mijn dochter en een aantal andere atleten wilden wel graag lopen als specialisatie. Daar was echter geen trainer voor, dus die mogelijkheid was er niet. Op dat moment heb ik aangegeven dat ik wel wilde kijken of het iets voor me was. En zo ben ik er in gerold en het eigenlijk blijven doen. In het verleden had ik al wel een tijdje seniorentraining gegeven samen met Rob Schilder en Marcel de Wit, waarbij we afwisselend de wedstrijdgroep trainden. Nu geef ik al weer een jaar of acht de jeugd MILA groep training en dat bevalt goed. Een aantal jaar geleden heb ik een opleiding gevolgd om me nog verder te bekwamen in het training geven. Dat is zeker een aanrader voor iedereen die ook ooit het trainersvak in wil.

Aan welke groepen geef je

training?

In principe geef ik de MILA jeugd training. Dat wil zeggen dat atleten vanaf de D junioren die het leuk vinden om zich te specialiseren op de loopnummers bij mij mogen trainen. Naast de junioren lopen er ook een aantal senioren en masters bij de groep. Gelukkig zijn zij al wat zelfstandiger en kan ik de meeste aandacht aan de jeugd blijven geven.

Wat vind je de leukste leeftijdscategorie om te trainen en waarom?

Iedere leeftijdscategorie heeft zijn charmes. Bij de jongste junioren kun je nog schaven aan de techniek waardoor ze beter gaan lopen. Met

beter bedoel ik dat de kans op blessures verminderd door een eventuele foutieve loophouding. Maar ook hoort hierbij een efficiëntere manier van lopen waardoor ze met minder energie toch harder gaan. Het is leuk als je ziet dat ze vooruit gaan. Los van het niveau wat ze hebben. Maar nog leuker is als je ziet hoeveel plezier ze eraan beleven.

Bij de oudere jeugd, senioren en masters kan je weer meer het doel van een training uitleggen. Die veelzijdigheid maakt het leuk.

Wat vind je het lastigste en wat vind je het mooiste aan het trainersvak? Het lastigste vind ik ook gelijk het mooiste. Het schrijven van schema’s. Zeker nu ik aan meerdere leeftijdscategorieën training geef is het puzzelen met programma’s om iedereen op het juiste moment in vorm te hebben voor belangrijke wedstrijden. Piekmomenten voor masters liggen op een ander moment dan voor de junioren. Het blijft altijd een uitdaging om iedereen op het juiste moment scherp te hebben. Maar het geeft wel weer voldoening als je dan ziet dat atleten op het goede moment in vorm zijn.

Wat zijn je ambities als trainer? Ambities heb ik niet. Ik ga door zolang de atleten die ik training geef het leuk vinden dat ik training geef. Daarnaast is het ook belangrijk dat ik het zelf leuk blijf vinden, maar voorlopig krijg ik er nog meer energie van als dat het me kost.

Waar haal je de meeste voldoening uit?

Als ik zie dat de atleten met plezier te trainen komen en na afloop weer voldaan naar huis gaan. Zelfs als het slecht weer is en er een grote groep atleten op komt dagen heb ik het gevoel dat het zinvol is dat ik er sta. Uiteraard speelt voor velen het sociale aspect ook mee en moet ik zorgen dat ik ook daar ruimte voor creëer.

Daarnaast wordt ik er ook wel blij van als ik zie dat atleten beter gaan lopen. Dan heb je het idee dat de oefeningen toch wel nut hebben. Maar uiteraard word ik ook blij als er weer mooie prestaties geleverd worden. PR’s of mooie klasseringen tijdens wedstrijden geven ook mij een voldaan gevoel.

Wat wil je de atleten meegeven?

Als eerste blijf genieten van de sport. Zolang je geniet kun je het ook opbrengen om te gaan trainen en alleen door regelmatig te trainen zul je verbeteren en is de kans op blessures het kleinst. En uiteraard raad ik iedereen aan om lekker te blijven (of te gaan) sporten. Het geeft je zoveel positieve energie dat ik me niet kan indenken hoe het is om dat niet meer te kunnen. Hopelijk kan ik er zelf nog een tijdje mee doorgaan.

Heb je nog andere functies binnen de club en zo ja, welke? Ik heb bij mijn opvoeding meegekregen dat je ook wel wat terug mag doen voor een vereniging als je daar jaren lid van bent geweest. Het was voor mij dan ook logisch dat ik op een gegeven moment jurylid ben geworden. Op het moment dat de Elektronische tijdwaarneming werd aangeschaft heb ik de cursus gevolgd, waardoor ik nu al weer 12 jaar samen met Gertjan bij vrijwel alle thuiswedstrijden de ET doe.

Verder organiseer ik samen met de jeugdcommissie jaarlijks de jeugdcrossjes. Leuke ongedwongen crossjes die meestal in het Streekbos worden georganiseerd en waarbij het niet uitmaakt wie eerste of laatste wordt. Na afloop hebben we altijd voor iedereen een prijs.

Mocht je nog vrije tijd hebben, hoe besteed je die dan het liefst? Eigenlijk heb ik te weinig vrije tijd en zou ik zelf nog wel meer willen sporten. Vooral lopen of fietsen in de natuur bevallen me altijd goed. Ik heb het geluk dat ik bij de PWN werk en wij ook vestigingen in het mooie duingebied hebben. Ik kan dan ook lekker onder de middag of na afloop van het werk nog even in de duinen hardlopen. Ik ga dan altijd weer met een goed gevoel naar huis.

Ook vakanties vind ik altijd leuk, waarbij zowel een mooie groene omgeving als een stad bezoeken erg in de smaak vallen.

