De Sprinter 2019

Voorwoord Inhoudsopgave

Voor

woord

In memoriam: Dick Duin (1972-2019)

Het belang van een sportmassage De hoogtepunten van 2019

De scheidende en de nieuwe wedstrijdsecretaris

Duizendpoot Rien Broersen: de vereniging is van ons allemaal! Fons Mok, de nieuwe wedstrijdsecretaris Historie van het crosscircuit

Esther Veldhuis: hoe modderiger des te leuker Onweer: zo blijf je ook buiten veilig Wil Groot en Coby Appelman willen ook als 80-jarigen nog hardlopen Anneke Haan-Purmer versus Jennefer de Haas-Baars De Tien van Sjoerd de Roos Jongens mini pupillen De toppers van de toekomst Gezocht Vrijwilligers!!!!

Tom Beertsen: plezierig samenwerken bij SAV SAV is trots! Cees Meijer, inmiddels goed voor meer dan 100 NK medailles! Waar moet je op letten als je hardloopschoenen gaat kopen? Bestuur en commissies

03 04 05 06 20 22 24 26 28 30 32 34 38 42 44 49 50 52 54 57 59

Het is begin september als ik dit schrijf; we hebben een bewogen zomer achter de rug en nog een mooie nazomer te gaan.

2019 bracht SAV vreugde en verdriet. Vreugde vanwege de goede resultaten die onze atleten, jong en oud, recreant en wedstrijdatleet, dit jaar hebben neergezet. We zijn wellicht niet een grote vereniging, maar wel één met toppers. Jullie doen mee aan regionale wedstrijden, aan Nederlandse kampioenschappen, aan Europese kampioenschappen en een enkeling deed zelfs mee aan de wereldkampioenschappen die in Doha zijn gehouden.

Verdriet kwam dit jaar onverwacht door het overlijden van onze secretaris, Dick Duin. Naast secretaris was Dick ook betrokken bij de wegwedstrijden en crosses en liep hij z’n rondjes op de baan.

Teleurstelling kenden we ook door het vertrek van een aantal trainers. We willen hen nogmaals bedanken voor hun jarenlange inzet voor onze mooie vereniging.

Het vervangen van die trainers blijkt niet heel eenvoudig te zijn. Op het moment van schrijven zijn we nog steeds zoekende naar permanente vervangers.

Zonder vrijwilligers kan een vereniging niet bestaan en ik merk dat er steeds meer druk komt te staan op een steeds kleiner wordende groep vrijwilligers. Dus hier volgt net als elk jaar nogmaals de oproep om je aan te melden voor een commissie, het bestuur, als jurylid, als trainer of voor hand- en spandiensten. Het kost je wellicht een paar uur per maand van je kostbare tijd, maar je maakt het wel mogelijk dat we kunnen blijven bestaan en dat we 500 atleten kunnen laten sporten bij SAV.

En als ik op de baan aanwezig ben en zoveel blije, bezwete gezichten zie, weet ik waarvoor ik het doe.

En ik doe het met plezier.

Deze uitgave is gemaakt door de glossycommissie, bestaande uit Margreet Broersen, Marjo de Jong, Marica Onos en Gerwin Struijs met bijdrage van Jeanette van Tellingen.

Met dank aan de fotografen Tamara Boneschansker, Yvette Bot-Vleerlaag, Margreet Broersen, Oscar van Crimpen, Roy Gorres, Coverbeeld Erik van Leeuwen, Fons Mok, Bjorn Parée, Sandy Ponne, Sjoerd de Roos, Leonie Wierenga, Theo van Zanen en de ons onbekend gebleven makers van een foto.

Teleurstelling was er ook door het niet door gaan van het Westfries Atletiek Gala, waarvan een aantal vrijwilligers veel tijd in de voorbereiding hadden gestoken.

Over vrijwilligers gesproken; net als elke andere vereniging kan SAV ook niet zonder vrijwilligers.

Voor een wedstrijd bijvoorbeeld hebben we o.a. mensen nodig die het organiseren, mensen die de inschrijving verzorgen en uitslagen verwerken, juryleden, kantinemedewerkers, terreinmedewerkers en nog veel meer.

Voor de ene atleet is het doel om de conditie op peil te houden, de andere streeft naar een EK, WK of zelfs de Olympische spelen. Maar allemaal doen we het om plezier te hebben, dus laten we met z’n allen vooral veel lol hebben in onze ‘moeder der sporten’.

Tot ziens op de baan, bij de crosses of bij de wegwedstrijden.

Ruud Wierenga (voorzitter)

IN MEMORIAM: DICK DUIN (1972-2019)

Het belang van een

sportmassage

Wat is een sportmassage?

De sportmassage is een krachtige massage die bedoeld is om het lichaam weer in balans te krijgen. Er is bij deze massage extra aandacht voor de spieren, waarbij er gebruik wordt gemaakt van diepe en langzame massagetechnieken.

Deze speciale bewegingen zorgen voor reacties in het lichaam die het spierherstel moeten bevorderen. Het verbetert de bloedcirculatie waardoor afvalstoffen, pijn en vocht sneller kunnen worden afgevoerd. Zo kunnen blessures worden hersteld en voorkomen.

mensen die klachten hebben door overbelasting, stress of een verkeerde houding, kan de massage daarom ook heel nuttig zijn. Het laat de spanning en stress uit het lichaam vloeien en vermindert hierdoor de pijn.

Tips voor een sportmassage

Er wordt wel eens gezegd dat niemand onmisbaar is, maar als er iemand wordt gemist als Dick Duin, dan is dat een heel groot gemis.

Een duizendpoot, secretaris van SAV en ook lid van de wedstrijdcommissie, waar hij veel werk voor verzette.

om zullen wij hem vreselijk missen.

Als atleet geen lichte loper, maar wel een met een groot duurvermogen. De laatste tijd werd hij stevig onder handen genomen om zijn technisch loopvermogen te verbeteren, maar we zullen helaas nooit weten of het resultaat heeft gehad.

Veel heeft Dick betekend voor het realiseren van de nieuwe baan en ook voor de nieuwe kantine.

Het omgaan met mensen was typerend voor hem, goed luisteren naar de wensen van de leden en kijken naar de mogelijkheden die binnen het budget lagen. Geen gemakkelijke klus, maar dit heeft hij met de bouwcommissie met verve volbracht. Ook daar-

Maar voor Gerrie, de kinderen Daphne en Ruben, die een man en vader moeten missen op een moment dat zij hem hard nodig hebben. Een arm om haar schouder, een knuffel voor de kinderen die op een leeftijd zijn dat de wereld voor hun open gaat, die nu juist zijn steun nodig hebben, daar zijn geen woorden voor.

Dit zijn dingen die niet eerlijk zijn, om zo kort na het overlijden van zijn moeder zo’n mooie man te moeten missen. Een man en vader, eerlijk en oprecht, die je steunt en voor je vecht.

Maar nu samen alleen verder moeten, al is dat wel met de wetenschap dat andere mensen een ander leven hebben gekregen dankzij het doneren van zijn organen, wat dit verlies zo heel bijzonder maakt!

Dirk Rood

Voor wie is een sportmassage?

In principe is een sportmassage bedoeld voor mensen die vaak sporten. De massage kan echter ook heel geschikt zijn voor een niet-sporter, denk aan mensen die door bijvoorbeeld hun werk of hobby spiergerelateerde klachten hebben.

De sportmassage heeft namelijk ook een ontspannende werking op het hele lichaam. Voor

Wanneer je een sportmassage neemt is het handig om een aantal dingen te weten. Deze zal de masseur ongetwijfeld ook aan je vertellen. Het is na een sportmassage heel belangrijk om veel water te drinken. Alle opgehoopte afvalstoffen komen namelijk vrij door de massage en deze moeten worden afgevoerd. Doordat de afvalstoffen vrijkomen kan het ook zijn dat de pijn in bepaalde spieren eerst wat heviger wordt, om vervolgens af te nemen.

Mocht je vragen hebben of je willen laten behandelen, kun je contact opnemen met Gerwin Struijs, Sportmasseur, tel.nr.: 0652718969.

Effecten van een sportmassage

Een sportmassage wordt dus toegepast om het herstel van spieren te bevorderen, pijn weg te nemen of stress te verminderen. Het zorgt voor een betere bloedcirculatie en stofwisseling. Ook kan de sportmassage leiden tot een betere nachtrust, een meer positieve mentale toestand en betere spierspanning.

Een verbeterde doorbloeding.

Een verbeterde toe- en afvoer van de verschillende weefselvloeistoffen, zowel intracellulaire vloeistof als extracellulaire vloeistof, vloeistof van de bloed- en lymfevaten.

Een verhoging van de permeabiliteit (doorlaatbaarheid) van de vaatwand.

Een verbeterde stofwisseling (mede door de verbeterde doorbloeding).

Een verbeterde spierfunctie (door de verbeterde spierdoorbloeding en door beïnvloeding van de spiertonus).

Een algemene invloed op het welbevinden (krachtgevoel, vermoeidheid, verdieping van de ademhaling, slaapbevordering, stemming en psyche).

Psychisch effect.

De hoogtepunten van 2019

Op 13 januari vond in de Hoornse schouwburg Het Park voor de 25ste keer de Westfriese sportverkiezing plaats. Nadine Visser was genomineerd bij de vrouwen en werd deze keer boven schaatsster Irene Schouten verkozen tot sportvrouw van het jaar. Fons Mok stuurt al heel lang foto’s in en zag zijn foto van Laura van Langen op weg naar de nationale titel op de 1500m steeple beloond met de hoogste eer van de vakjury.

Op 19 januari werd in het Apeldoornse Omnisportcentrum een lange periode van NK’s geopend met de indoor D-spelen. Hier verraste Aaron Ponne vriend en vijand met een gouden kogelstoot van 12.16m, bijna 2m verder dan zijn pr! Ook op Jinte Braas stond er geen maat. Zij was in 1.41.28 over tuigend de beste op de 600m. Schitterende prestaties ook van Vasco Mosselman die met dikke pr’s tweemaal zilver scoorde en wel met 1.41.35 op de 600m en een paar uur later met 3.02.74 op de 1000m.

Op 20 januari mochten de C-junioren hun kunnen tonen en was het wel een beetje balen

voor Damanja Reus. Met een prachtig pr van 10.93m zette ze bij de MJC1 namelijk de derde beste afstand neer, maar iemand anders liet dezelfde afstand opmeten en omdat die een betere tweede stoot had, moest Damanja genoegen nemen met plaats vier. Die vervelende plaats was ook weggelegd voor Debora van Langen, maar dan voor haar 2.28.04 op de 800m.

Het masterkampioenschap werd op 2 en 3 februari een succesvolle voor de SAV-atleten en dan vooral voor Mirjam de Boer. Mirjam overtrof zichzelf op alle fronten en kreeg voor haar pr’s van 2.47.36 op de 800m en 5.23.40 op de 1500m bij de V55 tot tweemaal toe de gouden medaille omgehangen. Een gouden aanvulling van zijn inmiddels imposante verzameling NK medailles was er ook voor Cees Meijer die in 2.43.00 bij de M65 de 800m won. Jan Kreuk trof een buitengewoon sterk gezelschap op de 3000m voor M65, maar wist in 11.49.52 toch brons te scoren. Ton Bosgoed viel helaas net buiten de prijzen. Hij werd op de 3000m voor M50 in 10.19.71 namelijk vierde.

Laura van Langen door Fons Mok

Het NK indoor voor junioren-AB op 9 en 10 februari werd het feestje van Noah Baltus. Op de eerste dag plaatste de B-junior zich zonder zichtbare inspanning voor de finale van de 800m en 1500m, om een dag later met 4.14.36 op de 1500m en 1.57.81 op de 800m twee gouden races neer te zetten. De eerstejaars B-meisjes Fee Mok en Laura van Langen wisten zich beiden knap te plaatsen voor een finale. Laura werd in 4.47.88 uiteindelijk vierde op de 1500m, terwijl Fee in 2.22.25 vijfde werd op de 800m.