Creatieve duizendpoot Leonie

Wierenga wil vooral blij zijn

We komen haar overal tegen op de baan. Is het niet als atlete, dan wel als jeugdtrainster, begeleidster tijdens wedstrijden, organisatrice van diverse kampen of fotografe. Hoog tijd om eens wat vragen te gaan stellen aan wat deze creatieve duizendpoot beweegt om overal zo actief in te zijn.

Vertel eens wat over jezelf: Ik ben Leonie, 22 jaar, queer, en woon in Enkhuizen samen met mijn ouders en mijn broertje. Momenteel studeer ik Media and Culture aan de UvA, waar ik nu aan mijn derde jaar ga beginnen. Hiervoor heb ik in Engeland één jaar een bachelor Creative Writing gedaan, maar daar ben ik uiteindelijk mee gestopt vanwege mijn mentale (on)gezondheid op dat moment. Schrijven en verhalen verzinnen heb ik altijd al gedaan, evenals andere creatieve dingen zoals tekenen, schilderen, en fotografie, wat mij dus een beetje naar mijn huidige studie heeft getrokken.

Hoe en wanneer ben je met de atletiek in aanraking gekomen?

Ik ben op mijn zevende begonnen met atletiek omdat ik toen veel energie had en graag een sport wou doen waar ik dat in kwijt kon. Mijn vader heeft vroeger altijd aan atletiek gedaan en eigenlijk aapte ik zowel hem als mijn moeder een beetje na qua sporten (mijn moeder heeft paardgereden vroeger, iets wat ik ook jarenlang heb gedaan). Ik was vroeger nooit heel goed en ook niet heel fanatiek, maar heb het wel altijd al leuk gevonden. De jaren dat ik C-junior was werd ik eigenlijk beetje bij beetje steeds wat beter en mede daardoor ook steeds wel fanatieker.

Wat doe je allemaal bij/voor SAV?

Best wel veel eigenlijk, als ik het zo op een rijtje zet. Ik train zelf vier keer in de week (maandag, dinsdag, donderdag, vrijdag), geef training aan (op het moment) de A1-pupillen (maandag en woensdag) en de C-junioren (woensdag), regel en

ga mee met competities voor de groepen die ik training geef, regel de damescompetitie, zit in de jeugdcommissie, waarmee we o.a. de kampen en andere activiteiten organiseren, en wanneer ik tijd heb maak ik graag foto’s van de wedstrijden bij ons op de baan of bij andere wedstrijden waar veel SAV’ers mee doen.

Dat is nogal wat! Waar haal je de meeste voldoening uit en waarom? Is het cliché om te zeggen dat ik overal veel voldoening uit haal, maar alles op net een ander vlak? Zelf trainen en wedstrijden lopen spreekt denk ik vrij voor zich, dat is gewoon heerlijk om te doen, zeker als de prestaties positief uitvallen. De pupillen-trainingen geven me eigenlijk altijd wel een lach op m’n gezicht, ik vind het heerlijk om kinderen nieuwe dingen aan te leren en toch speels bezig te zijn. Zeker met A-pupillen, die net ook nieuwsgierig worden naar het waarom bij oefeningen en ook steeds kundiger worden. Daarentegen vind ik het ook fijn om over te kunnen schakelen naar de kleinere details en wat meer wedstrijd gericht training te kunnen geven bij de junioren. Die kennen de basis over het algemeen al, dus dan wordt het echt puzzelen waar we dingetjes kunnen verbeteren.

Iets als een pupillenkamp organiseren geeft me ook extreem veel plezier; het is eigenlijk altijd één groot plezier, ook al wordt er (door zowel kinderen als begeleiding) wat te weinig geslapen.

Fotograferen is daarnaast eigenlijk ook altijd een grote hobby geweest. Zo vind ik het superleuk om met een goede set foto’s te komen na een wedstrijd, en extra leuk als atleten/ouders daar positief op reageren. Dat is misschien het meest egoïstische van het rijtje, maar goed, wie wordt er nou niet blij van een reeks complimentjes?

Welke leeftijdsgroep vind je het leukst om mee te werken en waarom? Oeps, hier heb ik het in de vorige vraag al een beetje over gehad. Maar goed; zelf geef ik nu training aan de A1-pupillen en de C-junioren en ik vind dit eigenlijk een superfijne balans. Ik kan niet echt zeggen dat ik de ene groep leuker vind dan de andere, maar ik vind de groepen jonger dan A1 wel iets minder leuk omdat het bij hen nog erg veel sport-en-spel is en wat minder techniek, iets waar

de A’tjes juist een goede leeftijd voor hebben om daar echt mee te beginnen. Ik vind het leuk dat je hen echt dingen aan kan leren en toch nog wat van dat spelelement er in kan houden en ik vind het bij de C-junioren leuk om aan details te sleutelen en wat meer samen met de atleten te werken. Er is, hoe ouder de atleten worden, naar mijn idee steeds meer een feedback- en samenwerk-element in het spel, en dat heeft gewoon ook iets heel waardevols.

Wat zou je als trainster de kinderen mee willen geven?

Als trainster zou ik aan de kinderen mee willen geven dat het belangrijk is dat plezier en hard trainen hand in hand moeten blijven gaan en om te proberen daar de balans ook voor zichzelf in te houden. Trainingen worden leuk en licht wanneer de sfeer dat ook is, maar het is wel belangrijk om dat ene (of die twee) uurtjes in de week dat je dan komt trainen je ook echt wel een beetje de mindset hebt om te trainen. Ik hoop ook dat ze eraan denken dat het niet uitmaakt hoe “goed” je nou bent. Je bent er en je doet je best en dat vind ik al heel wat! Daarnaast, prestaties zijn ook niet alles, en hoe je presteert op je negende hoeft niks te zeggen over hoe je presteert op je negentiende. Ook wil ik nog meegeven dat ze er mogen zijn zoals ze zijn en om graag altijd zichzelf te zijn en niet bang zijn om daar voor uit te komen. Ik hoop dat ze voor zichzelf op durven te komen en open naar de wereld te kijken en op sportgebied blijven proberen en uitkijken dat ze zichzelf niet op laten slokken door een sport, maar ook om interesses en hobby’s er naast te houden.

Wat zijn jouw sterke eigenschappen (en wat je minder sterke)?

Ik denk dat een van mijn sterkere eigenschappen is dat ik makkelijk en graag de leiding pak en heel snel door heb hoe dingen (goed) kunnen werken. Dit is misschien ook juist daardoor een wat mindere eigenschap, omdat ik dan ook echt graag die leiding en controle wil hebben en wil hebben dat dingen volgens mijn logica gebeuren. Ik houd graag het overzicht, maar vergeet daarbij soms wat overleg of communicatie en neem niet altijd iedereen mee totdat ik een eindproduct heb. Doordat ik graag het overzicht houd en de dingen duidelijk op een rijtje heb, begin ik vaak

wel op tijd met dingen als competitie-indelingen of kamp-plannen, waardoor het niet allemaal meer last-minute hoeft.

Wat is jouw grootste passie?

Ik moet zeggen dat ik dit altijd een hele moeilijke vraag vind. Ik heb veel dingen die ik erg leuk vind en waar ik veel waarde aan hecht; de focus wisselt altijd een beetje.

Ik vind de atletiek erg leuk en vind het erg belangrijk dat jeugd zich goed kan ontwikkelen en het ook leuk vindt. Daarnaast vind ik sportfotografie geweldig. De lijn tussen ‘kunst’ en ‘journalistiek’ vind ik erg interessant en daar wil ik zelf dan ook mee gaan experimenteren.

Buiten de atletiek liggen mijn passies meer op creatief vlak: schrijven (ik droom er van ooit een boek uit te brengen of een film te schrijven/maken), tekenen en als deel van de LHBT+ gemeenschap vind ik het erg belangrijk dat iedereen vrij is te zijn wie ze zijn en dat er representatie is op ieder maar te bedenken vlak in media, film, literatuur, maar ook in sport. Ik weet niet of dat

telt als ‘passie’, maar het is iets waar ik veel waarde aan hecht en voor opkom.

Heb je nog doelen als atlete?

Doelen stellen heb ik altijd wel gedaan, maar ik merk ook dat het me vaak tegenzit en probeer het dan ook los te laten. Mijn 400m PR komt uit 2016 en ik zou die graag willen verbeteren, wat qua trainingen en verdere prestaties ook (makkelijk) zou moeten kunnen, maar ik denk dat dat idee, ook als ik het probeer te negeren, toch (te) veel achter in mijn hoofd spookt. Verder qua prestaties lijkt het mij heel gaaf om 1.65m te halen met hoogspringen. Dat nummer heb ik een aantal jaren niet gedaan omdat ik steeds last had van m’n knie als ik te veel sprong, maar ik heb nu een redelijke steady 1.55m en goede 1.60m pogingen. Maar eigenlijk is mijn grootste doel als atleet om heel te blijven en de plezier te houden. Het ideale zou voor mij zijn als ik zou kunnen trainen en wedstrijden zou doen zonder te veel over prestaties na te denken of mezelf te vergelijken met vorige versies van mezelf of anderen: dat is hét ultieme doel en ik denk ook de moeilijkste.

Welk nummer vind je het leukst om te doen?

Als we incourante nummers mee tellen, dan vind ik de 300m eigenlijk het allerleukst. Je kan er voluit op weggaan, maar hij is net te kort om echt zoals op die 400m de verzuring in te gaan. Kijkende naar de courante nummers, dan zijn het de 400m, hoogspringen en de 200m. De 400m en hoogspringen zijn eigenlijk een beetje frustrerend. Op de 400m hik ik steeds tegen de tijden die ik wil, en zou moeten kunnen, lopen en als je ook maar ergens te snel of langzaam loopt, kom je ergens anders in de knel, en met hoogspringen eindigt je wedstrijd altijd toch ergens in een lichte teleurstelling omdat je nou eenmaal pas klaar bent als je een hoogte niet haalt. De 200m is gewoon lekker voluit lopen zonder eigenlijk verzuring tegen te komen, dus dat vind ik gewoon ‘leuk’, maar de andere onderdelen haal ik meer voldoening uit.

Op welk prestatie als atlete ben je het meest trots en waarom?

Ik denk dat ik het meest trots ben op het feit dat ik nog steeds plezier heb in zowel trainingen als wedstrijden en ik ondanks een jaar in Engeland waar ik veel minder trainde en me, heel eerlijk gezegd, echt rot voelde, een 67’er op een 400m liep en een 47’ op de 300m, en dat die tijden ondertussen weer terug zijn naar rond de 60’ en naar de 42’. Ook ben ik stiekem heel erg trots dat ik nu 1.55m heb staan als PR met hoog. Dit omdat ik dat toen ik jonger was niet had durven geloven.

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Vooraan bij een Halsey concert. Nee, grapje. Zou wel leuk zijn. Ik weet het niet. Is het stom om te zeggen dat ik hoop blij te zijn? Dan maakt het me verder namelijk niet uit. Ik ga nu het laatste jaar van mijn bachelor in en ik vind het al moeilijk om te bedenken wat ik dáárna zou willen. Ik weet wel dat ik door wil blijven gaan met training geven en zelf sporten en dat ik hoop dat ik over vijf jaar daar

nog evenveel plezier uit haal. Ik zou het heel gaaf vinden om tegen die tijd professioneler bezig te zijn met atletiekfotografie, ik zou heel graag op NK’s als in-field fotograaf willen staan in plaats van voor de fun aan de zijkant. Buiten de atletiek om, want dat is natuurlijk ook niet alles, hoop ik tegen die tijd serieus bezig te zijn met een boek/ film/serie, geld te kunnen verdienen met schrijven of filmproductie. Ik hoop over vijf jaar op mezelf te wonen, al zou ik nu niet weten waar in de wereld, en een relatie te hebben. Maar goed, dat zijn allemaal dingen die ik hoop. Concreet weet ik het niet.