De senioren sloten op 16 en 17 februari de indoormaand in Apeldoorn. Nadine Visser werd op de eerste dag vierde op de 60m, maar liep met 7.30 wel een beresterk pr in een ijzersterk veld. Lieke Klaver plaatste zich met een fraai pr voor de finale van de 400m. Een dag later snelde Nadine in 8.07 naar de winst op de 60m horden, terwijl

Lieke voor een hele grote verrassing zorgde door in 53.47 tweede te worden op de 400m.

Er stond de deelnemers op 24 februari in Emmeloord niet alleen zomerse omstandigheden, maar ook een bijzonder parcours te wachten tijdens het NK cross. Het zand was niet helemaal het ding van Noah Baltus, die de titel bij de jongens-B nipt aan zijn neus voorbij zag gaan en genoegen moest nemen met zilver. Wel werd hij gehuldigd als winnaar van het nationale crosscircuit.

Wat er op 3 maart gebeurde zal ons nog lang blijven heugen. Tijdens het EK indoor in het Schotse Glasgow veroverde Nadine Visser namelijk op zeer overtuigende wijze de Europese indoortitel op de 60m horden. In 7.87, de beste Europese jaartijd, was zij iedereen te snel af. NB. Elders in het blad meer over deze wedstrijd.

Een super talent loopt er inmiddels ook rond bij de pupillen. Op 3 maart liet Eline van Langen tijdens een vierkamp in het Apeldoornse Omnisportcentrum zien over zowel meerkamptalent als groot loopvermogen te beschikken. Vooral haar grootse 6.58 op de 40m na de 1.57.20 op de 600m, waarmee ze veruit de snelste was, getuigden van grote klasse op de met overmacht gewonnen vierkamp.

Voor de crossfinale op 16 maart in Warmenhuizen hadden zich maar liefst 24 SAV pupillen en junioren weten te plaatsen. Het was een onstuimige finale die geteisterd werd door een stormachtige wind, maar waar er wel 6 podiumplaatsen gescoord werden. Noah Baltus en Laura van Langen wonnen bij de B-junioren. Annika Boogaard en Pien Frederiks waren samen met Laura ook goed voor het ploegengoud bij de meisjes-AB. Jinte Braas veroverde bij de meisjes-D2 het zilver, terwijl Vasco Mosselman brons scoorde bij de jongens-D2. Verrassend was de bronzen podiumplek van het team MJC bestaande uit Debora van Langen, Robine Hooiveld, Ella van der Velde en Tara Koomen.

De belangstelling voor de Kloetloop is weer groeiende en dat was te zien op 14 april toen de 38ste editie op het programma stond. Fraaie weersomstandigheden ook en een ietwat aangepast parcours. Nadat de jeugd zich had uitgeleefd, gingen de senioren van start en daar werden drie van de vier afstanden gewonnen door een SAV’er. Linda Reus was de beste dame op de 8,5km, Esther Veldhuis won bij de dames de 10 Engelse mijlen, terwijl bij de mannen Kevin Hanff de rapste was. Alleen de 8,5km bij de mannen was voor een niet SAV’er, namelijk Dave Matthews uit Amsterdam.

De eerste grote “buiten” wedstrijd was het NK werpvijfkamp voor masters. Op 28 april was de mooie accommodatie in Edam het strijdtoneel waar

>

Eline van Langen

Noah Baltus Nadine Visser

© BJORN PARÉE

zowel Richard Bot als Hans de Vries een bronzen medaille veroverden. Richard deed dat met een cr puntentotaal van 3028 bij de M50 terwijl Hans 2789 punten scoorde bij de M65.

Lieke Klaver behoorde tot de vijf geselecteerde dames die in het Japanse Yokohama namens Nederland mee mocht doen aan het WK estafette, waar er voor de 4x400m ploeg een ticket voor het WK atletiek in Doha (Qatar) veroverd kon worden. In de series grepen ze daar op 10 mei net naast, maar als overtuigende winnaars van de B-finale een dag later werd die felbegeerde ticket wel binnen gehaald. Lieke maakte beide keer deel uit van het team en liep sterker dan ooit.

Een paar dagen voor het master NK toonde Mirjam de Boer al haar grootse vorm. Tijdens de loopcompetitie in Edam snelde ze op 14 mei in 7.22.27 namelijk naar een Nederlands record op de 2000m voor V55.

Drie dagen lang was het feest in Gouda, waar op 17, 18 en 19 mei het NK voor masters werd gehouden. 8 Gouden medailles, 2 zilveren en drie derde plaatsen was de schitterende score van het kleine SAV gezelschap. Koningin was Mirjam de Boer die zich op zowel de 400m als 800m en de 1500m tot kampioene bij de V55 liet kronen. Linda Reus prolongeerde bij de V35 haar titels op de 400m en 800m, terwijl Jan Kreuk (2000m steeple chase M65), Richard Bot (gewichtwerpen M50) en Hans de Vries (kogelslingeren M65) eveneens goed waren voor goud. Verrassend was het zilver met een dik pr op de 400m horden van Daniël Hoenderdos bij de M35, terwijl het tweede zilver voor de slingerworp van Richard was. Tot slot waren er voor Hans de Vries nog derde plaatsen weggelegd bij het discus-, speer- en gewichtwerpen.

Op 26 mei deden Sophie de Haas en Jill Struijs in Soest mee aan de nationale A-games, waar Sophie bij de meisjes pupillen-A1 in 11.50 zilver veroverde

op de 60m horden en Jill de vortex naar een heel verre afstand van 28.60m, goed voor het brons, wierp.

Op 1 juni keerde Lieke Klaver in het Belgische Oordegem terug naar haar “oude” nummers en pakte daarop meteen twee limieten voor de EK onder 23 jaar. Op de 100m verscheen er 11.46 op de klokken en op de 200m werd de finish na 23.38 gepasseerd.

Op 9 juni vonden in Hengelo weer de FBK-games plaats. Onder toeziend oog van een grote groep SAV’ers liep Nadine Visser met 11.43 een nieuw pr en cr op de 100m terwijl Lieke Klaver hetzelfde deed op de 400m waarop ze met 53.24 nog maar 0.14 verwijderd bleef van de EK onder 23 jaar limiet.

En het ging maar door want op 15 juni snelde B-junior Noah Baltus in Nijmegen naar een super snelle 3.47.47 op de 1500m, waarmee hij heel verrassend de limiet voor de EK onder 20 jaar slechtte.

Een dag later zorgde Linda Reus voor een super prestatie door in Veenendaal op de 3000m steeple

chase met 11.53.82 naar de beste Nederlandse prestatie allertijden bij de V35 te snellen.

Het NK junioren op 28, 29 en 30 juni in Alphen aan den Rijn werd voor B-junior Noah Baltus de wedstrijd van erop of eronder. Omdat maar liefst vier jongens hadden voldaan aan de 1500m limiet voor het EK voor junioren en er slechts drie plaatsen beschikbaar waren, moesten ze tijdens dit kampioenschap allen uitkomen op de 1500m voor jongens-A. Noah kweet zich uitstekend van die taak en stelde als nummer drie, heel kort achter de nummers 1 en 2, zijn EK plaats definitief veilig. Het was ook de enige medaille die gewonnen werd door een SAV’er, al mag de prestatie van Fee Mok niet onvermeld blijven. Deze eerstejaars B-juniore plaatste zich voor de finale van een zeer sterk bezette 1500m en behaalde daarin met een nieuw pr van 4.42.17 een eervolle zesde plaats.

In het Zwitserse La Chaux-de-Fonds won Lieke Klaver op 30 juni een sterk bezette 200m in een nieuw persoonlijk en clubrecord van 23.35 sec.

Tijdens een Diamond Leaguewedstrijd op 5 juli in het Zwitserse Lausanne toonde Nadine Visser aan dat zij flink aan snelheid gewonnen heeft. Op de 100m zonder hindernissen snelde zij namelijk naar een mooi pr en cr van 11.34, terwijl ze als startloopster op de 4x100m een belangrijk aandeel had in de winst van het Nederlandse team.

Op 6 juli werd bekend dat maar liefst vijf ploegen en acht individuele atleetjes zich hadden geplaatst voor de finale van de pupillencompetitie. Naomi Kok, Eline van Langen, Famke Heilig, Britt Visser, Palita Donkhoksung, Fender Jong, Dax Haakman en Ricardo Zirschky deden dat individueel en de meisjes pupillen-A2, meisjes pupillen-A1, meisjes pupillen-B, jongens pupillen-C en jongens mini pupillen als ploeg.

Richard Bot

Mirjam de Boer

Meisjes A-pupillen

Noah Baltus kende op 18 juli een uitstekend debuut op zijn eerste grote toernooi, namelijk het Europese kampioenschap voor junioren onder 20 jaar in het Zweedse Borås. Als allerjongste van het hele veld, hij is nog maar 17 jaar, kwam hij op de 1500m tot een tijd van 3.51.32, waarmee hij de finale maar op een haar na miste.

Op 20 juli lukte het Nadine Visser tijdens de Diamond Leaguewedstrijd in Londen eindelijk om onder de gevraagde hordelimiet voor Doha te duiken. In de series van de 100m horden wist ze namelijk een tijd van 12.95 te scoren.

Van 26 t/m 28 juli werden op de Laan van Poot in Den Haag de Nederlandse kampioenschappen voor senioren gehouden. Lieke Klaver was gelukkig weer helemaal hersteld van haar blessure en plaatste zich via de series en halve finales probleemloos voor de finale van de 400m. Daarin

kwam ze als nummer drie over de meet, waarbij ze met 53.18 een nieuwe pr tijd op de klokken wist te zetten. Nadine Visser presteerde sterk op de 100m, maar moest in het topveld toch genoegen nemen met de vierde plaats. De finale van de 100m horden, waarvoor zij zich moeiteloos had geplaatst, moest zij vanwege stijve hamstrings helaas aan zich voorbij laten gaan. Verrassend was het optreden van Noah Baltus op de 800m. Al in de series deed de B-junior van zich spreken door met een nieuw pr van 1.52.22 naar de finale te snellen. In deze finale werd hij heel knap vijfde.

Op 3 augustus deed Noah er in het Belgische Ninove nog een flinke schep bovenop door een wel heel fraaie 1.50.23 op de klokken te zetten.

Tijdens het EK voor landenteams, van 9 t/m 11 augustus in het Noorse Sandnes, kwamen zowel Nadine Visser als Lieke Klaver in actie; en hoe!

Onder slechte omstandigheden, het regende en de wind stond hard tegen op de sprintnummers, scoorde Nadine maximaal voor het Nederlandse team door in 12.98 de 100m horden te winnen.

Later zou ze voor deze prestatie bij de vrouwen gehuldigd worden als beste atlete van het toernooi. Lieke leverde weer een topprestatie op de 4x400m estafette en werd met het team na een zeer spannende race uiteindelijk derde.

Omdat Linda Reus haar zinnen had gezet op het Nederlandse record 2000m steeple chase voor V35, maar dit nummer maar zeer zelden ergens op het programma staat, besloot SAV om voor een recordaanval dit nummer dan maar zelf te organiseren. Als datum kwam 18 augustus uit de bus, omdat op die dag de werpers op onze baan zouden strijden om de Uitsmijterbokaal. Zes deelnemers meldden zich aan voor de steeple wedstrijd, terwijl Ton Bosgoed aanbood om te hazen. Echt super weer was het niet en Linda hield tijdens haar recordaanval iedereen langs de baan lang in spanning door geruime tijd zo’n 2 seconden boven het record te blijven. Haar ietwat gebrekkige hordetechniek was hier grotendeels debet aan, al maakte haar grote loopvermogen veel goed. Heel veel goed zelfs want op het eind gaf Linda niet een beetje, maar veel gas zodat zij met 7.35.51 uiteindelijk 2 seconden onder het record dook. Een topper om trots op te zijn!

Feest op 23 augustus in Brussel, waar Nadine tijdens een Grand Prix wedstrijd niet alleen de winst greep in de finale van de 100m horden, maar met 12.81 ook de Olympische limiet voor Tokyo 2020 slechtte.

Tijdens de ISTAF in Berlijn op 1 september deed ze daar nog een schep bovenop. Ze werd prachtig derde op de 100m horden, maar de tijd van 12.72 was helemaal prachtig en slechts 0.01 boven haar NR.

Op dezelfde dag, maar dan in het Olympisch Stadion te Amsterdam, stonden de Nationale D-spelen op het programma. Op dit officieuze NK voor de atleten geboren in 2006 en 2007 wisten drie jonge SAV-talenten zich in de prijzen te lopen/werpen. Jessy Struijs begon de wedstrijd met een pr van 9.43m bij het kogelstoten waarmee hij tweede werd bij de JD1. Later op de dag mocht hij nogmaals zilver in ontvangst nemen en wel voor zijn 21.47m bij het discuswerpen. De één jaar oudere Aaron Ponne liet zien dat zijn nogal onverwachte uithaal en titel bij het indoor NK geen uitschieter was, want hij deed het hier dunnetjes over met bijna dezelfde afstand, namelijk 12.18m, en opnieuw een gouden medaille bij het kogelstoten. Het favoriete nummer van Jinte Braas, de 600m, stond helaas niet op het programma, maar zij kan ook goed uit de weg op de 1000m. De tegenstand hierop was bijzonder groot, maar in 3.10.73 wist ze knap het zilver te veroveren.

Linda Reus

Jessy Struijs

In het Italiaanse Venetië werden de Europese kampioenschappen voor masters gehouden met Richard Bot en Mirjam de Boer aan de start. Het werd niet het kampioenschap van Richard, alhoewel hij bij de M50 wel de finale van het gewichtwerpen haalde en daarin met een afstand van 15.84m zevende werd. Sterk was de prestatie van Mirjam, die op 7 september bij de V55 uitkwam op de 1500m. Het was een groot en ijzersterk veld, waarin Mirjam bij haar internationale debuut in 5.28.75 knap naar de vijfde plaats snelde.

De finale van de pupillencompetitie op 14 september in Heerhugowaard was er eentje om in te lijsten. Schitterend weer, een uitstekende organisatie en SAV’ers die zich op alle fronten wisten te overtreffen. Zeven clubrecords werden er verbeterd, verder werd er individueel vijfmaal een

medaille gewonnen en vielen er van de vijf teams drie in de prijzen. Fender Jong won bij de mini’s, Dax Haakman bij de JPC en Eline van Langen bij de MPB. Brons was er voor Palita Donkhoksung bij de MPA2, terwijl Famke Heilig als nummer vier bij de MPA1 ook in de prijzen viel. Als team was er zilver voor de MPA1 (Famke, Britt Visser, Sophie de Haas, Femke van Velzen en Jill Struijs), brons voor de JP mini (Fender, Guus Swart, Jack Bruijn en Brettley Onos) en brons voor de MPA2 (Palita, Evie Lub, Gwen Hoekstra, Tess Haakman en Elena Murtas).

Op 22 september stond in een buitengewoon zonnig Dordrecht de finale van de mastercompetitie op het programma. De vrouwen, die vorig jaar zo verrasten, haalden deze finale net niet, maar de mannen wisten zich na twee voorrondes als nummer twaalf wel te plaatsen. Helaas viel deze wedstrijd weer samen met de Dam tot Damloop, maar uiteindelijk vertrok een enthousiast vijftal richting Dordrecht om daar hun beste beentje voor te zetten. Kjell Heinsius (M40) nam alle werpnummers voor zijn rekening, verzamelde heel veel punten en noteerde met zijn 43.33m bij het discuswerpen zelfs een clubrecord. Datzelfde deed ook Martin Dijkstra, die bij de M45 tot 5.12m kwam in de verspringbak terwijl hij met wat teveel rugwind zelfs 5.24m op liet meten. Robert Wamta (M35) was weer super snel op de sprint en werd op zowel de 100m als 200m tweede. Hardlooptrainer Marco Jong (M45) overtrof zichzelf op de 400m en bij het hoogspringen, terwijl

ploegleider Ton Bosgoed (M50) de punten scoorde op de 1500m. Helaas gingen de mannen de mist in op de 4x100m estafette, maar ondanks het missen van deze punten wisten ze toch twee plaatsen te stijgen in het eindklassement om uiteindelijk tiende van Nederland te worden.

Op 21 en 22 september deed D-juniore Jinte Braas in Zoetermeer mee aan het NK meerkamp waar ze op de eerste dag tot 10.43 op de 60m horden, 1.45m hoog (pr) en 19.27m met de speer kwam. Dit leek op voorhand niet genoeg voor een topklassering, maar toen begon Jinte de tweede dag met een overwinning en clubrecord van 5.06m bij het verspringen, gevolgd door een pr van 9.51m bij het kogelstoten om de dag af te sluiten met 1.42.66 op de door haar gewonnen 600m. Bij elkaar goed voor een clubrecord van 3225 punten en een bronzen medaille.

Defilé finale pupillencompetitie

JP mini

Het was een bijzonder nat weekeinde tijdens het NK estafette in Amstelveen, maar dat weerhield de meisjes junioren-A er niet van om op 29 september een bronzen medaille te veroveren op de Zweedse estafette. Leonie Wierenga, Lotte van Diepen, Femke Boots en Femke Sikkink wisten deze afstand in een tijd van 2.38.00 af te leggen.

Elders in het blad meer over de schitterende prestaties die Nadine Visser en Lieke Klaver op 5 en 6 oktober leverden tijdens het WK atletiek in Doha (Qatar).

Op dezelfde dag dat Nadine en Lieke in Doha schitterden werden onder heel wat minder schitterende

omstandigheden in Grootebroek de clubkampioenschappen afgewerkt. Toch waren er nog drie jonge atleetjes die op de koudste 6 oktober ooit gemeten (naast de regen en harde wind) een clubrecord wisten te verbeteren. Dit bracht de (voorlopige) eindstand van 2019 (het officiële seizoen loopt tot 1 november) op maar liefst 200 verbeteringen of nieuwe clubrecords. Daaronder ook een drietal Nederlandse records: de 2000m voor V55 van Mirjam de Boer, de 2000m steeple voor V35 van Linda Reus (en een beste tijd aller tijden op de 3000m steeple) en afsluitend de 100m horden tijd van Nadine Visser. Dit, gevoegd naast al die veelbelovende prestaties van de jonge jeugd, doet veel beloven voor 2020.

De clubkampioenen van 2019 zijn geworden:

Meisjes mini pupillen Meisjes pupillen-C Meisjes pupillen-B Meisjes pupillen-A Meisjes junioren-D Meisjes junioren-C

Jongens mini pupillen Jongens pupillen-C Jongens pupillen-B Jongens pupillen-A Jongens junioren-D DUO’s

Eva Meijerink Pueblita Renfurm Eline van Langen Famke Heilig Jinte Braas Debora van Langen Fender Jong Dax Haakman Aaron Jong Sven de Haas Aaron Ponne Jasmijn de Jong en Kjell Heinsius

Na bijna 50 jaar als vrijwilliger geeft Rien Broersen het stokje van wedstrijdsecretaris over aan Fons Mok.

Fons Mok

DE SCHEIDENDE EN DE NIEUWE WEDSTRIJDSECRETARIS

Rien Broersen

Rien Broersen, wie kent hem niet? Inmiddels bijna 50(!) jaar actief op en rond de atletiekbaan in een veelvoud van functies. Met recht een duizendpoot en uiteraard gouden verenigingsman. Nooit wordt er tevergeefs een beroep op hem gedaan, al vindt hij het nu wel tijd worden om langzaam maar zeker wat functies af te stoten. Duidelijk is wel dat het voor de club moeilijk zal worden om ooit nog zo iemand als Rien te vinden, al is Rien de mening toegedaan dat eigenlijk ieder lid of ouder van een lid af en toe eens zou moeten helpen. Als iedereen dat doet heb je het over misschien één keer per jaar/twee jaar. De vereniging is namelijk niet van de actieve vrijwilligers, maar de vereniging is van ons allemaal!

Vertel eens wat over jezelf: Mijn naam is Rien Broersen. Ik ben geboren en getogen in Grootebroek, maar woon inmiddels al bijna 39 jaar in Hoogkarspel. Ik ben getrouwd met Afra en heb 3 kinderen. Marjon, de oudste, woont in Amersfoort en is actief bij atletiekvereniging Triathlon. De tweede is Karina. Zij woont in Abcoude en is actief bij de atletiekvereniging Fenix. En de jongste, onze zoon Jos, woont in Zuid-Afrika. Naast het vrijwilligerswerk bij SAV ben ik ook actief bij de historische vereniging “Oud Stedebroec” en kan je mij zo af en toe vinden op mijn volkstuin.

Hoe en wanneer ben je bij SAV terecht gekomen?

In februari 1971 ben ik een keer met mijn jongere zus mee geweest naar een training in het buitendijks gebied van Enkhuizen, waar nu het industriegebied is. Klaas Veul gaf daar de training. De training beviel me wel en ik gaf aan Klaas door dat ik wel lid wilde worden. Meteen volgde de vraag of ik dan misschien ook in het bestuur wilde, want ze zochten nog iemand die t.z.t. de wedstrijden mee wilde organiseren. In april was ik mede organisator

van de jaarlijkse grasbaanwedstrijd op het C-veld, waar nu Autototaal staat. En dat ben ik tot op heden blijven doen.

Wat zijn je functies geweest binnen en buiten SAV in het atletiekwereldje?

Binnen SAV heb ik eigenlijk van alles gedaan. Overal waar een gat viel ben ik ingesprongen. Zo ben ik secretaris geweest, penningmeester, wedstrijdsecretaris thuiswedstrijden en wedstrijdsecretaris uitwedstrijden. Ik heb deel uitgemaakt van de weg/ crosscommissie en nu van de WOC, de commissie die de baanwedstrijden organiseert. Daarnaast ben ik ook nog jurylid, starter, wedstrijdleider en scheidsrechter en een aantal jaren jeugdtrainer geweest en de laatste jaren doe ik zo af en toe met Gertjan de elektronische tijdwaarneming.

Ook organiseer ik de jaarlijkse scholierenveldloop, samen met een grote groep SAV coryfeeën.

Binnen de Atletiekunie ben ik actief geweest op diverse plaatsen. Zo ben ik een periode Unieraadslid geweest, lid van de sectie evenementen en dan specifiek voor de cross- en wegwedstrijden. Ik heb een aantal jaren deel uit gemaakt van de commissie juryopleidingen en tot slot ben ik een aantal jaren scheidsrechter geweest bij grote wegwedstrijden zoals de marathon van Amsterdam, de halve marathon van Egmond en de Dam tot Damloop.

Wat doe je zoal als wedstrijdfunctionaris?

Om te beginnen overleg je met de meeste betrokkenen zoals de jurycoördinator, de baan- en materiaalcommissie en de wedstrijdleiders/scheidsrechters van de eigen vereniging (kortom de WOC) welke wedstrijden we het komende jaar willen organiseren. Vervolgens vraag je deze wedstrijden aan bij de Atletiekunie. Als de wedstrijden worden toegewezen moeten deze worden ingebracht in het computerprogramma van atletiek.nu. De competitiewedstrijden

worden automatisch door of namens de Atletiekunie ingebracht. Vervolgens moeten er voor de competitiewedstrijden chronologen worden gemaakt. Dat zijn overzichten waarop de diverse aanvangstijden van de verschillende onderdelen staan vermeld. Dan moeten de uitnodigingen naar de deelnemende verenigingen worden gezonden. Als vervolgens de inschrijvingen binnenkomen, wat je gelukkig niet meer zelf in de computer hoeft in te brengen, moeten er startnummers worden toebedeeld en er moeten startnummeretiketten worden geprint en op de startnummers geplakt. Voor de pupillenwedstrijden moeten er prijsjes worden uitgezocht en besteld en opgehaald worden. Op de wedstrijddag moeten de startnummers afgegeven worden aan de betreffende atleten of ploegen. Ook moet de atletiekaccommodatie in orde gemaakt worden. De verspringbakken, de hoogspringmatten, de diverse sectoren en het start- en finishgebeuren moeten allemaal klaar zijn voordat de wedstrijd begint. Als de wedstrijd eenmaal bezig is komen er op het wedstrijdsecretariaat jurylijsten met de prestaties van de atleten binnen en deze moeten verwerkt worden in de computer. Bij pupillencompetitiewedstrijden moeten de diploma’s geprint worden en daarna nog de prijzen worden uitgereikt.