Na mijn middelbare school zei ik hierop vol zelfvertrouwen “met een gepubliceerd boek” en ondertussen ben ik met mijn droomstudie gestopt, studeer ik nu in een andere sector en heb nog niet eens de beginselen van een boek staan. Dus die plannen en dromen komen toch niet uit. Ik ben over vijf jaar blij, dat is waar ik mezelf zie.

“Ik ben over vijf jaar blij, dat is waar ik mezelf zie.”

Versterking gezocht!

Het afgelopen jaar hebben we weer een mooi aantal kwalitatief hoogwaardige wedstrijden kunnen en mogen organiseren. Zie hiervoor het verslag van onze eigen wedstrijden elders in dit blad.

Het baanseizoen werd als gebruikelijk afgesloten met de altijd gezellige clubkampioenschappen. Dit keer feestelijk afgesloten met een borrel en een hapje voor de vele vrijwilligers die deze wedstrijden mogelijk hebben gemaakt. Dank aan het bestuur voor het ontlasten van de kantine medewerkers tijdens deze afsluiting.

Dat al onze wedstrijden een succes zijn geworden is te danken aan de vele vrijwilligers die dan wel direct dan wel indirect hun bijdrage leveren. Te denken aan de schoonmaakploeg, de actieve vrijwilligers (coryfeeën) die eens per maand allerlei klussen doen op het terrein, de EHBO’ers, het bestuur, kantinemedewerkers, trainers en begeleiders, juryleden, scheidsrechters, starters, ET en EDM-bedieners, baanploegen, secretariaat, etc. etc. etc. Een hele lijst. Al deze mensen zijn nodig om wedstrijden goed te laten verlopen.

Zoals vele ouders en familieleden tijdens de clubkampioenschappen hebben mogen ervaren dragen al deze mensen bij aan het soepel doen verlopen van de wedstrijden. Om dit voor de komende jaren te kunnen waarborgen is nieuwe aanwas van vrijwilligers hard nodig. Tijdens de laatste wedstrijd van het jaar mag je als ouder/ begeleider met je kind mee naar het onderdeel. Tijdens competitiewedstrijden is dit niet mogelijk. Er is nog wel een mogelijkheid om tijdens de wedstrijden toch met je neus bovenop de onderdelen te staan en te genieten van jouw dochter of zoon en andere talenten. Dat kan namelijk wanneer je jurylid bent. Zonder juryleden kunnen er geen wedstrijden worden georganiseerd en dat is toch wat echt niemand wil. Na een korte introductie kan je dus nog meer van deze mooie sport genieten.

Naast juryleden zijn wij ook op zoek naar mensen die kunnen assisteren bij de ET (elektronische tijdwaarneming) en de EDM. Ook de kantine kan meer ondersteuning gebruiken. Iedereen wil

tenslotte een hapje en een drankje tijdens de wedstrijd. Hoe meer mensen er zijn, des te meer er gerouleerd kan worden zodat niet altijd dezelfde mensen in touw zijn. Zo kunnen de atleten zich blijven ontwikkelen en genieten van deze mooie sport.

MAAR DAAR HEBBEN WIJ JULLIE WEL HARD BIJ NODIG. MELD JE NU NOG AAN BIJ FONS MOK, 06-53696943, WOC@SAVATLETIEK.NL

In oktober 2020 bestond SAV 70 jaar. Natuurlijk konden we dat niet vieren door Corona. We hoopten op een herkansing in 2021. In juni dat jaar staken Gerwin en ik (Lilian) de koppen bij elkaar. Eerst maar eens extra enthousiastelingen vinden, want wij wisten van 10 jaar geleden nog hoeveel tijd er ging zitten in het organiseren van een feestdag en -avond.

Jennefer en Addis wilden ons graag komen helpen. Elke twee weken hadden we overleg, want oktober was immers al snel. Uiteindelijk hebben we het succesvolle programma van 10 jaar geleden gekopieerd met wat nuance verschillen.

De voorpret was al zo leuk. Wij zagen het al helemaal voor ons. Een mooi programma, mooie mensen om het feest te vieren, maar dan nog het weer....

Wat werden wij verrast met prachtig weer. In alle vroegte werden de stormbanen voor de jeugd opgezet. Boels werkte niet echt mee, want het bestelde aggregaat stond niet klaar en kon ook niet worden geleverd. De vasthoudendheid van Gerwin maakte dat Boels uit een andere vestiging een aggregaat naar ons toe liet brengen. Dit was een redelijk stressvol moment, want wij zagen de jeugdactiviteiten al in rook opgaan.

De steps voor de steppenrace werden ook vroeg op de baan geleverd en meteen door de organisatie uitgeprobeerd en goedgekeurd.

En in de kantine werden de voorbereidingen getroffen voor de officiële receptie. Versieringen, belegde broodjes voor alle vrijwilligers en installatie van de fotobooth.

Rond het middaguur ging onze feestelijke dag van start. De kinderen werden in groepjes langs alle hilarische en prachtige spellen geloodst, met als klap op de vuurpijl een foto met steratleet Nadine Visser. Het was geweldig om die stralende koppies te zien toen ze met hun held op de foto mochten. Maar het was ook geweldig dat Nadine hier aan mee wilde werken en met engelengeduld prachtig op elke foto stond. De organisatie had ook Lieke Klaver uitgenodigd, maar zij was op dat moment aan het genieten van een welverdiende vakantie.