Je hebt ook een aantal keer een buitenlandse reis voor SAV-lopers georganiseerd. Om welke evenementen ging dat?

Ik heb een keer een reis georganiseerd naar de 20 km van Parijs en een keer naar de 25 km van Berlijn. Het organiseren van de reis op zich was altijd betrekkelijk eenvoudig. We hadden daar onze vaste chauffeur Dirk Gorter uit Andijk voor. Deze regelde de bus en de overnachtingen. De rest kwam voor mijn rekening. Voor Parijs was dat nog wel een hele klus. Alle deelnemers aan de 20 km moesten een keuringsbewijs overleggen, opgesteld in het

Frans. Ik kreeg alle keuringsbewijzen digitaal aangeleverd waarna ik deze om moest zetten naar een bestand dat verwerkt kon worden op de site van de organisatie.

Loop je zelf nog?

Ik heb gelopen tot mijn 64ste. Toen werd er artrose aan mijn knie en heup geconstateerd en moest ik noodgedwongen stoppen. Dat was wel moeilijk als je zoveel jaren gelopen hebt. Nu wandel ik heel veel en probeer ik bijna alle dagen wel een afstand van 7 tot 10 km te wandelen. Ook heb ik al een paar keer de 4-daagse van Nijmegen en Alkmaar gelopen.

Je geeft het stokje over aan Fons Mok; wat wil je hem meegeven?

Dat het belangrijk is om voldoende, maar zeker enthousiaste mensen om hem heen te verzamelen, want je kan niet alles alleen doen. Daar heb je ook anderen bij nodig. Op dit moment wordt er vooral gevist in de vijver van de ouderen onder ons. Dat komt ook natuurlijk doordat ik zelf in die groep zit.

Ik denk dat het belangrijk is dat het bestuur gaat nadenken over een vorm van “werkplicht”. Nu zijn het vrijwel altijd dezelfden die bezig zijn. Als ieder lid of ouder van een jeugdlid iets gaat doen komen ze misschien één keer in de paar jaar aan de beurt. En dat moet volgens mij toch geen probleem zijn. Temeer daar ze daarmee hun eigen vereniging helpen. Want de vereniging is niet van de actieve vrijwilligers, maar de vereniging is van ons allemaal. >

Scheidend wedstrijdsecretaris en duizendpoot Rien Broersen: de vereniging is van ons allemaal!

Fons Mok, de nieuwe wedstrijdsecretaris

Toen Rien Broersen na 50 jaar van allerlei functies bij SAV aangaf te willen stoppen met het wedstrijdsecretariaat, meldde Fons Mok zich als vrijwilliger om die taak over te nemen. Maar wie is nu Fons Mok en hoe wil hij deze taak gaan invullen?

Vertel eens wat over jezelf: Hallo, ik ben Fons Mok, 55 jaar jong en woon in Hem. Na mijn middelbare school, havo en meao, ben ik werkzaam geweest bij de Perscombinatie en bij een (natuur)verfgroothandel. Daarna (eind 20) heb ik mij omgeschoold tot schilder. Als zelfstandig schilder ben ik nu voornamelijk werkzaam in West-Friesland bij particulieren en bedrijven.

Hoe en wanneer ben je bij SAV terecht gekomen?

Ik ben bij SAV terecht gekomen via onze zoon Wil. Zoekend naar een passende sport voor Wil kwamen we uit bij atletiek. Individueel maar toch met elkaar. Later volgde zijn zus Fee. Beiden beleven de sport met veel plezier. Als ouder steun ik ze daarin voor de volle 100%. Daardoor kom ik al bijna 12 jaar bij SAV.

Beoefen je zelf een sport of heb je dat gedaan?

De laatste 15 jaar heb ik nauwelijks nog iets aan sport gedaan. Voor die tijd deed ik veel aan schaatsen (2x Elfstedentocht), fietsen en lopen.

Door drukte met werk en gezinsleven is het sporten er bij ingeschoten. Al moet ik zeggen dat het kijken naar sport op zich inspannend genoeg is (haha).

Hoe herkennen we jou langs de baan?

Door het sportieve gedrag van Wil en Fee heb ik

een oude hobby weer opgepakt; fotograferen. Ik heb mij toegelegd op sportfotografie. Daardoor ben ik veelal te herkennen met een camera om mijn nek op en langs de baan.

Je gaat het stokje overnemen van Rien Broersen als wedstrijdsecretaris; wat is jouw ambitie hierin?

Een man als Rien Broersen vervangen is haast onmogelijk. Iemand die van de hoed en de rand weet op het gebied van atletiek en het organiseren van wedstrijden, om die te vervangen, dat valt niet mee. Daarentegen heb ik natuurlijk wel een enorme goede coach naast me. Over begeleiding heb ik dan ook niets te klagen (en dat geldt voor ons hele WOC team). Helaas heb ik door een ongelukje een aantal wedstrijden vanaf de zijlijn (thuis) moeten toekijken, maar ik hoop er de komende maanden weer volop bij te zijn.

Wat mijn ambitie hierin is, is dat ik de wedstrijden zo kan doen verlopen zoals Rien dat de afgelopen jaren heeft verzorgd. Dat is al een opgave op zich.

Wat zijn je toekomstplannen binnen SAV en het wedstrijdsecretariaat?

Echt vaste toekomstplannen binnen SAV en het wedstrijdsecretariaat heb ik niet. Daarentegen spreek ik wel de hoop uit dat gemotiveerde aanwas zich de komende tijd zal aanmelden om de huidige commissies te versterken. Dit is nodig om een vereniging als SAV levend te houden.

Een ding waar ik wel een bijdrage aan wil leveren is dat niemand zich binnen SAV boven de vereniging plaatst. Mensen mogen fouten maken, maar de kunst is hoe we dit dan gaan oplossen zonder dat men elkaar verwijten gaat maken. Ook hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan een betere communicatie binnen de club.

Historie van het crosscircuit

Sinds 1998 wordt in de kop van Noord-Holland een crosscircuit, bestaande uit vijf wedstrijden voor alle leeftijdscategorieën, georganiseerd. De eerste wedstrijd staat eind oktober en de laatste wedstrijd half december op het programma, waarna er een eindklassement wordt opgemaakt. Inmiddels zijn deze wedstrijden uitgegroeid tot een groot evenement met veel deelnemers, maar hoe is het circuit nu eigenlijk ontstaan? We vroegen het aan Cees Bakker, organisator van het eerste uur. Omdat de St. Georgecross in Spierdijk en de Duincross van Den Helder wel eens op dezelfde data gehouden werden, belde Cees in 1997 met de organisatie van SV Noordkop om de agenda’s naast elkaar te leggen zodat de wedstrijden niet op dezelfde dag gehouden zouden worden. Later werd door Dick van der Weide het idee geopperd of het misschien leuk was om er met andere atletiek-

verenigingen een crosscompetitie van te maken.

Zo gezegd, zo gedaan. De contacten werden gelegd waarna Dick aan Nol Roele, zelf een actieve hardloper, vroeg of hij als sponsor deze competitie wilde steunen. Cees wist Ton Henselmans van Running Center ook mee te krijgen als tweede sponsor en zo was de Roele Recycling crosscompetitie in 1998 een feit. Vijf atletiekverenigingen, te weten AV Hollandia, AVW, SAV, SV Noordkop en AV Hera organiseren respectievelijk de Parkcross, Dijkgatboscross, Streekboscross, Duincross en St. Georgecross, waarbij er na de vijfde wedstrijd een eindklassement wordt opgemaakt.

Het organiserende team bestond tot 2003 uit Ger Kok, die de uitslagen verzamelde en de competitie verwerkte, terwijl Dick en Cees de sponsoring en het verloop van de wedstrijden regelden. Daarna moest Cees op zoek naar andere bestuursleden.

Dat werden Selina Voogt, Esther Winter en Peter Stam. Peter nam de zware taak van Ger Kok over terwijl Selina en Esther de sponsoring en contacten met de andere verenigingen op zich namen. Ze konden gelijk aan de bak omdat Roele werd overgenomen door De Vries recycling waarna het circuit verder ging onder de naam Roele de Vries Crosscircuit. Vanwege andere werkzaamheden en het zelf niet meer actief meedoen aan wedstrijden, stopten Esther en Selina in 2012 met de werkzaamheden waarna Peter en Cees samen door gingen.

In 2014 werd De Vries overgenomen door De Groot recycling, maar gelukkig konden ze onder dezelfde condities doorgaan, zelfs de naam bleef hetzelfde. Nog 3 jaar hield deze sponsoring stand, waarna er opnieuw naar nieuwe sponsors gezocht moest worden. Ondertussen opperde Peter in 2015 het

idee om een ploegenklassement toe te voegen, wat met veel enthousiasme werd ontvangen en uitgevoerd.

Via Frank van Etten werd er met Runnersworld ook een nieuwe sponsor gevonden, terwijl Klaverkaas studio Hekwerk de flyers verzorgde. Herman Hommen regelde Univé als sponsor, al hebben zij helaas aangegeven te willen stoppen net zoals Peter zijn werkzaamheden voor het circuit heeft neergelegd. Er wordt dan ook naarstig naar een vervanger gezocht.

Nieuw voor 2019 is het gebruik van een chip tijdens de wedstrijden, wat door Herman Hommen van AVW gecoördineerd gaat worden.

Wil je meedoen aan deze leuke competitie of wil je wel helpen met de organisatie, ga dan naar de website van het crosscircuit: www.crosscircuit.nl en geef je op. >

Esther Veldhuis: hoe modderiger des te leuker

Een atlete die al jaren opvalt in het crosscircuit is Esther Veldhuis. Daar is zij altijd in de voorhoede te vinden en geeft zij veel jonge(re) atleten regelmatig het nakijken, dus vroegen we aan haar wat het crossen nou zo leuk maakt.

Vertel eens wat over jezelf:

Ik ben 54 jaar geleden geboren in Heemskerk, maar al ruim 30 jaar wonend in Bovenkarspel. Getrouwd met Hans en samen hebben we 3 kinderen en twee kleindochters. Ik werk al jaren voor Leekerweide op een woning met verstandelijk beperkte ouderen in Hoorn. Net een mooie afstand om 1 à 2 keer in de week op de racefiets naar mijn werk te gaan.

Vroeger was ik al wel sportief. Zeilen, surfen, zwemmen, maar ik ben pas sinds 18 jaar aan het hardlopen.

Hoe lang loop je al bij SAV?

Ik denk nu zo’n 15 jaar. Eerst bij de recreanten op woensdag en vrijdag tot ik op een gegeven moment door Lillian en Linda werd gevraagd om bij de wedstrijdploeg te komen trainen op dinsdag en donderdag en dat doe ik alweer een aantal jaar.

Beoefen je nog andere sporten?

Naast het hardlopen ga ik al jaren 1 à 2 keer in de week op de fiets naar mijn werk en sinds een jaar of 6 heb ik het zwemmen weer opgepakt. Dit na een Hallux Valgus operatie aan mijn voet (weken van revalidatie en niet mogen hardlopen, dan zoek je een andere uitlaadklep).

Dan is een triatlon ook zo gedaan dacht ik 5 jaar geleden, dus doe ik vanaf die tijd 1 à 2 keer in het jaar een triatlon. Meestal de ¼ triatlon: 1km zwemmen, 50 km fietsen en 10 km lopen in Abbekerk. Dit jaar heb ik me ook voor de Ironman in Hoorn

ingeschreven, maar daarvoor 6 weken op vakantie gaan en weinig trainen is niet echt aan te raden als je wilt presteren. Ondanks dat heb ik wel genoten. Ook zeil ik sinds 2 jaar weer in een dubdammer jolletje. Geen wedstrijden, gewoon voor de lol.

Welke afstanden loop je zoal?

Mijn eerste georganiseerde loopje was de VOC loop, een halve marathon van Hoorn naar Enkhuizen. Dit smaakte naar meer….

In 2005 heb ik mijn eerste marathon gelopen. Een thuiswedstrijd in Hoorn. Tussendoor wisselende afstanden tussen de 10 km en de marathon gedaan. In 2007 ben ik door Margreet Broersen overgehaald om eens met het crosscircuit mee te doen. Voor de dames betreft dit meestal wedstrijdjes van 5 à 6 km, helemaal geweldig, dus een jaarlijks terugkerend feestje.

Sinds een aantal jaar loop ik ook de 3 km voor de competitie en sinds vorig jaar, met de master competitie, de 100m, 1500m en de estafette. Dus bijna van alle markten thuis.

Wat is er zo leuk aan crossen lopen en wat voegt het toe?

Het zijn verschillende dingen die het crossen voor mij zo leuk maakt. De wedstrijden zijn in het najaar, ik hoop altijd op veel regen van tevoren; hoe modderiger hoe leuker.

We spreken meestal af om gezamenlijk heen te gaan, dus gezellig. Voor de dames is de afstand te overzien en heb je de hele middag nog voor andere dingen. Ook kom je elk jaar weer dezelfde sportievelingen tegen, dus elke cross weer even bijkletsen. Het valt me op dat het me elke keer weer sterker maakt. Vooral als ik het hele crosscircuit loop (dus 5 crossen in een korte periode), met veel snelheid, korte bochten, door de modder of over het strand.

En waarom het crosscircuit?

Over het algemeen is het crosscircuit goed georganiseerd, het inschrijfgeld is niet al te hoog, vooral als je ze allemaal loopt. Bij de finish is er altijd een aardigheidje voor iedereen. De crossen zijn niet al te ver (ik doe het liefst wedstrijdjes die in de buurt zijn). En ik loop meestal in de prijzen, waardoor ik bij de laatste wedstrijd in Spierdijk meestal met het kerstpakket naar huis ga.

Wat is je favoriete cross in het circuit en waarom?

De SAV cross is mijn favoriet, niet alleen omdat het een thuiswedstrijd is, maar vooral om de korte bochten en meestal de vele prut en modder.

Heb je er speciale kleding of schoenen voor en waarom ?

Ik heb na het eerste jaar speciale crossschoenen gekocht, die heb je echt wel nodig; vooral met de vele modder. Met gewone loopschoenen glij je toch teveel uit. Verder pak ik oude sokken, want de modder krijg je er meestal niet meer uit, dus die gaan na de 5e cross de vuilnisbak in. Voor het inlopen gebruik ik meestal oude loopschoenen (welke dan ook meestal na de laatste cross weg gaan, dit jaar maar naar Runnersworld denk ik om te recyclen). Verder loop ik de wedstrijd meestal in een shirtje en korte broek, niet anders dan dat ik normaal tijdens het hardlopen draag.

Op welke ondergrond loop je het liefst? Zand/bos of aarde en nat of droog? Wat is het verschil in lopen daar in? Het liefst loop ik door de bagger, prut en het liefst zo nat mogelijk. Je hebt hier even meer kracht voor nodig dan voor een droge ondergrond. Zandgrond is niet zo mijn ding, of is het de duin-

cross in Den Helder? Niet echt mijn wedstrijd. Hoewel de halve marathon van Egmond 7 km over het strand gaat en dat weer wel een leuke wedstrijd is.

Is het een sterk deelnemersveld in jouw categorie?

Soms zijn er jaren dat het heel spannend is en dat er veel snelle dames meedoen, andere jaren zoek ik de competitie met jongere dames. Ik zal er niet minder snel om lopen, wil altijd het beste uit mezelf halen.

Ga je dit jaar weer meedoen en heb je nog tips voor beginnende crossers? Natuurlijk doe ik dit jaar weer mee. Hoef ik niet eens over na te denken.

Onweer: zo blijf je ook buiten veilig

Als iets de Nederlandse zomer kenmerkt, dan zijn het wel de onweersbuien na een paar dagen stralend mooi weer. Die onweersbuien zijn vaak behoorlijk pittig, maar ook licht onweer kan al verstrekkende gevolgen hebben. Jaarlijks wordt één op de twee miljoen mensen getroffen door bliksem, twee van de drie bliksemslachtoffers overleven dit. Wel houden deze slachtoffers er vaak brandwonden aan over en kan de blikseminslag ook inwendig letsel en schade aan het zenuwstelsel veroorzaken.

 Blijf weg van hoge punten en torens en zorg ervoor dat je niet zelf dat hoogste punt bent.

 Schuil zo mogelijk in een gebouw of in een auto (met portieren en ramen gesloten) – bushokjes of carports bieden géén bescherming.

 Ga niet onder een boom zitten.

 Ga niet naast een lantaarnpaal, een hek, een ander metalen object of in de buurt van een hoogspanningsmast zitten.

De veiligste plek tijdens een fikse onweersbui is natuurlijk een gebouw of woning, maar als je tijdens een hardlooptraining, fietstocht of wandeling wordt overvallen door donder en bliksem heb je daar weinig aan.

Wees dus altijd uiterst voorzichtig en neem onderstaande tips in acht:

 In open gebied: ga gehurkt zitten met je hoofd zo laag mogelijk en je voeten bij elkaar. Is er een greppel in de buurt, ga daar dan in zitten.

 Ga nooit plat op de grond liggen.

 Op de camping kun je het beste naar het toiletgebouw gaan. Een tent biedt geen bescherming, een metalen caravan wel. Denk er wel aan de elektra los te koppelen.

 Ben je op het water, verlaat dat dan zo snel mogelijk.

 Word je tijdens het fietsen door onweer overvallen, stap dan af en zet de fiets een stukje bij je vandaan op de standaard.

 Heb je een e-bike, schakel deze dan uit.

 Ga niet in een groepje bij elkaar zitten, maar houd minstens twee meter afstand van elkaar.

 Gebruik geen paraplu.

 Wees niet bang om nat te regenen: natte kleding geleidt de bliksem juist beter dan je eigen lichaam.

 Doe sieraden af.

 Houd je telefoon niet in de hand, ga niet bellen of internetten en haal de dopjes van je hoofdtelefoon uit je oren. Hoe dichtbij is het?

Tel het aantal seconden tussen de bliksemflits en de donder en deel het aantal seconden dan door drie. De uitkomst is – bij benadering – de afstand in kilometers. Omdat een onweersbui zich vaak snel verplaatst, is het zaak zo snel mogelijk een schuilplaats te zoeken als het begint te onweren.

Bron: www.gezondheidsnet.nl (auteur Mariska Tjoelker)

De twee oudste dames van SAV, Coby Appelman-Feenstra en Wil Groot, beiden geboren in 1942, trainen nog steeds volop bij ons op de atletiekbaan. Reden genoeg dus om ze eens wat vragen te stellen.

Vertel eens wat over jezelf: Coby is getrouwd met Piet Appelman en zij hebben een zoon, een dochter en vier kleinkinderen. Ze is geboren in Friesland en woont nu al weer 55 jaar in Grootebroek.

Wil is geboren en getogen in Grootebroek en heeft twee zonen en zes kleinkinderen.

Hoe lang zijn jullie lid van SAV?

Coby is al 45 jaar lid en deed in het begin alle onderdelen (al waren dat er toen niet zoveel als dat er nu zijn).

Wil is als 12-jarig meisje begonnen bij SAV, nog op het oude Zouavenveld bij ‘meneer Kwast’.

Ze is er een tijdje uit geweest vanwege kinderen en werk, maar nu alweer zo’n 34 jaar lid.

Ze zijn beiden begonnen met gym. Er was niet zoveel keus als nu wat sporten aangaat. De jongens gingen voetballen en voor de meisjes was er gymnastiek of atletiek.

In het begin trainden ze drie keer in de week, maar dat is verminderd naar twee keer in de week. De familie staat er vierkant achter dat ze nog zo heerlijk trainen en juichen het alleen maar toe.

Doen jullie bij SAV nog meer dan alleen hardlopen?

Coby maakt één keer per jaar de kleedkamers schoon.

Wil heeft samen met Rini Bakker jaren de organisatie gedaan van het schoonmaken van de kleed-

kamers. Ook stond ze veel in de kantine en was ze actief bij het jureren. Nu maakt ze net als Coby één keer per jaar de kleedkamers schoon.

Deden jullie ook mee met wedstrijden? Dat hebben ze zeker gedaan. Coby heeft daarbij zelfs meerdere clubrecords op haar naam gezet, waarvan die op de 5000m het langste stond. Samen hebben ze ook deelgenomen aan een kwart triathlon en een 10km in Berlijn gelopen. Op die laatste prestatie zijn ze nog steeds erg trots.

Zo finishte Wil daar gelijk met de winnaar van de 25 km en had ze daardoor het gevoel of het hele Olympische stadion van Berlijn voor haar klapte. Dat was voor haar een bijzondere ervaring. Een andere bijzonder ervaring voor Wil was de halve marathon van Amsterdam met zowel de start als de finish in het na een verbouwing net weer geopende Olympisch Stadion.

Hebben jullie wel eens een blessure gehad in al die jaren?

Wil is een keer tijdens de training op een ‘hoedje’ gaan staan en heeft toen haar enkel gebroken.

Coby heeft ook een keer last gehad van haar enkel, maar verder is ze overal van gevrijwaard gebleven.

Letten jullie op je voeding?

Helemaal niet, gewoon eten wat de pot schaft zegt Wil en Coby is het daar mee eens. Al slikt Wil sinds een half jaar magnesium, omdat ze veel last had van kramp in haar kuiten. Dat doet ze op aanraden van Dirk (Rood) en ze heeft er veel baat bij.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

Blijven trainen en zeker volhouden tot we 80 zijn!

hardlopen

Cwillen ook als 80-jarigen nog

Wil Groot en Coby Appelman

Anneke Haan-Purmer versus Jennefer de Haas-Baars

Voor de ouderen onder ons is de naam van Anneke Haan-Purmer vast nog een welbekende. Nog steeds is zij bij de masters in het bezit van een flink aantal clubrecords, waarvan Jennefer de Haas-Baars er op 7 april in Heerhugowaard eentje wist te evenaren. Zij kwam daar als V35 in de verspringbak namelijk tot 4.06m, een afstand die Anneke al in 1987 op liet tekenen als record en dus maar liefst 32 jaar heeft stand gehouden. Een maand later deed Jennefer er in Zeist nog een schepje bovenop door 4.12m te halen om uiteindelijk in Hoorn op 4.16m uit te komen.

Ook Jennefer kent inmiddels een lang atletiekverleden, al was dat niet bij SAV. We vroegen beide dames naar hun ervaring en beleving van de atletiek en het record.

Wie is Anneke Haan-Purmer?

Ik ben een jonge zeventiger, woon in Venhuizen, en heb een dochter en kleindochter. Eigenlijk ben ik meer een schaatsster. Dat heb ik altijd gedaan en doe ik nog steeds. Het was Klaas Veul die mij een keer aanschoot en vroeg of ik niet eens een keer mee wou doen aan een crossje van SAV. Al snel daarna vroeg hij of ik in de competitie de 800m wou lopen, want ze hadden een tekort aan snelle dames. Alleen wist ik helemaal niet hoe ik die afstand moest lopen. Geen probleem volgens Klaas. Ik moest gewoon de eerste ronde meegaan met de rest en in de tweede ronde stond er op elk 100m punt iemand die me vertelde wat te doen!

Ik ben sportief egoïstisch, al ben ik van mening dat je dat moet zijn als je wat wilt bereiken in de sport.

Ben je nog lid van SAV?

Nee, tijdens de eerste renovatie van de baan moesten we naar Hoorn om te trainen en toen ben ik gestopt. Na 35 jaar!

Welke onderdelen beoefende je en wat had je voorkeur?

Ik begon dus met de 800m, maar al snel ging ik 100m en 200m lopen. Ook heb ik horden gedaan en later kwamen daar de werpnummers bij.

Ver- en hoogspringen deed ik bij gelegenheid, als ze niemand hadden voor de competitieploeg.

Mijn favoriete nummers waren de 100/200m en horden. Later werd dat speer- en discuswerpen, al vond ik de estafette ook erg leuk om te doen.

Wat waren je opvallendste prestaties?

De eerste 800m heeft veel indruk op mij gemaakt en ook heb ik een keer de zevenkamp gedaan. Volgens mij staat mijn clubrecord nog. En onze promotie naar de 1e klasse onder leiding van Obe van der Klei toen ik 25 jaar bij SAV zat.