De officiële receptie, met officieel genodigden, denk hierbij aan ereleden, burgemeester en wethouder en sponsoren, hebben we laten starten tijdens de jeugdactiviteiten en de steppenrace. Het leek ons leuk als de genodigden de goede sfeer op het terrein zouden zien en voelen. Dat lukte goed doordat we de receptie buiten konden houden.

De steppenrace werd een uitdagende competitie. Diverse estafette teams hadden zich ingeschreven en deden vol overgave mee. Mooi om te zien hoe een wedstrijdelement de SAV-er tot het uiterste drijft.

’s Avonds werden alle (oud) SAV-ers in het Verenigingsgebouw Tuf verwacht voor een geheel verzorgde feestavond. Wat was het geweldig leuk om elkaar weer te zien en te spreken.

De organisatie heeft enkel positieve berichten gehoord gedurende de dag en avond. En dat is een fijne bevestiging dat we het goed hebben gedaan.

Onze grote dank gaat uit naar alle vrijwilligers die deze onvergetelijke dag samen met ons mogelijk maakten. Zonder hen was het niet gelukt.

Addis, Jennefer, Gerwin en Lilian

Vasco Mosselman

Ook dit jaar was er weer een juweeltje! De nog maar 16-jarige Vasco Mosselman wist op 7 mei in Lisse na een ijzersterke race over 1000m het al 25 jaar oude clubrecord van Gertjan Reus (gelopen bij de A-junioren, nu U20) te verbeteren. Vasco

passeerde daar de finish na 2.32.37 waar Gertjan in 1997 in Krommenie een tijd van 2.33.28 op de klokken had gezet. Wat weet Gertjan zich hiervan nog te herinneren en hoe heeft Vasco het ervaren (en wat zijn zijn doelen voor de toekomst)?

versus Gertjan Reus

Vertel eens wat over jezelf:

Gertjan Reus is een 43-jarige Ieraar geschiedenis. Ik sta ondertussen al meer dan 20 jaar voor de klas, tegenwoordig in Alkmaar. Ik ben getrouwd en heb twee zoons, van 10 en 6. We wonen in Koedijk. In de jaren ’90 trainde ik in de middenafstandsgroep van Cees Meijer.

Ben je nog lid van SAV?

Nee, terwijl ik vroeger zeker wist dat ik tot aan mijn dood bij SAV zou blijven. Maar toen ik geschiedenis ging studeren kwam ik zulke leuke mensen tegen waardoor atletiek op de tweede plaats kwam, en al snel op de derde, vierde etc.. Ik ben in de afgelopen jaren nog een periode lid geweest van Hylas, misschien uit nostalgie. Maar mijn hart is wel altijd bij SAV gebleven. Als ik naar mijn ouders ga, die nog steeds in Grootebroek wonen, kijk ik altijd met weemoed naar de atletiekbaan en weet ik altijd wel een leuke anekdote aan mijn kinderen te vertellen.

Welke onderdelen beoefende je toen je nog lid was van SAV en wat had je voorkeur?

Ik vertel mijn kinderen dat ik eigenlijk nergens goed in was, maar alleen maar hard kon rennen. Als Junior D en C probeerde ik nog wel eens een meerkamp te doen, dat was altijd een grote teleurstelling. Toen ik B junior werd was de meerkampgroep te groot en ik was nog te jong om bij de langeafstandsgroep te gaan. Toen Cees Meijer een speciale middenlangeafstandsgroep begon sloot ik daar al snel bij aan. Dit was een hele goede keuze. Niet alleen paste de onderdelen bij mij, de mensen uit die groep werden al snel mijn vrienden:

Gertjan Reus

Helen Hofstede, Sven de Vries, Niels Slagter, Marcel de Wit en Katinka Laan. Uiteindelijk werd vooral de 800m mijn favoriete afstand, maar alles er omheen vond ik ook leuk om te doen.

Wat waren je opvallendste prestaties? Ik heb als junior A het clubrecord op de 800 meter, ook bij de senioren, destijds aanzienlijk verbeterd. Ik liep bij een competitiewedstrijd in Leiden met de ‘snelle mannen’ mee en kon tot de finish prima mee. Mijn eindtijd was een verbetering van mijn eigen PR met 3 seconden. Ik liep daar 1.52.24 volgens mij.

Sport je nog steeds en zo ja, wat doe je nu?

Ik ga nog steeds heel graag hardlopen. Dat vuur brandt nog steeds, ik heb er ook nog steeds moeite mee om voorbij gelopen te worden. Dan gaat er ergens een vuurtje branden waardoor ik harder wil (en mijzelf meestal te pletter loop). Verder mountainbike ik regelmatig met mijn oudste zoon.

In 1997 liep je in Krommenie als A-junior op de 1000m met 2.33.28 een clubrecord. Wat herinner je je daar nog van?

Ik dacht eigenlijk dat ik daar sneller had gelopen, maar dat blijkt als senior in Heiloo te zijn geweest (en dat record staat (nu) nog!) Ik herinner me de wedstrijd nog wel. Ik kwam graag in Krommenie en heb daar meestal wel goed gelopen. Het was een warme dag en er waren heel sterke deelnemers, waaronder Bram Som. Hij is later Europees Kampioen geworden op de 800 meter. Ik baalde er wel van dat hij meedeed, want ik kon nooit van

hem winnen. Ook dit keer niet. De race verliep eigenlijk wat te langzaam omdat niemand echt kopwerk wilde doen. 400 Meter voor het einde kon ik mijn zenuwen niet meer bedwingen, wat mij wel vaker overkwam. Ik voelde mij ijzersterk en versnelde zo goed als ik kon. Ik wist zeker dat niemand mee kon komen. In de laatste bocht kwam Bram Som er echter genadeloos hard overheen, gevolgd door nog twee anderen. Met mijn eindtijd was ik best tevreden maar ik baalde evengoed omdat er meer in had gezeten als ik mijn zenuwen had weten te bedwingen.