Sport je nog steeds? En zo ja wat doe je dan nu?

Ja, ik schaats nog steeds, dat was en is nog steeds mijn favoriete sport. En ik fiets veel.

Herinner je je nog het moment dat je het clubrecord sprong?

Welnee, daar was ik helemaal niet mee bezig. Ik moest goed opletten dat ik met mijn voet goed uitkwam op de balk zodat ik niet ongeldig zou springen.

Wat waren voor jou de leuke momenten bij SAV?

Vooral de wedstrijden en competities waren erg leuk met elkaar. Het promoveren naar de eerste klasse en daarna Chinees eten met Obe.

Hoogspringen met de schaarsprong, de flop kwam net in opmars, en het landen in een zandbak. De atletiekvereniging zat toen nog aan de Industrieweg, dat was een grasbaan en de 100m moest diagonaal over het veld gelopen worden.

Leendert Logger was toen trainer en werkte al met schema’s, lette op voeding en de hartslag.

Ik liep op stugge leren spikes met lange vaste punten eronder. Dat zijn toch wel leuke herinneringen aan een gezellige tijd bij SAV.

Anneke Haan-Purmer versus Jennefer de Haas-Baars

doen met de competitie bij de masters. Het kriebelde wel om zelf weer te beginnen, maar het kwam er nooit van. Tot dit seizoen.

Wel geef ik al een aantal jaren training bij SAV aan de jeugd. Sinds 2015 is mijn dochter aan atletiek begonnen en stond ik elke week langs de kant. Op een gegeven moment kwam de vraag of ik het leuk zou vinden om training te geven aan de pupillen, vandaar dat ik daar mee begonnen ben.

Hoe vaak train je in de week?

Ik begon deze winter bij Kay in de meerkampgroep 1x per week, maar toen hij er mee stopte ben ik eigenlijk ook afgehaakt met trainen. Wel heb ik af en toe wat trainingen voor mezelf gedaan, maar totaal niet met regelmaat. Sinds de zomervakantie train ik wel elke woensdagochtend voor mijzelf.

Is verspringen je favoriete onderdeel?

Wie is Jennefer de Haas-Baars?

Ik ben 35 jaar en moeder van 2 kids (Sophie en Daan). Geboren in Amsterdam en opgegroeid in Almere en in 2006 naar Grootebroek verhuisd. Ik werk 4 dagen in de week op kantoor bij de beroepsvereniging voor journalisten. En daarnaast geef ik 2 avonden in de week training aan onze jongste pupillen.

Hoe lang doe je al aan atletiek? En is dat altijd bij SAV geweest?

Ik ben als klein meisje van 7 jaar begonnen met atletiek in Almere. Hier heb ik tot mijn 23ste getraind. Tussendoor heb ik een korte periode bij AV Zuidwal in Huizen getraind. Eigenlijk ben ik sinds deze winter weer zelf begonnen met “trainen” bij SAV. Dit, omdat ik de mooie leeftijd van 35 heb bereikt en Linda en Lillian vorig jaar al vroegen of ik mee kon

Nu staat verspringen bovenaan mijn favorietenlijstje, vooral omdat het voor mij een onderdeel was dat ik snel kon oppakken zonder al te veel trainingen.

Als junior was ik vrij explosief; ik kon aardig sprinten (niet super) en was ook een goede mila atleet, waardoor ik me als junior ben gaan richten op de 400m. Al was verspringen wel een onderdeel dat ik er vaak naast deed.

Doe je nog meer onderdelen?

Nu richt ik me vooral op het korte werk: 60m, 100m en de technische nummers. Maar ik doe vooral wat ik leuk vind.

Wist je van het verspring clubrecord af?

Ik wist wel dat het indoor clubrecord niet heel sterk stond, maar het was op zich niet het doel. Ik wilde gewoon kijken wat mijn niveau was en vooral lekker sporten.

Wat het outdoor clubrecord (die van Anneke dus)

betrof, had ik het er al met Lillian Hauwert over gehad. Dit, omdat onze beste prestaties in de buurt van het record lagen. Dus was het de vraag wie hem als eerste zou pakken.

Had je na afloop in de gaten dat je het clubrecord verbroken had?

Ik wist wel waarop het indoor clubrecord stond, maar dat het gebeurde in mijn eerste verspringwedstrijd was wel een verassing. Jammer genoeg ben ik dit jaar indoor niet verder gekomen dan mijn eerste wedstrijd.

Buiten had ik de eerste keer meteen een evenaring. Dat was tijdens de mastercompetitie waaraan ook Lillian mee deed. De kans was er natuurlijk dat Lillian, die na mij moest springen, verder zou springen, maar dat gebeurde niet.

Wat was je gevoel bij de records?

Het indoor record was een mooi kadootje, maar ik was vooral blij dat ik verder had gesprongen dan

het PR van mijn dochter Sophie.

Bij het outdoor record was ik uiteraard blij, maar voelde ik me ook een beetje schuldig. Lillian had hem vorig jaar al bijna te pakken en nu pikte ik ’em voor haar neus weg.

Heb je nog doelen voor volgend jaar?

Buiten ben ik al tot 4.16m gekomen. Dit zou ik binnen natuurlijk ook willen springen. Het zou leuk zijn als ik nog een keer richting de 4.50m zou gaan. Maar dat is wel heel ambitieus. Nu is het vooral lol hebben en af en toe een wedstrijdje meepakken.

Hoe ga je dat aanpakken/ervoor trainen?

Ik ben nu lekker bezig met 1x in de week trainen op de baan en hoop dit een beetje voort te kunnen zetten. En dan zien we wel waar het mij brengt.

Wil je nog iets kwijt in dit interview?

Ik hoop dat er nog meer masters komen die zich willen richten op wat technische nummers, zodat we zo een meerkampgroepje voor masters kunnen beginnen.

De Tien van Sjoerd de Roos

Alles wordt vastgelegd, ook door de atleten zelf. Hier de SAV-meiden bij de finale D-junioren 2016 in Alphen a/d Rijn. 09

Vier jongens die altijd tegen elkaar streden, wilden ook eens iets met elkaar doen. Dat werd voor de gelegenheid een gezellig estafetteteam.

Onder de naam Team Noord-Holland wonnen Jeff Tesselaar (AV Hera), Merlijn Bosman (SAV), Collin Geugjes (NEA Volharding) en Quiéroz Kuijper (AV Hollandia) de estafette tijdens de indoor D-Spelen in 2015.

Ella Mosselman in actie op de horden tijdens een competitiewedstrijd in 2017 op de baan van AV Hylas. Door drie foto’s samen te voegen kun je de sprong over de horde mooi volgen.

Mijn naam is Sjoerd de Roos en ik ben geboren en getogen in Hoorn. Ik heb een (pleeg)zoon Quiéroz, die inmiddels 16 jaar is, maar toen hij een jaar of 8/9 was bleek dat hij aardig kon hardlopen.

Hij wilde op atletiek en hij werd lid van Hollandia. Hij begon bij de B-pupillen en het ging meteen goed. Zijn sterke onderdelen waren de sprint, verspringen, balwerpen en de 1000m. Hij stond bij heel veel wedstrijden op het podium en heeft een aardige prijzenkast bij elkaar gesport. Het hoogtepunt was het winnen van de finale van de pupillencompetitie in 2014.

Ik wilde al deze prestaties natuurlijk vastleggen en kocht een spiegelreflexcamera. Samen met Fons en Nop heb ik een workshop gedaan bij de bekende atletiekfotograaf Ed Turk. Later heb ik nog een fotocursus gevolgd bij Madelon Dielen. Van beide heb ik nog dagelijks profijt.

Quiéroz is inmiddels allang van atletiek af, maar ik heb zoveel mensen leren kennen, dat ik nu nog steeds regelmatig te vinden ben bij atletiek- en hardloopwedstrijden om foto’s te maken. Ik vind het leuk en ik weet dat het gewaardeerd wordt. Zo langzamerhand ben ik één van de huisfotografen geworden van Hollandia, Hera en SAV. Als ik een shirt zie van genoemde verenigingen klik ik en dat resulteert er meestal in dat ik met veel meer foto’s thuiskom dan de bedoeling was. Mijn record is 5700 foto’s op een dag.

Ik hou uiteraard van mooie actiefoto’s, maar de foto’s die ik tussen de wedstrijdonderdelen door maak zijn vaak het leukst.

07

Eind oktober begint het crossseizoen en dat zorgt altijd voor mooie herfstplaatjes. Hier Tom ten Bruggencate van AV Hera tijdens de Hoornse Parkcross in 2017.

06Spikes. Onmisbaar voor de echte atleet en ze zijn er in alle kleuren en maten.

Hordenfoto’s zijn vaak moeilijk om te maken. Maar als het dan lukt zijn ze wel mooi. Eline Mast van NEA Volharding tijdens de finale van de C-junioren 2018 in Gorinchem.

Vaak wordt gezegd dat baasjes op hun hond gaan lijken, maar deze Franse atlete past zich aan aan haar atletiekonderdeel tijdens de Ruhr Games in Duitsland.

In 2017 werd Michelle Oud namens SAV in Utrecht Nederlands kampioen op de meerkamp. Ik was daar toevallig getuige van omdat ik daar was voor de kidslopen.

Na afloop maakten de meerkampsters hand in hand hun traditionele ereronde. Mooi dat dit nog kan in de topsport.

Avondwedstrijden zijn altijd lastig om te fotograferen, maar deze sprong van Jeff Tesselaar van AV Hera bij ondergaande zon op de baan van SAV vind ik wel geslaagd. 05 04

In maart 2018 werd de finale van de crosscompetitie onder ijskoude omstandigheden gehouden in Soest. Zo’n 100m voorbij de start stond een klein boompje waar de atleten omheen moesten lopen. Ik ging ervoor zitten en zo kwamen ze recht op me aflopen. Hier Vasco Mosselman met in zijn kielzog Jochem van Warmerdam van SAV.

Jongens mini pupillen

Sommige zijn nog maar echt ieniemini, maar hun prestaties zijn dat allerminst. In hun allereerste atletiekjaar wisten de mini pupillen Fender Jong, Brettley Onos, Guus Swart, Jack Bruijn en Daan de Haas zich als ploeg te plaatsen voor de finale van de pupillencompetitie. En Fender deed het helemaal fantastisch, want hij had zich ook individueel geplaatst. Het ging niet helemaal zonder slag of stoot, want op de eerste wedstrijd na waren ze de andere twee wedstrijden niet op volledige sterkte. Het was natuurlijk allemaal erg nieuw, maar met papa’s/ mama’s die zelf geatletiekt hebben (en zelfs nog clubrecords hebben staan bij SAV) of nu met de atletiek bezig zijn als atleet/trainer, moest het natuurlijk wel goed komen. En dat kwam het ook! Op 14 september gingen de heertjes in Heerhugowaard verpletterend van start met een wel heel dik clubrecord van 29.78 op de 4x40m estafette. Daarna zou Fender nogmaals zijn sprintvermogen etaleren met een winnende 7.07 op de 40m. En dat

was niet alleen een clubrecord bij de mini’s, maar ook bij de oudere C-pupillen. Hiermee was de koek nog niet op, want Fender werd ook nog tweede bij het verspringen en haalde bijna 20m met de bal, wat ook een pr was. Uiteindelijk scoorde hij de meeste punten van alle deelnemers en hoewel hij als nummer 7 de finale in was gekomen ging hij hier dik verdiend met het goud aan de haal. Maar ook de andere atleetjes deden het super. Een mooi pr bij het verspringen voor Jack en Guus, een sprintrecord voor Guus en een beste balworp van Brettley zorgden ervoor dat de heertjes tot een totaal van 3950 punten kwamen (hun hoogste score in de voorrondes was 3202 punten!) en hiermee zijn ze als nummer drie op het podium geëindigd achter AV’23 uit Amsterdam en AV Startbaan uit Amstelveen.

Helaas kon Daan niet meedoen aan de finale, want hij zat door een ongeluk met zijn voet in het gips, maar hij was er wel bij om zijn maatjes aan te moedigen. Hopelijk blijft dit leuke ploegje nog lang atletieken.