Wat vind je ervan dat Vasco Mosselman je clubrecord heeft verbroken?

Dat werd wel eens tijd! Ik denk dat we met de middenafstandsgroep de juiste weg in zijn geslagen. Als ik zie wat voor fantastische tijden er de afgelopen jaren gelopen zijn, is het een wonder dat die tijd nog steeds stond. Het helpt natuurlijk ook wel mee dat een 1000 meter een beetje een incourante afstand is, er zijn niet zo heel veel

wedstrijden in. Ik ben benieuwd wat voor tijden Vasco in de nabije toekomst gaat lopen. Dat hij het als junior B al heeft weten te verbeteren belooft veel goeds!

Heb je nog tips voor Vasco?

Mijn enige tip is er vooral van te genieten. Dat vergat ik zelf nog wel eens. Met kampioenschappen komt spanning en stress om de hoek kijken en vergeet je nog wel eens dat het ook vooral leuk moet zijn.

Hoe kijk je op je SAV tijd terug?

Mijn herinneringen aan SAV en onze trainingsgroep zijn eigenlijk één grote anekdote met fijne herinneringen en mooie prestaties. We hebben zoveel meegemaakt, zowel op de atletiekbaan als daar buiten. Daar kijk ik nog steeds met heel erg veel plezier op terug. De mooiste herinneringen zijn misschien wel de trainingskampen die georganiseerd werden in Frankrijk en Portugal. Maar net zo geslaagd waren de leuke avonden die we met onze trainingsgroep hebben doorgemaakt.

Vasco Mosselman

Vertel eens wat over jezelf:

Mijn naam is Vasco Mosselman, ik ben 16 jaar en kom uit Grootebroek. Ik woon bij mijn ouders thuis en heb twee zussen waarvan er een uit huis is. Dit jaar ga ik starten met de opleiding HTV (Handhaving, Toezicht en Veiligheid) in Amsterdam. Wat ik uiteindelijk wil worden is nog een groot vraagteken, maar een sportcarrière is altijd welkom.

Hoe lang doe je al aan atletiek en is dat altijd bij SAV geweest?

Ik ben in 2012 begonnen met atletiek bij SAV, waarvan ik nu al ruim 4 jaar bij de MILA-groep train onder leiding van John Boogaard. Ik denk er wel eens over na om naar een professionele loopgroep te gaan om daar door te groeien tot een nog betere atleet. Het lijkt mij namelijk wel wat om nieuwe

mensen te leren kennen en elkaar beter te maken, maar zover is het nog niet.

Hoe vaak train je in de week?

Ik train gemiddeld vier keer per week. Het ligt er aan waar ik in het seizoen zit en natuurlijk heb je ook te maken met blessureleed. Ik train drie keer op de baan waarvan er twee looptrainingen zijn en een kracht. Buiten de baan om probeer ik nog twee trainingen te pakken die altijd verschillend zijn. Soms pak ik de fiets, maar vaak de loopband of een duurloop.

Hoe heb je je recordrace beleefd?

Ik heb dit seizoen maar één keer de 1000m gelopen en dat was bij de wedstrijd om de Ter Specke Bokaal in Lisse. Het is een afstand die ik niet vaak meepak. Ook was het mijn eerste wedstrijd waar ik tegenstand had, dus ik moest er wel een beetje inkomen. De wedstijd zelf verliep heel makkelijk en ik kon van de laatste 400m een lange sprint maken. Voor het eerst kon ik toen ondanks de zware verzuring, je voelde het je benen instromen, doortrekken. Het gevoel om echt dood te kunnen gaan gaf mij veel vertrouwen voor het aankomende baanseizoen.

Welke afstanden loop je nog meer?

Ik loop meestal de 800m of 1500m.Dit seizoen heb ik me vooral gefocust op de 800m omdat ik kans had op een plek in de ploeg voor het EK U18 in Jeruzalem. Alles leek de goede kant op te gaan, maar in de races had ik vaak pech waardoor ik net teveel verloor en telkens een paar honderdste boven de limiet kwam te zitten. De 1500m heb ik een beetje links laten liggen, maar die wil ik volgend jaar wel weer oppakken en mee verrassen.

Is de 1000m je favoriete onderdeel?

De 1000m is een lekkere afstand voor mij. Ik heb veel snelheid en inhoud waardoor het mij na zo’n 800m nog lukt om nog meer aan te zetten tot aan de finish.

Wist je van het clubrecord van Gertjan Reus af en ken je Gertjan?

Ik wist wel van het clubrecord af maar was er niet veel mee bezig. Achteraf hoorde ik dat ik ze beide had verbeterd (U18 en U20). Ook dit gaf me een

sterk gevoel dat er voor zorgde dat ik meer wou en zo weer meer motivatie kreeg. Zelf ken ik Gertjan niet en ik weet ook niet veel over hem. Ja, alleen dat hij hard kon lopen haha.

Wat zijn je doelen voor volgend jaar? Mijn doelen voor volgend seizoen zijn vrij eenvoudig: ik wil elk NK winnen. Dat klink makkelijk gezegd, maar ik heb die tweede plek inmiddels wel gezien. Ik wil titels en niet meer de nummer twee zijn waar ik al 3 seizoenen sta. Zelf stel ik altijd een extra doel voor een wedstrijd die ik voor mezelf hou. Negen van de tien keer haal ik die niet omdat ik de lat altijd (te) hoog leg. Maar als je hem dan een keer wel haalt, dan pas ben ik echt tevreden. Het kunnen stunten en iedereen het nakijken geven, dat vind ik mooi.