Jack Bruijn

Fender Jong en Brettley Onos

Guus Swart

Daan de Haas

DE TOPPERS VAN DE TOEKOMST

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Wat dat aangaat zit het wel goed bij SAV.

Op dit moment zijn er bij de D-junioren drie atleetjes die bovengemiddeld presteren, al zegt dat natuurlijk nog niets over de toekomst. Maar dat ze talentrijk zijn en de potentie hebben om uit te groeien tot een topper, dat mag duidelijk zijn. We hebben het hier over Jinte Braas, Aaron Ponne en Vasco Mosselman, in hun leeftijdscategorie al goed voor een groot aantal medailles op de diverse NK’s en dan hebben we het nog niet over al die andere prijzen die ze al in de wacht hebben gesleept.

Ook hebben ze dit jaar, op het moment van schrij-

ven, al 21 keer hun naam laten noteren op de clubrecordlijst. Jinte is het meest veelzijdig. Ze kan erg goed lopen, maar draait haar hand ook niet om voor een topmeerkamp. Aaron is inmiddels aan het uitgroeien tot een veelzijdige werper, terwijl de liefde van Vasco toch vooral uitgaat naar het (lange) lopen. Helaas kon hij op de outdoor D-spelen zijn vorig jaar veroverde titel op de 1000m niet verdedigen omdat hij door een (te) snelle groei kampt met de ziekte van Osgood Schlatter (gevoelige bobbel op het scheenbeen net onder de knie), maar hij is vast van plan om weer ijzersterk terug te komen.

Hierbij stellen ze zichzelf voor:

Ik ben Jinte Braas, ik woon in Hoogkarspel, ben 13 jaar oud en ik heb een oudere zus Luna en een oudere broer Finn.

Mijn vader en moeder hebben aan atletiek gedaan en mijn zus zit op atletiek, dus ben ik toen ik 6 was meegegaan en ik vind het een leuke sport.

Ik doe alle onderdelen die er voor meisjes-D zijn, alleen polsstokhoogspringen heb ik nog nooit gedaan. De 600m vind ik het leukst om te doen, omdat ik hier het beste in ben.

Ik train 3 of 4 keer in de week, het liefst met kinderen van ongeveer mijn eigen leeftijd.

Ik wil nog lang op atletiek blijven, al wil ik me nog niet specialiseren. Wel zou ik graag aan grote internationale wedstrijden mee willen doen.

JINTE BRAAS

Mijn leukste wedstrijden zijn de D-spelen en de meerkampen. De D-spelen omdat daar de beste atleten aan meedoen, meerkampen vind ik leuk omdat je dan twee dagen met elkaar optrekt. Ik ken al een hoop meiden omdat we elkaar altijd op wedstrijden tegen komen en dat is altijd heel gezellig. De 600m tijdens de pinkstermeerkamp vind ik tot nu toe mijn beste prestatie. Hier heb ik ook een clubrecord op gelopen. Mede door deze tijd had ik ook een heel goed meerkamppuntentotaal wat ook weer een clubrecord was (Opm. Jinte liep 1.38.69 op de 600m en scoorde 3174 punten op de zeskamp). Doorgaans ben ik niet echt erg zenuwachtig voor een wedstrijd, alleen bij belangrijke wedstrijden zoals NK’s ben ik wel wat gespannen. Ook heb ik geen speciale rituelen. Ik doe gewoon wat ik normaal ook doe.

Naast het sporten vind ik het leuk om met vriendinnen iets af te spreken.

Ik zit op de RSG in Enkhuizen, in de tweede klas van het Atheneum. Vooralsnog is school en huiswerk nog goed te combineren, ik probeer altijd zoveel mogelijk al op school af te hebben.

Mijn lievelingseten is lasagne en voor een wedstrijd eet ik altijd iets gezonds, al is dat meestal iets van pasta.

Hoi, ik ben Vasco Mosselman en woon in Groote broek. Ik heb 3 zussen: Nadine*, Britt en Ella. Mijn vader heet Dick en mijn moeder Ariadne, ook heb ik een hond en een kat.

Doordat mijn zussen Britt en Ella op atletiek zaten ben ik eigenlijk opgegroeid met atletiek. Toen ik 2 jaar was rende ik al rondjes met Britt mee en ben er niet meer mee gestopt. Mijn eerste atletiektraining was op 14 mei 2012 in een veel te groot trainingspak (zie foto).

Ik loop nu de Mila afstanden van 800 tot 3000 meter en train daarvoor 2x in de week. Als ik geen wedstrijden heb in het weekend doe ik soms ook nog een rustige duurloop.

Het liefste train ik met de mila groep en met Kaitlyn, soms ff lekker klooien. Mijn doel is om mee te mogen doen met de EK u18 en dan hoop ik ooit op de Olympische spelen te mogen lopen.

Mijn leukste wedstrijd was vorig jaar in het Olympisch stadion in Amsterdam op de D-spelen. Ik vond het super gaaf om daar te lopen en natuurlijk mijn eerste plek op de 1000 meter. Dit jaar ben ik heel trots op mijn tweede 3000 meter. Ik heb ruim een minuut van het oude clubrecord afgelopen.

Voor de wedstrijden ben ik altijd heel relaxed, ik zie wel hoe de race verloopt. Met de Warandeloop ben ik wel meestal iets gespannen.

Voor een wedstrijd eet ik altijd een banaan, maar ik loop ook heel goed op ongezond eten hoor.

Echt hobby’s heb ik niet, ik ben wel gek op kattenkwaad, maar daarover nu even geen informatie vanwege boze moeders, hahaha.

Ik zit op het Martinus college en doe nu mavo 2. Als ik veel huiswerk heb dan kan ik niet trainen, want mijn ouders zeggen dat school voor gaat. Echt stom maar ik snap het wel.

Mijn lievelingseten is vlees, veel vlees.

VASCO MOSSELMAN

Ik ben Aaron Ponne, 13 jaar oud, ik heb 1 broer David en we wonen in Grootebroek.

Ik wilde graag op een sport, maar wist niet wat. Toen ben ik bij verschillende sporten gaan kijken en atletiek vond ik het leukst. Vooral omdat je veel verschillende onderdelen kan doen.

Ik was denk ik zes toen ik met atletiek begon. Als pupil vond ik alles nog leuk en deed ik vaak mee met de meerkamp. Nu ben ik alleen nog aan het werpen en stoten, wat erg goed gaat. Het allerleukst vind ik kogelstoten. Met dat nummer heb ik in 2019 zowel indoor als outdoor de nationale D-spelen gewonnen. Daar train ik voor, ik win graag.

Ik train zo vaak als het kan en dan het liefst met Jessy bij Peter. Maar ik vond het ook altijd erg leuk toen Kay en Kjell nog vaker meetrainden.

Ik hoop nog lang te blijven werpen en ik wil heel graag met de top mee kunnen doen.

Ik vind de D-spelen altijd erg leuk, want daar train ik het hele jaar voor en dan kom je samen met allemaal jongens die er echt voor gaan. Dat vind ik een leuke sfeer.

Het goud bij het kogelstoten tijdens de D-spelen van 2019, zowel indoor als outdoor, vind ik tot nu toe mijn beste prestatie.

Ik heb alleen last van zenuwen als ik mijn tegenstanders nog niet heb zien gooien. Daarna is het over, ik weet graag wat de tegenstanders kunnen. Ook wanneer ze beter zijn dan ik. Ik houd er ook geen rituelen op na, want ik hou niet zo van raar gedoe.

Andere hobby’s heb ik niet, ik ga helemaal voor het werpen. Sporten is mijn ontspanning. Na schooltijd maak ik mijn huiswerk en wanneer ik dan in de avond moet trainen vind ik dat wel lekker.

Ik eet alles en ik eet veel, maar het lekkerste vind ik pasta’s, al eet ik voor een belangrijke wedstrijd vooral veel fruit en brood.

GEZOCHT: VRIJWILLIGERS!!!!

We komen bij SAV momenteel niet 1, niet 2, niet 3, maar vele vrijwilligers tekort. We zullen dit als vereniging samen moeten oplossen en daarom doen we via deze oproep een dringend beroep op iedereen die graag wat wil betekenen voor onze vereniging!

Waar zijn we concreet naar op zoek: Trainers voor verschillende groepen van pupillen tot senioren en recreanten. Ook hulptrainers die ondersteuning kunnen bieden aan groepen pupillen zijn van harte welkom!

Bestuursleden. Minimaal 2 leden voor de technische commissie.

Iemand die de medische commissie vorm wil geven en 1 of 2 leden.

Wedstrijdorganisatie minimaal 2 leden. Wegcommissie minimaal 2 leden. Jeugdcommissie ook minimaal 2 leden.

Tom Beertsen: plezierig samenwerken bij SAV

Ook al komen we bij SAV inmiddels vele vrijwilligers tekort, gelukkig is er nog een oude garde die heel veel werk voor de club verricht. Zo een ‘gouwe ouwe’ is ook Tom Beertsen, waarbij het opvalt dat hij nog altijd enthousiast is en geniet van de fijne sfeer. Wat hij allemaal heeft gedaan en nog steeds doet vertelt hij hieronder:

Vertel eens wat over jezelf:

Ik ben Tom Beertsen en ik ben in augustus 73 jaar geworden. Ben getrouwd met Marion en wij hebben 3 kinderen, en wel Carla, Paul en Tessa en wij hebben 1 kleinkind Noa. Wij wonen in Grootebroek.

Ik geniet al bijna 10 jaar van mijn pensioen, daarvoor heb ik 47 jaar op een accountantskantoor

gewerkt, eerst in de controle en daarna in de samenstelpraktijk. De laatste 20 jaar heb ik salarisadministraties verzorgd voor cliënten.

Hoe en wanneer ben je in de atletiek beland?

Toen Carla in 1989 lid werd ben ik betrokken geraakt bij SAV.

Hoe lang ben je al lid van SAV?

Ik ben in 1992 lid geworden als recreant. Dus ik ben op dit moment 27 jaar lid.

Train je zelf ook en zo ja welk nummer?

Ik heb ongeveer 10 jaar getraind, alleen looptraining, maar door lichte blessures ben ik daar mee gestopt en doe nu niets meer op atletiekgebied.

Welke functies heb je allemaal gehad bij SAV en wat doe je nog?

Ik ben begonnen het vervoer voor de pupillen te regelen. Daarna ben ik lid geworden van de jeugdcommissie en van het algemeen bestuur. Dat heb ik ongeveer 15 jaar gedaan. Momenteel doe ik de ledenadministratie en ben ik lid van de Coryfeeën club, help ik bij het opbouwen voor wedstrijden en begeleid ik bij de schoolsportdagen die op ons complex worden gehouden.

Hoeveel tijd kost dat?

Ik weet niet precies hoeveel tijd ik aan SAV besteed maar het zal gemiddeld ongeveer neerkomen op een dag per week.

Welke functie vind/vond je het leukste om te doen?

In feite vind ik alles wat ik gedaan heb of nog doe leuk.

Wat vind je zo leuk aan SAV?

Ik heb ervaren dat de sfeer bij SAV goed is en dat het plezierig is om met een aantal mensen samen te werken om iets voor SAV te doen.

Heb je nog andere hobby’s?

Ja, in de eerste plaats voetbal en wel Ajax. Wij gaan naar bijna alle wedstrijden, zowel uit als thuis, en volgen ze ook in Europa, mits het met de auto te doen is.

Welke sporten vind je nog meer leuk?

Ik volg de sport in de breedste zin van het woord.

Kom je nog op wedstrijden?

Ik ga in ieder geval kijken naar de wedstrijden van mijn dochters. Ben meerdere keren naar de FBK games geweest, naar het WK in Berlijn (2009),

naar het EK in Amsterdam (2016) en naar de Olympische Spelen in Athene (2004).

Van welk atletieknummer geniet je het meest en waarom?

Ik vind polsstokhoogspringen een fantastisch onderdeel, en wel om met zo’n stok over bijna 6 meter te springen.

Ook een ontwerp voor úw evenement? |

Uw complete huisstijl eens op zijn kop? | bel voor een afspraak | telefoon 06 22 87 87 82 | marjo de jong Ook een ontwerp voor úw evenement? |

Uw complete huisstijl eens op zijn kop? | bel voor een afspraak | telefoon 06 22 87 87 82 | marjo de jong

SAV IS TROTS!

Uiteraard zijn we als club trots op alle atleten (en de vele vrijwilligers natuurlijk), maar de Europese indoortitel van Nadine Visser en het optreden van Nadine en Lieke Klaver tijdens het WK atletiek in Doha (Qatar) verdient toch wel wat extra aandacht. Nadine Visser snelt naar Europese indoortitel in Glasgow

Na een trainingskamp in Zuid-Afrika begon Nadine uitstekend aan haar indoorseizoen en won ze in het Duitse Karlsruhe meteen al een grote wedstrijd over 60m horden waarbij ze niet alleen de regerende Europese indoorkampioene Cindy Roleder versloeg, maar met 7.97 meteen de EK indoor limiet slechtte. Daarna was het een tijdje af en aan. Goede wedstrijden werden afgewisseld met minder goede wedstrijden, maar dat zij aan snelheid had gewonnen bleek wel tijdens het NK indoor waar zij in 7.30 vierde werd op de 60m. Toch ging zij nog wat onzeker naar het EK indoor in het Schotse Glasgow waar ze zich als snelste wist te plaatsen voor de halve finale van de 60m horden. Daarin toucheerde zij de laatste horde, maar ging toch probleemloos door naar de finale. In deze finale stond er geen maat op haar. In 7.87, de beste Europese jaartijd, snelde ze ruim voor de rest van het veld uit naar haar eerste grote titel bij de senioren. De regerende indoorkampioene Cindy Roleder uit Duitsland greep in 7.97 het zilver terwijl het brons in 8.00 naar de Wit-Russische Elvira Herman, de Europese kampioene op de 100m horden van 2018 in Berlijn, ging.

Zesde (met NR) en zevende van de wereld Van 27 september t/m 6 oktober stonden in Doha (Qatar) de wereldkampioenschappen atletiek op het programma. Vanwege de hitte zo laat in het

seizoen, al bleek dat voor Nadine geen bezwaar. Zij kwam het baanseizoen moeizaam op gang, maar had duidelijk het beste voor het laatst bewaard. Op 5 oktober plaatste ze zich via 12.75 moeiteloos voor de halve finale van de 100m horden. In deze halve finale, die op 6 oktober gehouden werd, moest ze alles uit de kast trekken voor een finaleplaats want wat was het niveau hoog! Met een tijd van 12.62 verpulverde Nadine haar eigen Nederlandse record en nog bleek dit niet genoeg voor rechtstreekse kwalificatie. Gelukkig zat ze wel bij de twee tijdsnelsten en zo stond ze nog geen twee uur later in de finale. Het zou een finale worden van een zelden vertoond hoog niveau waarin Nadine in 12.66 als nummer zes over de finish kwam. ZESDE van de wereld, wat een topprestatie (en al helemaal als je weet dat deze tijd bij het vorige WK medaillewaardig was geweest). Het is en het blijft knap zoals Nadine de kunst van het pieken beheerst. De tweede SAV troef, namelijk Lieke Klaver, wist zichzelf ook tot tweemaal toe te overtreffen. Was Lieke de voorgaande wedstrijden in het nationale 4x400m team steeds de tweede loopster, nu mocht ze als eerste loopster van start en kon zo extra genieten van de aandacht die ze als startloopster kreeg en de lichtshow die aan de finale vooraf ging. In de series op 5 oktober legde ze de volle ronde af in 52.3 en zo snel had ze nog nooit gelopen. Omdat de andere dames eveneens uitstekend liepen wisten ze zich na 3.27.40 voor het eerst in de geschiedenis op dit nummer te plaatsen voor een WK finale. En als kers op de taart betekende dit tevens kwalificatie voor de OS volgend jaar in Tokyo. In de finale liepen ze weliswaar een halve seconde langzamer, maar werden ze wel zevende van de wereld. Hierdoor is het mogelijk dat er volgend jaar twee SAV’ers schitteren op de Olympische Spelen!

Cees zag op 3 september 1952 het levenslicht in Den Helder, is getrouwd met Trudy en samen hebben zij 2 dochters en 5 kleinkinderen, waarvan de oudste ook hard kan lopen. En daar is Cees maar wat trots op. Hij heeft altijd gesport en deed voor de atletiek aan voetbal, hockey en dammen.

Toen hij 16 jaar was, is hij verhuisd naar Hoogkarspel waar hij op voetbal ging. Omdat hij daar het hardste kon lopen, vond zijn vader dat hij beter op atletiek kon gaan. Zo kwam hij in 1980 samen met Frans de Vries bij SAV terecht, waar hij ging trainen bij Obe van der Klei. Nadat Frans in 1990 overleed, ging Cees pas serieus aan wedstrijden meedoen. Zijn eerste NK medaille won hij in 1993 op de 800m. Hij snelde toen in 2.01.01 naar het brons.

Zijn favoriete afstanden zijn de 800m en de 1500m. Op beide afstanden wist hij 15x een gouden NK medaille te veroveren. In totaal heeft hij tot nu toe al 104 NK medailles veroverd. Ook heeft hij nog een keer meegedaan aan een EK indoor voor masters.

In 1999 werd hij in het Zweedse Malmö vijfde op de 1500m. Geen medaille dus, maar hij verbeterde daar wel het Nederlandse record!

10 km tot de halve marathon. Eén keer heeft hij een uitstapje gemaakt naar de marathon, maar dat beviel hem niet. Hij liep die overigens wel in 2.47 uur.

Nu wil hij minder prestatie gericht maar meer voor zijn plezier lopen, al blijft hij de NK’s wel doen. Die prikkel heeft hij namelijk nodig en ook wil hij hiermee andere SAV atleten uitdagen om met NK’s mee te doen.

Gelukkig heeft hij weinig met blessures te maken gehad, al heeft hij de laatste drie jaar wat minder goed kunnen trainen doordat hij last had van een peesblessure in zijn enkel. Door een EPTE behandeling (Echogeleide Percutane Therapeutische Elektrolyse: hierbij wordt stroom door het probleemgebied in de pees geleid) is hij ervan af geraakt. Hij was hiermee een van de eersten in Nederland die door deze behandeling genezen is van een hardnekkige peesblessure.

Cees traint nog 6 keer per week, waarvan 1 x op de baan en één keer in de week doet hij aan spinning.

Het meest trots is hij echter op zijn eerste gouden NK medaille. Net toegetreden tot de categorie M45 ging hij samen met Dick Reus naar het NK in Zellhem. Dick kwam daar uit op de 100m en 200m, terwijl Cees in actie kwam op een bloedstollende 800m. Met maar liefst vijf man stormden ze tegelijk op de finish af, maar Cees was degene die het goud veroverde. Ook de 1500m werd door hem gewonnen, maar vanwege ‘hinderen’ werd hem het zilver toebedeeld. Een jaar later was het in Lelystad wel dubbel raak en won hij op zowel de 800m als de 1500m het goud.

Cees heeft ook veel wegwedstrijden gelopen. Ten tijde van dit interview stond de teller op 368 gewonnen wedstrijden in zijn leeftijdscategorie, variërend van

Naast het atleet zijn heeft Cees ook in het bestuur gezeten, was hij lid van de technische commissie en is hij vanaf 1994 tot op heden trainer van de lange afstand loopgroepen van zowel de wedstrijdatleten als de recreanten.

Als trainer is hij het meest trots op zijn pupil Heleen Wildöer, die bij de meisjes junioren-B een tijd van 2.16 op de 800m neerzette en de Nederlandse titel op deze afstand veroverde.

Ook zou Cees weer graag deel uit willen maken van de technische commissie. Dit om de technische zaken wat meer te stroomlijnen.

Tips voor aankomende talenten: “Zoek andere talenten op en ga daar mee trainen want daar word je sterker van. En doe waar je goed in bent, maar vergeet vooral niet te genieten van je sport.”

Waar moet je op letten als je hardloopschoenen gaat kopen?

Als je tevreden bent over je schoenen, blijf dan bij dat type. Het is soms wel lastig dat fabrikanten steeds nieuwe modellen uitbrengen en je vertrouwde schoeisel uit de handel nemen. Is dat het geval, zoek dan een schoen die zoveel mogelijk de eigenschappen heeft van de schoen waarover je tevreden bent. Andere aandachtspunten zijn:

Ga pas aan het einde van de middag loopschoenen kopen. Je voeten zijn dan iets meer opgezet. Zo voorkom je dat je niet te krappe schoenen gaat kopen.

Beoordeel je schoenen staand en niet zittend. Wanneer je staat schuift je voet nog iets naar voren. Er moet altijd 5 tot 7 millimeter ruimte zitten tussen de langste teen en de voorzijde van de schoen.

Kies een schoen die je voet goed omsluit, maar pas op dat je niet een te krappe schoen koopt. Draag sportsokken.

Pas altijd beide sportschoenen. Mocht er in de winkel te weinig ruimte zijn om te testen, ga naar buiten en probeer ze daar uit.

Probeer meerdere hardloop schoenen uit zodat je goed kan vergelijken.

De maatvoering van confectie schoenen komen vaak niet overeen met hard loopschoenen.

Bij de wreef mag je geen overdruk of irritatie voelen.

Vrouwelijke hardlopers met overgewicht of een brede voet kunnen beter voor een mannenmodel kiezen. Schoeisel voor vrouwen is doorgaans smaller.

Het belang van hardloopschoenen wordt erg overdreven. Een schoenenverkoper kan niet de garantie geven dat je met een bepaalde schoen blessurevrij blijft hardlopen. Blessures zijn vaker het gevolg van een te snelle trainingsopbouw en eerdere blessures dan verkeerde schoenen. Een schoen is geen wondermiddel en heeft als primaire taak om je voeten te beschermen. Zoek de oplossing bij lichamelijke ongemakken niet direct in het aanschaffen van nieuwe hardloopschoenen. Stop je energie vooral in het verbeteren van je looptechniek, laat je door een (sport)fysiotherapeut onderzoeken en evalueer je trainingsopbouw om eventuele overbelastingsklachten uit te sluiten.

Bron: Optimaalsporten.nl

VOOR EEN UITGEBREIDE EN PROFESSIONELE LOOPANALYSE

Bestuur en commissies

Hoofdbestuur

Voorzitter

Penningmeester Secretaris Onderhoud baan Algemeen lid Algemeen lid

Ledenadministratie

Administrateur

Wedstrijden thuis Voorzitter

Wedstrijden uit Pupillen en jun-CD

Commissies

Accommodatie/materiaal Activiteitencommissie Glossycommissie Jeugdcommissie Jurycommissie Kantinecommissie Loopevenementen Medische commissie Schoonmaakcommissie Sponsorcommissie Technische commissie Vertrouwenscontactpersoon

Algemeen

Inlichtingen

Lief en Leed

Webmaster

Naam Ruud Wierenga

Koen Selie

Mirjam de Boer

Willem Dudink

Vacant Vacant

E-mail voorzitter@savatletiek.nl penningmeester@savatletiek.nl secretaris@savatletiek.nl

Tom Beertsen

Fons Mok Monique van der Deure

Tames van Zwol

Kjell Heinsius

Margreet Broersen

Jennefer de Haas-Baars

Jeroen Dodeman

Esther Dodeman Wouter Meijerink

Gerwin Struijs (a.i.) Margreet Broersen Gertjan Klumpenhouwer

Gerwin Struijs

Anita Baas

Margreet Broersen

Margreet Broersen

Marica Onos

ledenadministratie@savatletiek.nl woc@savatletiek.nl inschrijvenpupillen@savatletiek.nl activiteitencommissie@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl jeugdcommissie@savatletiek.nl savjury@outlook.com kantine@savatletiek.nl wmeijerink@hotmail.com

sponsorcommissie@savatletiek.nl tc@savatletiek.nl vcp@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl contact@savatletiek.nl webmaster@savatletiek.nl

HOORN-PURMEREND

RUNNERSWORLD HOORN: GROTE NOORD 8A 1621KJ HOORN

RUNNERSWORLD PURMEREND: PLANTSOENSTRAAT 3-7, 1441 CW PURMEREND

Huldiging pupillen