“Zelf ken ik Gertjan niet en ik weet ook niet veel over hem. Ja, alleen dat hij hard kon lopen haha.”

Hoe denk je dat te bereiken? Gewoon keihard trainen en heel blijven, dan kom ik al een heel end.

Wat zijn voor jou de leuke momenten bij SAV?

Er zijn super veel mooie momenten die ik heb meegemaakt bij SAV, maar ik ben vooral heel dankbaar voor de gezellige sfeer in de MILA-groep. Ook ben ik heel dankbaar dat John de tijd voor mij neemt om schema’s in elkaar zetten als ik er om vraag. Het lijkt een kleine moeite maar hij doet het wel voor mij. Juist deze kleine dingetjes geven mij weer motivatie om ook zelf hard te trainen en met het landelijke niveau mee te groeien. En ook al zit ik dan niet bij een professionele loopgroep, het lukt wel gewoon om dat niveau te bereiken wat mij ook blijft verbazen.

Mastertraining

Ruim tien jaar geleden werd er tijdens een seniorencompetitie een opmerking geplaatst door Laura, Linda en Lillian: “als we allemaal 35* zijn dan starten we samen een mastercompetitie ploeg op”.

Na een aantal jaar werd dat werkelijkheid, dit wel zonder Laura. Zij bleef haar trainingsgroep bij Phanos trouw. Op zondag 13 mei 2018 sloten de dames (Yvette, Carla, Esther, Mirjam, Linda en Lillian) zich voor de eerste keer bij de heren masters aan (wisselende samenstelling). Wat een geweldige sfeer heerste er tijdens deze wedstrijden. Tijdens de tweede wedstrijd van de dames sneuvelde het ene na het andere clubrecord. Het eerste jaar werd voor ons gelijk een enorm succes, want wij plaatsten ons als elfde voor de finale wedstrijd in september. Na de finale wedstrijd was het zeker: we staan er volgend seizoen weer! Dit laatste gold ook voor herenploeg.

In 2019 gingen we weer met alle vertrouwen en energie de wedstrijden in. Deels met de oude ploeg, maar ook met een aantal nieuwe atleten. Het werd een enorm succes voor de herenploeg die zich opnieuw voor de finale wist te plaatsen, de damesploeg kwam helaas net te kort.

Uiteindelijk kom je bij de technische nummers toch tot de ontdekking dat je wat specifieke training mist. De techniek beheers je nog wel, maar het stukje kracht/lenigheid/coördinatie ontbreekt nog om jezelf te kunnen blijven verbeteren. Vandaar dat wij (Jennefer en Lillian) op het idee kwamen om een mastertrainingsgroep op te gaan starten. Na wat navraag door Jennefer bij (oud) atleten en ouders die langs de lijn staan om hun kind aan te moedigen, bleek dat er daadwerkelijk interesse was. Zelfs van atleten die al jaren niet meer de atletieksport hadden beoefend.

De atleten waren er en nu nog een trainer. Jennefer kreeg te horen dat Oscar misschien nog wel ruimte had. Zij benaderde hem en hij gaf te kennen daar wel interesse in te hebben. Zo was de eerste training op de donderdagavond een feit. De eerste training was voor de meeste van ons wel weer erg

onwennig. Zelfs het lichaam moest weer even aan deze andere belasting wennen. De welbekende corona perikelen zorgden voor wel trainen, niet trainen, wel of toch weer niet. Hierdoor had het seizoen 2020/2021 niet de ideale voorbereiding waarop wij hadden gehoopt. Ook het seizoen 2022 begon met een kleine onderbreking, maar daarna mocht er weer ’s avonds door de 35+ getraind worden.

Tijdens onze trainingen kunnen de volgende onderdelen langskomen: hoog- en verspringen, kogelstoten, discus- en speerwerpen, hordenlopen, sprint, medicine bal werk etc. Via de Whatsapp (ja, wij masters maken daar ook volop gebruik van) bespreken we altijd welke onderdelen we willen gaan doen. Oscar maakt daar dan een passend programma voor. Er passeren zelfs oefenvormen de revue die wij als masters nog nooit hebben gedaan! Ook voor ons is het nog leuk om nieuwe dingen te leren.

Na een aantal trainingen hebben we toch besloten om de training te verplaatsen naar de vrijdag. Dit kwam voor de meeste van ons beter uit. We hebben een zeer diverse groep van atleten. Atleten die de sport al vanaf jongs af aan beoefenen maar ook atleten die op latere leeftijd kennis hebben gemaakt met deze sport. Tijdens de trainingen heerst er een ontspannen, gezellige sfeer. Mocht je nu na het lezen van dit stukje denken “dit is iets voor mij”! Je kunt je altijd bij ons aansluiten op de vrijdagavond om 18.30 uur.

*In de atletiek bereik je de masterklasse op de dag dat je 35 wordt.

Dankjewel René

Na ruim 22 jaar lang vrijwel iedere zaterdagochtend training te hebben gegeven aan René’s Bagger Bende, nam René de Ruiter op 13 augustus 2022 tijdens een feestelijke dag afscheid van zijn trainingsgroep én Het Streekbos.

Een rekensommetje leert dat hij zijn pupillen in al die jaren in totaal zo’n 60.000 km door het bos heeft laten lopen en rennen. Anderhalf keer de wereld rond... Verbazingwekkend.

Een onderdeel van het programma op die feestelijke 13e augustus, was het afnemen van een interview met René. Hierbij een weergave van dit gesprek en aldus een nadere kennismaking.

“Ik heb nooit een training voorbereid. Ik zorgde dat ik ruim op tijd aanwezig was, probeerde de stemming onder de atleten te peilen, schatte de weersomstandigheden in en visualiseerde gedeelten van het bos. Mijn gevoel en intuïtie kregen vervolgens de vrije loop. Op deze wijze

heb ik de R.B.B.-ers maar ook mezelf altijd laten verrassen. Daardoor heb ik het zo lang kunnen volhouden.

Ik ben geboren in Velsen-Noord en getogen in Amersfoort. Ik heb vanaf mijn jeugd jarenlang gehandbald, maar blessures noopten me met deze mooie sport te stoppen. Een kennis bracht me in contact met de atletieksport op Birkhoven in Amersfoort en al snel besloot ik de jeugd te gaan begeleiden en behaalde ik mijn diploma. Op speelse wijze bracht ik ze discipline en liefde voor de atletiek bij. Diezelfde werkwijze heb ik hier in De Streek bij de recreanten toegepast.”

Nou dat is je gelukt René. En niet alleen in het bos of op de baan. Ooit organiseerde je, op een steenkoude zaterdag in januari, voor ons een ‘Driekoningen-dag’. Onder leiding van een deskundige gids maakten we een wandeling door de Haringstad, beleefden we enkele sfeervolle uurtjes in Het Wapen van Urk en togen tot slot naar je woning aan de Breedstraat. Om in

Driekoningen-termen te spreken: “Wij waren de koning te rijk!” En daar gebeurde het... Je deelde pennen en papier uit en gaf de aanwezigen de opdracht hun ‘Driekoningen-gevoel’ te beschrijven. Hè, wat nu?

Maar doordat je ons op speelse wijze in de juiste stemming had gebracht, werden er ware juweeltjes naar voren gebracht. Onvergetelijk. René vervolgt:

“Het noordwestelijke deel van Het Streekbos was mijn favoriete trainingslocatie. Aan de zuidelijke kant daarvan ligt een heuveltje van hooguit twee meter hoog, jullie Westfriezen noemen dat een ‘kluggie’. Mij deed het enigszins denken aan de Utrechtse Heuvelrug. Ik heb me altijd thuis gevoeld in Het Streekbos; een rijk bos met een wisselende ondergrond. Daardoor kon ik mijn trainingen altijd variëren. Ik heb genoten van jullie als ‘zaterdaggroep’; ook al begrepen jullie mijn opdrachten niet altijd. Niet te beroerd om door een laag sneeuw te hollen of het water van de zwemplas in te springen. Ook buiten het lopen om onderhielden we mooie contacten. Samen mosselen eten, een wedloop rond het Egboetswater of golfen in mijn tuin in Oostwoud. Geweldig!”

Vanaf medio september 2022 zijn René en zijn partner Yvonne de trotse bewoners van een prachtig landhuis in het Franse Rochetaillée. We wensen hen heel veel én heel lang woonplezier toe.

René, heel hartelijk dank voor die honderden (circa 1100...) fijne trainingen in ons Streekbos. We hebben je als trainer én als mens mogen leren kennen. Dat was een bijzonder genoegen.

Tot slot een anekdote met een knipoog:

Bij thuiskomst van Het Streekbos ontspon zich regelmatig het volgende gesprekje:

“Hoe was de training René?”

“Ze hadden er weer niks van begrepen Yvonne!” “Hoe had je het dan uitgelegd René?”

Vervolgens deed René de ‘ins and outs’ van een loop- of trainingsvorm uit de doeken, waarop Yvonne reageerde met: “Zoals je het mij uitlegt, zou ik het ook niet begrepen hebben...”

Namens de dankbare R.B.B.-ers, Gerrit Besseling.

“ik heb genoten van jullie als ‘zaterdaggroep’; ook al begrepen jullie mijn opdrachten niet altijd”

Bestuur en Commissies

Hoofdbestuur

Voorzitter Penningmeester Secretaris Onderhoud baan Algemeen lid Algemeen lid

Ledenadministratie Administrateur

Wedstrijden thuis Voorzitter

Wedstrijden uit Pupillen en jun-CD

Commissies

Accommodatie/materiaal Activiteitencommissie Glossycommissie Jeugdcommissie Jurycommissie Kantinecommissie Loopevenementen Medische commissie Schoonmaakcommissie

Sponsorcommissie Technische commissie Vertrouwenscontactpersoon Wedstrijdorganisatiecommissie

Algemeen

Inlichtingen Lief en leed Webmaster

Naam Ruud Wierenga Koen Selie Mirjam de Boer Willem Dudink Brenda Roet Vacant Tom Beertsen Fons Mok

E-mail

voorzitter@savatletiek.nl penningmeester@savatletiek.nl secretaris@savatletiek.nl

ledenadministratie@savatletiek.nl woc@savatletiek.nl

Jennefer de Haas-Baars

Tames van Zwol Kjell Heinsius Margreet Broersen Jennefer de Haas-Baars Theo van Zanen Esther Dodeman Wouter Meijerink Vacant Margreet Broersen Vacant

Gerwin Struijs Vacant Fons Mok Margreet Broersen Margreet Broersen Marica Onos

inschrijvenpupillen@savatletiek.nl activiteitencommissie@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl jeugdcommissie@savatletiek.nl savjurytheovanzanen@gmail.com wmeijerink@hotmail.com tc@savatletiek.nl woc@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl webmaster@savatletiek.nl

Voor actuele informatie verwijzen wij je naar de website www.savatletiek.nl, of scan de qr-code

COMPETITIEFOTO’S

Meisjes pupillen A2 - tweede plaats in pupillenfinale

Huldiging NK medaillewinnaars